H θεατρική παράσταση που παίζεται στην ύπαιθρο, κάτω από το φως των αστεριών, όπως έκαναν και οι “αρχαίοι ημών πρόγονοι” είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Θέλει προετοιμασία και πολλή προεργασία. ο κόπος όλων ανταμείβεται με τη χαρά της δημιουργίας και την επιβράβευση που έρχεται μετά.
Ας μάθουμε λίγα πράγματα για το Αρχαίο Θέατρο…
Οι γνώσεις μας για το αρχαίο θέατρο στηρίζονται σε τρεις πηγές:
α) από αρχαιολογικά ευρήματα, από ανασκαφές στα αρχαία θέατρα και παραστάσεις από αγγειογραφίες
β) από μεταγενέστερη παράδοση, όπως αναφορές ρητόρων και ιστορικών και
γ) από δραματικά κείμενα που σώθηκαν.
Τα πρώτα ελληνικά θέατρα συνδεύονται με τη λατρεία του Διονύσου. Ο ανοιχτός κυκλικός χώρος, που λατρευόταν ο θεός, με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη του διθυράμβου σε δράμα μετασχηματίστηκε βαθμιαία στην αρχιτεκτονική μορφή του αρχαίου θεάτρου. Τα βασικά μέρη του αρχαίου θεάτρου ήταν τρία :
το κυρίως θέατρον ή κοίλον, το μέρος που προοριζόταν για τους θεατές.
η ορχήστρα, ο κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος και χρησιμοποιούταν για την παρουσίαση του χορού.
η σκηνή, ο χώρος των υποκριτών, μια χαμηλή μακρόστενη κατασκευή, όπου έπαιζαν οι ηθοποιοί και πίσω από την οποία άλλαζαν προσωπεία και ενδυμασίες.
Το θέατρο γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, με την τραγωδία. Φαίνεται πως αυτή η θεατρική μορφή ξεκίνησε από τις τελετές της λατρείας του Διονύσου, θεού της γονιμότητας και του κρασιού.
Οι μεγαλύτεροι Έλληνες τραγικοί ήταν ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.
Στην αρχαία Ελλάδα εκτός από την τραγωδία, υπήρχε και η κωμωδία ( Αριστοφάνης ), που ήταν πιο «ελαφριά» και διασκεδαστική. Στην κωμωδία υπήρχε ελευθεροστομία και σάτιρα γεγονότων και προσωπικοτήτων της επικαιρότητας.
H θεατρική παράσταση που παίζεται στην ύπαιθρο, κάτω από το φως των αστεριών, όπως έκαναν και οι “αρχαίοι ημών πρόγονοι” είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Θέλει προετοιμασία και πολλή προεργασία. ο κόπος όλων ανταμείβεται με τη χαρά της δημιουργίας και την επιβράβευση που έρχεται μετά.
Ας μάθουμε λίγα πράγματα για το Αρχαίο Θέατρο…
Οι γνώσεις μας για το αρχαίο θέατρο στηρίζονται σε τρεις πηγές:
α) από αρχαιολογικά ευρήματα, από ανασκαφές στα αρχαία θέατρα και παραστάσεις από αγγειογραφίες
β) από μεταγενέστερη παράδοση, όπως αναφορές ρητόρων και ιστορικών και
γ) από δραματικά κείμενα που σώθηκαν.
Τα πρώτα ελληνικά θέατρα συνδεύονται με τη λατρεία του Διονύσου. Ο ανοιχτός κυκλικός χώρος, που λατρευόταν ο θεός, με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη του διθυράμβου σε δράμα μετασχηματίστηκε βαθμιαία στην αρχιτεκτονική μορφή του αρχαίου θεάτρου. Τα βασικά μέρη του αρχαίου θεάτρου ήταν τρία :
το κυρίως θέατρον ή κοίλον, το μέρος που προοριζόταν για τους θεατές.
η ορχήστρα, ο κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος και χρησιμοποιούταν για την παρουσίαση του χορού.
η σκηνή, ο χώρος των υποκριτών, μια χαμηλή μακρόστενη κατασκευή, όπου έπαιζαν οι ηθοποιοί και πίσω από την οποία άλλαζαν προσωπεία και ενδυμασίες.
Το θέατρο γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, με την τραγωδία. Φαίνεται πως αυτή η θεατρική μορφή ξεκίνησε από τις τελετές της λατρείας του Διονύσου, θεού της γονιμότητας και του κρασιού.
Οι μεγαλύτεροι Έλληνες τραγικοί ήταν ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.
Στην αρχαία Ελλάδα εκτός από την τραγωδία, υπήρχε και η κωμωδία ( Αριστοφάνης ), που ήταν πιο «ελαφριά» και διασκεδαστική. Στην κωμωδία υπήρχε ελευθεροστομία και σάτιρα γεγονότων και προσωπικοτήτων της επικαιρότητας.
