Από καπάκια πλαστικών μπουκαλιών προσπαθούμε να μάθουμε τα ονόματά μας και των συμμαθητών μας. Τα μαργαριτάκια όμως θέλουν τις μαργαρίτες τους για να αισθανθούν πιο οικεία. Παρατηρούμε πως αν και όλοι έχουμε ισομεγέθεις μαργαρίτες δεν έχουμε όλοι γράμματα σε όλες τις μαργαρίτες. Μετράμε τον αριθμό γραμμάτων μας λοιπόν και με παλαμάκια μετράμε τις συλλαβές των ονομάτων μας. Ο αριθμός στο όνομα του καθενός είναι…διαφορετικός. Με χίλιους δυο τρόπους παίζουμε με το όνομά μας και με τα αρχικά μας. Στην υπηρεσία μας οι πλαστελίνες ,τα δάχτυλά μας. το σώμα μας. τα καπάκια ,οι μαργαρίτες ,τα φθινοπωρινά φύλλα των δέντρων και σαν κατακλείδα όλων αυτών των παιχνιδιών η γραπτή ” δοκιμασία ” των όσων παίξαμε. Όμως το ταξίδι των γραμμάτων δεν τελειώνει εδώ …και ίσως να μην τελειώνει ποτέ…