Η φιλαναγνωστική συνεργασία απογειώνεται

Μεγάλη χαρά για τον Ορφέα και την Ευρυδίκη αφού υποδέχθηκαν τους μαθητές και τις δασκάλες της Β τάξης του 1ου  Δημοτικού σχολείου της πόλης μας στα πλαίσια φιλαναγνωστικής συνεργασίας αλλά και της κοπής της βασιλόπιτας. Στη δράση συμμετείχαν και οι μαθητές της Γ τάξηςτου σχολείου μας. Σωστό πανηγύρι! Στο κέντρο το βιβλίο της κ.Μαρίνας Γιώτη, ¨Γέτι, η δύναμη του ακόμη», τριγύρω ένα σωρό μηνύματα γραμμένα σε καρτέλες , μία αφίσα, βραβεία αλλά και ένα βαζάκι με βιταμίνες λέξεις -εκφράσεις για τη δύναμη του ΑΚΟΜΗ! Το απολαύσαμε όλοι και πήραμε τόοοοση δύναμη ώστε να συνεχίσουμε τις φιλαναγνωστικές μας συναντήσεις γιατί το βιβλίο ΕΝΩΝΕΙ-ΕΜΠΝΕΕΙ-ΟΔΗΓΕΙ!

Φιλαναγνωστική δράση για το Ολοκαύτωμα

Τα κίτρινα καπέλα- Μια ιστορία για το Ολοκαύτωμα και όχι μόνο

Πόσο εύκολο είναι να μιλήσεις σε μαθητές μικρής ηλικίας  (Α τάξης)για  την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων; Πώς μπορείς  να τους μιλήσεις  για τις διώξεις, την αδικία, τον πόλεμο, αλλά και την ανθρωπιά, το μεγαλείο της ψυχής, την ανάγκη αντίστασης;

Σε όλα αυτά έρχεται βοηθός το βιβλίο της Κέλλυ Ματαθία  Κόβο (εκδ. Πατάκη) «Τα κίτρινα καπέλα»  ως το πρώτο ελληνικό εικονογραφημένο  που υπαινίσσεται το Ολοκαύτωμα, προκειμένου να μιλήσει, όχι για αυτό, αλλά για την αλληλεγγύη και την επαγρύπνηση, για την έννοια του ενεργού πολίτη. Τα κίτρινα καπέλα, και όχι το μάλλον αναμενόμενο άστρο του Δαβίδ, προτιμήθηκαν από την Κέλλυ Ματαθία-Κόβο προκειμένου, όπως ομολογεί η ίδια, να μην ταυτιστεί το Ολοκαύτωμα αποκλειστικά με ένα λαό, τους Εβραίους, αφού την αγριότητα της «τελικής λύσης» γνώρισαν και άλλες ‘ανεπιθύμητες’ ομάδες πληθυσμού, π.χ. ανάπηροι, , αντιφρονούντες, ρομά κ.ά.

Το βιβλίο αξιοποιεί χαρακτήρες από το ζωικό βασίλειο για να μιλήσει για την ιστορία του διωγμού των Εβραίων κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εννιαμελής οικογένεια Μπε αναγκάζεται να φυλαχτεί από τα άγρια θηρία που κατεβαίνουν από τα βουνά. Τα θηρία τους αναγκάζουν να φορέσουν κίτρινα καπέλα (παραλληλισμός με το εβραϊκό αστέρι) και κάποια στιγμή η οικογένεια αναζητά βοήθεια από τους φίλους της για να δραπετεύσει από το λιβάδι. Ως πρωταγωνιστές της ιστορίας επελέγησαν τα ζώα, λαγοί, πετεινοί, ποντικοί, ενώ στην οικογένεια των διωγμένων (οικογένεια Μπε)τα μέλη πήραν τη μορφή λευκών προβάτων, ζώα χαριτωμένα, φιλικά, άκακα, συμπαθή και καθόλου μοναχικά, μια και ζει σε ομάδες

Τα πρωτάκια μας απόλαυσαν την ιστορία ,υποδύθηκαν τους χαρακτήρες της ιστορίας, έπαιξαν και έστειλαν το δικό τους τηλεγράφημα .ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!ΣΤΟΠ!

Ο «Ορφέας και η Ευρυδίκη»  νιώθουν περήφανοι !

Κάποτε ήταν ένα ποτάμι

Ιανουάριος 1960. Η βροχή στην Κομοτηνή ήταν ασταμάτητη. Το ποτάμι που διέσχιζε την πόλη κατέβασε λάσπη και προκάλεσε πολλές ζημιές. Υλικές μόνο. Ευτυχώς. https://mia-poli-ena-potami-polles-istories.webnode.gr/to-potami/ .Αυτή ήταν η αρχή του τέλους του Μπουκλουτζά. https://reuters.screenocean.com/record/1095717

Φωτογραφίες από το διαδίκτυο, παλιές αλλά γνώριμες. Τοπόσημα που ξεχωρίζουν. Η Λέσχη Κομοτηναίων, η Τσανάκλειος, το καμπαναριό της Παναγίας. Η γειτονιά των παιδιών, η γειτονιά μας. Να, από ΄κει περνάμε ..Εκεί είναι το μαγαζί μας.

65 χρόνια μετά, το ποτάμι εξάπτει τη φαντασία των παιδιών της Δ τάξης. Μέσα από την κατασκευή μιας μακέτας ξανακυλά κατά μήκος της πόλης, προκαλώντας βροχή από αναπάντητα ερωτήματα. Πώς θα ήταν άραγε η πόλη μας με το ποτάμι; Δε θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα εκείνης της εποχής;

Το ποτάμι μας, η ιστορία της πόλης μας. Το παρελθόν που πρέπει να γνωρίζουμε.

Φωτογραφίες από https://www.facebook.com/photo/?fbid=231581063605443&set=a.355745664522315

Κομοτηνή Παλιές φωτογραφίες

Δράση για το ολοκαύτωμα

«Όλοι ήξεραν, αλλά κανείς δε μιλούσε».

Με σύνθημα αυτή τη φράση ξεκινά το βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο «Οι δικοί μου άνθρωποι» προσκαλώντας τον αναγνώστη να ανακαλύψει τι ήξεραν όλοι αυτοί, ποιοι ήταν και γιατί δεν μιλούσαν.  «Αυτή η ιστορία», εξηγεί η συγγραφέας στον πρόλογό της, «είναι μοναδική ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες μοναδικές ιστορίες που καταγράφηκαν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τίποτα δεν είναι πλασμένο από τη φαντασία μου». Πρόκειται λοιπόν για τη διάσωση μιας οικογένειας Ελληνοεβραίων, της οικογένειας Καμχή, στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Όσο κι αν μοιάζει απίστευτη, βασίζεται σε προσωπική μαρτυρία. Έτσι όπως την κατέγραψε κι έπειτα την αφηγήθηκε η συγγραφέας και την εικονογράφησε η εικονογράφος του συγκεκριμένου βιβλίου. Επειδή, βλέπετε, υπάρχουν πραγματικές ιστορίες που ξεπερνούν ακόμη και την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία.

Άλλη μια ιστορία που απόλαυσαν οι μαθητές της Δ τάξης παρέα με τον «Ορφέα και την Ευρυδίκη». Οι μαθητές κατάλαβαν πως οι ιστορίες λειτουργούν ως συνδετικοί κρίκοι και  πως αυτό που συνέβη κάποτε, μπορεί να συμβεί ξανά και στη θέση των άλλων να βρεθούν οι ίδιοι, οι οικογένειές τους, οι δικοί τους άνθρωποι! Το μόνο αντίδοτο λοιπόν στον παραλογισμό και τη μισαλλοδοξία είναι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη!!!

Ιστορίες που μας κάνουν δυνατούς

Την ιστορία «Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος» διάβασαν οι μαθητές της Ε 1, Χρήστος Μπ ,Χρυσάνθη Μπ. Και Τηλέμαχος Γ, στα πρωτάκια του σχολείου μας που  λατρεύουν να βρίσκονται στη βιβλιοθήκη παρέα με τον Ορφέα και την Ευρυδίκη απολαμβάνοντας ιστορίες που διαβάζουν μαθητές μεγαλύτερων τάξεων αλλά και διασκεδάζοντας με όλα όσα έχουν δημιουργήσει….(παιχνίδι ρόλων ,ομαδική εργασία). Μπορεί η βιβλιοθήκη να γέμισε λύκους αλλά ένα είναι σίγουρο, πως οι αγκαλιές ήταν περισσότερες και νίκησαν κάθε φόβο, κάθε κόμπο που μπορεί να υπάρχει στην ψυχή καθενός.

Το βιβλίο της AmelieJavaux μέσα από λέξεις, εικόνες και συναισθήματα διαπραγματεύεται το τόσο ευαίσθητο και επίκαιρο θέμα του σχολικού εκφοβισμού . Η Σάρλοτ φοβάται τους λύκους. Τους αληθινούς λύκους. Και ακόμα  περισσότερο τους λύκους που τριγυρίζουν άγριοι και επιβλητικοί στην αυλή του σχολείου της. Αρχηγός τους η Άγκνες και ξοπίσω η αγέλη της. Καραδοκούν έτοιμες να κατασπαράξουν κάθε γέλιο, κάθε όμορφο συναίσθημα , κάθε ανέμελη στιγμή… . Η Σάρλοτ νιώθει ανυπεράσπιστη μπροστά τους, σχεδόν ανήμπορη. Μέχρι που μια μέρα…..

Ίσως οι λύκοι να παραμένουν λύκοι, να κάνουν πάντα ό,τι κάνουν οι λύκοι και να ψάχνουν μόνιμα για θήραμα, τρέφοντας τα δικά τους κενά, τις δικές τους ανασφάλειες και τους δικούς τους φόβους. Ωστόσο ας καταλάβουμε  πως οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί, ως γονείς αλλά και ως κοινωνία να εξημερώσουμε τους λύκους και να προστατεύουμε τα θύματα. Να δημιουργήσουμε σχολεία όπου η αγάπη, η αποδοχή, η ενσυναίσθηση και η καλοσύνη θα υψώνουν τείχος σε κάθε μορφή βίας εστιάζοντας κυρίως στην πρόληψη, την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση αλλά και τη συνεργασία.

Τη Δευτέρα, 13/01/2025 πραγματοποιήθηκε ενδοσχολική επιμόρφωση στην οποία συμμετείχαν και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας. Η επιμόρφωση, στην οποία συμμετείχαν το 2ο, 4ο, 9ο και 12ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής είχε ως θέμα “Κατανοώντας την τεχνητή νοημοσύνη: εκπαιδευτικές εφαρμογές και δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού” και επιμορφώτριες ήταν κ. Λύδια Μίτιτς επίκουρη καθηγήτρια ΤΕΕΠΗ, η κ. Ευαγγελία Κουφού υποψήφια διδάκτορας και η κ. Βαγιανή Γιαπαντζαλή, εκπαιδευτικός (ΠΕ70) του 3ου Μειονοτικού Σχολείου Κομοτηνής. Η επιμόρφωση ήταν κάτι πολύ περισσότερο από εξαιρετική. Ευχαριστούμε το 9ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής για τη φιλοξενία του.

Ενδοσχολική

Επίσκεψη στο δημαρχείο Κομοτηνής

Τα δύο τμήματα της Ε’ τάξης, Ε1 και Ε2, επισκέφθηκαν το Δημαρχείο της πόλης μας στο πλαίσιο της δίωρης εκπαιδευτικής επίσκεψης που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου 2024. Οι μαθητές ενημερώθηκαν για τη λειτουργία του ληξιαρχείου, έθεσαν ερωτήσεις και συμπλήρωσαν αιτήσεις, μαθαίνοντας στην πράξη πώς λειτουργεί.

Στη συνέχεια, ο Αντιδήμαρχος κ. Πολιτειάδης υποδέχθηκε τους μαθητές και τους ενημέρωσε για τις υπηρεσίες και τον τρόπο λειτουργίας του Δήμου. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μαζί του, να κάνουν ερωτήσεις και να εκφράσουν αιτήματα για θέματα που αφορούν το σχολείο και την πόλη μας.

Η επίσκεψη ήταν μια πολύτιμη εμπειρία που βοήθησε τους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τη λειτουργία του Δήμου και να συμμετέχουν πιο ενεργά στα κοινά.

Χριστούγεννα 2024

ΚΑΛΑΝΤΑ

Από τους μαθητές και μαθήτριες της Γ τάξης στο 1ο ΚΑΠΗ Κομοτηνής.

Χριστουγεννιάτικη γιορτή

Οι μαθητές της Α και Β τάξης στόλισαν το σχολείο μας φέτος. Μπάλες, καμπανούλες, αστεράκι, φωτάκια έλαμψαν επί σκηνής. Τραγούδησαν, χόρεψαν, είπαν ποιήματα, φώτισαν με την παρουσία τους κάθε γωνιά του μικρού σχολειού μας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Γράμμα στον Αϊ- Βασίλη από τη Δ΄τάξη

Πλησιάζει η Πρωτοχρονιά. Δε γίνεται να μη στείλουμε τα γράμματά μας.. Μόλις ξεκίνησε το ταξίδι τους..

 

Θεματικό πάρκο Α΄και Β’ τάξη

 

“Ένα ευχάριστο διάλειμμα είχαν  τα παιδιά της Α’ και Β’ τάξης του σχολείου μας.
Μία επίσκεψη στο θεματικό Χριστουγεννιάτικο πάρκο της πόλης μας τους έδωσε την ευκαιρία για γέλια, χορό, παιχνίδι και πολλές φωτογραφίες.”

Ιστορίες που δυναμώνουν το φως

Αλήθεια ποιος είναι άραγε ο δικός μας Άγιος Βασίλης; Μήπως είναι εκείνος ο παχουλός, συμπαθητικός παππούλης ντυμένος στα κόκκινα που πίνει κόκα-κόλα και έρχεται από τον παγωμένο Βόρειο Πόλο;

Φυσικά όχι! Ο Άγιος Βασίλης του Βαγγέλη Ηλιόπουλου είναι διαφορετικός στη μορφή και την ψυχή. Σώζει από την πείνα και το κρύο μια οικογένεια, τους διαβάζει την αλφαβήτα της αγάπης και της προσφοράς και μοιράζει μαζί τους τη γλυκιά πίτα με το φλουρί. Το βιβλίο διάβασαν οι μαθητές της ΣΤ2 Ουρανία Ν., Χρήστος Τ, Γιάννης Λ., Μαριέττα Π . στους μικρούς μαθητές της Β τάξης του πρώτου Δημοτικού σχολείου της πόλης μας οι οποίοι χάρισαν τις εικαστικές τους δημιουργίες στον Ορφέα και την Ευρυδίκη.

Την αφήγηση έντυσε μουσικά με το ήχους βιολιού η Αρχόντισσα-Μαρία Κ.(μαθήτρια της ΣΤ1). Δεν έλειψαν από τη δράση ο Ορφέας και η Ευρυδίκη που απολαμβάνουν κάθε φορά με χαρά όλα όσα συμβαίνουν στη μικρή βιβλιοθήκη τον τελευταίο καιρό. Τα παιδιά εκφράστηκαν, προβληματίστηκαν, έπαιξαν ,τραγούδησαν τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα    πήραν δωράκια που ετοίμασαν οι μαθητές της ΣΤ2 γι αυτούς με αγάπη , έδωσαν την υπόσχεση να ξαναβρεθούν για να κόψουν όλοι μαζί τη δική τους βασιλόπιτα και ευχήθηκαν να φέρει η νέα χρονιά ΥΓΕΙΑ, ΕΛΠΙΔΑ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΧΑΡΑ σε όλο τον κόσμο!