Φημισμένοι αθλητές της αρχαιότητας.
Θεαγένης Θάσιος (παγκρατιαστής)
Ο Θεαγένης ήταν γιος ενός ιερέα στο ναό του Ηρακλή, στη Θάσο.Έγινε διάσημος σε ηλικία εννέα χρονών. Τότε λέγεται ότι έκλεψε το χάλκινο άγαλμα ενός θεού από τη βάση του και το κουβάλησε σπίτι του. Μερικοί στη Θάσο εξοργίστηκαν τόσο από αυτή του την πράξη, που ήθελαν να τιμωρηθεί με θάνατο, αλλά στο τέλος η τιμωρία του ήταν να κουβαλήσει το άγαλμα πίσω στη θέση του, πράγμα που κι έκανε.Ο Θεαγένης έγινε ολυμπιονίκης τόσο στην πυγμαχία όσο και στο παγκράτιο. Νίκησε επίσης σε αναρίθμητους άλλους αγώνες σε όλη την Ελλάδα κατακτώντας μεγάλη δόξα για τον ίδιο και την πατρίδα του τη Θάσο.
Λεωνίδας ο Ρόδιος (δρομέας)
Ο Λεωνίδας έγινε διάσημος και τελικά θεοποιήθηκε για τις νίκες του στο στάδιο, το δίαυλο και τον οπλίτη δρόμο. Ο Λεωνίδας νίκησε και στα τρία αγωνίσματα σε τέσσερις διαδοχικές Ολυμπιάδες. Αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό γιατί και τα τρία αγωνίσματα ήταν αγωνίσματα δρόμου. Ήταν πιο δύσκολο να διατηρήσεις την αντοχή και την ταχύτητά σου σ’ ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, παρά να διατηρήσεις τη δύναμη που απαιτούν τα βαριά αγωνίσματα. Γι’ αυτό το λόγο, τα κατορθώματα του Λεωνίδα έγιναν πιο γνωστά από εκείνα άλλων, που νίκησαν σε συνεχόμενες Ολυμπιάδες στα βαριά αθλήματα.
Μίλων ο Κροτωνιάτης (παλαιστής)
Ο Μίλων νίκησε την πρώτη του Ολυμπιάδα στην πάλη παίδων. Αργότερα είχε πέντε νίκες στην πάλη ανδρών.Υπάρχουν πολλές ιστορίες για τους άθλους του, όπως όταν κουβάλησε μια αγελάδα στους ώμους ή συγκράτησε την κεντρική κολόνα μιας αίθουσας ενώ έπεφτε για να προλάβουν να ξεφύγουν όλοι. Όταν μια γειτονική πόλη κήρυξε πόλεμο στον Κρότωνα, ο Μίλων λέγεται ότι βγήκε μπροστά και συνάντησε τους εχθρούς μ’ ένα ρόπαλο, ακολουθούμενος από τους κατοίκους της πόλης. Σκότωσαν πολλούς και έτρεψαν τους υπόλοιπους σε φυγή. Ο Μίλων έζησε μια δοξασμένη ζωή αλλά το τέλος του ήταν τραγικό. Μια μέρα στο δάσος είδε έναν κορμό δέντρου που μόλις είχε κοπεί, με σφήνες μπηγμένες μέσα του με σκοπό να τον ανοίξουν. Τότε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να τον ανοίξει, αλλά καθώς προσπαθούσε, οι σφήνες πετάχτηκαν και τα χέρια του παγιδεύτηκαν μέσα στον κορμό. Δεν τα κατάφερε να απελευθερωθεί και όταν ήρθε η νύχτα τον σκότωσαν τα άγρια ζώα.
Διαγόρας ο Ρόδιος (πυγμάχος)
Ο Διαγόρας ήταν διάσημος για τις πολλές του νίκες ως πυγμάχος. Περισσότερο απ’ αυτό όμως ήταν διάσημος για το ύφος της πυγμαχίας του. Ο Διαγόρας ποτέ δεν απέφευγε ένα χτύπημα και τηρούσε πάντα σχολαστικά τους κανόνες. Οι θεατές τρελαίνονταν γι’ αυτό τον ευθύ, γενναίο τρόπο με τον οποίο πυγμαχούσε. Έγινε γνωστός ως άνθρωπος με χάρη και αξιοπρέπεια. Τα παιδιά και ταεγγόνια του έγιναν κι αυτά ολυμπιονίκες. Στην 83η Ολυμπιάδα, ο Διαγόρας ήταν εκεί για να δει τον έναν γιο του να γίνεται ολυμπιονίκης στην πυγμαχία και τον άλλο στο παγκράτιο.
Αστύλος από τον Κρότωνα (σταδιοδρόμος)
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Αστύλος ήταν νικητής σε τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες, από το 488 έως το 480 π.Χ., στα αγωνίσματα του σταδίου και του διαύλου. Ο ανδριάντας του βρισκόταν στην Άλτη και ήταν έργο του Πυθαγόρα από το Ρήγιο, ενώ ο ποιητής Σιμωνίδης τον απαθανάτισε σε επίγραμμα. Παρά τη φήμη του, η μοίρα του ήταν τραγική. Όταν δέχτηκε να αγωνιστεί στις Ολυμπιάδες του 484 και 480 π.Χ. ως πολίτης των Συρακουσών, για να τιμήσει τον τύραννο Ιέρωνα, οι συμπολίτες του Κροτωνιάτες τον έδιωξαν από την πόλη, μετέτρεψαν το σπίτι του σε δεσμωτήριο και οι συγγενείς του τον εγκατέλειψαν.
Ηρόδωρος από τα Μέγαρα (σαλπιγκτής)
Ο Αθήναιος παραπέμπει στο συγγραφέα Αμάραντο από την Αλεξάνδρεια για να δώσει την περιγραφή του διασημότερου
σαλπιγκτή της Αρχαιότητας. Λέγεται ότι ο Ηρόδωρος ήταν ογκώδης και κατανάλωνε 7 κιλά περίπου ψωμί, άλλα τόσα κρέας και 6 λίτρα κρασί, ενώ κοιμόταν σε δορά λιονταριού.Κέρδισε σε δέκα συνεχείς Ολυμπιάδες με πρώτη το 328 π.Χ. και τελευταία το 292 π.Χ., καλύπτοντας διάστημα σχεδόν 40 χρόνων. Το 303 π.Χ. βοήθησε το Δημήτριο Α’ τον Πολιορκητή να κυριεύσει το Άργος, σαλπίζοντας με δύο σάλπιγγες ταυτόχρονα και εμψυχώνοντας με αυτόν τον τρόπο τους στρατιώτες να πολεμήσουν με περισσότερη ορμή.