Η “Αιολική Γη”, του Ηλία Βενέζη που απόσπασμά της έχουμε στο βιβλίο μας , δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Είναι μια σειρά από επεισόδια όπως τα βλέπουν τα μάτια ενός μικρού παιδιού, του Πέτρου, που η περιπέτειά του φαίνεται κάτι το φυσιολογικό.
Οι Αιολείς ήταν αρχαίο φύλο του ελληνικού έθνους (μαζί με τους Δωριείς, τους Ίωνες και τους Αχαιούς) που αποίκησαν από τον 11° ως τον 8° αιώνα π.Χ. τα παράλια της Μικρός Ασίας. Αυτοί αποίκησαν τα βορειοδυτικά παράλια.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ” ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ
Μας μεταφέρει στα Κιμιντένια, βουνά της Μικράς Ασίας, όπου ζει η οικογένεια του μικρού Πέτρου με αρχηγό τον παππού. Ο Πέτρος, με την πιο αγαπημένη από τις τέσσερις αδερφές του, την Άρτεμη, παιδιά ακόμα, ζουν σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο παιδικά όνειρα που όμως σιγά-σιγά γκρεμίζεται όταν έρχονται σε επαφή με την αδικία, την κακία και τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο. Ζούνε τον ξεριζωμό απ’ τον τόπο και τη γη τους και την προσπάθεια να στεριώσουν σε ένα καινούριο μέρος.
Είναι ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το βιβλίο του χαμένου παραδείσου των παιδικών χρόνων στα παράλια της Μικρασίας και του δραματικού ξεριζώματος από τη γενέθλια γη.
Περίληψη του μαθήματος
Μια οικογένεια Μικρασιατών εγκαταλείπει τον τόπο της με ένα καράβι , για να σωθεί , με προορισμό την απέναντι ακτή του Αιγαίου. Η γιαγιά προσπαθεί να ξεχωρίσει τα Κιμιντένια , τα βουνά του τόπου της , αλλά λόγω της νύχτας που φεύγουν δε φαίνεται τίποτα. Προσπαθεί να ξεκουράσει το κεφάλι της στα στήθια του παππού , αλλά κάτι την εμποδίζει. Είναι λίγο χώμα , που έχει κρατήσει ο παππούς σε ένα μαντίλι. Είναι χώμα από τη χαμένη τους πατρίδα. Σε αυτό θα φυτέψουν λίγο βασιλικό στην καινούρια γη που θα ζήσουν.
ΚΛΙΚ———->>Ο Ηλίας Βενέζης (επίσημο όνομα Ηλίας Μέλλος, 1904 Αϊβαλί – 1973 Αθήνα) ήταν Έλληνας συγγραφέας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Οι Έλληνες της Μικρασίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και της συνθήκης που υπογράφτηκε αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Μικρασία και να κατευθυνθούν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τα πλούτη τους, τα πάντα.
Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αποτελεί μια από τις πιο δραματικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Περίπου 1.500.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Β. Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη καθώς και σε κάποιες περιοχές της Αθήνας όπου δημιουργήθηκαν πολλοί προσφυγικοί καταυλισμοί και πρόχειρα παραπήγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι περιοχές αυτές εξελίχτηκαν σε γόνιμες με την εργασία των προσφύγων ενώ μεγάλες πόλεις δημιουργήθηκαν στη θέση αυτών των μικρών καταυλισμών.
ΦΕΥΓΑΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ -Aφιερωμένο στο ξεριζωμό της Σμύρνης
ΚΛΙΚ —–>>>
Πρόσφυγες υπήρχαν αλλά υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας. Οι λόγοι που αναγκάζονται να προσφύγουν σε ξένες χώρες είναι λίγο πολύ ίδιες. Η αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης τις περισσότερες φορές. Η ταλαιπωρία και η απελπισία όμως έρχονται αμέσως μόλις βρεθούν στους νέους τόπους που δεν είναι τόσο “ρόδινα” όσο θα περίμεναν και η απογοήτευση και η αγωνία για το μέλλον διαδέχεται τα αισιόδοξα όνειρα που είχαν πριν εισέλθουν στις ξένες χώρες.
ΚΛΙΚ —–>>>
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
