Ο χαλβάς είναι δημοφιλές γλύκισμα το οποίο συναντάται σε διάφορες παραλλαγές σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, αρκετές της Μεσογείου και αρκετές της Μέσης Ανατολής (μέχρι και την Ινδίακαι το Πακιστάν). Πρώτες ύλες για το χαλβά είναι συνήθως κάποια λιπαρή ουσία (βούτυρο, ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, ταχίνι), άμυλο (νισεστές, σιμιγδάλι, ταχίνι, ενώ σε μερικές χώρες χρησιμοποιούν και υλικά όπως καρότο, ρεβίθι ή παπάγια) και γλυκαντικές ουσίες (ζάχαρη, μέλι, πετιμέζι, γλυκόζη, χαρουπόμελο). Μέσα στο χαλβά ή σαν διακόσμηση προστίθενται συνήθως διάφοροι ξηροί καρποί(κυρίως αμύγδαλα, σταφίδες) και αρωματίζεται με μπαχαρικά (βανίλια, γαρύφαλλα, κανέλα, κάρδαμο, κρόκος), μέλι, κακάο ή σοκολάτα, ξύσμα ξινών φρούτων ή/και κομματάκια από αυτά, χυμούς φρούτων ή άλλα φυσικά αρωματικά παρασκεύασματα (ροδόνερο, αφεψήματα λουλουδιών).
Η ονομασία του φαίνεται να προέρχεται από την αραβική ρίζα حلوى ή hulw (χαλβά) που σημαίνει γλυκό. Η προφορά της λέξης στις χώρες αυτές είναι περίπου ίδια, ωστόσο οι παραλλαγές ξεχωρίζονται από την όψη και την υφή. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς μπήκε στην Ελλάδα, πιθανολογείται ότι πέρασε στην ελληνική κουζίνα προς το τέλος του 12ου αιώνα. Τα σύγχρονα διατροφικά αδιέξοδα που δημιούργησε η τεχνολογία τροφίμων με την κατάχρηση συντηρητικών και χημικών υποκατάστατων, έστρεψαν και πάλι το ενδιαφέρον στις διατροφικές συνήθειες των περασμένων δεκαετιών και σε μία σειρά προϊόντων που αποτελούσαν τη βάση της διατροφής από αρχαιοτάτων χρόνων, ώστε άρχισαν να συζητιούνται το πετιμέζι, το ταχίνι και το σουσαμόλαδο.
Υπάρχουν πολλών τύπων χαλβάδες, από τους γνωστότερους είναι ο σησαμένιος, ο σιμιγδαλένιος, ο φαρσαλινός ή παζαριώτικος, παραδοσιακός χαλβάς των Φαρσάλων, ο περσικός και ο κετένχαλβάς. Ο χαλβάς με σησάμι είναι νηστίσιμος, ανάλογα, όμως, με την τήρηση της νηστείας για το λάδι, νηστίσιμοι θεωρούνται και οι άλλοι δύο τύποι εφόσον έχουν παρασκευαστεί με αυτό τον τρόπο.
( Η πηγή των πληροφοριών του άρθρου είναι η Βικιπαίδεια)
Ο χαλβάς που φτιάξαμε στα νηπιαγωγεία μας με την βοήθεια του κυρίου Φρέσκου Σωτήρη είναι ο παραδοσιακός, σπιτικός χαλβάς που έχει βάση το λάδι, το σιμιγδάλι, τη ζάχαρη και το νερό.
Οι νοικοκυρές παλιά το αποκαλούσαν και «1, 2, 3, 4», γιατί η αλληλουχία των αριθμών σήμαινε και τα ποσοτικά μέρη που είχε κάθε υλικό στη συνταγή, δηλαδή: 1 μέρος λάδι, 2 σιμιγδάλι, 3 ζάχαρη και 4 νερό.
Συνήθως εμπλουτίζεται με ξηρούς καρπούς ( κυρίως αμύγδαλα και σταφίδες) και αρωματίζεται με μπαχαρικά και εσπεριδοειδή (γαρύφαλλο, κανέλα, πορτοκάλι κ.α.)
Ο συγκεκριμένος τύπος χαλβά είναι ιδιαίτερα γρήγορος και εύκολος στην παρασκευή. Είναι ένα κλασσικό σπιτικό γλυκό, που γίνεται με λίγα βασικά υλικά και προτιμάται πολύ ως γλύκισμα σε περιόδους νηστείας.
 |
 |
| Free slideshow generated with Smilebox |
