Τα υπηρεσιακά συμβούλια είναι σε όλα τα επίπεδα μηχανισμός εκτελεστικός, και μηχανισμός του κράτους , αφού υλοποιεί την κεντρική εκπαιδευτική πολιτική.

Τώρα, το τι είναι εκπαιδευτική πολιτική όλοι το βιώνουμε : Τμήματα με 25 και 30 μαθητές, ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, διάσπαση εκπαιδευτικού προγράμματος, αξιολόγηση, ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί.

Στα συμβούλια αυτά υπάρχουν εκπαιδευτικοί ορκισμένοι υπηρέτες των αφεντικών τους, δηλαδή των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Είναι μοχλοί υλοποίησης των κατευθύνσεων και των επιταγών της ΕΕ . Είναι χώρος ρουσφετιού και εξαγοράς συνειδήσεων. Είναι εκκολαπτήριο στελεχών για το δικομματικό σύστημα διαχείρησης.

Είναι εκπαιδευτικοί που αποδέχονται το σχολείο της αγοράς, των χορηγών, των διαφοροποιημένων σχολικών προγραμμάτων και της αξιολόγησης των δασκάλων. Είναι «συνάδερφοι» που αποδέχονται την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων όλων μας. Είναι οι σύγχρονοι «κοτσαμπάσηδες» του εκπαιδευτικού χώρου. Αρεστοί στην Πύλη (στο υπουργείο) και δήθεν φίλοι και υποστηρικτές των αιτημάτων μας.

Να τους χαιρόμαστε!

Ο ρόλος της ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ

Είναι τα «πρώτα βιολιά» στα υπηρεσιακά συμβούλια για την προώθηση των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών. Οι αιρετοί τους είναι κατ’ επάγγελμα διαφθορείς συνειδήσεων, αρχιμάστορες στις πελατειακές σχέσεις. Σου πουλάνε εξυπηρέτηση και εκδουλεύουν τα δικαιώματά σου. Ντροπή τους!

Σε καλούμε να ορθώσεις το ανάστημά σου και να τους «μαυρίσεις». Μην τους λογαριάζεις. Κουμάντα να κάνουν στα σπίτια τους και όχι σε δημόσιες υπηρεσίες που πληρώνει ο Ελληνικός λαός.

Ο ρόλος των «αριστερούληδων»

Στηρίζουν τον αστικό θεσμό των υπηρεσιακών συμβουλίων, καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες, ότι δήθεν τα υπηρεσιακά συμβούλια είναι φορείς «εργασιακού ελέγχου», ότι μπορούν να γίνουν ποιο φιλολαϊκά αν αλλάξουν οι συσχετισμοί των αιρετών και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες. Μια ζωή υπάκουοι αβανταδόροι του συστήματος.

Ζούνε και αναπνέουν για να πολεμούν το ταξικό κίνημα – το ΠΑΜΕ.

Εμείς στο ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών υποστηρίζουμε ότι ο εργατικός – λαϊκός έλεγχος μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο μόνο σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας. Συμμετέχουμε στην εκλογή αιρετών του κλάδου σε όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια, για να σταθούμε εμπόδιο με την παρέμβασή μας σε όλες τις αντιδραστικές – αντιεκπαιδευτικές  μεταρρυθμίσεις. Θέλουμε κάθε στιγμή να σε ενημερώνουμε και να σε κινητοποιούμε, για να ανατρέπουμε τα σχέδιά τους. Δεν κάνουμε πίσω ούτε ένα χιλιοστό.

Συνάδερφοι, δεν έχουμε υποχρέωση σε κανέναν, έχουμε μόνο δικαιώματα. Απολογούμαστε μόνο στους μικρούς μας μαθητές . Και είμαστε κάθε μέρα στα σχολεία μας.

Θα εκχωρήσεις την αξιοπρέπειά σου, την ψήφο σου στους «Μαυρογυαλούρους» του συνδικαλιστικού μας χώρου; Το αστικό σύστημα με τους αντιπροσώπους του μόνο το ταξικό κίνημα και το ΠΑΜΕ φοβάται.

Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα με οποιεσδήποτε συνθήκες. Αντλούμε τη δύναμή μας μόνο από τη δική σου ψήφο.

Ψηφίζουμε και στηρίζουμε το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών για ΠΥΣΠΕ και ΑΠΥΣΠΕ. Για το ΚΥΣΠΕ ψηφίζουμε ΕΣΑΚ – ΔΕΕ που στηρίζει το ΠΑΜΕ.

Εμείς στο ΠΑΜΕ το διαλαλούμε: Πρώτα εσύ! Μόνο όταν αποφασίσουμε όλοι μας και βγούμε στους δρόμους, τότε θα το βάλουν στα πόδια

Εμπρός λοιπόν, τόλμησέ το!

Αθανάσιος Μπούσης,

ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών

Λέω «ΟΧΙ» στην αυτοαξιολόγηση γιατί έτσι επιχειρείται η χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και η κατηγοριοποίηση των σχολείων.

Με τη διαδικασία αυτή επιδιώκεται η ενοχοποίηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών για το παραγόμενο έργο. Η διαδικασία αυτή νομιμοποιεί την απόσυρση της κρατικής χρηματοδότησης και την παράδοση του σχολείου στους χορηγούς.

Ανοίγει το δρόμο στην κατηγοριοποίηση του σχολείου σε καλό ή κακό, αποδοτικό και μη αποδοτικό, μεταφέρει το κόστος λειτουργίας του σχολείου στους γονείς και σε ιδιώτες χορηγούς μετατρέποντας τη σχολική μονάδα σε γραφειοκρατικό μηχανισμό που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, μετατρέποντας το δημόσιο σχολείο σε σχολείο της αγοράς.

Αρνούμαι να γίνει το σχολείο ένα μέρος  που θα φυλακίζει τα παιδικά όνειρα, επιτρέποντας να ορμήσουν στις αίθουσες οι χορηγοί και οι επιχειρήσεις και όλοι οι άνεμοι της ζούγκλας όπου τα μεγάλα ζώα κατασπαράζουν τα μικρά.

Προτιμώ να λέω κάθε πρωί τον Εθνικό ύμνο, παρά να τραγουδώ ένα τραγούδι που θα μου επιβάλλει ο χορηγός μου. Αυτό γίνεται στην Αυστραλία, την Αμερική και την Αγγλία.

Αρνούμαι να μετατραπώ σε υπάλληλο του Δήμου (στα πλαίσια του Καλλικράτη). Επιμένω να είμαι λειτουργός μιας υψηλής κοινωνικής αποστολής:  της Παιδείας.

Αρνούμαι να «αξιολογώ» τους μαθητές μου σε φακέλους και να τους εθίζω στο φόβο και την υποταγή. Αντίθετα τους θέλω με άποψη, αντίρρηση, αμφισβήτηση και προσωπικότητα άρτια και ολοκληρωμένη, προκειμένου να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους.

Αρνούμαι να γίνω γδάρτης της νεολαίας και να την κόβω στα μέτρα του συστήματος.

Δεν μπορώ να ανεχτώ οι γονείς να πληρώνουν για να περιφέρω τα παιδιά τους σε χώρους εταιρειών, αντί να μαθαίνουν γράμματα, όπως λέει και ο λαός μας. Δεν γίνεται να κλείνω τα μάτια μου και να υποδέχομαι τη ΔΕΛΤΑ, τη ΦΑΓΕ ή την ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ και να γεμίζουν οι τοίχοι των σχολείων με αφίσες πολυεθνικών εταιρειών. Και όλα αυτά μέσα στο σχολικό πρόγραμμα.

Αρνούμαι να διδάσκω ψέματα και παραμύθια ή ακατανόητα βιβλία, όπως είναι τα μαθηματικά της Ε’ Δημοτικού. Ή να εκγυμνάζω τα παιδιά στη σύνταξη προσκλήσεων για πάρτι, τηλεφωνικών μηνυμάτων και στη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Αρνούμαι την αξιολόγηση του σχολείου και του εκπαιδευτικού έργου, γιατί δεν στοχεύει στην βελτίωση της εκπαίδευσης, αλλά στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η αποκέντρωση της εκπαίδευσης και η αξιολόγηση οδήγησαν για παράδειγμα τις τοπικές αρχές στο Λονδίνο να κλείσουν δεκάδες σχολεία, επειδή οι μαθητές τους, στην πλειοψηφία τους φτωχά παιδιά και από οικογένειες μεταναστών βρίσκονταν κάτω από το μέσο όρο επίδοσης στις  εθνικές εξετάσεις.

Αρνούμαι να σκάψω το λάκκο το δικό μου και της οικογένειάς μου και να χωθώ μέσα. Ντρέπομαι για το σχολείο που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές συναδέλφων.

Σάκης Μπούσης

Δάσκαλος του 7^ου ΔΣ Πατρών

Μέλος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών

«ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» – ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – «ΠΙΛΟΤΙΚΟ» ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ

   ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝ  πως τάχα θέλουν να σώσουν και την Παιδεία – δεκαετίες τώρα τη «σώζουν» εκ…περιτροπής – την έκαναν όπως είναι  και τώρα θα την αποτελειώσουν…με 30 μαθητές ανά τμήμα, με τον ΑΣΕΠ να «αλχημεί» τον καλό παιδαγωγό, με μείωση διορισμών, με φτωχό σχολείο και δασκάλους, με αυτοαξιολογούμενο «σχολείο της αγοράς» και ολοήμερη «φυλακή»!

  ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ τις παλιές, συντριμμένες από το κίνημα  προσπάθειες, αποτυχημένων υπουργών Παιδείας και των δύο κομμάτων, βαφτίζοντάς τες «Νέο Σχολείο». Εξαπατούν πως οι ΖΕΠ (Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας) θα βελτιώσουν την εκπαίδευση στα σχολεία μεταναστών, ρομ και φτωχών περιοχών – η αλήθεια είναι ότι η διαφοροποίηση θα τα ξεχωρίσει ως τα στιγματισμένα  σχολεία που ο καθένας θα αποφεύγει. Ότι το «ψηφιακό σχολείο» θα κάνει το σύγχρονο σχολείο – αλλά η αλήθεια είναι ότι η παιδαγωγική και ο παιδαγωγός, η δημιουργική ικανότητα και η διαμόρφωση προσωπικότητας  καταργούνται και δίνονται αναλώσιμες δεξιότητες, που απαξιώνει σύντομα η εξέλιξη της τεχνολογίας, προς βοράν των επιχειρήσεων. Βραβεύουν την «αριστεία» – «καινοτομία», τάχα ως κίνητρο βελτίωσης του εκπαιδευτικού, αλλά στοχεύουν σε ένα τάγμα υποταγμένων που θα είναι ο στρατός των επίλεκτων  για να περάσουν τις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Γίνεται με τέτοιες ανοησίες εκπαίδευση ή χειραγώγησή της; Ποιον κοροϊδεύουν; Εμάς που τα ζούμε καθημερινά; Και το πιο βασικό, η ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ της εκπαίδευσης στους ΟΤΑ είναι δείγμα πιο δημοκρατικού σχολείου ή  η πορεία προς τη διαφοροποίηση, την απαλλαγή του κράτους από δαπάνες, την κυριαρχία των χορηγών, τη διαμόρφωση του αυριανού ευέλικτου, υποταγμένου και φτηνού απασχολήσιμου, την κατάργηση εργασιακών μας κατακτήσεων και της μονιμότητας και τελικά τη δημιουργία του Σχολείου της Αγοράς;    

   ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΘΕΛΑΝ να κάνουν «νέο σχολείο», θα προγραμμάτιζαν από χρόνια, με τον ΟΣΚ, τα κτίρια με τις νέες προδιαγραφές για να λειτουργήσουν τα σωστά Σχολικά Κέντρα, θα έκαναν τμήματα 20 μαθητών ανά τμήμα στο Δημοτικό και 15 στο νηπιαγωγείο, θα ετοίμαζαν ποιοτικά ΑΠΣ και βιβλία, θα πλήρωναν καλά τον εκπαιδευτικό και θα του παρείχαν επιστημονική και πρακτική περιοδική επιμόρφωση με απαλλαγή από την εργασία, θα εξόπλιζαν σχολεία και αίθουσες διαφόρων χρήσεων…

   ΟΙ «ΝΕΕΣ» τυμπανοκρουσίες, που είχαν εξαγγελθεί κι άλλες φορές, δε θέλουν να βελτιώσουν το σχολείο. Να το κάνουν στα μέτρα τους θέλουν.

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΜΕ!

ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ!

Ο  ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ,  ΟΧΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!

Συνάδελφοι,

μπήκαμε  στο Σχολείο και στο συνδικαλιστικό-πολιτικό αγώνα για τα ιδανικά της Παιδείας – ο  Δ. Γληνός τα διατύπωσε. Από αύριο τέτοια ιδανικά δε θα υπάρχουν. Ποιο άνθρωπο θα προσπαθούμε να φτιάξουμε; Γιατί να μοχθούμε; Θα υπογράψουμε τη μετατροπή του σχολείο σε μηχανή παραγωγής των σύγχρονων δούλων;

Οι Διευθυντές – ειδικά οι πολιτικά φιλικοί προς την κυβέρνηση – ας μη διευκολύνουν την υπουργό, καταδικάζοντας την Παιδεία. Η Παιδεία χρειάζεται στήριξη και όχι η υπουργός.

Οι Συνάδελφοι Δάσκαλοι να αρνηθούν  την εφαρμογή μέτρων που καταδικάζουν τους  μαθητές και τους ίδιους τους δασκάλους.

Οι Σχολικοί Σύμβουλοι – δάσκαλοι πριν από λίγο καιρό – να αρνηθούν να γίνουν συνένοχοι,  με επιστημονικά επιχειρήματα.

Οι Σύλλογοι Διδασκόντων – οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν – να καταψηφίσουν τη συμμετοχή του Σχολείου τους σ’ αυτούς τους επικίνδυνους και παντελώς ανοργάνωτους πειραματισμούς.  Πονάμε την παιδεία, έχουμε ευθύνη γι’ αυτή και δε θα την προδώσουμε!

ΠΙΛΟΤΙΚΟ «ΟΛΟΗΜΕΡΟ»…ΠΡΟΣΧΗΜΑ

  Ονειρευτήκαμε,  δυο δεκαετίες πριν,  το ολοήμερο, στα πλαίσια του ενιαίου σχολείου. Το σχολείο που θα μορφώσει και θα διαμορφώσει ολόπλευρα την προσωπικότητα των παιδιών και θα ικανοποιεί και την ανάγκη ύπαρξης ελεύθερου χρόνου. Το σχολείο με όλους τους απαραίτητους και άνετους χώρους (με το νέο μοντέλο κατάλληλων κτιρίων) και  διδακτικό προσωπικό με μόνιμη σχέση εργασίας και σταθερό ωράριο, χωρίς ωρομίσθιους και  «έκτακτους»  συνεργάτες. Με προσωπικό μέριμνας και υποστήριξης (γραμματείς, καθαρίστριες, μάγειροι, τραπεζοκόμοι, φύλακες, βιβλιοθηκονόμοι, νοσοκόμοι, παρασκευαστές, ψυχολόγοι) και άλλες ειδικότητες σε επίπεδο δήμου (παιδίατροι, λογοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, διαιτολόγοι, κηπουροί, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί). Το σχολείο που θα ενσωματώνει τη φυσική και αισθητική αγωγή, που σήμερα είναι καταδικασμένη στο περιεχόμενο κάποιων δευτερευόντων μαθημάτων, παρά την αναγνωρισμένη της αξία στη σωματική και ψυχική καλλιέργεια, θα ολοκληρώνει εκεί γλώσσες και απογευματινές δραστηριότητες, απαλλάσσοντας από τα φροντιστήρια και το τρέξιμο και το έξοδο σε γυμναστήρια και μπαλέτα.

Όμως το 1997, με το ν. 2525, τα όνειρα ψαλιδίστηκαν και χρόνο με το χρόνο το ολοήμερο εκφυλλιζόταν εσκεμμένα για να καταλήξει το σημερινό  «πάρκιν μαθητών», στα ίδια ακατάλληλα κτίρια, με τα ίδια προγράμματα, «πασπαλισμένα» με λίγο αχρείαστο Η/Υ και ψήγματα εικαστικών, που δεν τολμούν να ισχυριστούν ότι αποτελούν ποιοτική αλλαγή του προγράμματος. 

  Τώρα, αυτό το ίδιο τελειωμένο απομεινάρι κάνουν πως θέλουν να το αναστήσουν και μάλιστα ως γενικευμένο ολοήμερο. Με την ίδια ανύπαρκτη κτιριακή υποδομή, με τα ίδια σάπια υλικά, θα κάνουν, δήθεν, το ΝΕΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!

  Πρόσχημα που πίσω του κρύβεται άλλος, κρυφός σκοπός. Γιατί βιάζονται να κάνουν 12 γενικευμένα ολοήμερα στο νομό μας πριν ακόμη ψηφιστεί ή υπογραφεί η απόφαση; Γιατί πιέζουν να αποδεχτούμε  στα γρήγορα μια εξαγγελία χωρίς να υπάρχει ενημέρωση και σχέδιο; Σε ποια κτίρια θα στοιβαχθούν μαθήματα, δραστηριότητες, φαγητό, ξεκούραση; Με ποια προγράμματα θα λειτουργήσουν για να μένει η τσάντα στο σχολείο και να είναι αχρείαστη στο σπίτι, ποιες  δραστηριότητες θα κάνουν αχρείαστες  αυτές που τώρα παρακολουθούν το απόγευμα τα παιδιά; Με ποιους δασκάλους και ποιο βοηθητικό προσωπικό θα λειτουργήσουν και θα εξυπηρετηθούν όλα αυτά, όταν, προσλήψεις, διορισμοί και χρηματοδότηση, έχουν σταματήσει;

  Σκοπός τους δεν είναι το ΝΕΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ, αλλά η επινόηση μιας αλλαγής, που φαίνεται κοινωνική προσφορά, για να δυσκολευτείς να την απορρίψεις, και που μέσα απ’ αυτή θα αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, χωρίς να το καταλάβουν.

  Θέλουν να επεκτείνουν το ωράριο των εκπαιδευτικών ως τις 4 το απόγευμα, να λειτουργήσουν το ολοήμερο με το ίδιο πρωινό προσωπικό (γι’ αυτό μπαίνουν υποχρεωτικά και οι 5 ώρες υπερωρίες την εβδομάδα), και να παραδώσουν στον «Καλλικράτη», μαζί με τις άλλες αλλαγές, «έτοιμο» το σχολείο ώστε να είναι φτηνό και δελεαστικό και για την ιδιωτικοποίηση.

Αν ήθελαν το ΝΕΟ, ΣΩΣΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ, θα έκαναν με σχέδιο, με προγραμματισμό σε όλα και χωρίς βιασύνη, έστω ΕΝΑ τέτοιο σχολείο σε κάθε πόλη, μέσα σε πραγματικό πάρκο, με χώρους άνετους, κύριους και βοηθητικούς, με γυμναστήρια, αίθουσες μουσικής δημιουργίας, τέχνης, θεάτρου, Η/Υ, εστιατόρια και χώρους ξεκούρασης ή ελεύθερων δραστηριοτήτων, βιβλιοθήκες και σωστά παραδείγματα ψυχαγωγίας. Σχολείο με νέο ποιοτικό πρόγραμμα που θα καλύπτει κάθε ανάγκη. Και θα έβαζαν μέσα τον εκπαιδευτικό, καλά μορφωμένο και επιμορφωμένο, καλά αμειβόμενο, σίγουρο για την σταθερότητα της εργασίας του και θα έλεγαν: ΝΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ! Και θα ήταν αυτό το σωστό πρότυπο, να το βλέπουν και οι δάσκαλοι και οι γονείς και να ξέρουν τι σχολείο θέλουν. Να γίνει η σωστή αρχή ώστε να κάνουμε την Παιδεία που χρειάζεται η εποχή μας, έστω κι αν γίνει σιγά-σιγά.

–          ΑΥΤΟ το σχολείο να απαιτήσουμε και να προτείνουμε, και να απορρίψουμε, σε κάθε Σύλλογο Διδασκόντων, τις πονηρές, νεφελώδεις εξαγγελίες που δε θέλουν να φτιάξουν σχολείο αλλά να «χαλάσουν» και τον εκπαιδευτικό και το σχολείο.

  ΑΠΟ την προηγούμενη δεκαετία εμείς διατυπώσαμε καθαρή θέση για το ολοήμερο που αν είχε αρχίσει από τότε  σταδιακά να υλοποιείται, σήμερα θα ήταν άλλη η εικόνα της εκπαίδευσης και πρότυπο για όλη την Ευρώπη:

  Προτείναμε – η ΕΣΑΚ τότε, το ΠΑΜΕ σήμερα – ολοήμερο, σχολείο ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής εργασίας, στα πλαίσια της καθιέρωσης του 12χρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για όλους, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, με τη δημιουργία του Σχολικού Κέντρου.(κάθε λέξη έχει τη σημασία της και όλες μαζί κάνουν το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ).

«ΕΚΤΕΛΕΣΗ» ΔΙ’ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

    ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!  Γοητευτική λέξη – είχαν πάντα την ικανότητα, με νέους όρους, να βαφτίζουν το μαύρο άσπρο και να κάνουν τα αντίθετα.

  ΔΕΝ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ όμως ούτε να απαλλάξουν από τον έξωθεν αξιολογητή ούτε το σχολείο, μέσω της αξιολόγησης, να βελτιώσουν, γιατί και την κατάσταση την ξέρουμε και τα αναγκαία μέτρα τα προτείνουμε, αλλά αρνούνται να τα υλοποιήσουν. Άλλα μηχανεύονται για το κακόμοιρο το σχολείο και τους δασκάλους.

  ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ σκέπτονται ότι μ’ αυτό το δόλωμα θα δεχτεί την αξιολόγηση που θα του μειώνει τις αποδοχές, όταν θα κρίνεται ότι δεν υλοποίησε τους στόχους, θα δικαιολογείται η λύση της σύμβασής του, αφού οι γονείς δεν είναι ικανοποιημένοι και τελικά θα γίνει δουλικός, ένα φερέφωνο των εντολέων, προκειμένου να κρατήσει τη θέση του.

  ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ σχεδιάζουν, η αυτοαξιολόγηση, να το ετοιμάσει για να γίνει δελεαστικό και αποδεκτό από τους χορηγούς. Με την Αποκέντρωση το σχολείο θα προγραμματίζει πόσο το ευέλικτο πρόγραμμά του προσήλκυσε τους χορηγούς και τις χορηγίες τους. Πόσο έδωσε δεξιότητες που χρειάζονται οι επιχειρήσεις αντί για γενικές … «άχρηστες» μορφώσεις. Τι επιτυχία είχαν οι μαθητές σε τέτοιου είδους απόκτηση γνώσεων και πληροφοριών. Τι εκδηλώσεις έκανε το σχολείο για να ανοίξει τις πόρτες του στην επιχειρηματικότητα και τους τοπικούς επιχειρηματίες. Και στο τέλος το ίδιο το σχολείο – εκπαιδευτικοί , γονείς κ.α., θα αξιολογούν τι απ’ αυτά πέτυχαν, τι χορηγίες αποκόμισαν, πόσο δουλικοί έγιναν, πόσο έτοιμοι έγιναν οι μαθητές να φιλούν το χέρι του εργοδότη και να τον υπηρετούν τυφλά και φτηνά.

  Το σχολείο, δηλαδή, θα αυτομαστιγώνεται για χάρη των επιχειρήσεων!

  Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος της αυτοαξιολόγησης και δεν είναι κανένα ιδανικό της Παιδείας.

Συνάδελφοι,

τα μέτρα για την εκπαίδευση είναι ένα κομμάτι από όλα τα μέτρα που παίρνονται, με ένα και μόνο στόχο:            Να αφαιρέσουν τα πάντα από το λαό και να κάνουν ό,τι κάνει κυρίαρχο το μεγάλο και αχόρταγο κεφάλαιο για να κερδίσει και την τελευταία ικμάδα από τον ιδρώτα – ακόμα κι απ’ το αίμα – του τίμιου εργαζόμενου.

  Γι’ αυτό πρέπει με κάθε θυσία ΤΩΡΑ να τα συντρίψουμε!

  Διευθυντές θα πιεστούν για να πείσουν τους άλλους συναδέλφους να δεχτούν και να ψηφίσουν στο Σύλλογο Διδασκόντων να εφαρμόσει πιλοτικά το σχολείο τους το γενικευμένο ολοήμερο ή την αυτοαξιολόγηση.

  Η Κυβέρνηση βιάζεται, ενώ δεν έχει γίνει ακόμα ο σχετικός νόμος, να υφαρπάξει αποφάσεις  εκμεταλλευόμενη την έλλειψη καλής πληροφόρησης. Να μην πέσουμε στην παγίδα και δώσουμε τη συγκατάθεσή μας σε επικίνδυνες εφαρμογές. Ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει από το νόμο το δικαίωμα να μην αποδεχτεί τον ορισμό του Σχολείου ως πιλοτικού και τότε δεν μπορεί κανείς να το υποχρεώσει.

  Μπορούμε, λοιπόν, να ανατρέψουμε επιλογές. Και όλη την επερχόμενη λαίλαπα.

  Η σημερινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και στην Πάτρα, συγκλονιστική πέρα από κάθε προσδοκία, ήταν η τρομερή «φωνή λαού» που κραύγασε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε σχέδια.

ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ

  Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα έχουμε κι ΕΜΕΙΣ ευθύνη για την αυριανή ζωή και την εκπαίδευση. 

  Δεν μας αξίζει!

 Όμως, σκέφτομαι ότι η πιο δύσκολη στιγμή θα είναι όταν τα παιδιά μας «αύριο» θα ρωτήσουν τον καθένα από μας πότε έγιναν όλα αυτά τα απάνθρωπα μέτρα που κάνουν τη ζωή τους κόλαση και δίκαια θα απαιτήσουν:  

Εσύ πού ήσουν και τι έκανες τότε;

Συναδελφικά

Πέτρος Βάης-Δάσκαλος

Μέλος του ΠΑΜΕ

Πάτρα 5-5-2010

                         Του Σάκη Μπούση (*)

 Η κρίση που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα είναι σύμφυτη με την ύπαρξή του. Οφείλεται στα τεράστια συσσωρευμένα κέρδη που έχουν οι πλουτοκράτες καπιταλιστές και που δεν ρισκάρουν να τα επαναεπενδύσουν σε νέους τομείς, γιατί δεν είναι βέβαιοι για τα κέρδη τους. Πάντως το σίγουρο είναι ότι και με την «αναδουλειά» τους στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πάλι κέρδη θα αποκομίσουν, αφού οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, φροντίζουν να καταργήσουν όλα τα εργατικά δικαιώματα, ώστε η εργατική δύναμη γι’αυτούς να κοστίζει ελάχιστα. Δεν θα πληρώσουν πλέον ασφαλιστικές εισφορές, το μεροκάματο θα είναι καθηλωμένο, εφαρμόζεται ήδη εργασία 3 ή 4 ημερών την εβδομάδα, κόψιμο δώρων και μισθών κ.ά.

          Ενώ τα κέρδη των πλουτοκρατών ξεχειλίζουν από τα θησαυροφυλάκιά τους, η κυβέρνηση απομυζά οικονομικά το λαό. Μόνο μέσα στο 2009 στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κρίσης και της στήριξης των επιχειρήσεων δόθηκαν από το κρατικό ταμείο ,δηλαδή, από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα παρακάτω :

• 28 δις  Ευρώ στις τράπεζες
• 7,2 δις Ευρώ με βάση το νέο Επενδυτικό Νόμο
• Επιπλέον 6 δις Ευρώ μέσω των περίφημων «Συμπράξεων» του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
• Κρατικές εγγυήσεις για δάνεια 3,2 δις Ευρώ
• Τουλάχιστον 3,2δις Ευρώ με το λεγόμενο «Σχέδιο Στήριξης της Απασχόλησης» που σημαίνει με δημόσιο χρήμα να πληρώνονται υποχρεώσεις της εργοδοσίας
• Κονδύλια 1,3 δις Ευρώ σε διάφορες επιχειρήσεις για την «Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα»
• Χρηματοδοτήσεις 1,5 δις Ευρώ στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

(Τα παραπάνω στοιχεία είναι από τις εφημερίδες «Νέα» και «Ελευθεροτυπία»)

Δηλαδή ρέει πακτωλός χρημάτων στις επιχειρήσεις, από χρήματα του ελληνικού λαού.

            Φίλοι συνάδελφοι, θέλω να θυμίσω τα περίφημα «Μεσογειακά προγράμματα» τη δεκαετία του ΄80 επί Ανδρέα Παπανδρέου που δόθηκαν για την προστασία των αγροτικών προιόντων και των μεταποιητικών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα ήταν και τα πλαίσια στήριξης επί Σημίτη-Μητσοτάκη και Καραμανλή. Όλα αυτά, χρήματα των λαών της Ευρώπης, υποτίθεται δόθηκαν για να φτιαχτούν θέσεις εργασίας. Τις είδατε πουθενά; Oι αγρότες κατεβαίνουν κάθε χρόνο στους δρόμους. Η ανεργία στη χώρα μας σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού απασχόλησης, θα φτάσει και στο 20% του ενεργού πληθυσμού.

            Όλοι γνωρίζουμε που πήγαν τα λεφτά των εργαζομένων, πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν και στους δρόμους συνοδευόμενοι από ιδιωτικούς φρουρούς και μέσα  σε πανάκριβα αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια. Βεβαίως τα καπιταλιστικά κέντρα είτε ευρωπαικά είναι είτε εθνικά, έχουν και τους ανταγωνισμούς τους, για το ποιο θα ελέγχει τις περισσότερες αγορές. Εξαιτίας αυτού του ανταγωνισμού μερικές επιχειρήσεις καταστρέφονται , άλλες ξεχειλίζουν από κέρδη και άλλες αλλάζουν αντικείμενα τομέα παραγωγής.

        Εκεί όμως που ομονοούν και ξεχνούν τους ανταγωνισμούς τους είναι όταν ο λαός διεκδικεί καλύτερο μεροκάματο και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Εκεί αντιδρούν έντονα και όταν το εργατικό κίνημα διεκδικεί , τότε χρησιμοποιούν τα πολιτικά και συνδικαλιστικά τους δεκανίκια , καθώς επίσης τις αντίστοιχες συνιστώσες, τα διάφορα κουρέλια του κινηματος. Προσωρινά το έχουν κατορθώσει, αφού στη χώρα μας ελέγχουν τις πλειοψηφίες του συνδικαλιστικού κινήματος σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και όπου δεν μπορούν, συνασπίζονται όλοι μπλε -πράσινοι -ροζέ, προκειμένου να εμποδίσουν την πλειοψηφία των Ταξικών Συνδικάτων.  Οι καλοπληρωμένοι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με τους διπλούς μισθούς κάποτε θα δώσουν λόγο στους εργαζομένους για τη δράση τους.

         Φίλοι συνάδελφοι, στις αρχές του Απρίλη γίνεται η περικοπή 10% των επιδομάτων μας ,δηλαδή, το μήνα περίπου 60 Ευρώ επί 12 μήνες, περίπου 700 Ευρώ το χρόνο. Για τους διευθυντές παραπάνω λόγω διευθυντικού επιδόματος. Στο δώρο του Πάσχα γίνεται περικοπή 30% ,δηλαδή, από τα 500 Ευρώ θα έχουμε απώλεια 150 Ευρώ. Το ίδιο ισχύει για το επίδομα άδειας και το δώρο των Χριστουγέννων. Συνολική απώλεια από τα δώρα 150+150+300=600 Ευρώ. Δεν υπάρχει πλέον 14^ος μισθός για τους εκπαιδευτικούς!! Με τις αυξήσεις του Φ.Π.Α στα είδη διατροφής και στη βενζίνη τέλος και ο 13^ος μισθός. Σε λίγους μήνες θα δικαιολογούν τις μισές ιατρικές εξετάσεις ,τις άλλες μισές θα τις πληρώνουμε. Ήδη στις επισκέψεις στους γιατρούς πολλοί ζητούν επιπλέον χρήματα.

           Πολλά παιδιά συναδέλφων, μαθητές του 18 και του 19 για τα οποία οι γονείς τους ξόδεψαν τεράστια χρηματικά ποσά για να γίνουν δάσκαλοι, θα αντιμετωπίσουν δυσκολία να διοριστούν ,αφού πλέον από την επόμενη χρονιά θα λειτουργούν τμήματα με 30 παιδιά και οι εν ενεργεία συνάδελφοι δεν θα μπορούν να βγαίνουν σε σύνταξη αν δεν έχουν συμπληρώσει περίπου το 60ο έτος της ηλικίας τους. Ελάχιστοι πλέον οι διορισμοί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, πολύ μεγάλη ανεργία στον κλάδο. Για επικοινωνιακούς λόγους δεν το ομολογούν.

           Και εδώ στο Σύλλογό μας οι απολίτικοι πράσινοι και μπλε συνδικαλιστές, αντιπρόσωποι των κομματικών γραφείων, άνθρωποι των διαδρόμων, που ψηφίζουν με τα δυο τους χέρια τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου (Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ) που είναι υπεύθυνα για τα δεινά των εργαζομένων, προτείνουν πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, ξεκομμένες από το ενιαίο απεργιακό μέτωπο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, έτσι για να φαινόμαστε αγωνιστές και για να έχουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Από κοντά και οι διάφορες «συνιστώσες», τα προστατευόμενα «πολιτικώς ορφανά» του Εργοδοτικού Κέντρου Πάτρας. Είναι και οι κατ’επάγγελμα αντικουμμουνιστές, που τη δεκαετία του ’80 συνοστίζονταν στις παρυφές του εργατικού κινήματος για να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Τη δεκαετία του ’90 με την οπισθοχώρηση του κινήματος και το διαβατήριο του διαφωνούντα στο χέρι προσπαθούν να ενσωματωθούν στην κυρίαρχη αστική ιδεολογία.

          Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία όλο και μεγαλώνουν. Χιλιάδες λαού, στη τελευταία απεργία, πήραν μέρος στη συγκέντρωση και στη πορεία του ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Αθήνα σχολιάστηκε από πολλά διεθνή μέσα για τη μαζικότητά της. Τρέμουν οι βιομήχανοι τα ταξικά συνδικάτα.

          Εμείς δεν αλλάζουμε. Θα είμαστε πάντα στην απέναντι όχθη. Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις το ψωμί των οικογενειών μας. Δεν πρέπει να τους φοβηθούμε, τρέμουν τους συνειδητοποιημένους εργαζομένους.

Όλοι στους δρόμους !!

                                                    (*) Ο Σάκης  Μπούσης

                                                     είναι δάσκαλος στο 7ο Δημοτικό Σχολείο

 Άρθρο του Σάκη Μπούση(*)

Αγαπητοί συνάδερφοι, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) κήρυξαν την απεργία στις 24 του Φλεβάρη για τα μάτια του κόσμου. Προέβαλαν ως περιεχόμενό της τη στήριξη της « πραγματικής οικονομίας».

Θέλουν να σύρουν τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε « κινητοποίηση» στήριξης της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Είναι εκείνοι που το 2002 χειροκροτούσαν τον κο. Σημίτη, όταν επιδείκνυε πανευτυχής τα χαρτονομίσματα του Ευρώ.

Είναι οι ίδιοι παπαγάλοι που έλεγαν ότι με το νέο νόμισμα δεν θα έχουμε νομισματικές κρίσεις, ότι τα λεφτά μας θα έχουν αξία, ότι δεν θα έχουμε κερδοσκοπικές επιθέσεις, επειδή τάχα θα μας προστατεύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, είναι εκείνοι που διαλαλούσαν ότι οι τιμές των προϊόντων δεν θα ανεβαίνουν, ενώ θα έχουμε μισθούς Ευρώπης.

Και τώρα συνάδελφοι, τα μπλε, πράσινα και ροζέ σημαιάκια του αβανταδόρικου κυβερνητικού συνδικαλισμού μας ψελλίζουν ότι η κυβέρνηση πιέζεται από την ΕΕ για αντιλαϊκά μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα τα μέτρα αυτά έχουν συναποφασιστεί εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν την καπιταλιστική  τους κρίση. Μπα! Ο  παγκόσμιος καπιταλισμός τους, το τελειότερο οικονομικό και πολιτικό σύστημα περνάει κρίση; Πώς έγινε αυτό; Και μάλιστα τώρα που δεν υπάρχει αντίπαλο δέος;

Μας λένε οι « ανεξάρτητοι» κυβερνητικοί συνδικαλιστές (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ .ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) και κάποια γερασμένα σκουπίδια του εργατικού κινήματος ότι φταίει η νεοφιλελεύθερη πολιτική και αγωνίζονται ενάντια στην « ασυδοσία της αγοράς», λες και η αγορά μπορεί να ελεγχθεί, αφού η ίδια η αγορά και οι τραπεζίτες επέλεξαν την « πράσινη κυβέρνηση» για να διαχειριστεί τα συμφέροντά της.

Μας παραμυθιάζουν φίλοι μου, με το σύνθημα ότι « η αγορά οφείλει να υπηρετεί την κοινωνία». Αλήθεια, πότε η αγορά υπηρέτησε την κοινωνία; Αντιθέτως  η κερδοφορία των επιχειρήσεων και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου συνθλίβουν την κοινωνική πρόοδο και επιτείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε και άλλες θυσίες για να μην φύγουν οι επιχειρηματίες και κάνουν επενδύσεις στο εξωτερικό. Σας θυμίζω ότι από το 2004, και με εντολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων στις χώρες της ένωσης, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδοτούσε τις επιχειρήσεις με ζεστό κρατικό χρήμα να διεισδύσουν στις πρώην ανατολικές χώρες για περισσότερα κέρδη. Πολλά εργοστάσια εγκαταστάθηκαν εκεί, χιλιάδες άνεργοι έμειναν εδώ.

Μήπως γαλαζοπράσινοι συνδικαλιστές μας ακούσατε για τις διευρυμένες διοικητικές περιφέρειες – στα πλαίσια του Καλλικράτη – και του διορισμού των δασκάλων από τους διευθυντές των σχολείων και τον περιφερειάρχη;  Μήπως ακούσατε ότι όλοι  οι δάσκαλοι θα διορίζονται με  συμβάσεις από το Σεπτέμβρη μέχρι τον Ιούνιο και με βιβλιάριο υγείας Ι.Κ.Α.; Έχετε αντιληφθεί  ότι οι δάσκαλοι θα πληρώνονται από τις περιφέρειες. Ο δε μισθός του πρωτοδιόριστου θα είναι περίπου 780 ευρώ.

Τέλος συνάδερφοι η μονιμότητα των εκπαιδευτικών!

Μήπως συνδικαλισταράδες μου πήρατε είδηση για την εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών και τις οδυνηρές συνέπειες που θα έχει για τις γυναίκες;

Δεν είδατε και δεν ακούσατε τίποτα! Είναι όλα προπαγάνδα του ΠΑΜΕ; Μήπως είδατε τον κύριο Πάγκαλο στο ΣΚΑΪ να λέει ότι όταν αποχωρεί ένας  υπάλληλος καταργείται και η θέση γιατί είναι προσωπική; Μήπως είδατε την κα. Διαμαντοπούλου να λέει στο MEGA ότι του χρόνου θα μειωθούν οι διορισμοί στους μισούς;

Μήπως γνωρίζετε αν στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης το 30% των συναδέλφων είναι με ελαστικές μορφές εργασίας ( ωρομίσθιοι και αναπληρωτές); Μήπως ακούσατε ότι για κάθε πέντε εργαζόμενους που θα αποχωρούν από την εργασία θα διορίζεται μόνο ένας;

Αν θέλετε γαλαζοπράσινοι πατριώτες να καταθέσετε το 10% ή 20% των επιδομάτων σας , ή τον 14^ο μισθό σας, να το κάνετε. Εμείς την κρίση τους δεν θα την πληρώσουμε. Δεν θα δώσουμε ούτε μισό ευρώ.

Το ίδιο καλώ να κάνει και η πλειοψηφία των συναδέλφων, στηρίζοντας το ταξικό κίνημα των δασκάλων, το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών. Τους προειδοποιούμε, με το ΠΑΜΕ δεν θα ξεμπλέξουν εύκολα!

Εμείς οι εκπαιδευτικοί, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι τίμια βγάζουμε το ψωμί μας. Ούτε επιδοτήσεις πήραμε, ούτε δάνεια από κρατικά ταμεία. Να πληρώσουμε τι; Τα προγράμματα  στήριξης των βιομηχάνων και των εμπόρων; Γιατί; Μας μοιράζουν τα κέρδη τους;

Φίλε συνάδελφε, μην τους φοβάσαι! Πάμε εμείς να τους φοβίσουμε! Όταν δίπλα μας είναι όλοι οι εργάτες, όταν κοντά μας είναι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τότε μας τρέμουν.

Η απεργία στις 17 Δεκέμβρη απέδειξε ότι οι εργάτες και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν τους φοβούνται. Οι απειλές των ξεπουλημένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αγνοήθηκαν. Χιλιάδες εργαζόμενοι απήργησαν κόντρα στις αποφάσεις τους. Τα μπλόκα των εκπαιδευτικών στις απεργίες του ΠΑΜΕ όλο και μεγαλώνουν!

Είμαστε αισιόδοξοι και προχωράμε!

(*) Ο

Ο Σάκης Μπούσης είναι 

δάσκαλος στο 7ο ΔΣ Πατρών

Άρθρο του Παναγιώτη Ζαβουδάκη (*)

Συνάδελφε ωρομίσθιε.

Την Πέμπτη 7/5/09 στο ΔΣ τους Συλλόγου μας έγινε μια συζήτηση που σε αφορούσε. Το ερώτημα ήταν απλό: “έχεις εσύ τα ίδια δικαιώματα με όλους μας τους μόνιμους”; Πρόσεξε: μιλάμε για δικαιώματα γιατί στις υποχρεώσεις είσαι ήδη εξισωμένος μαζί μας. Ακόμα πιο απλά το θέμα ήταν αν μπορείς εσύ  που δουλεύεις σε σχολείο να ανήκεις στη δύναμη του Συλλόγου Δ&Ν Πάτρας.

Αγαπητέ μου συνάδελφε δε θα πιστέψεις αυτό που συνέβη. Μετά τη θετική εισήγηση του προέδρου,  πήραν το λόγο όλα τα μέλη του ΔΣ που ανήκουν στην ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ. Ήταν πολύ συγκινητικό να τους ακούς να ξεδιπλώνουν την ευαισθησία τους για το πρόβλημα σου.  Είπαν πως ψήφισαν υπέρ σου στη συνέλευση της ΔΟΕ έτσι που η Ομοσπονδία (χάρη στις ψήφους τους) σε θεωρεί ενεργό μέλος της αρκεί ο Σύλλογος στον οποίο ανήκεις να το δεχτεί. Είπαν πως η περίπτωση σου είναι πολύ σοβαρή για να παίζει κανείς μαζί της και να την ευτελίζει σε μια προεκλογική συνεδρίαση. Κι ακριβώς επειδή δεν σου αξίζει η προχειρότητα και οι συνοπτικές διαδικασίες, δεν θα σου κάνουν τη χάρη να σε εντάξουν βιαστικά κι απροετοίμαστα στο δυναμικό του Συλλόγου με κίνδυνο να κινδυνεύει κάθε στιγμή η νομιμότητα της συμμετοχής σου.  Γι αυτό αγαπητέ μου συνάδελφε είναι καλύτερα να παραμείνεις εκτός συνδικαλιστικής ομπρέλας μέχρι η νομιμοποίηση σου στο Σύλλογο να γίνει όπως το Καταστατικό ορίζει.

Μη βιαστείς να πεις  το κλασικό “Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;”. Όλα γίνονται για το καλό σου. Έτσι κάνουν οι υπεύθυνες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Υπερασπίζονται το Καταστατικό του Συλλόγου  που δεν προβλέπει τίποτα για σένα (απλά επειδή συντάχθηκε πολύ πριν υπάρξεις εσύ και δεν σε προέβλεπε). Το ίδιο αυτό Καταστατικό που ξεσκίζουν κάθε φορά που βαφτίζουν «Γενικές Συνελεύσεις» τις «οικογενειακές»  συναθροίσεις λίγων δεκάδων  συναδέλφων.  Συμπάθα τους. Τίποτα προσωπικό μαζί σου. Υπερασπίζονται τη «νομιμότητα» της γραφειοκρατίας που βάζει τον τύπο πάνω από την ουσία.

Μας εγκαλούν επειδή λέει σε θυμηθήκαμε τώρα λίγες μέρες πριν τις εκλογές και προσπαθούμε τάχα να σου υφαρπάξουμε την ψήφο κάνοντας σου τον καλό. Εξ ιδίων κρίνουν. Δε σου λένε πως δυο χρόνια τώρα το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και η Ταξική Ενότητα  περιλαμβάνουν πάντα έναν ωρομίσθιο στο ψηφοδέλτιο τους ώστε μέσω της υποψηφιότητας να σπάσουν de facto την αναχρονιστική «νομιμότητα». Όχι για να κερδίσουν 5-6 ψήφους πάνω ή κάτω. Για μας  βασική προτεραιότητα και θέση αρχής είναι πως κάθε εργαζόμενος στην εκπαίδευση πρέπει να ανήκει στο συνδικαλιστικό του φορέα ανεξάρτητα από το εργασιακό καθεστώς με το οποίο προσφέρει τις υπηρεσίες του. Κι ακόμα περισσότερο εκείνοι που είναι πιο ευάλωτοι (χθες οι αναπληρωτές, σήμερα οι ωρομίσθιοι) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να είναι ζωντανά μέλη του φορέα τους και μάλιστα χωρίς τις μεγάλες συνδρομές που δίνουμε εμείς οι μόνιμοι και καλύτερα  αμειβόμενοι.

Αγαπητέ συνάδελφε ωρομίσθιε.

Σου τα λέω όλα αυτά χωρίς το άγχος να με πεις ψηφοθήρα. Βλέπεις σύσσωμα τα μέλη του ΔΣ που ανήκουν στην ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΝ την πρόταση του προέδρου που κι εμείς στηρίξαμε. Έτσι ΔΕΝ έχεις το δικαίωμα να είσαι μέλος  στο Σύλλογο μας και φυσικά δεν μπορείς να ψηφίσεις. Δες λοιπόν το κάλεσμα μου σαν προτροπή αγώνα για τα δικαιώματα σου και σαν υπενθύμιση  πως σε αυτόν τον αγώνα σου θα βρεις πάντα ανιδιοτελή σύμμαχο και φίλο τα μέλη του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

Όσο για την αγάπη σου; Αυτή νομίζω πως πρέπει να τη δώσεις σε κείνους που σε αγαπούν: στα παιδιά της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σε αγάπησαν κι αυτοί: Γυρνώντας τους την πλάτη. 

(*)  Ο Π. Ζαβουδάκης

είναι δάσκαλος του 14^ου ΔΣ Πατρών

και μέλος του

ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

 Αποθήκευσε το σαν έγγραφο

Άρθρο του Πέτρου Βάη (*)

Συνάδελφε ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ,

κρατώ ακόμη τη… συνήθεια – καθήκον μου το θεωρώ – να επισκέπτομαι τα Σχολεία όχι μόνο όταν είναι να ζητήσω τη ψήφο των συναδέλφων μου κι έτσι αυτές τις τελευταίες μέρες, που τόσο δυσκολεύουν τα πράγματα για όλους αλλά και για τον κλάδο μας, πήρα από δασκάλους και διευθυντές αισιόδοξα μηνύματα και θα ‘θελα να στείλω κι εγώ ένα μήνυμα.

            Κουβεντιάσαμε για την κρίση. Οι συνάδελφοι βλέπουν ότι εμείς και χωρίς κρίση, κρίση περνούσαμε και τώρα θα είναι χειρότερα. Ότι οι «υπερέχοντες» τότε κέρδιζαν δις, εξαφάνισαν το χρήμα απ’ την αγορά, δημιούργησαν την κρίση και τώρα δεν ανέχονται να μειωθούν τα κέρδη τους, ζητούν έτοιμο και πλούσιο ρευστό από το κράτος και το παίρνουν. Και για μας πάλι δεν υπάρχουν, πάλι θα πάρουν από μας και θα δώσουν σ’ αυτούς. Το επιβάλλει η ΕΕ, λένε σωστά, αλλά εμείς ξέρουμε ότι και οι ίδιοι έτσι πολιτεύονται.

            Είπαμε για το πολύπαθο ασφαλιστικό μας. Η κατάσταση δείχνει ότι συντάξεις και εφάπαξ έχουν ένα χρόνο και πάνω να δοθούν και τα ταμεία δηλώνουν ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια δε θα έχουν να δώσουν μερίσματα στους δικαιούχους. Αυτά τώρα. Φανταστείτε τι τύχη θα έχουν οι νεότεροι. Εμείς όμως πληρώνουμε στα ταμεία. Τα δικά μας χρήματα δανείστηκαν άτοκα στους μεγάλους επιχειρηματίες ή παίχτηκαν και χάθηκαν στο χρηματιστήριο, πήγαν και πάλι σε μεγάλες τσέπες και κανένας δεν θεωρείται υπεύθυνος, κανείς δεν πληρώνει, αλλά ξαναζητά την ψήφο μας! «Ούτε ο «δικός μου», αν βγει, δε θα κάνει τίποτα για μας, ας μη γελιόμαστε» είπε ένας συνάδελφος. Κι αυτό είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.

             Σχεδόν όλοι ρωτούσαν για το πρόβλημα και τη διευθύντρια του 18ου ΔΣ. Αγανάκτηση που ενώ τώρα δεχόμαστε επίθεση σε όλα και στα εργασιακά, που πρέπει να τα υπερασπίσουμε με κάθε θυσία, βρίσκονται άνθρωποι, μέσα απ’ τον κλάδο, να τα  καταστρατηγούν και να γίνονται μοχλοί της εξουσίας. Να τα γράφετε, είπαν πολλοί, να μαθαίνονται, γιατί αργότερα θα γίνουν κι αλλού….

   Γι’ αυτό το σοβαρό ζήτημα, μετά απ’ τα πολύ θετικά και αισιόδοξα μηνύματα που πήρα από διευθυντές, θα ‘θελα όχι παραταξιακά, αλλά συναδελφικά να μιλήσω μαζί σας τώρα και να στείλω το μήνυμα:

Συνάδελφοι ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ, μείνετε δάσκαλοι με το δάσκαλο, σταθείτε δίπλα στο συνάδελφο εκπαιδευτικό, υπερασπιστείτε τις κατακτήσεις και τα εργασιακά του δικαιώματα, για να ενθαρρυνθεί και ο νεότερος, να στηριχτεί και να μπορέσει να αντισταθεί, γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί για τον κλάδο και κάθε χρόνο θα είναι χειρότερα. Θα είναι δική σας κατάκτηση και τιμή!

Συναδελφικά

Πέτρος Βάης

(*) Ο Πέτρος Βάης είναι δάσκαλος του 45ου ΔΣ Πατρών και μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ΠΕ Πάτρας

Αποθήκευσε το σαν έγγραφο

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο που ακολουθεί είναι γραμένο από το συνάδελφο Μάρκο Σκούφαλο διευθυντή του 11ου Δημοτικού Σχολείου Χίου και μέλος της Γραμματείας του ΠΑ.Μ.Ε. Εκπαιδευτικών. Αν και αρκετά μακροσκελές, νομίζουμε πως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και δίνει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά και δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε δάσκαλος στην τάξη. Διαβάστε και κρίνετε.

Άλλα ενδιαφέροντα άρθρα του Μ. Σκούφαλου θα βρείτε εδώ.

Αποθήκευσε το σαν έγγραφο

Του Μάνου Δούκα*

Σίγουρα θα έχετε πάρει είδηση τον «πόλεμο των νηπιαγωγείων». Θα σας γράψω δυο κουβέντες γι΄ αυτό, γιατί από όλες τις «επίσημες» πλευρές, το θέμα παρουσιάζεται φτωχά και διαστρεβλωμένα. Κι εγώ θέλω να θίξω μια πλευρά του θέματος, που δεν παρουσιάζεται στις τηλεοράσεις και όταν θίγεται, δεν αντιμετωπίζεται με παιδαγωγικά κριτήρια.

Πάει λίγος καιρός που η κυβέρνηση «καθιέρωσε» και προσπαθεί να εφαρμόσει τη λειτουργία του νηπιαγωγείου από τις?..7 το πρωί μέχρι της 4 το απόγευμα. Κι όλα αυτά στο όνομα της εξυπηρέτησης κάποιων δήθεν?. «κοινωνικών αναγκών». «Οι γονείς δουλεύουν πολλές ώρες»?.λένε. Άρα ποιος θα κρατάει τα νήπια; Διαβάστε όλο το άρθρο »

Κάνοντας κατάχρηση του ρόλου του διαχειριστή της ιστοσελίδας σκέφτηκα να γράψω μερικές προσωπικές σκέψεις που προέκυψαν από συζητήσεις με συναδέλφους στα σχολεία. Πολλοί μας έθεσαν ερωτήματα και ζητήματα που νομίζω πως είναι καλό να απαντηθούν δημόσια.

Π.Ζ

Το τελευταίο διάστημα μέσα από την επικοινωνία μας με συναδέλφους σε πολλά σχολεία διαπιστώσαμε πως υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και απορίες γύρω από τις θέσεις μας και τις ενέργειες μας. Το σημαντικότερο είναι πως αυτές οι απορίες έχουν σχηματιστεί σε πολλούς μετά από ψιθύρους διάφορων «καλοθελητών» που είτε εμφανίζονται ως μέλη της Ταξικής Ενότητας και του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών είτε διαδίδουν απόψεις που τάχα έχουμε και μας αποδίδουν ενέργειες που τάχα κάναμε ή δεν κάναμε.

Ως τώρα το θεωρούσαμε αυτονόητο, αλλά επειδή πολλά «περίεργα» συμβαίνουν αυτό τον καιρό, ας το τονίσουμε κατηγορηματικά: Οι θέσεις της Ταξικής Ενότητας Εκπαιδευτικών εκφέρονται δημόσια είτε από τα μέλη της είτε από τον επίσημο δικτυακό της τόπο (αυτόν που τώρα παρακολουθείτε). Από ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ «πρώην» ή «επόμενο». Το πρόγραμμα μας είναι γραμμένο αναλυτικά στη Διακήρυξη μας που κυκλοφορεί στα σχολεία και σε τούτη τη σελίδα. Το ίδιο και οι ανακοινώσεις μας για κάθε επιμέρους ζήτημα.

Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, κι επειδή αρκετοί «φίλοι μας» προσεγγίζουν τους συναδέλφους όχι για να προβάλλουν τις δικές τους θέσεις αλλά για να διαστρεβλώσουν τις δικές μας, είναι σκόπιμο να ειπωθούν κάποιες σταράτες κουβέντες για μια σειρά ζητήματα που τίθενται υπογείως:

1. Για την αδρανοποίηση του Συλλόγου από τη μη εκλογή προεδρείου στο ΔΣ όλη τη χρονιά: Θυμίζουμε στους επικριτές μας πως η παράταξη μας δεν είχε επίσημη εκπροσώπηση στο ΔΣ. Εκπρόσωποι μας το παρακολουθούσαν όπως μπορεί να κάνει οποιοδήποτε μέλος του Συλλόγου (και, μάλιστα, περισσότερες φορές από πολλά εκλεγμένα μέλη του), ωστόσο δεν είχαμε καμιά δυνατότητα παρέμβασης. Οι ευθύνες λοιπόν ας αποδοθούν στα 4 μέλη της ΠΑΣΚ, στα 4 της ΔΑΠ και το 1 της Ένωσης Εργαζομένων. Και οι 9 απόκρουσαν κατά καιρούς προτάσεις μας για συλλογική διοίκηση του Συλλόγου για να συγκαλούνται Συνελεύσεις και να συζητούνται στη βάση τα προβλήματα του κλάδου με τη δικαιολογία πως το Καταστατικό δεν το προβλέπει. «Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, τόσους μήνες κοσκινίζει» λέει ο λαός. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ. Η πρώτη υπέταξε τα πάντα στην κατάληψη του προεδρείου από τη σκοπιά της ενώ η δεύτερη βολευόταν με την αδρανοποίηση του Συλλόγου για να περάσει η κυβέρνηση που υποστηρίζει μια «ήσυχη» χρονιά. Με αυτά τα προσχήματα έκρυβαν την ταύτιση τους σε όλες τις κεντρικές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές κι άφηναν το χρόνο να κυλά υπέρ τους.

Ακούσαμε ακόμα και το «επιχείρημα» πως κάποιοι δίστασαν να στηρίξουν αλλήλους στο ΔΣ φοβούμενοι το εκλογικό κόστος στις? τωρινές εκλογές και την άνοδο της Ταξικής Ενότητας. Τι να πει κανείς στα σοβαρά γι? αυτό; Ή η παράταξη μας εμπνέει σε κάποιους τέτοιο δέος (και μένος) ή «μωραίνει Κύριος?».

Πάντως η στάση όλων έδειξε πως κανένας τους δεν ενδιαφέρθηκε να ενεργοποιήσει τη βάση. Όλοι είχαν το μάτι στραμμένο στις επερχόμενες εκλογές κοιτώντας απλώς πώς να διατηρήσουν τα κεκτημένα «μαγαζάκια» τους. Κατά συνέπεια, ο Σύλλογος δεν έβγαλε κουβέντα για μεγάλα ζητήματα που προέκυψαν οι απαράδεκτες αλλαγές στη λειτουργία των νηπιαγωγείων. Αυτό το κενό προσπαθήσαμε στη διάρκεια της χρονιάς να καλύψουμε εμείς με πρωτοβουλίες συσκέψεων και ενημέρωσης των σ. νηπιαγωγών με σχετική επιτυχία σε σύγκριση με τις δυνατότητες μας.

Ας μην ξεχνά κανείς πως ΟΛΑ τα μέλη της Ταξικής Ενότητας δουλεύουν σε σχολεία και νηπιαγωγεία και έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο να περιοδεύουν σε σχολικές μονάδες.

2. Για τη συμμετοχή των συναδέλφων στις διαδικασίες: Προβληματισμένοι από το εκφυλιστικό φαινόμενο της συμμετοχής μιας χούφτας συναδέλφων στις Συνελεύσεις και την παράλληλη αθρόα προσέλευση τους στις εκλογικές διαδικασίες, κάναμε μια σειρά προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου (αναλυτικά οι προτάσεις μας δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα). Απορρίφθηκαν ΟΜΟΦΩΝΑ μετ? επαίνων και ευχολογίων. Μάλιστα πολλά μέλη του ΔΣ δεν μπήκαν καν στη διαδικασία της δημόσιας τοποθέτησης ενώ κατ? ιδίαν (προφανώς για να μη γραφούν στα πρακτικά οι δηλώσεις τους) εξέφραζαν την ανησυχία για ενδεχόμενο εκλογικό κόστος.

Αποδείχτηκε περίτρανα πως συγκρούονται δυο λογικές: αυτών που ενδιαφέρονται για τη μαζική συμμετοχή και την ανταλλαγή θέσεων και προτάσεων επειδή ΕΧΟΥΝ και θέσεις και προτάσεις. Κι αυτών που απλώς μετρούν «ψηφαλάκια» και αρκούνται σε τηλεφωνήματα σε σπίτια ή σε άλλα τρυκ υποκλοπής της ψήφου. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η Ταξική Ενότητα, στη δεύτερη όλοι οι υπόλοιποι όσα «επιχειρήματα» και δικαιολογίες κι αν χρησιμοποιούν.

3. Η παρελθοντολογία και η πολεμική στο ΠΑΜΕ για τη στάση του σε καίρια ζητήματα: Αρκετές παρατάξεις ή υποψήφιοι παρατάξεων λατρεύουν την παρελθοντολογία και την άσκηση κριτικής στο ΠΑΜΕ. Αυτή την τακτική τη θεωρούν πρόσφορη για να ψαρεύουν σε θολά νερά.

Αγαπημένο θέμα όλων τους είναι η στάση του ΠΑΜΕ στη διάρκεια της περσινής απεργίας. Υπερτονίζουν τις πολιτικές επιφυλάξεις για τη μορφή αγώνα που θέσαμε ΠΡΙΝ ξεκινήσει η απεργία για την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα και αποσιωπούν τη στάση μας ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ των 6 εβδομάδων.

Παρά τις επιφυλάξεις μας (που τελικά δικαιώθηκαν από τη ζωή) εμείς σε όλη τη διάρκεια αυτού του αγώνα είμασταν ΕΚΕΙ και πάντα έτοιμοι για συνέχεια. Αντιπαλέψαμε τις «εφικτές» λύσεις (που θα ακύρωναν και θα γελοιοποιούσαν τον αγώνα) όπως τις κυλιόμενες απεργίες ανά σχολείο, ανά ημέρα ή εβδομάδα που ακούγονταν μέσα στις απεργιακές συνελεύσεις από κάποιους που, κατά τα άλλα, μοιράζουν πιστοποιητικά «επαναστατικότητας».

Και το σπουδαιότερο: ΟΛΟΙ είμασταν εκεί όπως πιστοποιούν και οι μισθολογικές καταστάσεις μας με τις περικοπές μισθών για ΟΛΕΣ τις μέρες της απεργίας. Εμείς μπορούμε να τις εμφανίσουμε. Μπορούν να κάνουν το ίδιο όλοι οι επικριτές μας; Αυτά για να τελειώνουμε και μ? αυτό το παραμύθι με μια αναγκαία επισήμανση: Όποιος μιλά αποκλειστικά για το παρελθόν είναι κείνος που δεν έχει τίποτα να πει για το Παρόν και το Μέλλον.

4. Απορρίπτουμε τη συνεργασία με άλλες παρατάξεις στα πλαίσια του ΔΣ: Πάγια θέση της Ταξικής Ενότητας είναι οι συνεργασίες στα πλαίσια μιας διεκδικητικής βάσης (εμείς το λέμε «πλαίσιο δράσης»). Στη βάση αυτή ποτέ δεν αρνούμαστε να στέρξουμε αγώνες. Και στα συλλογικά όργανα εκπροσώπησης έχουμε πάγια θέση: αντιπροσωπευτικά προεδρεία με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων που επέλεξε η βάση. Άλλωστε, αυτό είναι το νόημα της λαϊκής ετυμηγορίας. Αντιπαλεύουμε κάθε μονοπαραταξιακή-ηγεμονική λογική ή εκείνη του αποκλεισμού δυνάμεων στη λογική μιας αμφίβολης «καθαρότητας» το ίδιο σθεναρά με την αντίθεση μας στις λογικές όσων θέλουν να κάθονται στη γωνία για να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους εμπιστεύεται η βάση. Αδυνατούμε να καταλάβουμε και τις δυο λογικές. Δείχνουν αντιλήψεις στυγνών ψηφοσυλλεκτών ξένες με τις δικές μας αντιλήψεις.

Κάποιοι διαδίδουν πως αυτά τα λέμε εκ του ασφαλούς γιατί είμαστε «έξω από το χορό». Τα ίδια ακριβώς θα λέμε κι αν οι συνάδελφοι στις εκλογές μάς δώσουν την εντολή να «χορέψουμε».

5. Περί Ενότητας των αριστερών δυνάμεων: Πολύς θόρυβος έχει σηκωθεί γι? αυτό το ζήτημα. Και μεγάλη παραπληροφόρηση, κυρίως σε βάρος μας. Ας πούμε μερικές ξεκάθαρες κουβέντες.

Υπάρχει το πολιτικό σκέλος και το επικοινωνιακό σκέλος (που έχει να κάνει με χειρισμούς και μεθοδεύσεις). Στο πολιτικό σκέλος έχουμε απαντήσει στη Διακήρυξη μας. Δεν αρκεί να αυτοπροσδιοριζόμαστε έτσι ή αλλιώς. Πρέπει και η φιλοσοφία μας να συμφωνεί γιατί αυτή τελικά θα προσδιορίσει και τη δράση μας. Εμείς αντιπαλεύουμε τη λογική της επιχειρηματικότητας στα σχολεία, την θεσμική κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας (που ντε φάκτο θα συμβεί αν περάσουν όσα προστάζουν οι εκπαιδευτικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Υπάρχουν και στο χώρο μας δυνάμεις που νοιώθουν αριστερές αλλά αυτά τα ζητήματα είτε τα αφήνουν ανοιχτά είτε έχουν αντίθετες απόψεις νομίζοντας πως μπορούν να τα αποκρούσουν χωρίς να συγκρουστούν με τη λογική της ΕΕ στην οποία πιστεύουν. Δικαίωμα τους.

Με τη λογική του αυτοπροσδιορισμού και οι δυο εντασσόμαστε στον «αριστερό» χώρο άρα μας αφορά η ενότητα του. Απλοϊκό ερώτημα: όταν έρθουν τα «δύσκολα» και τεθούν τέτοια ζητήματα, ένα «ενωμένο» αριστερό κίνημα ποια θέση θα επιλέξει; Τη μια ή την άλλη; Μήπως τότε εμφανιστούν προβλήματα στη δράση και τη συνοχή του που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η συζήτηση γινόταν προγραμματικά; Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει το αντίθετο. Άρα, αυτό που απαιτείται για μια πραγματική σύγκλιση είναι η σοβαρή και σε βάθος διερεύνηση των προοπτικών. Αλλιώς θα μιλάμε για μια συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων που θα διαλυθεί στο πρώτο πρόβλημα και θα φέρει το κίνημα πίσω. Και με ποιο όφελος; Λίγες δεκάδες ψήφων παραπάνω άντε και κάποιες έδρες στο ΔΣ;

Θα ρωτήσει κάποιος: «μα αυτά απασχολούν τα κόμματα και τις στρατηγικές τους. Σε ένα συνδικαλιστικό όργανο οι παρατάξεις δε μπορούν να τα βρουν για το καλό του κλάδου;». Ναι. Σε επιμέρους ζητήματα πάντα υπάρχει η κοινή συνισταμένη. Αρκεί να το θέλουν όλοι. Να μην υποκρίνονται. Να μην παίζουν με τόσο κρίσιμα ζητήματα. Κι εδώ πια ερχόμαστε στο επικοινωνιακό μέρος.

Πέντε μέρες πριν κατατεθούν οι υποψηφιότητες, μέσα από e-mail στα σχολεία είδαμε την πρόταση της Ένωσης Εργαζομένων για κοινή κάθοδο των «αριστερών δυνάμεων» σε ΕΝΑ ψηφοδέλτιο. Δε γνωρίζουμε τι έγινε με άλλους χώρους, αλλά δηλώνουμε ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ πως κανένας δεν επικοινώνησε με την Ταξική Ενότητα για να της απευθύνει μια τέτοια πρόταση και να πάρει τη γνώμη της. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό. Δύσκολο να μη βρει κανείς στην Πάτρα έστω ένα μέλος της παράταξης μας. Επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε συνεργασίες μέσω e-mail, θεωρήσαμε αυτή την κίνηση επικοινωνιακό τρυκ και τα γεγονότα μας επιβεβαίωσαν. Κανείς από τους αποστολείς της «πρότασης» ΔΕΝ ήθελε στ? αλήθεια κάτι τέτοιο. Ήθελαν απλά μια «απόδειξη» της πρότασης για να τεκμηριώσουν «αδυναμία συγκρότησης που οφείλεται στο ΠΑΜΕ» και άλλα «εξωτικά παραμύθια με ή χωρίς δράκους». Απλούστατα, η Ένωση Εργαζομένων προσπάθησε να στήσει ένα στενό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ προσθέτοντας στο υπάρχον δικό της κάποια μέλη του ΣΥΝ. Αυτή τη διεύρυνση την έντυσε με το μανδύα της «αριστερής ενότητας» προφανώς για να την περάσει ευκολότερα. Έγινε και μια πρόταση «για την τιμή των όπλων» (ή για το «ξεκάρφωμα» αν προτιμάτε) στους υπόλοιπους στους οποίους δεν έδινε καν το χρόνο για απάντηση και, νάτην η «αριστερή συσπείρωση» του ΣΥΡΙΖΑ.

«Βαρειές κουβέντες. Πού τις στηρίζεις;» θα πει κάποιος. Για όσους δε με γνωρίζουν θα πω πως αποφεύγω εκφράσεις και χαρακτηρισμούς ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει «καπνός». Να, λοιπόν, τα γεγονότα:

1. Υποψήφιοι του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ περιφέρονται στα σχολεία και δηλώνουν με κομπασμό πως ό,τι έγινε, έγινε «για να απομονώσουμε το ΠΑΜΕ».
2. Αν και η «έκκληση» για «ενότητα» απευθύνθηκε δημόσια πριν λίγες μέρες, πολλοί συνάδελφοι είχαν κληθεί εδώ και μήνες να στηρίξουν είτε ως υποψήφιοι είτε ως ψηφοφόροι αυτό το ψηφοδέλτιο. Το γεγονός αυτό αφαιρεί κάθε αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις όσων οργάνωσαν μια τέτοια επιχείρηση. Το σημαντικότερο: Αρκετοί κλήθηκαν να στηρίξουν ένα αριστερό ψηφοδέλτιο που θα περιλάμβανε «όλες τις δυνάμεις πλην ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ» όπως τους διαβεβαίωναν. Γι αυτό το λόγο αρκετοί πρόσθεσαν την υπογραφή τους και τώρα δυσανασχετούν βλέποντας την κάτω από το στενό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα συμπεράσματα δικά σας.
3. Ένα τέτοιο εγχείρημα θεωρητικά δίνει προοπτική σε πολλούς συναδέλφους απεγκλωβίζοντας τους από τους μονοδρόμου» της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Μα, τότε, γιατί δεν απευθύνονται σε όλους; Γιατί ενοχλούν σχεδόν σε μόνιμη βάση ανθρώπους που στηρίζουν την Ταξική Ενότητα (ακόμα και υποψηφίους της); Ομολογούν πως δεν μπορούν να πείσουν ταλαντευόμενους και να αποσπάσουν ανθρώπους από την επιρροή των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ ή, μήπως, απλώς δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς; Τα συμπεράσματα και πάλι δικά σας.

***

Προσπάθησα να σταχυολογήσω και να «απαντήσω» σε μερικά από τα ερωτήματα που μας έθεσαν πολλοί συνάδελφοι. Άλλοι με καλή πρόθεση κι άλλοι με διάθεση πολεμικής επηρεασμένοι από τις υπόγειες «συμβουλές» πολλών «φίλων μας».

Επειδή είναι ΑΔΥΝΑΤΗ η φυσική παρουσία των μελών της Ταξικής Ενότητας σε ΟΛΑ τα σχολεία, σκέφτηκα να το αναρτήσω στο διαδικτυακό μας χώρο.

Τα παραπάνω γράφτηκαν για να τονιστεί για άλλη μια φορά πως το ΠΑΜΕ ό,τι έχει να πει το λέει δημόσια στο φως της ημέρας.

Συνάδελφοι.

Είναι δικαίωμα σας να δεχτείτε ή να απορρίψετε τις θέσεις μας.

Αν, όμως, τις απορρίψετε, να το κάνετε επειδή τις ξέρετε από πρώτο χέρι. Όχι από ψιθυριστές που μιλούν για μας χωρίς εμάς (κυρίως όποτε απουσιάζουμε).

Αν σας έπεισαν οι άλλες παρατάξεις, δώστε τους τη δυνατότητα να συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια κι όλοι εμείς να βρεθούμε για μια ακόμα χρονιά «στο ίδιο έργο θεατές».

Αν διατηρείτε τις επιφυλάξεις σας, ΑΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Εμπιστευθείτε την Ταξική Ενότητα Εκπαιδευτικών.

Δε σας υποσχόμαστε βοήθεια σε τοποθετήσεις, μεταθέσεις, διευθυντηλίκια (ούτε το μπορούμε ούτε το θέλουμε).

Δε σας υποσχόμαστε πως θα γιαουρτώσουμε τον υπουργό Παιδείας ή θα τον κάνουμε τσοπάνη (δεν ταιριάζει σε μας αυτός ο «πολιτικός» λόγος).

Σας υποσχόμαστε, όμως, πως δε θα λείψουμε μέρα από κάθε αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης (όπως κάνουμε πάντα).

Το κέρδισμα μιας έδρας από την Ταξική Ενότητα στο ΔΣ σίγουρα δεν θα αλλάξει εκεί τους συσχετισμούς.

Θα σπάσει, όμως, την αδράνεια αυτών που διαιωνίζουν την απαξίωση του κλάδου.

Καλή ψήφο. Και καλή συνέχεια.

Παναγιώτης Ζαβουδάκης

Δάσκαλος του 14^ου ΔΣ

Μέλος της Ταξικής Ενότητας Εκπαιδευτικών Πάτρας

Αποθήκευσε το σαν έγγραφο