Τηλιθιοθεατής
Πρώτον η θέση!
<< Το κράτος πρέπει να βάλει νέους φόρους,
για να σωθεί η οικονομία!>>

Ο τηλιθιοθεατής έχει:
καναπέ , σαλόνι , ντιβάνι,
γυναίκα ,μητέρα, πατέρα ,παιδιά.
Έχει αδέρφια, ξαδέρφια,
συναδέλφους, συντοπίτες.
Κύκλος του …
Το τετράγωνο:
Δουλειά, καφετέρια ,
ομάδα, οικογένεια.
Τι του προσφέρει η τηλεόραση ;
Μία θέση για ένα θέμα
και ένα μικρό επιχείρημα,
που την στηρίζει!
Οπότε όταν βγει,
μπορεί να πει στη παρέα :
<< Το κράτος πρέπει να βάλει νέους φόρους,
για να σωθεί η οικονομία!>>
Και όταν όλοι θα του λένε,
ότι αυτό είναι άδικο,
ότι θα κάνει κακό στην οικονομία!
Θα εξοντώσει τις μικρές
και μεσαίες επιχειρήσεις!
Θα μειώσει την κατανάλωση,
θα μειωθεί η παραγωγή ,
θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας ,
θα μειωθούν τα κέρδη.
Άρα λιγότεροι φορολογούμενοι,
Λιγότερες επιχειρήσεις,
λιγότεροι φόροι,
λιγότερο ΦΠΑ.
Λιγότερα έσοδα!
Αυτός θα χαμογελάσει
και θα απαντήσει:
<<Δεν είναι ευχάριστη η επιβολή φόρων,
άρα χρήσιμη! >>
Μετά θα σηκωθεί ,
σοβαρός και βαρύς για να φύγει,
σίγουρος ότι πάλι σήμερα,
αυτός είχε δίκιο!
Εντυπωσίασε πάλι!
Ο ηλίθιος είναι αήττητος!
Ποτέ δεν θα αντιληφθεί,
ότι έχει κάνει λάθος !
Ποτέ δεν θα καταλάβει,
ότι έχει χάσει!
Γι΄αυτό κάθε φορά ,
που του αποδεικνύεις,
κάποιο λάθος του,
δεν το κατανοεί !
Κάθε φορά που χάνει,
δεν το αντιλαμβάνεται!
Απλά την επόμενη φορά,
σαν τα μικρόβια,
μετά από αντιβίωση ,
γίνεται περισσότερο ανθεκτικός ,
με ένα άλλο πακετάκι
– μία θέση και ένα μικρό επιχείρημα-
που θα βρει, έτοιμο για χρήση!
Δεύτερον η θέση του!
<< Παιδί μου … εμείς στην ηλικία σου,
δεν είχαμε φαγητό,
δεν είχαμε παπούτσια να φορέσουμε …
Εσύ τώρα … Εσύ αύριο … >>

Τι του κάνει η πολιτική;
Την διαμορφωμένη θέση του ,
την εμφανίζει σοφία του!
Την κάνει,
στάχτη και καπνό στα μάτια του,
για να περάσει αυτά που θέλει ,
αυτά που θα ωφελήσουν,
συγκεκριμένα συμφέροντα
και να κατασκευάσει νόμους,
που θα τον βλάψουν.
Θυμήσου στο τέλος της δεκαετίας του 90 ,
όταν ο κ. Σημίτης ρωτήθηκε ,
τι θα έλεγε σε έναν δεκαεξάχρονο,
για όσα δεν έκανε… ,
είπε:
<< Παιδί μου … εμείς στην ηλικία σου,
δεν είχαμε φαγητό,
δεν είχαμε παπούτσια να φορέσουμε …
Εσύ τώρα … Εσύ αύριο … >>
Φαντάσου έναν πατέρα,
μπροστά σε ένα τζάκι,
μαζί με το παιδί του,
να του γεμίζει το στόμα μπριζόλες !
Το παιδί με φουσκωμένα μάγουλα,
να κάθετε στον καναπέ .
Και οι δύο μαζί,
να παρακολουθούν τηλεόραση.
Ξαφνικά ακούει τα παραπάνω,
από τον πρωθυπουργό!
Αμέσως σταματάει και φωνάζει:
Άκουσες τι είπε ;
Είδες ;
Τα ίδια σου λέω και εγώ !
Προσεξέτο !
Τι συγκίνηση!
Ολόκληρος πρωθυπουργός,
τον εμφανίζει σοφό,
μπροστά στο παιδί του!
Τι μεγαλύτερο δώρο;
Τι σημασία γιατί απάντησε έτσι
η αλλιώς;
Τι σημασία οι θέσεις ,
το αύριο της χώρας,
το δικό του,
οι προτεραιότητες,
η ημερομηνία λήξης του 2004;
Τι σημασία ότι άλλο είναι πρωταθλητισμός
και άλλο ο αθλητισμός!
Γιατί έπρεπε οι ολυμπιακοί αγώνες,
να γίνουν στην Ελλάδα;
Γιατί το κράτος,
δεν μπορεί να ψωνίζει
και πρέπει να γεννάει προμηθευτές;
Όλα αυτά τώρα,
είναι χωρίς αμφισβήτηση!
Όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι,
αυτός, οι υπουργοί , οι πρωθυπουργοί ,
όλοι τους σκέφτονται με τον ίδιο σωστό τρόπο!
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο!
Όλα είναι ξεκάθαρα!
Απλά κάποιος ,
κάθε φορά,
τα λέει πρώτος!
…
χριστόφορος κατσίμπρας