Αν αύριο το πρωί η Γερμανία,
η ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης,
δώσει στους εργαζομένους της,
μισθούς Νοτίου Ευρώπης.
θα χρεοκοπήσει σε ένα χρόνο!
Η εξήγηση:
Πρώτο:
Θα μειωθεί ο τζίρος της αγοράς της .
Δεύτερο:
Θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας,
λόγω λιγότερης ζήτησης προϊόντων.
Τρίτο:
Θα κλείσουν επιχειρήσεις
και θα καταστραφούν παραγωγικές μονάδες,
λόγω μη διάθεσης των προϊόντων τους.
(Αυτό θα γίνει και τώρα στη Γερμανία,
με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης,
των άλλων χωρών,
αυτό το έχουν αντιληφθεί ήδη,
οι εργαζόμενοι στις εξαγωγικές της επιχειρήσεις)
Τέταρτο:
Θα καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία της,
λόγω μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών .
Πέμπτο:
Θα μειωθούν οι συντάξεις,
άρα περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης του λαού,
άρα και δραματική μείωση του τζίρου.
Έκτο:
Θα μειωθεί το ΦΠΑ και οι φόροι,
επομένως και τα έσοδα του κράτους.
Έβδομο:
Θα μειωθεί το ΑΕΠ,
άρα εκτόξευση του ποσοστού χρέους ως προς το ΑΕΠ
και επομένως μη βιώσιμο.
Όγδοο:
Θα έρθουν οι αγορές,
θα της πολλαπλασιάσουν τα επιτόκια
και θα την αποτελειώσουν!
Η αλήθεια!
Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι,
ένα κράτος εισπράττει μόνο,
από ΦΠΑ,
από φόρους,
από τέλη
και από δασμούς .
Από πουθενά αλλού!
Πρέπει να καταλάβουμε επίσης,
όταν το κράτος μειώνει τους μισθούς,
αυτόματα μικραίνει ο τζίρος
και τα έσοδα του κράτους.
Άρα αυξάνεται το ποσοστό χρέους,
ως ποσοστό του ΑΕΠ ,
ακόμη και αν ποσοτικά μικρύνει,
μετά αυξάνεται και το επιτόκιο!
Έτσι το χρέος γίνεται μη βιώσιμο!
Η υπόθεση:
Αν αύριο το πρωί είχαμε μισθούς Γερμανίας,
το χρέος μας,
θα γίνονταν κλάσμα της μονάδας του ΑΕΠ
άρα βιώσιμο,
με κέρδος για μας
και για τους δανειστές μας.
Η πραγματικότητα:
Πρώτο:
ΦΠΑ πληρώνει μόνο ο καταναλωτής και όχι ο επιχειρηματίας,
ο οποίος απλά τον εισπράττει από τον τελικό καταναλωτή,
με την υποχρέωση να τον αποδώσει στο κράτος,
αφού πρώτα κρατήσει όσο ΦΠΑ πλήρωσε,
για οτιδήποτε η επιχείρησή του!
Επομένως οποιοδήποτε ποσό πληρωθεί για ΦΠΑ,
από οποιαδήποτε επιχείρηση
και σε οποιαδήποτε φάση παραγωγής ή πώλησης,
ακόμη και για πολλά προσωπικά τους έξοδα,
το παίρνει πάλι πίσω ως <<επιστροφή ΦΠΑ>>.
Ο τελικός καταναλωτής
και κανένας άλλος,
πληρώνει το συνολικό ποσό του ΦΠΑ,
που πληρώθηκε για ένα προϊόν ή μία υπηρεσία,
από την πρώτη ύλη και την παραγωγή,
μέχρι την μεταφορά και τη πώληση.
Άρα είναι μεγάλο ψέμα όταν οι επιχειρηματίες ωρύονται,
ότι πληρώνουν στο κράτος το 52% ή και περισσότερο!
Δεν το πληρώνουν αυτοί αλλά οι καταναλωτές,
μαζί και το δικό τους υπερκέρδος !
Αν δεν ήταν αυτοί ,
κάποιοι άλλοι θα εισέπρατταν,
δεν είναι αναγκαίοι!
Άλλωστε,
είναι η μόνη υποχρέωση των επιχειρήσεων,
ως προς το κράτος,
<<να εισπράττουν αντί αυτού>>,
και πολλές φορές τα παρακρατούν κιόλας.
Ενώ οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας,
πληρώνουν, πληρώνουν, πληρώνουν.
Το παραμύθι ότι προσφέρουν θέσεις εργασίας,
δεν ισχύει πια!
Απλά κλέβουν κράτος, υπαλλήλους και πελάτες
και τα υπερκέρδη που βγάζουν,
με τον ιδρώτα των άλλων,
τα στέλνουν σε ξένες αγορές
και τα συσσωρεύουν για να εκβιάζουν κράτη και λαούς !
Δεύτερο:
Φόρο πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι και οι μικρές επιχειρήσεις!
Οι μεγάλες επιχειρήσεις με λογιστές,
με δικηγόρους,
με θυγατρικές εταιρίες,
με επιδοτήσεις εργασίας,
με επιδοτήσεις επιχειρήσεων,
με δημόσια έργα
και με χίλια δύο άλλα,
παίρνουν από το κράτος αντί να δώσουν
και βαπτίζουν χρήματά τους ,
τον ΦΠΑ,
χρήματα που πληρώνει ο καταναλωτής,
τους φόρους εισοδήματος των εργαζομένων τους
και τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία,
τα οποία είναι χρήματα των εργαζομένων
και αποσιωπούν την παραγωγή των υπαλλήλων τους
και τον πλούτο που τους δημιουργούν!
(Θυμηθείτε όταν θέλανε να ιδιωτικοποιήσουν τις τράπεζες,
συκοφαντούσανε τους τραπεζικούς
και κάνανε τον κόσμο να ταυτίζει τους τραπεζικούς υπαλλήλους,
με τους τραπεζίτες.
Αλήθεια τι ποσοστού του κέρδους των τραπεζών,
παίρνανε και παίρνουν οι τραπεζικοί υπάλληλοι;)
Τρίτο: Τέλη πληρώνει μόνο ο λαός,
οι επιχειρηματίες τα περνάνε σαν έξοδα της επιχείρησης.
Ενώ οι δασμοί για τα κράτη της Ευρώπης έχουν μηδενιστεί.
Τι έχει γίνει στην Ελλάδα μετά το Ευρώ:
Πρώτο:
Πριν το Ευρώ για να φτάσει ένα προϊόν στη χώρα μας,
η Ελληνική Εταιρεία θα πλήρωνε συνάλλαγμα σε τιμές χονδρικής ,
το κέρδος που θα έβγαζε στη χώρα μας η εταιρεία,
δεν μπορούσε να το μεταφέρει στο εξωτερικό
και επομένως τα χρήματα μένανε υποχρεωτικά στην χώρα μας,
σαν επενδύσεις ή καταθέσεις.
Με το Ευρώ και την ενιαία αγορά,
οι Ευρωπαϊκές Εταιρίες μπήκανε στο λιανικό εμπόριο,
δηλαδή σαν κράτος,
αγοράζουμε τώρα, όλα τα προϊόντα,
σε τιμές λιανικής,
δηλαδή τα χρήματα που φεύγουν τώρα στο εξωτερικό,
για τα ίδια προϊόντα,
είναι πολλαπλάσια,
μιας και το εμπορικό κέρδος, είναι πολλαπλό,
σε σχέση με τη χονδρική τιμή πώλησης.
(Για να καταλάβετε το μέγεθος,
ένας υπολογιστής που φεύγει από το εργοστάσιο εκατό Ευρώ,
φτάνει σε μας χίλια ευρώ,
ενώ πριν και χίλια πεντακόσια Ευρώ να το πληρώναμε,
θα μένανε στη χώρα τα χίλια τετρακόσια Ευρώ
και θα φεύγανε στο εξωτερικό μόνο τα εκατό Ευρώ!
Τώρα όμως, φεύγουν χίλια Ευρώ,
χωρίς να μπουν δεύτερη φορά στην αγορά!
Άρα μπορεί σαν καταναλωτές να ψωνίζουμε φθηνότερα,
σαν χώρα όμως πληρώνουμε πολλαπλάσια! ).
Δεύτερο:
Με τον Καποδίστρια,
τον Καλλικράτη
και τις ενοποιήσεις,
μεγάλωσαν έντεχνα τις πίτες των έργων,
έτσι οι μικρές Ελληνικές εταιρίες,
πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων,
χωρίς να μπορούν να πάρουν κανένα δημόσιο έργο,
επομένως όλα τα παίρνουν,
οι μεγάλες ξένες πολυεθνικές,
χωρίς καθόλου αντισταθμιστικά οφέλη,
με αυτόν τον τρόπο υπέρογκα ποσά,
ταξιδεύουν κάθε μέρα στο εξωτερικό,
χωρίς γυρισμό
και κλείνουνε τα στόματα,
πετώντας κόκαλα,
σε διαφημίσεις (κανάλια)
και <<προμηθευτές>>.
Τρίτο:
Οι Ελληνικές εταιρίες βγάζουν τα κέρδη τους
(τον ιδρώτα των εργαζομένων της χώρα μας)
ελεύθερα στο εξωτερικό
και η χώρα μένει χωρίς επενδύσεις
και οι Ελληνικές τράπεζες χωρίς ρευστό.
Οι ανίκανοι οικονομολόγοι,
σκεφτήκανε την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων,
δηλαδή το κράτος να μαζεύει χρήματα ,
να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις
και αυτοί με τη σειρά τους να τα βγάζουν έξω
και πάλι από την αρχή.
Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν όλοι,
ότι η μόνη ασφαλής χρηματοδότηση,
για τις πραγματικές επιχειρήσεις,
είναι τα χρήματα των πελατών τους.
Γιαυτό κανένας,
πραγματικός επιχειρηματίας,
δεν ρίχνει χρήματα στην επιχείρησή του,
αν δεν ξέρει ότι υπάρχουν χρήματα στην αγορά,
δηλαδή στις τσέπες των πελατών του.
Αυτό είναι αγορά,
τα χρήματα των πελατών!
Όχι οι χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων,
που προσπαθούν να μας πείσουν,
οι τρόφιμοι των επιδοτήσεων !
Οι υγιείς επιχειρηματίες,
δεν θέλουν εφήμερες επιχορηγήσεις!
Θέλουν οι πελάτες τους,
να μπαίνουν καθημερινά με λεφτά στα καταστήματά τους
και ο ικανότερος να βγάζει τα ποιο πολλά!
Η λύση είναι,
δουλειά και αυξήσεις,
σε όλους τους εργαζόμενους!
Μην πυροβολείται άλλο την εργασία!
Δεν βγαίνει κανείς κερδισμένος!
Τι πρέπει να γίνει ;
Πρώτο:
Η Ευρώπη πρέπει να έχει ενιαίους μισθούς,
γιατί η ανισότητα θα αυξήσει,
την οικονομική μετανάστευση των εργαζομένων
και θα μετατρέψει τούς επιχειρηματίες,
σε κυνηγούς φτηνών εργατικών χεριών και μυαλών,
χωρίς καμιά κοινωνική ευαισθησία.
Οι Ευρωπαίοι ξέρουν ποια,
ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν έχουν πατρίδα
(αρκεί να μετρήσεις τις <<Ευρωπαϊκές>> ,
τις <<Ιαπωνικές>>
και τις <<Αμερικάνικες Εταιρίες>>,
που μεταναστεύσανε τα τελευταία χρόνια,
στην Νότιο Ανατολική Ασία,
χωρίς να τους ενδιαφέρει
ούτε το <<made in JAPAN>>,
ούτε το <<made in USA>>,
ούτε το <<made in GERMANY>>,
που θεωρητικά ήταν για τα προϊόντα τους,
σφραγίδα υπεροχής).
Οι Ευρωπαίοι ξέρουν ποια,
ότι οι αγορές
και οι μεγάλες εταιρίες,
παίζουν πόκα,
στο ψωμί τους,
στο μέλλον των παιδιών τους ,
στην ίδια την ύπαρξή τους
και μάλιστα χωρίς κανένα προφανές όφελος!
Αλήθεια τι κέρδος έχουν,
από τα εκατομμύρια ανέργων τις Ευρώπης;
Ο ιδρώτας εκατομμυρίων περισσότερων εργαζομένων,
δεν θα τους μεγαλώνανε τα κέρδη;
Αν αυξηθούν οι μισθοί των εργαζομένων ,
δεν θα αυξηθούν τα κέρδη τους περισσότερο,
από την αυξημένη ζήτηση
και από την μεγαλύτερη παραγωγή έργου;
Να σταματήσει το παραμύθι!
Ο μισθός των εργαζομένων δεν είναι τροχοπέδη,
ούτε των κερδών των επιχειρηματιών,
ούτε της εξέλιξης της κοινωνίας,
η οποία,
όσα περισσότερα χρήματα διαθέτει,
τόσους περισσότερους
και διαφορετικούς τομείς αναπτύσσει.
Δεύτερο:
Θα πρέπει μόνο η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης,
να δανείζει τα κράτη
και μάλιστα χωρίς επιτόκιο
ή έστω με επιτόκιο 1%
και τα κράτη να τα επιστρέφουν πίσω σε λογικό χρονοδιάγραμμα
και αν δεν μπορούν,
να τυπώνεται πληθωριστικό χρήμα.
Τρίτο:
Πρέπει να καταλάβουν όλοι,
τα χρήματα που φεύγουν στο Εξωτερικό ,
είναι ιδρώτας του λαού του κράτους που παράγονται !
Όχι του κράτους που καταθέτονται!
Γιαυτό αν προσθέσετε,
όλα τα χρήματα που φεύγουν από την Ελλάδα,
θα δείτε ότι ο Ελληνικός λαός,
έχει παράγει πολύ περισσότερα,
από αυτά που καταναλώνει
και από αυτά που σκόπιμα,
μεταδίδουν στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό λαό.
Είδατε όταν ο Γ. Παπανδρέου μίλησε,
για καταθέσεις σε Ελβετία,
για εισφορά σε ακίνητη περιουσία
(θα μπορούσε να έχουν απαλλαγεί, τα πρώτα εκατό τετραγωνικά
και η αξία κάτω από 200,000 Ευρώ)
και για δημοψήφισμα,
(Δημοκρατία σημαίνει ,
αντιπροσώπευση ανθρώπων,
αντιπροσώπευση λαού
και όχι αντιπροσώπευση μετοχών και κεφαλαίων !)
τον βαφτίσανε << Άρχοντα του Σκότους>>,
<<εν μια νυκτί>>!
Ήταν τρεις κινήσεις ματ,
που βγάζανε την χώρα από το αδιέξοδο!
Δυστυχώς << οι ναι μεν αλλά>> έπιασαν δουλειά
και βουλιάζουν τους Έλληνες.
Μία ιστορία:
Κάποτε το παιδί ενός δισεκατομμυριούχου,
βρέθηκε βαριά τραυματισμένο σε ένα νοσοκομείο.
Ο πατέρας του βλέποντας τους γιατρούς να μην μπορούν να κάνουν τίποτα,
καλεί τους δημοσιογράφους και δηλώνει ότι θα δώσει όλα τα πλούτη του,
σε οποιοδήποτε σώσει το παιδί του.
Ήρθαν γιατροί από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης,
τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα εφάρμοσαν όλες τις τελευταίες ανακαλύψεις.
Τίποτα! Το παιδί χάθηκε!
Τότε πλησιάζει τον πατέρα ένας γέροντας ασθενής και του λέει:
Λυπάμαι για το παιδί σου πάρα πολύ!
Για να μπορούσε όμως να σωθεί,
θα έπρεπε εσύ και όλοι οι πλούσιοι,
τώρα και όλα τα προηγούμενα χρόνια της Γης,
να είχαν δώσει τα χρήματά τους,
ώστε όλα τα παιδιά να μεγαλώνουν σωστά,
να πηγαίνουν σχολείο ,
πανεπιστήμιο
και τα φωτεινότερα μυαλά στα ερευνητικά κέντρα
και στα κέντρα αποφάσεων,
τότε σήμερα θα υπήρχε ένας γιατρός,
που θα έσωζε το παιδί σου!
Καταλάβατε νομίζω,
γιατί οι αρρώστιες είναι ποιο μπροστά από τον άνθρωπο
και ακόμη μπορείτε να φανταστείτε,
πως θα βλέπουν οι γιατροί μετά από δέκα χιλιάδες χρόνια,
(Μπορεί να έχουμε μείνει και περισσότερα πίσω! Ποιος ξέρει;)
τους σημερινούς γιατρούς!
Δεν θα μπορούν να εξηγήσουν πως τους εμπιστευόμασταν!
Πλάκα θα έχει!
Υ.Γ:
Δεν είναι δυνατός αυτός που τον φοβούνται όλοι,
αλλά αυτός που τον εμπιστεύονται όλοι!
χριστόφορος κατσίμπρας