«Κάποιες φορές ακόμη σκέφτομαι εκείνο το χαμένο ον. Ειδικά τις στιγμές που ανεπαίσθητα αντιλαμβάνομαι πλάι μου κάτι που δεν ταιριάζει με το περιβάλλον. Ξέρετε, κάτι κάπως περίεργο, θλιμμένο, χαμένο. Τις τελευταίες μέρες βλέπω όλο και λιγότερα τέτοια όντα. Ίσως να μην υπάρχουν πλέον χαμένα όντα. Ή ίσως, ίσως να έχω πάψει να τα προσέχω, όντας πολύ απασχολημένος κάνοντας άλλα πράγματα υποθέτω!»
Έτσι τελειώνει το καταπληκτικό ανιμέισον «Το χαμένο πράγμα / ον», που θυμίζει το Μπραζίλ, αλλά και τον πίνακα του Κλέε «Έξω ο κόσμος είναι πολύχρωμος» (ή κάπως έτσι). Δυστυχώς δεν το βρήκα με ελληνικούς υπότιτλους, όμως εσείς παιδιά μπορείτε να καταλάβετε την υπόθεση από τις κινήσεις και τις εκφράσεις των ηρώων.
Ο πρωταγωνιστής, ένα αγόρι, βρίσκει στην παραλία ένα ‘χαμένο ον’. Ρωτάει όποιον συναντάει, αλλά κανένας δεν το ξέρει ούτε ξέρει τι είναι. Πηγαίνει στο φίλο του τον επιστήμονα αλλά ούτε κι εκείνος μπορεί να τον βοηθήσει. Παίρνει λοιπόν το ον στο σπίτι του αλλά οι γονείς του αρνούνται να το φιλοξενήσουν. Καταλήγει στο γραφείο ευρέσεως χαμένων πραγμάτων (εδώ είναι το σκηνικό τελείως Μπραζίλ) όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα πακέτο από χαρτιά. Για καλή του τύχη ο καθαριστής του χώρου τον πληροφορεί ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, η ουτοπία. Το αγόρι βρίσκει την ουτοπία, έναν κόσμο όμορφο και πολύχρωμο, αφήνει εκεί το χαμένο ον, και επιστρέφει στην μουντή και γκρίζα καθημερινότητά του.
«The Lost Thing», 2010, by Shaun Tan & Andrew Ruhemann, Passion Pictures & Screen Australia
OSCAR winner – best short animated film at the 83rd Academy Awards
Δείτε το κείμενο των ελληνικών υπότιτλων εδώ (lexilogia.gr).
Σύνδεσμοι:
http://www.shauntan.net/film1.html
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_02/02/2011_430974
