Κάνοντας κατάχρηση του ρόλου του διαχειριστή της ιστοσελίδας σκέφτηκα να γράψω μερικές προσωπικές σκέψεις που προέκυψαν από συζητήσεις με συναδέλφους στα σχολεία. Πολλοί μας έθεσαν ερωτήματα και ζητήματα που νομίζω πως είναι καλό να απαντηθούν δημόσια.

Π.Ζ

Το τελευταίο διάστημα μέσα από την επικοινωνία μας με συναδέλφους σε πολλά σχολεία διαπιστώσαμε πως υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και απορίες γύρω από τις θέσεις μας και τις ενέργειες μας. Το σημαντικότερο είναι πως αυτές οι απορίες έχουν σχηματιστεί σε πολλούς μετά από ψιθύρους διάφορων «καλοθελητών» που είτε εμφανίζονται ως μέλη της Ταξικής Ενότητας και του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών είτε διαδίδουν απόψεις που τάχα έχουμε και μας αποδίδουν ενέργειες που τάχα κάναμε ή δεν κάναμε.

Ως τώρα το θεωρούσαμε αυτονόητο, αλλά επειδή πολλά «περίεργα» συμβαίνουν αυτό τον καιρό, ας το τονίσουμε κατηγορηματικά: Οι θέσεις της Ταξικής Ενότητας Εκπαιδευτικών εκφέρονται δημόσια είτε από τα μέλη της είτε από τον επίσημο δικτυακό της τόπο (αυτόν που τώρα παρακολουθείτε). Από ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ «πρώην» ή «επόμενο». Το πρόγραμμα μας είναι γραμμένο αναλυτικά στη Διακήρυξη μας που κυκλοφορεί στα σχολεία και σε τούτη τη σελίδα. Το ίδιο και οι ανακοινώσεις μας για κάθε επιμέρους ζήτημα.

Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, κι επειδή αρκετοί «φίλοι μας» προσεγγίζουν τους συναδέλφους όχι για να προβάλλουν τις δικές τους θέσεις αλλά για να διαστρεβλώσουν τις δικές μας, είναι σκόπιμο να ειπωθούν κάποιες σταράτες κουβέντες για μια σειρά ζητήματα που τίθενται υπογείως:

1. Για την αδρανοποίηση του Συλλόγου από τη μη εκλογή προεδρείου στο ΔΣ όλη τη χρονιά: Θυμίζουμε στους επικριτές μας πως η παράταξη μας δεν είχε επίσημη εκπροσώπηση στο ΔΣ. Εκπρόσωποι μας το παρακολουθούσαν όπως μπορεί να κάνει οποιοδήποτε μέλος του Συλλόγου (και, μάλιστα, περισσότερες φορές από πολλά εκλεγμένα μέλη του), ωστόσο δεν είχαμε καμιά δυνατότητα παρέμβασης. Οι ευθύνες λοιπόν ας αποδοθούν στα 4 μέλη της ΠΑΣΚ, στα 4 της ΔΑΠ και το 1 της Ένωσης Εργαζομένων. Και οι 9 απόκρουσαν κατά καιρούς προτάσεις μας για συλλογική διοίκηση του Συλλόγου για να συγκαλούνται Συνελεύσεις και να συζητούνται στη βάση τα προβλήματα του κλάδου με τη δικαιολογία πως το Καταστατικό δεν το προβλέπει. «Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, τόσους μήνες κοσκινίζει» λέει ο λαός. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ. Η πρώτη υπέταξε τα πάντα στην κατάληψη του προεδρείου από τη σκοπιά της ενώ η δεύτερη βολευόταν με την αδρανοποίηση του Συλλόγου για να περάσει η κυβέρνηση που υποστηρίζει μια «ήσυχη» χρονιά. Με αυτά τα προσχήματα έκρυβαν την ταύτιση τους σε όλες τις κεντρικές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές κι άφηναν το χρόνο να κυλά υπέρ τους.

Ακούσαμε ακόμα και το «επιχείρημα» πως κάποιοι δίστασαν να στηρίξουν αλλήλους στο ΔΣ φοβούμενοι το εκλογικό κόστος στις? τωρινές εκλογές και την άνοδο της Ταξικής Ενότητας. Τι να πει κανείς στα σοβαρά γι? αυτό; Ή η παράταξη μας εμπνέει σε κάποιους τέτοιο δέος (και μένος) ή «μωραίνει Κύριος?».

Πάντως η στάση όλων έδειξε πως κανένας τους δεν ενδιαφέρθηκε να ενεργοποιήσει τη βάση. Όλοι είχαν το μάτι στραμμένο στις επερχόμενες εκλογές κοιτώντας απλώς πώς να διατηρήσουν τα κεκτημένα «μαγαζάκια» τους. Κατά συνέπεια, ο Σύλλογος δεν έβγαλε κουβέντα για μεγάλα ζητήματα που προέκυψαν οι απαράδεκτες αλλαγές στη λειτουργία των νηπιαγωγείων. Αυτό το κενό προσπαθήσαμε στη διάρκεια της χρονιάς να καλύψουμε εμείς με πρωτοβουλίες συσκέψεων και ενημέρωσης των σ. νηπιαγωγών με σχετική επιτυχία σε σύγκριση με τις δυνατότητες μας.

Ας μην ξεχνά κανείς πως ΟΛΑ τα μέλη της Ταξικής Ενότητας δουλεύουν σε σχολεία και νηπιαγωγεία και έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο να περιοδεύουν σε σχολικές μονάδες.

2. Για τη συμμετοχή των συναδέλφων στις διαδικασίες: Προβληματισμένοι από το εκφυλιστικό φαινόμενο της συμμετοχής μιας χούφτας συναδέλφων στις Συνελεύσεις και την παράλληλη αθρόα προσέλευση τους στις εκλογικές διαδικασίες, κάναμε μια σειρά προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου (αναλυτικά οι προτάσεις μας δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα). Απορρίφθηκαν ΟΜΟΦΩΝΑ μετ? επαίνων και ευχολογίων. Μάλιστα πολλά μέλη του ΔΣ δεν μπήκαν καν στη διαδικασία της δημόσιας τοποθέτησης ενώ κατ? ιδίαν (προφανώς για να μη γραφούν στα πρακτικά οι δηλώσεις τους) εξέφραζαν την ανησυχία για ενδεχόμενο εκλογικό κόστος.

Αποδείχτηκε περίτρανα πως συγκρούονται δυο λογικές: αυτών που ενδιαφέρονται για τη μαζική συμμετοχή και την ανταλλαγή θέσεων και προτάσεων επειδή ΕΧΟΥΝ και θέσεις και προτάσεις. Κι αυτών που απλώς μετρούν «ψηφαλάκια» και αρκούνται σε τηλεφωνήματα σε σπίτια ή σε άλλα τρυκ υποκλοπής της ψήφου. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η Ταξική Ενότητα, στη δεύτερη όλοι οι υπόλοιποι όσα «επιχειρήματα» και δικαιολογίες κι αν χρησιμοποιούν.

3. Η παρελθοντολογία και η πολεμική στο ΠΑΜΕ για τη στάση του σε καίρια ζητήματα: Αρκετές παρατάξεις ή υποψήφιοι παρατάξεων λατρεύουν την παρελθοντολογία και την άσκηση κριτικής στο ΠΑΜΕ. Αυτή την τακτική τη θεωρούν πρόσφορη για να ψαρεύουν σε θολά νερά.

Αγαπημένο θέμα όλων τους είναι η στάση του ΠΑΜΕ στη διάρκεια της περσινής απεργίας. Υπερτονίζουν τις πολιτικές επιφυλάξεις για τη μορφή αγώνα που θέσαμε ΠΡΙΝ ξεκινήσει η απεργία για την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα και αποσιωπούν τη στάση μας ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ των 6 εβδομάδων.

Παρά τις επιφυλάξεις μας (που τελικά δικαιώθηκαν από τη ζωή) εμείς σε όλη τη διάρκεια αυτού του αγώνα είμασταν ΕΚΕΙ και πάντα έτοιμοι για συνέχεια. Αντιπαλέψαμε τις «εφικτές» λύσεις (που θα ακύρωναν και θα γελοιοποιούσαν τον αγώνα) όπως τις κυλιόμενες απεργίες ανά σχολείο, ανά ημέρα ή εβδομάδα που ακούγονταν μέσα στις απεργιακές συνελεύσεις από κάποιους που, κατά τα άλλα, μοιράζουν πιστοποιητικά «επαναστατικότητας».

Και το σπουδαιότερο: ΟΛΟΙ είμασταν εκεί όπως πιστοποιούν και οι μισθολογικές καταστάσεις μας με τις περικοπές μισθών για ΟΛΕΣ τις μέρες της απεργίας. Εμείς μπορούμε να τις εμφανίσουμε. Μπορούν να κάνουν το ίδιο όλοι οι επικριτές μας; Αυτά για να τελειώνουμε και μ? αυτό το παραμύθι με μια αναγκαία επισήμανση: Όποιος μιλά αποκλειστικά για το παρελθόν είναι κείνος που δεν έχει τίποτα να πει για το Παρόν και το Μέλλον.

4. Απορρίπτουμε τη συνεργασία με άλλες παρατάξεις στα πλαίσια του ΔΣ: Πάγια θέση της Ταξικής Ενότητας είναι οι συνεργασίες στα πλαίσια μιας διεκδικητικής βάσης (εμείς το λέμε «πλαίσιο δράσης»). Στη βάση αυτή ποτέ δεν αρνούμαστε να στέρξουμε αγώνες. Και στα συλλογικά όργανα εκπροσώπησης έχουμε πάγια θέση: αντιπροσωπευτικά προεδρεία με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων που επέλεξε η βάση. Άλλωστε, αυτό είναι το νόημα της λαϊκής ετυμηγορίας. Αντιπαλεύουμε κάθε μονοπαραταξιακή-ηγεμονική λογική ή εκείνη του αποκλεισμού δυνάμεων στη λογική μιας αμφίβολης «καθαρότητας» το ίδιο σθεναρά με την αντίθεση μας στις λογικές όσων θέλουν να κάθονται στη γωνία για να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους εμπιστεύεται η βάση. Αδυνατούμε να καταλάβουμε και τις δυο λογικές. Δείχνουν αντιλήψεις στυγνών ψηφοσυλλεκτών ξένες με τις δικές μας αντιλήψεις.

Κάποιοι διαδίδουν πως αυτά τα λέμε εκ του ασφαλούς γιατί είμαστε «έξω από το χορό». Τα ίδια ακριβώς θα λέμε κι αν οι συνάδελφοι στις εκλογές μάς δώσουν την εντολή να «χορέψουμε».

5. Περί Ενότητας των αριστερών δυνάμεων: Πολύς θόρυβος έχει σηκωθεί γι? αυτό το ζήτημα. Και μεγάλη παραπληροφόρηση, κυρίως σε βάρος μας. Ας πούμε μερικές ξεκάθαρες κουβέντες.

Υπάρχει το πολιτικό σκέλος και το επικοινωνιακό σκέλος (που έχει να κάνει με χειρισμούς και μεθοδεύσεις). Στο πολιτικό σκέλος έχουμε απαντήσει στη Διακήρυξη μας. Δεν αρκεί να αυτοπροσδιοριζόμαστε έτσι ή αλλιώς. Πρέπει και η φιλοσοφία μας να συμφωνεί γιατί αυτή τελικά θα προσδιορίσει και τη δράση μας. Εμείς αντιπαλεύουμε τη λογική της επιχειρηματικότητας στα σχολεία, την θεσμική κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας (που ντε φάκτο θα συμβεί αν περάσουν όσα προστάζουν οι εκπαιδευτικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Υπάρχουν και στο χώρο μας δυνάμεις που νοιώθουν αριστερές αλλά αυτά τα ζητήματα είτε τα αφήνουν ανοιχτά είτε έχουν αντίθετες απόψεις νομίζοντας πως μπορούν να τα αποκρούσουν χωρίς να συγκρουστούν με τη λογική της ΕΕ στην οποία πιστεύουν. Δικαίωμα τους.

Με τη λογική του αυτοπροσδιορισμού και οι δυο εντασσόμαστε στον «αριστερό» χώρο άρα μας αφορά η ενότητα του. Απλοϊκό ερώτημα: όταν έρθουν τα «δύσκολα» και τεθούν τέτοια ζητήματα, ένα «ενωμένο» αριστερό κίνημα ποια θέση θα επιλέξει; Τη μια ή την άλλη; Μήπως τότε εμφανιστούν προβλήματα στη δράση και τη συνοχή του που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η συζήτηση γινόταν προγραμματικά; Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει το αντίθετο. Άρα, αυτό που απαιτείται για μια πραγματική σύγκλιση είναι η σοβαρή και σε βάθος διερεύνηση των προοπτικών. Αλλιώς θα μιλάμε για μια συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων που θα διαλυθεί στο πρώτο πρόβλημα και θα φέρει το κίνημα πίσω. Και με ποιο όφελος; Λίγες δεκάδες ψήφων παραπάνω άντε και κάποιες έδρες στο ΔΣ;

Θα ρωτήσει κάποιος: «μα αυτά απασχολούν τα κόμματα και τις στρατηγικές τους. Σε ένα συνδικαλιστικό όργανο οι παρατάξεις δε μπορούν να τα βρουν για το καλό του κλάδου;». Ναι. Σε επιμέρους ζητήματα πάντα υπάρχει η κοινή συνισταμένη. Αρκεί να το θέλουν όλοι. Να μην υποκρίνονται. Να μην παίζουν με τόσο κρίσιμα ζητήματα. Κι εδώ πια ερχόμαστε στο επικοινωνιακό μέρος.

Πέντε μέρες πριν κατατεθούν οι υποψηφιότητες, μέσα από e-mail στα σχολεία είδαμε την πρόταση της Ένωσης Εργαζομένων για κοινή κάθοδο των «αριστερών δυνάμεων» σε ΕΝΑ ψηφοδέλτιο. Δε γνωρίζουμε τι έγινε με άλλους χώρους, αλλά δηλώνουμε ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ πως κανένας δεν επικοινώνησε με την Ταξική Ενότητα για να της απευθύνει μια τέτοια πρόταση και να πάρει τη γνώμη της. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό. Δύσκολο να μη βρει κανείς στην Πάτρα έστω ένα μέλος της παράταξης μας. Επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε συνεργασίες μέσω e-mail, θεωρήσαμε αυτή την κίνηση επικοινωνιακό τρυκ και τα γεγονότα μας επιβεβαίωσαν. Κανείς από τους αποστολείς της «πρότασης» ΔΕΝ ήθελε στ? αλήθεια κάτι τέτοιο. Ήθελαν απλά μια «απόδειξη» της πρότασης για να τεκμηριώσουν «αδυναμία συγκρότησης που οφείλεται στο ΠΑΜΕ» και άλλα «εξωτικά παραμύθια με ή χωρίς δράκους». Απλούστατα, η Ένωση Εργαζομένων προσπάθησε να στήσει ένα στενό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ προσθέτοντας στο υπάρχον δικό της κάποια μέλη του ΣΥΝ. Αυτή τη διεύρυνση την έντυσε με το μανδύα της «αριστερής ενότητας» προφανώς για να την περάσει ευκολότερα. Έγινε και μια πρόταση «για την τιμή των όπλων» (ή για το «ξεκάρφωμα» αν προτιμάτε) στους υπόλοιπους στους οποίους δεν έδινε καν το χρόνο για απάντηση και, νάτην η «αριστερή συσπείρωση» του ΣΥΡΙΖΑ.

«Βαρειές κουβέντες. Πού τις στηρίζεις;» θα πει κάποιος. Για όσους δε με γνωρίζουν θα πω πως αποφεύγω εκφράσεις και χαρακτηρισμούς ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει «καπνός». Να, λοιπόν, τα γεγονότα:

1. Υποψήφιοι του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ περιφέρονται στα σχολεία και δηλώνουν με κομπασμό πως ό,τι έγινε, έγινε «για να απομονώσουμε το ΠΑΜΕ».
2. Αν και η «έκκληση» για «ενότητα» απευθύνθηκε δημόσια πριν λίγες μέρες, πολλοί συνάδελφοι είχαν κληθεί εδώ και μήνες να στηρίξουν είτε ως υποψήφιοι είτε ως ψηφοφόροι αυτό το ψηφοδέλτιο. Το γεγονός αυτό αφαιρεί κάθε αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις όσων οργάνωσαν μια τέτοια επιχείρηση. Το σημαντικότερο: Αρκετοί κλήθηκαν να στηρίξουν ένα αριστερό ψηφοδέλτιο που θα περιλάμβανε «όλες τις δυνάμεις πλην ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ» όπως τους διαβεβαίωναν. Γι αυτό το λόγο αρκετοί πρόσθεσαν την υπογραφή τους και τώρα δυσανασχετούν βλέποντας την κάτω από το στενό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα συμπεράσματα δικά σας.
3. Ένα τέτοιο εγχείρημα θεωρητικά δίνει προοπτική σε πολλούς συναδέλφους απεγκλωβίζοντας τους από τους μονοδρόμου» της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Μα, τότε, γιατί δεν απευθύνονται σε όλους; Γιατί ενοχλούν σχεδόν σε μόνιμη βάση ανθρώπους που στηρίζουν την Ταξική Ενότητα (ακόμα και υποψηφίους της); Ομολογούν πως δεν μπορούν να πείσουν ταλαντευόμενους και να αποσπάσουν ανθρώπους από την επιρροή των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ ή, μήπως, απλώς δεν ενδιαφέρονται γι αυτούς; Τα συμπεράσματα και πάλι δικά σας.

***

Προσπάθησα να σταχυολογήσω και να «απαντήσω» σε μερικά από τα ερωτήματα που μας έθεσαν πολλοί συνάδελφοι. Άλλοι με καλή πρόθεση κι άλλοι με διάθεση πολεμικής επηρεασμένοι από τις υπόγειες «συμβουλές» πολλών «φίλων μας».

Επειδή είναι ΑΔΥΝΑΤΗ η φυσική παρουσία των μελών της Ταξικής Ενότητας σε ΟΛΑ τα σχολεία, σκέφτηκα να το αναρτήσω στο διαδικτυακό μας χώρο.

Τα παραπάνω γράφτηκαν για να τονιστεί για άλλη μια φορά πως το ΠΑΜΕ ό,τι έχει να πει το λέει δημόσια στο φως της ημέρας.

Συνάδελφοι.

Είναι δικαίωμα σας να δεχτείτε ή να απορρίψετε τις θέσεις μας.

Αν, όμως, τις απορρίψετε, να το κάνετε επειδή τις ξέρετε από πρώτο χέρι. Όχι από ψιθυριστές που μιλούν για μας χωρίς εμάς (κυρίως όποτε απουσιάζουμε).

Αν σας έπεισαν οι άλλες παρατάξεις, δώστε τους τη δυνατότητα να συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια κι όλοι εμείς να βρεθούμε για μια ακόμα χρονιά «στο ίδιο έργο θεατές».

Αν διατηρείτε τις επιφυλάξεις σας, ΑΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Εμπιστευθείτε την Ταξική Ενότητα Εκπαιδευτικών.

Δε σας υποσχόμαστε βοήθεια σε τοποθετήσεις, μεταθέσεις, διευθυντηλίκια (ούτε το μπορούμε ούτε το θέλουμε).

Δε σας υποσχόμαστε πως θα γιαουρτώσουμε τον υπουργό Παιδείας ή θα τον κάνουμε τσοπάνη (δεν ταιριάζει σε μας αυτός ο «πολιτικός» λόγος).

Σας υποσχόμαστε, όμως, πως δε θα λείψουμε μέρα από κάθε αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης (όπως κάνουμε πάντα).

Το κέρδισμα μιας έδρας από την Ταξική Ενότητα στο ΔΣ σίγουρα δεν θα αλλάξει εκεί τους συσχετισμούς.

Θα σπάσει, όμως, την αδράνεια αυτών που διαιωνίζουν την απαξίωση του κλάδου.

Καλή ψήφο. Και καλή συνέχεια.

Παναγιώτης Ζαβουδάκης

Δάσκαλος του 14^ου ΔΣ

Μέλος της Ταξικής Ενότητας Εκπαιδευτικών Πάτρας

Αποθήκευσε το σαν έγγραφο