Οι μαθητές της Α΄και Β΄τάξης, παρακολούθησαν την παράσταση “ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ” από τον Δημοτικό Κουκλοθίασο, στον Μύλο.
Οι μύθοι του Αισώπου, χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους παραμένουν επίκαιροι, αποτελώντας τον σπόρο για μια σοφία διαχρονική, γνώση και φρόνηση….
Εμείς φυτεύουμε τον σπόρο των μύθων του Αισώπου στα παιδιά μας και τα εμπιστευόμαστε μέχρι να ανθίσει μέσα τους ο καρπός του σπόρου της δικής τους ζωής, ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα.
2 Απριλίου: Το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) το 1966 καθιέρωσε αυτή την ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, με σκοπό τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία, να εμπνέονται από αυτά και να αναγνωριστεί η αξία του παιδικού βιβλίου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχθηκε γιατί είναι η ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805).
Μερικές σκέψεις για το παραμύθι:
«Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια; Ναι, το παραμύθι! Αυτό δίνει νόημα αθάνατο στην εφήμερη αλήθεια» Νίκος Καζαντζάκης, «Αναφορά στον Γκρέκο»
Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια». Άλμπερτ Αϊνστάιν, φυσικός (Νόμπελ φυσικής 1921)
«Η διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι είναι ότι το ψέμα σε βοηθά να υπεκφεύγεις τις δυσκολίες της ζωής, ενώ το παραμύθι να τις αντιμετωπίζεις». Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Σουηδός σκηνοθέτης
«Τα παραμύθια δεν φτιάχτηκαν για να αποκοιμίζουν τα παιδιά, αλλά για να αφυπνίζουν τους μεγάλους». Χαραντί, Άραβας Αφηγητής
Οι μαθητές των τάξεων Α΄και Β΄παρακολούθησαν «Το μαύρο ψαράκι» από τον Δημοτικό Κουκλοθίασο Τιριτόμπα ,στο Κουκλοθέατρο στον Μύλο.
Το παραμύθι του μεγάλου Ιρανού παιδαγωγού και συγγραφέα Σαμάντ Μπεχραγκί, αφηγείται τις περιπέτειες που περνάει ένα ψάρι «του γλυκού νερού» μέχρι να φτάσει στον ωκεανό. Ποιους κινδύνους συναντάει; Πώς αντιμετωπίζει τους φόβους του; Πώς βρίσκει τον τρόπο να ακολουθήσει το όνειρό του; Με φαντασία, χιούμορ, γρήγορες εναλλαγές και πρωτότυπη μουσική αναπαρίσταται ένα αλληγορικό απολαυστικό ταξίδι. Το μαύρο ψαράκι επεξεργάζεται τις ιδέες της ελευθερίας, του ηρωισμού και της ανεξαρτησίας με στόχο να φωτιστούν οι απαραίτητες αξίες της ζωής χωρίς δογματισμούς ή υπερβολές. Η παράσταση συνδυάζει πρωτότυπα τον θεατρικό διάλογο με το Θέατρο Σκιών και τις κούκλες. Η εναλλαγή θεατρικών μέσων έχει αισθητικό, αλλά και παιδαγωγικό αποτέλεσμα, καθώς εισάγει τα παιδιά σε ποικίλους τρόπους της αφήγησης και της χρήσης της γλώσσας μέσα από τη θεατρική εμπειρία.
Κανείς δεν τα παίζει.
Κάθονται μόνα τους σε μια γωνιά περιμένοντας να έρθει η ώρα να πάνε στο σπίτι, στον δικό τους κόσμο.
Είναι σαν να μην τα βλέπει κανείς.
Είναι σαν να είναι αόρατα.
Τα άλλα παιδιά γίνονται τόσο σκληρά κάποιες φορές.
Κι όμως, βρίσκονται εκεί, ανάμεσα στους άλλους, περιμένοντας να βρεθεί ένας, έστω ένας, φίλος.
Ένα τέτοιο αόρατο παιδί ήταν και ο Τομ.
Μέχρι που βρέθηκε ο Λι, ένα παιδί διαφορετικό, και τον έκανε φίλο του.
Άκου αυτή την αληθινή ιστορία της Τρούντι Λούντβιγκ με τίτλο