Καθώς ο πληθυσμός των ατόμων παγκοσμίως
που αναγκάζεται να αφήσει το σπίτι του αυξάνεται,
εντείνεται και ο δημόσιος διάλογος για το συγκεκριμένο θέμα
δημιουργώντας μας συχνά απορίες.
Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τους πρόσφυγες…

Παρατηρήσαμε αρχικά εικόνες από προσφυγικά “ταξίδια”
του παρελθόντος αλλά και του παρόντος.
Μιλήσαμε για τους λόγους για τους οποίους κάποιος φεύγει από το σπίτι του
και εγκαταλείπει την χώρα του…

…ενώ παρακολουθώντας την ταινία “Ειρήνη – Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα”
κατανοήσαμε τη διαφορά του πρόσφυγα με τον μετανάστη
και συνειδητοποιήσαμε πόσο δύσκολο είναι να φεύγεις από την πατρίδα σου
και να πηγαίνεις κάπου που όλα είναι τόσο διαφορετικά!

Βοηθήσαμε λοιπόν κι εμείς με τη σειρά μας την Ειρήνη της ιστορίας μας
να βρει ότι χρειαζόταν…
ένα σπίτι, ρούχα καθαρά και φαγητό
και με χαρά της γράψαμε κάρτες για να την καλωσορίσουμε στην χώρα μας
και να την ενημερώσουμε πως με χαρά θα την περιμέναμε στο σχολείο μας!

Αν όμως ήμαστε εμείς στην θέση της
τι θα παίρναμε μαζί μας στην βαλίτσα μας πριν φύγουμε;
Μάλλον τα αγαπημένα μας παιχνίδια και βιβλία
είναι η πρώτη μας προτεραιότητα…

…αλλά για να μην τα ξεχάσουμε
αποφασίσαμε να φτιάξουμε και τις δικές μας ατομικές βαλίτσες!

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
γιορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου σε ολόκληρο τον κόσμο
προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας.

Έτσι κι εμείς ξεκινήσαμε να μάθουμε για τα άτομα με αναπηρία
διαβάζοντας το βιβλίο “Ο νέος κόσμος του Ρίκι”…

…και στη συνέχεια φανταστήκαμε πώς θα ήταν η ζωή μας
αν δεν είχαμε κάποια από τις αισθήσεις μας!

Φυσικά μιλήσαμε και για τις άλλες ομάδες αναπήρων!
Παίξαμε παιχνίδια αφής, παρακολουθήσαμε την νοηματική γλώσσα,
μιλήσαμε για κινητικά προβλήματα…

και για την σπουδαιότητα κατάλληλων υποδομών,
που θα επιτρέπουν την πρόσβαση των ΑμεΑ
σε όλα τα μέρη…

… και στο σχολείο μας!
Ολοκληρώσαμε τις δράσεις μας κατασκευάζοντας την ατομική μας κάρτα…

…για να μην ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι τα ΑμεΑ
να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους!

Στις 3 Δεκεμβρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία,
η οποία θεσπίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992,
προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας
και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων των ατόμων αυτών.
Μη μπορώντας να παραβλέψουμε μία τόσο σημαντική μέρα…

…ξεκινήσαμε συλλέγοντας πληροφορίες για τα άτομα με αναπηρίες.
Παρακολουθήσαμε videos με την Νοηματική γλώσσα των κωφών,
ενώ εντυπωσιαστήκαμε με τον κώδικα Μπράιγ των τυφλών.
Προσπαθήσαμε να ανέβουμε τα σκαλιά με τα δικά μας “αναπηρικά καροτσάκια”…

…για να διαπιστώσουμε πόσο σπουδαία και σημαντική είναι η ράμπα στο σχολείο μας!

Μιλήσαμε για τη νοητική αναπηρία,
τα άτομα με Down και αυτισμό…

και φτιάξαμε το δικό μας σύνθημα…
“Όλοι Ίσοι – Όλοι Διαφορετικοί”!!!
Στην συνέχεια κληθήκαμε να λύσουμε ένα σημαντικό πρόβλημα…

Αν η Σταχτοπούτα και η Χιονάτη ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι,
θα μπορούσαν να ανέβουν στα κάστρα τους και να ζήσουμε εμείς καλά κι αυτές καλύτερα;

Και φυσικά με ευκολία βρήκαμε λύση
ώστε το κάστρο να είναι προσβάσιμο από όλους!


Τέλος φτιάξαμε τις ατομικές μας κάρτες…

…για να τιμήσουμε την σημαντική αυτή ημέρα!!!

…μην σε πιάνει πανικός!!!

Η Γη κινείται
και μερικές φορές αυτό γίνεται αντιληπτό
και μας τρομάζει!
Ήρθε λοιπόν η ώρα να προετοιμαστούμε για τον σεισμό!!!
Ξεκινήσαμε μαθαίνοντας για τις λιθοσφαιρικές πλάκες
και μιλώντας για τον σεισμό!

Αφού κατανοήσαμε πώς πρέπει να δράσουμε την ώρα του σεισμού…

…ξεκινήσαμε τις ασκήσεις μας!
Προγραμματισμένα και αιφνιδιαστικά
καλυφτήκαμε κάτω από τα τραπέζια…

…και με τάξη και χωρίς πανικό
μαζευτήκαμε σε ασφαλές σημείο στην αυλή του σχολείου!

Φτιάξαμε τα σπιτάκια μας και παρατηρήσαμε πώς κινούνται
κατά τη διάρκεια του σεισμού…

…και φυσικά πήραμε το βραβείο μας
για την επιτυχημένη συμμετοχή μας στην αντισεισμική άσκηση!!!

Ξεκινήσαμε λοιπόν κι εμείς να γνωρίσουμε την Γη μας.

Διαβάσαμε αρχικά το βιβλίο “Ταξίδι στο κέντρο της Γης”

και αφού συζητήσαμε για το τι μπορεί να βρει κανείς
αν αρχίσει να σκάβει προς το κέντρο του πλανήτη μας
μεταμορφωθήκαμε σε ερευνητές και συλλέξαμε πληροφορίες για το εσωτερικό της Γης.

Διαπιστώσαμε αρχικά ότι στο κέντρο της υπάρχει ο πυρήνας
και γύρω του πολλά στρώματα.

Με τα κατάλληλα χρώματα φτιάξαμε μία Γη από πλαστελίνη…

και όταν την κόψαμε στη μέση ενθουσιαστήκαμε με το πόσο όμορφα
είχαμε φτιάξει τα στρώματα του εσωτερικού της.

Συνεχίσαμε κρατώντας σημειώσεις…

…και φτιάχνοντας τους δικούς μας ατομικούς πλανήτες!
Διαπιστώσαμε ότι εμείς μένουμε στον φλοιό,
ο οποίος όμως δεν είναι τόσο ενιαίος όσο φανταζόμαστε…

Έτσι ξεκινήσαμε να κατασκευάσουμε τις λιθοσφαιρικές μας πλάκες…

και φυσικά να παρατηρούμε την κίνησή τους,
καθώς επιπλέουν πάνω στον μανδύα!
Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα να μιλήσουμε για τους σεισμούς!

Πώς νιώθουμε άραγε εμείς όταν οι λιθοσφαιρικές πλάκες συγκρούονται,
απομακρύνονται και γενικά κουνιούνται;
Η απάντηση είναι απλή… Κουνιόμαστε μαζί!
Σεισμοί υπήρχαν από πολύ παλιά στις περισσότερες χώρες…

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Εγκέλαδος κάτω από τη Γη κουνιόταν
και προκαλούσε τους σεισμούς…

Άλλωστε εκεί, κάτω από την Αίτνα,
τον είχε εγκλωβίσει η θεά Αθηνά,
όταν οι θεοί του Ολύμπου πολεμούσαν τους Γίγαντες.

Όλοι λαοί πίστευαν ότι γιγάντιες χελώνες κουβαλούσαν την Γη
και σε κάθε τους κίνηση γινόταν και ένας σεισμός.
Αφού διαβάσαμε για διαφορετικούς μύθους και μάθαμε και την πραγματικότητα
συνειδητοποιήσαμε ότι τους σεισμούς δεν μπορούμε να τους αποφύγουμε…

άρα πρέπει να προετοιμαστούμε!

Σημειώσαμε τι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας την ώρα του σεισμού…

…και ξεκινήσαμε τις απαραίτητες ασκήσεις!


Μάθαμε να καλύπτουμε και να προστατεύουμε το κεφάλι μας και τον αυχένα μας σωστά…

…και πώς χωρίς πανικό να συγκεντρωνόμαστε στα ασφαλή σημεία!

Κρατήσαμε τις σημειώσεις μας για να μην ξεχνάμε ποτέ τι πρέπει να κάνουμε
και φυσικά δεσμευτήκαμε να επαναλάβουμε τις ασκήσεις σεισμού
μέχρι να γίνουμε τέλειοι σε αυτές!

Ψάχνοντας πληροφορίες για τη Γη μας ανακαλύψαμε ένα στοιχείο εξίσου ενδιαφέρον!
Τα Ηφαίστεια!!!


Μάθαμε πώς δημιουργούνται τα ηφαίστεια
και μάθαμε να γράφουμε τη λέξη “Ηφαίστειο”…

…ενώ παίξαμε παιχνίδια με το Η του Ηφαιστείου.

Μάθαμε τα είδη των ηφαιστείων και φτιάξαμε τις ατομικές μας κατασκευές…

ενώ δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε τα δικά μας ηφαίστεια!

Τέλος μιλήσαμε για τον Ήφαιστο
τον θεό του Ολύμπου και μάθαμε έναν μύθο για αυτόν…
Και με μεγάλη χαρά τον μετατρέψαμε στο πρώτο μας Photocomic
(που μπορείτε να διαβάσετε πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο)
Ο Ήφαιστος

Στις 26 Νοεμβρίου έχουμε προγραμματίσει την επίσκεψη του σχολείου μας
στο Πολεμικό Μουσείο
και έτσι ξεκινήσαμε νωρίτερα την προετοιμασία μας!

Καταγράψαμε τους κανόνες των μουσείων
για να ξέρουμε ποια είναι η σωστή συμπεριφορά μας εκεί…

…αλλά και προσπαθήσαμε να μαντέψουμε τι θα δούμε εκεί!

Και μιας και εκεί θα δούμε ήρωες
αποφασίσαμε να μαντέψουμε πώς μπορούμε να γίνουμε ήρωες και εμείς!
Όταν έφτασε η μεγάλη μέρα
ήμαστε όλοι έτοιμοι!

Ο ξεναγός μας υποδέχτηκε σε έναν μεγάλο χώρο
για να γνωριστούμε και να ξεκινήσουμε την περιήγησή μας.

Περνώντας ανάμεσα από τα εκθέματα
φτάσαμε στον πρώτο όροφο,

όπου μπορέσαμε να δούμε αρχικά αντικείμενα από τους αρχαίους πολιτισμούς της χώρας μας.

Παρατηρήσαμε την περίεργη γραφή στον δίσκο της Φαιστού
αλλά και αρχαία παιχνίδια, με τα οποία έπαιζαν τα παιδιά.

Παρατηρήσαμε ευρήματα από την εποχή του ανθρώπου των σπηλαίων…

…αλλά και μετέπειτα αγαλματίδια…

την στάση των οποίων μιμηθήκαμε με τεράστια επιτυχία!
 
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας ανάμεσα σε εκθέματα και διαφορετικές εποχές…

…για να φτάσουμε στο 1821
και να διαπιστώσουμε ότι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία
για να γίνεις ήρωας είναι η συνεργασία!

Για τον λόγο αυτό κι εμείς – ακολουθώντας τις οδηγίες του ξεναγού μας –
δημιουργήσαμε μία τεράστια αλυσίδα,
η οποία επεκτάθηκε και στην διπλανή αίθουσα
και σηματοδοτεί πόσο ωραία συνεργαζόμαστε όλοι μαζί
και πόσο πρόθυμοι είμαστε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο!

Συνεχίζοντας την διαδρομή φτάσαμε στο 1940
και παρατηρήσαμε φωτογραφίες και αντικείμενα,
που είχαμε πρόσφατα δει και στο σχολείο μας όταν μιλούσαμε για την 28η Οκτωβρίου.
 
Μάθαμε πώς οι Έλληνες σταματούσαν τα τανκς των αντιπάλων,

εντυπωσιαστήκαμε από τις τεράστιες μακέτες του μουσείου,

είδαμε τα ρούχα που φορούσε η Σοφία Βέμπο
της οποίας τα τραγούδια τραγουδήσαμε…

και ολοκληρώσαμε την περιήγηση
παρατηρώντας το στεφάνι της Μάχης των Οχυρών
και επισημαίνοντας πως η συνεργασία και η ομαδικότητα είναι σημαντικές αξίες
είτε τελικά κερδίζεις, είτε χάνεις.

Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Μουσείου
οι μαθητές μας ανακάλυψαν τι χρειάζεται κάθε φαντάρος να έχει στο κουτί του
με αστείο και διαδραστικό τρόπο…

…ενώ αποδείξαμε ότι είμαστε ικανοί να συνεργαστούμε φτιάχνοντας σε δυάδες ζωγραφιές
από όσα μας εντυπωσίασαν στην επίσκεψή μας!
Πίσω στο σχολείο μας αποφασίσαμε να επεξεργαστούμε τις πληροφορίες από το Μουσείο.

Αρχικά σημειώσαμε ποια εκθέματα είδαμε και τα είχαμε μαντέψει σωστά,
ενώ προσθέσαμε όλα εκείνα, που δεν είχαμε φανταστεί ότι θα δούμε.

Διαβάσαμε την ιστορία “Θέλω να γίνω ήρωας” της Αλεξοπούλου – Πετράκη
και επιβεβαιώσαμε αυτό που ήδη ξέραμε,
ότι μπορούμε και εμείς να είμαστε ήρωες κάποιου στην καθημερινή μας ζωή!
Έτσι γινόμαστε ήρωες της αδερφής μας και του αδερφού μας
όταν την/ τον υπερασπιζόμαστε ή τον βοηθάμε,
των γονιών μας όταν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας,
της γιαγιάς μας όταν της σηκώνουμε κάτι που της έχει πέσει,
των αδέσποτων όταν τα ταΐζουμε κ.ο.κ.

Τέλος ολοκληρώσαμε ζωγραφίζοντας έναν ήρωα…

φανταστικό…

ή ακόμη και πραγματικό!!!

Στις 20 Νοεμβρίου του 1989
η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε ομόφωνα
τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού
κι εμείς – που το θέμα μας αφορά άμεσα –
γιορτάζουμε πάντα αυτή τη μέρα και φροντίζουμε να ενημερωθούμε
για τα δικαιώματά μας!!!

Μέσα από μία σειρά ιστοριών μάθαμε με διασκεδαστικό τρόπο
για τα δικαιώματά μας…

…φτιάξαμε τις ατομικές μας εργασίες…

…και φυσικά συνεργαστήκαμε για να φτιάξουμε την ομαδική μας αφίσα!!!

Με αφορμή τα βιβλία “Ξένοι στο Αιγαίο” και ¨Το Σανταλάκι”
είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και για εκείνες τις ομάδες παιδιών
που στερούνται των δικαιωμάτων τους!
Μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τις δυσκολίες των προσφύγων
αλλά και για την διαφορετικότητα…

και φτιάξαμε τα καραβάκια μας
με την ευχή όλα τα παιδιά να γίνονται αποδέκτες των ίδιων δικαιωμάτων!

Στις 20 Νοεμβρίου κάθε χρόνο γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού
με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού
από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989.
Έτσι κι εμείς ξεκινήσαμε να μάθουμε για τα δικαιώματά μας
με την βοήθεια της σειράς βιβλίων “Τα δικαιώματα του Παιδιού” (Αλίξ Καμπρέρα).

Δέκα διασκεδαστικές ιστορίες
που εξηγούν με ενδιαφέροντα τρόπο τις δέκα αρχές της διακήρυξης
των δικαιωμάτων του παιδιού.

Κάθε μέρα ψηφίζαμε την ιστορία που θέλουμε να διαβάσουμε…

…και αφού διασκεδάζαμε με θεατρικά και μουσικά παιχνίδια
που σχετίζονταν με την εκάστοτε ιστορία…

καταγράφαμε στον πίνακά μας
μία μία τις Αρχές της Διακήρυξης.

Φτιάξαμε σημαιάκια με τα δικαιώματά μας…

…και ζωγραφιές για να στολίσουμε την τάξη μας!

Ενώ στο τέλος όλοι μαζί συνεργαστήκαμε για να φτιάξουμε την δική μας αφίσα…
Γιατί από το puzzle των δικαιωμάτων του κάθε παιδιού
δεν πρέπει ποτέ να λείπει κανένα κομμάτι!

Έφτασε η ημέρα της γιορτής μας
για να τιμήσουμε την Επέτειο του Πολυτεχνείου
και να θυμηθούμε για μια ακόμη φορά τις αξίες και τη σπουδαιότητα
της Δημοκρατίας.
Αφού όλοι μαζί θυμηθήκαμε για ακόμη μια φορά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
και τραγουδήσαμε σχετικά τραγούδια…

…αποφασίσαμε να διαβάσουμε μία ακόμη ιστορία (“Τα βραχιόλια των πουλιών”, Καμαράτου – Γιαλλούση)
και να την δραματοποιήσουμε.
Στην χώρα των πουλιών, οι κάτοικοι δεν ήταν ευχαριστημένοι,
γιατί δεν υπήρχαν κανόνες και κάθε πουλί έκανε ότι ήθελε εις βάρος των υπολοίπων.

Κάποια πουλιά έκαναν θόρυβο μέσα στην νύχτα…

…άλλα έτρωγαν όλο το φαγητό, χωρίς να μοιράζονται…

και κάποιο πονηρό πουλί περίμενε να αδειάσει η φωλιά κάποιου άλλου
για να πάει να μείνει εκεί.

Αυτά συζητούσαν τα πουλιά σε μια συνάντηση για τσάι…

…μέχρι που ένα εξ αυτών είχε μια ιδέα.
Να δέσει στα πόδια των πουλιών βραχιόλια και πλέον να μην μπορούν να πετάξουν.
Έτσι κι έγινε…

…και την άλλη μέρα το πρωί κανένα πουλί δεν μπορούσε πλέον να πετάξει.
Ο νέος δικτάτορας τους ανακοίνωσε ότι εκείνος έχει την εξουσία…

και απαιτεί όλα τα φαγητά,
καθώς και να του φτιάξουν ένα ανάκτορο για να μένει.

Και όλα τα πουλιά μην μπορώντας πλέον να πετάξουν,
υπάκουσαν στις εντολές του…

…ενώ οι συνεργάτες του κάθε βράδυ του έδιναν αναφορά.
Σύντομα τα πουλιά δεν άντεχαν άλλο
και μυστικά αποφάσισαν να εξεγερθούν.

Έκλεψαν τα κλειδιά από τον δικτάτορα
και ελευθερώθηκαν.

Και στο τέλος αποφάσισαν ότι η Δημοκρατία είναι η καλύτερη επιλογή,
ακολουθώντας όμως πάντα τους συμφωνημένους κανόνες για μια ομαλή συμβίωση!

Και έζησαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα!
Τελειώσαμε λοιπόν την γιορτή μας παίρνοντας μαζί μας την ατομική μας κατασκευή.

Και του χρόνου!!!

Καθώς η 17η Νοεμβρίου πλησιάζει
έφτασε η στιγμή να μάθουμε κι εμείς
για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Αρχικά μέσα από βιβλία και videos
συλλέξαμε όλες τις πληροφορίες για το τι συνέβη στο Πολυτεχνείο το 1973.
Μάθαμε τι είναι η δικτατορία και η δημοκρατία,
ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης…


…αναπαραστήσαμε τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου
και φυσικά καταλήξαμε πόσο σημαντική
είναι η δημοκρατία για τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας!

Για να τιμήσουμε την δημοκρατία
αποφασίσαμε να διοργανώσουμε τις δικές μας εκλογές…

…και ξεκινήσαμε τον προεκλογικό μας αγώνα!!!

Με χαρά ψηφίσαμε τους καταλληλότερους
ανάμεσα στους υποψήφιους συμμαθητές μας
και φτιάξαμε το προεδρείο της τάξης μας!!!

Χρησιμοποιώντας παλιές εφημερίδες
φτιάξαμε τα δικά μας Πολυτεχνεία…
 
…και αφήσαμε τα γαρύφαλλά μας
στην πύλη του Πολυτεχνείου
προς τιμήν των φοιτητών που αγωνίστηκαν τότε για εμάς!

Μιλήσαμε για την σπουδαιότητα της ειρήνης…

…και φτιάξαμε με το αποτύπωμα του χεριού μας
τα δικά μας περιστέρια…

…κατασκευάσαμε το σύμβολο της Ειρήνης
με πολλούς διαφορετικούς τρόπους…

…και τέλος φτιάξαμε την δική μας ατομική κατασκευή!!!