Έφτασε η ημέρα της γιορτής μας
για να τιμήσουμε την Επέτειο του Πολυτεχνείου
και να θυμηθούμε για μια ακόμη φορά τις αξίες και τη σπουδαιότητα
της Δημοκρατίας.
Αφού όλοι μαζί θυμηθήκαμε για ακόμη μια φορά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
και τραγουδήσαμε σχετικά τραγούδια…
…αποφασίσαμε να διαβάσουμε μία ακόμη ιστορία (“Τα βραχιόλια των πουλιών”, Καμαράτου – Γιαλλούση)
και να την δραματοποιήσουμε.
Στην χώρα των πουλιών, οι κάτοικοι δεν ήταν ευχαριστημένοι,
γιατί δεν υπήρχαν κανόνες και κάθε πουλί έκανε ότι ήθελε εις βάρος των υπολοίπων.
Κάποια πουλιά έκαναν θόρυβο μέσα στην νύχτα…
…άλλα έτρωγαν όλο το φαγητό, χωρίς να μοιράζονται…
και κάποιο πονηρό πουλί περίμενε να αδειάσει η φωλιά κάποιου άλλου
για να πάει να μείνει εκεί.
Αυτά συζητούσαν τα πουλιά σε μια συνάντηση για τσάι…
…μέχρι που ένα εξ αυτών είχε μια ιδέα.
Να δέσει στα πόδια των πουλιών βραχιόλια και πλέον να μην μπορούν να πετάξουν.
Έτσι κι έγινε…
…και την άλλη μέρα το πρωί κανένα πουλί δεν μπορούσε πλέον να πετάξει.
Ο νέος δικτάτορας τους ανακοίνωσε ότι εκείνος έχει την εξουσία…
και απαιτεί όλα τα φαγητά,
καθώς και να του φτιάξουν ένα ανάκτορο για να μένει.
Και όλα τα πουλιά μην μπορώντας πλέον να πετάξουν,
υπάκουσαν στις εντολές του…
…ενώ οι συνεργάτες του κάθε βράδυ του έδιναν αναφορά.
Σύντομα τα πουλιά δεν άντεχαν άλλο
και μυστικά αποφάσισαν να εξεγερθούν.
Έκλεψαν τα κλειδιά από τον δικτάτορα
και ελευθερώθηκαν.
Και στο τέλος αποφάσισαν ότι η Δημοκρατία είναι η καλύτερη επιλογή,
ακολουθώντας όμως πάντα τους συμφωνημένους κανόνες για μια ομαλή συμβίωση!
Και έζησαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα!
Τελειώσαμε λοιπόν την γιορτή μας παίρνοντας μαζί μας την ατομική μας κατασκευή.
Και του χρόνου!!!