ΜΠΟΡΕΙ η Παιδεία να πηγαίνει προς το χειρότερο και η κατάσταση των εργαζομένων προς την εξαθλίωση.

ΜΠΟΡΕΙ οι πλειοψηφίες στο Σύλλογο και τη ΔΟΕ να μας απογοητεύουν.

ΟΜΩΣ υπάρχει η αισιοδοξία ότι, όταν αγωνίζεσαι, ΠΑΝΤΑ ανατρέπεις σχέδια και κατακτάς δικαιώματα. Το ΠΑΜΕ το έδειξε αυτό φέτος, αν και ήταν εκτός ΔΣ.

ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ! 

Και μας είχαν υποσχεθεί ότι θα είναι και «αριστερό», με ελπίδες για κάτι νέο (πού να είναι εκείνη η περσινή διακήρυξη του «Αριστερού Ψηφοδελτίου»;). Πέρυσι δεν είχαμε. Ποια η διαφορά; Εμείς το ξέραμε, γιατί το «αριστερό» είναι αγώνας και δράση έξω και το ΔΣ, δεν είναι υπηρεσία, φιλολογία και σφραγίδες.

   Η ΔΑΚΕ στις περισσότερες συνεδριάσεις του ΔΣ ήταν απούσα από επιλογή, γιατί την απέκλεισαν από το προεδρείο. Έτσι βλέπει αυτή η παράταξη το ρόλο της στο ΔΣ, ως κατάληψη αξιωμάτων κι όχι ως χώρο και πεδίο δράσης, αγώνα και διεκδίκησης. Ήταν μια καλή δικαιολογία για να μην παρουσιάζεται όταν σοβαρά θέματα απαιτούσαν να πάρει κανείς θέση κατά της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ. Σε «ακίνδυνα» θέματα έστελνε έναν αντιπρόσωπο και φλυαρούσε …συναδελφικά. Εφάρμοσε πλήρως την ταχτική ενσωμάτωσης του συνδικαλισμού στο σύστημα, γεγονός που επιτρέπει να εφαρμόζονται με ευκολία η μείωση των μισθών, το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και όλες οι αντιεκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις».

   Η ΠΑΣΚ που εφάρμοζε την ίδια ταχτική, όταν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, συμφώνησε προεδρείο με το «Αριστερό Ψηφοδέλτιο» με πολλές υποσχέσεις, δήλωνε στα λόγια αντίθεση με κάποια μέτρα αλλά ποτέ δεν πήρε θέση σε βασικές επιλογές που οδηγούν στην ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης γιατί, προφανώς, τα ίδια πολιτική έχει και το ΠΑΣΟΚ. Κυρίως όμως οι ενέργειές της θύμιζαν διοικητική υπηρεσία παρά διεκδικητικό συνδικαλισμό.

   Έτσι και οι τρεις παρατάξεις στο ΔΣ λειτούργησαν το σύλλογο όπως μέχρι τώρα, χωρίς αγωνιστικότητα και διεκδίκηση, τα μέτρα περνάνε χωρίς αντίσταση, η απογοήτευση αυξάνεται και το συνδικαλιστικό κίνημα υποχωρεί. Άλλα χρειάζεται η σημερινή κατάσταση που όμως δεν μπορούν και δε θέλουν αυτές οι παρατάξεις.

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Το ΠΑΜΕ ήταν κοντά στους συναδέλφους και τα προβλήματά τους. Άκουσε κάθε ανησυχία τους και ήταν το μόνο στήριγμά τους για να βασιστούν και να ανατρέψουν μέτρα της διοίκησης, όπως έγινε στα Σαγέικα και στο 18ο ΔΣ. Το ΠΑΜΕ μπόρεσε μόνο του να παίξει το ρόλο που αδυνατεί να παίξει ένα τέτοιο ΔΣ.  Το ΠΑΜΕ για κάθε κινητοποίηση και απεργία ήταν στα σχολεία, ενημέρωνε και εμψύχωνε, όταν το ΔΣ έστελνε με το FAX δυο αράδες ενημερωσούλα  «για τα μάτια».

Το ΠΑΜΕ δεν άφησε τίποτα να «πέσει κάτω», ήταν και παρενέβαινε στα γεγονότα, παρακολουθούσε το ΔΣ, προσπαθούσε να το παρακινήσει σε πραγματικό αγώνα, κατέθετε τη γνώμη του και τραβούσε μπροστά όταν το ΔΣ τα «κλωθογύριζε». Ήταν αναμενόμενο γιατί δε μπορούν να συγκρουστούν με την πολιτική που στηρίζουν, ανεξάρτητα από τα λόγια που λένε για να δείξουν άλλο πρόσωπο. Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη κι εκεί «καθαρίζει η ήρα από το στάρι».

   Το ΠΑΜΕ ξεκίνησε από τις 9 Σεπτέμβρη αγωνιστικά με μεγάλη συγκέντρωση στην Περιφέρεια για τα προβλήματα στην εκπαίδευση με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Έκανε παραστάσεις σε προϊσταμένους, ενημέρωσε και κινητοποιήθηκε για τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κρίσης, το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό, την άρνηση απόσπασης των μουσικών, το ωράριο και τον αριθμό μαθητών του Νηπιαγωγείου, το ρόλο των Διευθυντών, κράτησε αξιοπρεπή το δάσκαλο στην περίπτωση επίσκεψης του Πατριάρχη, σταθερά στήριξε τους ωρομίσθιους και αποκάλυψε την ψεύτικη «συμπάθεια» των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Αυτά όταν το ΔΣ ήταν απλά σχολιαστής των γεγονότων, γιατί, λέει, δεν κινητοποιούνται οι συνάδελφοι. ΝΑΙ, όντως, πολλοί αυτό κάνουν όταν βλέπουν τους εκλεγμένους να είναι μόνο λόγια, να τα «βρίσκουν» ή να τους «πουλάνε» στην εξουσία!

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΙ!

   Κι όμως ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, η εξουσία  δε μπορεί, αν εμείς δε θέλουμε!

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΖΟΥΜΙΣΟΥΝ…  Στο όνομα της κρίσης μας παίρνουν και το ψωμί. «Χρειάζονται θυσίες» μας λένε αλλά δεν εξηγούν γιατί έχουμε κρίση και γιατί την πληρώνει μόνο ο εργαζόμενος. Για ποιο λόγο, και πριν την κρίση, ο εργάτης υπέφερε και είχε και τότε κρίση.

«ΚΡΙΣΗ» γι’ αυτούς είναι όταν οι πολυεθνικοί κολοσσοί δεν κερδίζουν πια αμύθητα ποσά όπως πριν, κι όχι όταν δυστυχεί ο λαός.

ΚΡΙΣΗ όμως υπάρχει γιατί τον πλούτο τον έχουν συγκεντρώσει λίγοι και ο απλός καταναλωτής βρίσκεται σε αδυναμία να καταναλώσει τα προϊόντα που άναρχα παράγει το κυνήγι του κέρδους.

ΤΩΡΑ, για να ξεπεράσουν την κρίση, αντί να ενισχύσουν τους εργαζόμενους, δίνουν ζεστό χρήμα σε τράπεζες και επιχειρηματίες για να κερδίζουν πάλι πλούσια. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει δημόσιο χρέος, για μας υπάρχει και πρέπει να το πληρώσουμε. Αντί να πάρουν μέτρα για τους ασθενέστερους, μειώνουν τις τιμές των πολυτελών αυτοκινήτων για να τα αποκτήσουν φτηνότερα οι πιο πλούσιοι και να φύγει το χρήμα στις ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Πάλι τα ΙΔΙΑ δηλαδή, ΠΑΛΙ η πολιτική που δημιουργεί την κρίση και που πάντα νέα κρίση θα φέρνει.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κρύβουν την αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ τη θολώνει, οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι βλέπουν τα αποτελέσματα αλλά όχι τις αιτίες και έτσι κρύβουν την πολιτική τους και κυρίως κρύβουν ότι η ΕΕ που δίνει τις εντολές δημιουργήθηκε όχι για τους λαούς αλλά για να υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να παίρνουν αποφάσεις υπέρ των μεγάλων πολυεθνικών.

ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟ… 

ΣΗΜΕΡΑ μειώνουν τους μισθούς, αναγκάζουν το δάσκαλο να πάει στο σχολείο με το μπαστούνι, τη γυναίκα και την πολύτεκνη μητέρα να δουλεύει ως τα 60 και τα 65 για να …κατακτήσει την ισότητα με τον άνδρα!! Αυξάνουν το ωράριο της Νηπιαγωγού και κάνουν το νηπιαγωγείο των 25 παιδιών αποθήκη φύλαξης που την τρελαίνει. Σήμερα αυξάνουν τις στρατιές των ωρομισθίων και συμπτύσσουν τμήματα, μετακινώντας συναδέλφους για να μειώσουν τα κονδύλια.

ΑΥΡΙΟ  θα υλοποιήσουν την ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ και οι ελαστικές σχέσεις, οι ωρομίσθιοι θα γενικευθούν, ο εκπαιδευτικός θα προσλαμβάνεται ρουσφετολογικά από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα χάσει τη μονιμότητα και δε θα βλέπει στον ορίζοντα ασφάλιση και σύνταξη. Τα επιβάλλει η ΕΕ, θα τα εφαρμόσουν και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – μη γελιόμαστε.

…ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΑΥΡΙΑΝΟΥΣ ΕΥΕΛΙΚΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.

Η ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ είναι ο στρατηγικός τους στόχος γιατί έτσι το κράτος θα πάψει να έχει το χρέος να παρέχει ισότιμη εκπαίδευση σε όλους και να χρηματοδοτεί την παιδεία. ΟΤΑ και γονείς θα πληρώνουν και οι επιχειρήσεις θα είναι οι χορηγοί που θα απαιτούν και το πρόγραμμα που τους υπηρετεί. Στις αριστοκρατικές συνοικίες ο πλούτος θα ρέει και στις φτωχογειτονιές τα σχολεία θ’ αγωνίζονται να επιβιώσουν και τα παιδιά θα είναι καταδικασμένα να είναι η αυριανή γενιά των 400 ευρώ και της ευέλικτης απασχόλησης. ΟΛΟΙ  οι άλλοι είναι υπέρ της αποκέντρωσης- άλλη μια επιταγή της ΕΕ στην υπηρεσία των επιχειρήσεων- και αφήνουν το λαό στα σκοτάδια.

Όμως εμείς

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ! 

Για ένα ΣΧΟΛΕΙΟ ίσο για όλα τα παιδιά, πραγματικά δωρεάν και δημόσιο, με 2 χρόνια νηπιαγωγείο και 12χρονη συνεχή φοίτηση με ενιαίο, σύγχρονο, προοδευτικό και επιστημονικό πρόγραμμα που θα ετοιμάζει ανθρώπους μορφωμένους, ώριμους για τη ζωή. Με 15 παιδιά στην τάξη, για διδασκαλία και όχι φύλαξη, με ΟΛΟΗΜΕΡΟ παιδαγωγικό πρόγραμμα για όλα τα παιδιά, που θα ολοκληρώνει εκεί τη μάθηση, ήρεμα και οι μαθητές θα επιστρέφουν στο σπίτι χωρίς τσάντες, δε θα έχουν ανάγκη τα φροντιστήρια, θα έχουν χρόνο για παιχνίδι και το σπίτι θα είναι ήρεμο και δε θα ξοδεύεται. Σχολείο όμορφο και πλούσιο σε χώρους και υλικό.

Για  ΔΑΣΚΑΛΟ καλά μορφωμένο και ταχτικά επιμορφούμενο, ελεύθερη προσωπικότητα που θα πατάει γερά στα πόδια του για να μορφώσει ελεύθερους ανθρώπους κι όχι κινούμενο από το φόβο της αξιολόγησης. Να ζει αξιοπρεπώς από το μισθό του για να είναι το σχολείο η μόνη έννοια του. Δάσκαλο με σταθερή δουλειά που θα του δίνει ασφάλεια, που θα υπηρετεί 30 χρόνια, τόσα που θα μπορεί να φέρνει ακόμα νέο αεράκι στην τάξη! 

Είναι ΑΠΛΟ αλλά δεν το θέλουν. Δεν τους ενδιαφέρει ο λαός. Υπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα και την τσέπη τους. Και μόνο οι μίζες των σκανδάλων, που αθωώθηκαν οριστικά, θα ήταν αρκετές για να έχουμε τα ποθούμενα σχολεία!

Γι’ αυτά το ΠΑΜΕ θα είναι ΕΔΩ, χωρίς υποσχέσεις αλλά ΠΑΝΤΑ «κατηγορούμενο» για τη συνέπεια και τον αγώνα. Γιατί αξίζουμε καλύτερο Σχολείο, καλύτερη ζωή και καλύτερη κοινωνία.

Και             ΜΑΖΙ ΤΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το

Πάτρα, Μάης 2009

 Αποθήκευσε το σαν έγγραφο