19 Νοεμβρίου Ημέρα κατά της Παιδικής κακοποίησης

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης παρουσιάζεται από την αρχαιότητα έως και σήμερα στις κατά τα άλλα σύγχρονες και ευνομούμενες κοινωνίες. Είναι γνωστό ότι και στη χώρα μας υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που καθημερινά αντιμετωπίζουν Βία, Σωματική, Ψυχολογική, Σεξουαλική Κακοποίηση, Εκμετάλλευση, Αμέλεια, Εγκατάλειψη. Είναι επίσης γνωστό ότι συχνά αυτό συμβαίνει από τους ίδιους τους γονείς. Πρώτο βήμα, εφόσον διαπιστωθεί ότι ένα παιδί υφίσταται σοβαρή κακοποίηση, είναι η ενημέρωση της αρμόδιας εισαγγελικής Αρχής, η οποία διεξάγει τη σχετική έρευνα και καλείται να αποφασίσει για την προστασία του παιδιού – θύματος. Σε περίπτωση που αποφασιστεί η απομάκρυνση από το οικογενειακό περιβάλλον, τότε αναζητείται χώρος φιλοξενίας.Η ανεπάρκεια δομών φιλοξενίας οδηγεί πολλά από αυτά τα παιδιά να παραμένουν «εγκαταλελειμμένα στα Νοσοκομεία Παίδων για εβδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις», όπως αναφέρει το Χαμόγελο του Παιδιού. Στο Νοσοκομείο παύει μεν η σωματική κακοποίηση, όμως μια άλλη δύσκολη πορεία ξεκινά, καθώς το παιδί εισέρχεται στο «κοινωνικό σύστημα» και να γίνεται μπαλάκι ανάμεσα στις υπηρεσίες.

Με την τελευταία πράξη του δράματος να παίζεται στη αίθουσα ενός δικαστηρίου, πολλά ανήλικα παιδιά πληρώνουν σκληρό τίμημα αναζητώντας το δίκιο τους. «Ωρες πολλές στο δικαστήριο, με μνήμες και εικόνες που εμείς τα παιδιά θέλουμε και προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Κουβέντες, λόγια και πράξεις από ανθρώπους που δεν θέλουμε να ξαναδούμε. Συναισθήματα φόβου, άγχους κι εκδίκησης προς αυτούς που μας πλήγωσαν αντί να μας αγκαλιάσουν. Υποχρεωνόμαστε να δίνουμε εμείς εξηγήσεις ενώπιον κόσμου που δεν γνωρίζουμε και που αδυνατεί να νιώσει τα όσα νιώσαμε και νιώθουμε, δυστυχώς, ακόμα» γράφει σε επιστολή της η 17χρονη σήμερα Μ., θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.
Όπως λέει, αυτό που θα την ανακούφιζε θα ήταν η εκδίκαση ανάλογων υποθέσεων να πραγματοποιείται το συντομότερο δίχως αναβολές, οι οποίες αναπαράγουν τις κακές μνήμες και παρατείνουν τον φόβο.
Παρακολουθήσαμε με τα παιδιά σχετικά βίντεο ως αφόρμηση για μια συζήτηση σχετικά με την παιδική κακοποίηση:

 

 

 

 

 

 

…και στη συνέχεια διαβάσαμε παραμύθια:

 

 

 

Η Κίκο και το χέρι
[slideboom id=869104&w=425&h=370]
Το λυπημένο αρκουδάκι του Ευγένιου Τριβιζά
[slideboom id=869175&w=425&h=370]
Όλα τα αρκουδάκια πήγαιναν χαρούμενα στο σχολείο εκτός από ένα αρκουδάκι που το λέγανε Φλουφλού. Που ήταν πάντα λυπημένο. Στην τάξη δε μιλούσε, στο διάλειμμα δεν έπαιζε και όταν όλοι πήγαιναν χαρούμενοι το μεσημέρι στο σπίτι ο Φλουφλού καθόταν σε ένα παγκάκι στενοχωρημένο. Όταν το ρώτησαν οι φίλοι του μια μέρα που το είδαν χτυπημένο τους απάντησε ότι έπεσε και χτύπησε. Έτσι αποφάσισαν να πάνε στο σπίτι του να ρωτήσουν τη μαμά του. Όταν  έφτασαν στο σπίτι είδαν από το παράθυρο μια σκιά αγριεμένη. Και κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αποφάσισαν να μιλήσουν στη δασκάλα τους και η δασκάλα έκανε μια τρυφερή αγκαλίτσα στο Φλουφλού και τον κράτησε μαζί της μέχρι οι γονείς του Φλουφλού να καταλάβουν το λάθος τους και να τον ξαναπάρουν στο σπίτι. Από εκείνη τη μέρα ο Φλουφλού ήταν ευτυχισμένος  και έπαιζε χαρούμενος με τα άλλα αρκουδάκια.
Με τις παλάμες μας φτιάξαμε ένα ανθρωπάκι – χεράκι και γράψαμε γιατί νομίζουμε ότι έχουμε τα χέρια μας θέλοντας να γίνει ξεκάθαρο σε όλους μας πως τα χέρια μας δεν είναι ούτε  για να χτυπάμε αλλά ούτε για  να μας χτυπάνε
Τέλος ο καθένας με το χεράκι που ζωγράφισε ένωσε τη δική του φωνούλα και χορέψαμε πιασμένοι χέρι – χέρι το τραγούδι:

 Τα παιδιά της γης σε μουσική Ανδρέα Λάμπρου και στίχους Αργύρη Χατζηνάκη

Ένα τραγούδι για: “Το χαμόγελο του παιδιού”

Στίχοι:

Άγγελοι με πληγωμένα
τα κορμιά και τα φτερά τους
Tα παιδιά τα δακρυσμένα
πνίγουν τα παράπονά τους

Τα παιδιά που μας κοιτάνε
μ’ απορία μες τα μάτια
Σε τι φταίξαμε ρωτάνε
κι έχουνε ψυχή κομμάτια

Όταν θα νιώσεις τα παιδιά της γης παιδιά σου
τότε θα φτάσουν στη ψυχή τα δάκρυα σου
Θα ‘ναι της άνοιξης μια μέρα η πιο μεγάλη
και θα χει ανθίσει των παιδιών το γέλιο πάλι

Άγγελοι που δε γελάνε
έξω απ’ τον παράδεισό τους
Θεέ μου, τώρα μας ζητάνε
μία θέση στ’ όνειρό τους

Τα παιδιά που δεν κρατάνε
κι ούτε μάθαν παραμύθια
Ζούνε τώρα και πονάνε
στων ανθρώπων την αλήθεια

 

 

 

 

Συγγραφέας: Κατερίνα Μαυρογονάτου στις 20 Νοεμβρίου 2013 στην 13ο Νηπιαγωγείο Γιαννιτσών | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο 19 Νοεμβρίου Ημέρα κατά της Παιδικής κακοποίησης


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Accessibility by WAH
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων