Μα… τί είναι τελικά ο χρόνος;

Επιστρέψαμε στο σχολείο!  Πέρασε καιρός και αυτό φάνηκε!

  • “Κοίτα…! έβγαλα δύο δόντια!”
  • “Εγώ έγινα πέντε!!”
  • “… και εγώ τέσσερα!”
  • “Έχω νέα! θα γίνω αδερφούλα!”
  • “Εμένα η αδερφή μου μεγάλωσε και έγινε ενός!”
  • “Κυρία; Τα αγόρια στην τάξη μας είναι μεγαλύτερα από τα κορίτσια!!”

Με αφορμή αυτές τις συζητήσεις και τις παρατηρήσεις των παιδιών ξεκινήσαμε να συζητάμε για το τί είναι ο χρόνος… πώς περνάει και πώς εμείς μεγαλώνουμε! “Πώς γίνεται να είναι τα αγόρια μεγαλύτερα από τα κορίτσια;” “Δεν γίνεται αυτό!”

Τί είναι ο χρόνος τελικά και πώς μοιάζει;

“Ο χρόνος γυρίζει!”

“… Υπάρχει μέσα μας!”

“Κάτι που πρέπει να αλλάξει!”

“… είναι πιο μεγάλος από το σύμπαν!”

“Είναι ένα μεγάλο σχέδιο!”

“Είναι τεράστιος για τη γη…”

“… μας μεγαλώνει!”

Ο χρόνος είναι μεγάλος σαν την αγάπη…

Ο χρόνος είναι χρωματιστός

Ο χρόνος φοβάται για αυτό κρατά ένα μπαλόνι… Το μπαλόνι είναι η αγάπη, το κρατάει για να μην φοβάται

Ο χρόνος δεν τελειώνει ποτε!

Ο χρόνος είναι ίδιος με το σύμπαν

Ο χρόνος είναι ένας δρόμος!

 

Μα… και οι πίνακες κρύβουν συναισθήματα μέσα στα χρώματα και στις γραμμές…

Με μολύβι

Καθώς ταξιδεύουμε στον μπερδεμένο κόσμο με τις πολλές γραμμές και τα πολλά χρώματα (βλ. άρθρο ‘Όταν τα συναισθήματά μας μπερδεύονται’) συνθέσαμε τον δικό μας μπερδεμένο κόσμο.

Όμως και άλλοι άνθρωποι έφτιαξαν τέτοιους κόσμους στο παρελθόν…! Ποιοι ήταν αυτοί;


Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής από γνωστούς καλλιτέχνες (π.χ. Paul Klee, Kandinsky, Hundertwasser) και εντοπίσαμε σε αυτούς τα σχήματα που κρύβουν. Με μολύβι φτιάξαμε αυτά τα σχήματα σε χαρτί…


Αφού χρωματίσαμε το κάθε σχήμα με ξεχωριστό χρώμα τα κόψαμε και στη συνέχεια συνθέσαμε έναν δικό μας πίνακα πάνω σε ένα μαύρο χαρτόνι….

Το κάθε παιδί παρατήρησε συγκεκριμένο πίνακα και ο κάθε πίνακας είχε το κάτι διαφορετικό…

Ένας είχε…. Πολλά τετράγωνα…. σε κάποιον άλλον το ένα σχήμα έμπαινε μέσα στο άλλο και δημιουργούσε ένα τρίτο διαφορετικό σχήμα… Άλλος πίνακας έχε πολύ μπλε και άλλος πολύ κόκκινο και πορτοκαλί

Έτσι και οι πίνακες των παιδιών… ο κάθε ένας έγινε διαφορετικός… Δεν υπήρχε κανένας καλύτερος ή χειρότερος από τον άλλον… Όλοι ξεχωριστοί…


 

 

 

 

 

 

 

 

Άραγε πώς αισθάνεστε όταν βλέπετε αυτούς τους πίνακες….

Τί ήχο θα έβγαζε ο κάθε πίνακας;

Made by: Ομάδα (ψάχνουμε όνομα… θα το χρειαστούμε)

Κατερίνα Χουλιαρά