Του Σάκη Μπούση (*)

 Η κρίση που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα είναι σύμφυτη με την ύπαρξή του. Οφείλεται στα τεράστια συσσωρευμένα κέρδη που έχουν οι πλουτοκράτες καπιταλιστές και που δεν ρισκάρουν να τα επαναεπενδύσουν σε νέους τομείς, γιατί δεν είναι βέβαιοι για τα κέρδη τους. Πάντως το σίγουρο είναι ότι και με την «αναδουλειά» τους στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πάλι κέρδη θα αποκομίσουν, αφού οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, φροντίζουν να καταργήσουν όλα τα εργατικά δικαιώματα, ώστε η εργατική δύναμη γι’αυτούς να κοστίζει ελάχιστα. Δεν θα πληρώσουν πλέον ασφαλιστικές εισφορές, το μεροκάματο θα είναι καθηλωμένο, εφαρμόζεται ήδη εργασία 3 ή 4 ημερών την εβδομάδα, κόψιμο δώρων και μισθών κ.ά.

          Ενώ τα κέρδη των πλουτοκρατών ξεχειλίζουν από τα θησαυροφυλάκιά τους, η κυβέρνηση απομυζά οικονομικά το λαό. Μόνο μέσα στο 2009 στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κρίσης και της στήριξης των επιχειρήσεων δόθηκαν από το κρατικό ταμείο ,δηλαδή, από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα παρακάτω :

• 28 δις  Ευρώ στις τράπεζες
• 7,2 δις Ευρώ με βάση το νέο Επενδυτικό Νόμο
• Επιπλέον 6 δις Ευρώ μέσω των περίφημων «Συμπράξεων» του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα
• Κρατικές εγγυήσεις για δάνεια 3,2 δις Ευρώ
• Τουλάχιστον 3,2δις Ευρώ με το λεγόμενο «Σχέδιο Στήριξης της Απασχόλησης» που σημαίνει με δημόσιο χρήμα να πληρώνονται υποχρεώσεις της εργοδοσίας
• Κονδύλια 1,3 δις Ευρώ σε διάφορες επιχειρήσεις για την «Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα»
• Χρηματοδοτήσεις 1,5 δις Ευρώ στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

(Τα παραπάνω στοιχεία είναι από τις εφημερίδες «Νέα» και «Ελευθεροτυπία»)

Δηλαδή ρέει πακτωλός χρημάτων στις επιχειρήσεις, από χρήματα του ελληνικού λαού.

            Φίλοι συνάδελφοι, θέλω να θυμίσω τα περίφημα «Μεσογειακά προγράμματα» τη δεκαετία του ΄80 επί Ανδρέα Παπανδρέου που δόθηκαν για την προστασία των αγροτικών προιόντων και των μεταποιητικών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα ήταν και τα πλαίσια στήριξης επί Σημίτη-Μητσοτάκη και Καραμανλή. Όλα αυτά, χρήματα των λαών της Ευρώπης, υποτίθεται δόθηκαν για να φτιαχτούν θέσεις εργασίας. Τις είδατε πουθενά; Oι αγρότες κατεβαίνουν κάθε χρόνο στους δρόμους. Η ανεργία στη χώρα μας σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού απασχόλησης, θα φτάσει και στο 20% του ενεργού πληθυσμού.

            Όλοι γνωρίζουμε που πήγαν τα λεφτά των εργαζομένων, πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν και στους δρόμους συνοδευόμενοι από ιδιωτικούς φρουρούς και μέσα  σε πανάκριβα αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια. Βεβαίως τα καπιταλιστικά κέντρα είτε ευρωπαικά είναι είτε εθνικά, έχουν και τους ανταγωνισμούς τους, για το ποιο θα ελέγχει τις περισσότερες αγορές. Εξαιτίας αυτού του ανταγωνισμού μερικές επιχειρήσεις καταστρέφονται , άλλες ξεχειλίζουν από κέρδη και άλλες αλλάζουν αντικείμενα τομέα παραγωγής.

        Εκεί όμως που ομονοούν και ξεχνούν τους ανταγωνισμούς τους είναι όταν ο λαός διεκδικεί καλύτερο μεροκάματο και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Εκεί αντιδρούν έντονα και όταν το εργατικό κίνημα διεκδικεί , τότε χρησιμοποιούν τα πολιτικά και συνδικαλιστικά τους δεκανίκια , καθώς επίσης τις αντίστοιχες συνιστώσες, τα διάφορα κουρέλια του κινηματος. Προσωρινά το έχουν κατορθώσει, αφού στη χώρα μας ελέγχουν τις πλειοψηφίες του συνδικαλιστικού κινήματος σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και όπου δεν μπορούν, συνασπίζονται όλοι μπλε -πράσινοι -ροζέ, προκειμένου να εμποδίσουν την πλειοψηφία των Ταξικών Συνδικάτων.  Οι καλοπληρωμένοι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με τους διπλούς μισθούς κάποτε θα δώσουν λόγο στους εργαζομένους για τη δράση τους.

         Φίλοι συνάδελφοι, στις αρχές του Απρίλη γίνεται η περικοπή 10% των επιδομάτων μας ,δηλαδή, το μήνα περίπου 60 Ευρώ επί 12 μήνες, περίπου 700 Ευρώ το χρόνο. Για τους διευθυντές παραπάνω λόγω διευθυντικού επιδόματος. Στο δώρο του Πάσχα γίνεται περικοπή 30% ,δηλαδή, από τα 500 Ευρώ θα έχουμε απώλεια 150 Ευρώ. Το ίδιο ισχύει για το επίδομα άδειας και το δώρο των Χριστουγέννων. Συνολική απώλεια από τα δώρα 150+150+300=600 Ευρώ. Δεν υπάρχει πλέον 14^ος μισθός για τους εκπαιδευτικούς!! Με τις αυξήσεις του Φ.Π.Α στα είδη διατροφής και στη βενζίνη τέλος και ο 13^ος μισθός. Σε λίγους μήνες θα δικαιολογούν τις μισές ιατρικές εξετάσεις ,τις άλλες μισές θα τις πληρώνουμε. Ήδη στις επισκέψεις στους γιατρούς πολλοί ζητούν επιπλέον χρήματα.

           Πολλά παιδιά συναδέλφων, μαθητές του 18 και του 19 για τα οποία οι γονείς τους ξόδεψαν τεράστια χρηματικά ποσά για να γίνουν δάσκαλοι, θα αντιμετωπίσουν δυσκολία να διοριστούν ,αφού πλέον από την επόμενη χρονιά θα λειτουργούν τμήματα με 30 παιδιά και οι εν ενεργεία συνάδελφοι δεν θα μπορούν να βγαίνουν σε σύνταξη αν δεν έχουν συμπληρώσει περίπου το 60ο έτος της ηλικίας τους. Ελάχιστοι πλέον οι διορισμοί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, πολύ μεγάλη ανεργία στον κλάδο. Για επικοινωνιακούς λόγους δεν το ομολογούν.

           Και εδώ στο Σύλλογό μας οι απολίτικοι πράσινοι και μπλε συνδικαλιστές, αντιπρόσωποι των κομματικών γραφείων, άνθρωποι των διαδρόμων, που ψηφίζουν με τα δυο τους χέρια τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου (Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ) που είναι υπεύθυνα για τα δεινά των εργαζομένων, προτείνουν πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, ξεκομμένες από το ενιαίο απεργιακό μέτωπο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, έτσι για να φαινόμαστε αγωνιστές και για να έχουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Από κοντά και οι διάφορες «συνιστώσες», τα προστατευόμενα «πολιτικώς ορφανά» του Εργοδοτικού Κέντρου Πάτρας. Είναι και οι κατ’επάγγελμα αντικουμμουνιστές, που τη δεκαετία του ’80 συνοστίζονταν στις παρυφές του εργατικού κινήματος για να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Τη δεκαετία του ’90 με την οπισθοχώρηση του κινήματος και το διαβατήριο του διαφωνούντα στο χέρι προσπαθούν να ενσωματωθούν στην κυρίαρχη αστική ιδεολογία.

          Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία όλο και μεγαλώνουν. Χιλιάδες λαού, στη τελευταία απεργία, πήραν μέρος στη συγκέντρωση και στη πορεία του ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Αθήνα σχολιάστηκε από πολλά διεθνή μέσα για τη μαζικότητά της. Τρέμουν οι βιομήχανοι τα ταξικά συνδικάτα.

          Εμείς δεν αλλάζουμε. Θα είμαστε πάντα στην απέναντι όχθη. Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις το ψωμί των οικογενειών μας. Δεν πρέπει να τους φοβηθούμε, τρέμουν τους συνειδητοποιημένους εργαζομένους.

Όλοι στους δρόμους !!

                                                    (*) Ο Σάκης  Μπούσης

                                                     είναι δάσκαλος στο 7ο Δημοτικό Σχολείο