ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Πρόταση του γυμναστή και διαπρυσίου αναρριχητή Ηλία Παπαγεωργίου για σαββατιάτικη εξόρμηση έγινε ασμένως δεκτή. Συνάντηση λοιπόν στη Βέροια κι αναχώρηση για Λουτράκι Αλμωπίας, μία ώρα περίπου δρόμος.

Μελετημένοι από πριν αφήσαμε το αυτοκίνητο έξω από το αγίασμα του Αγίου Νικολάου. Προσκυνήτρια μόλις μας είδε μας πληροφόρησε σιγανά πως νεαρός αναρριχητής εκδήμησε εκεί λόγω πτώσεως πριν καιρό. Συμβαίνουν αυτά σκεφτήκαμε, όταν δεν είναι ανοικτά όλα τα φώτα του μυαλού (αν αποκλειστεί η κακή συγκυρία), και περάσαμε το ρέμα για να φτάσουμε στη βάση του αναρριχητικού πεδίου.

Επιλέξαμε την ευκολότερη διαδρομή, τη “Φοβητσιάρα” , 40 μ. VI. Επικεφαλής κι ον σάιτ άρχισε ο Ηλίας με καρυδάκι πριν από την πρώτη ασφάλεια. Ανεβαίνοντας έψαξε για ένα διάστημα το ρελέ, το οποίο τελικά βρήκε τραβερσάροντας αριστερά και μπαίνοντας σε ένα περίεργο δίεδρο.

Ακολούθησα τοπ ρόουπ με το σκοινί μου στην πλάτη για το ραπέλ. Δυσφόρησα με αυτή τη διαδρομή. Κατεβήκαμε και καθίσαμε για μία ανάσα σε ευρισκόμενο έμπροσθεντου πεδίου μπάγκο. Ακουγόταν ζωηρά ο παφλασμός του ρέματος, λιγότερο οι προσκηνητές από κάτω, ενώ από από το Λουτράκι ηχούσε ένας απαγορευτικός για επικίνδυνες δραστηριότητες μακρόσυρτος ήχος σημάντρου.

Εξετάζοντας για λίγο την πλάκα, μπήκα επικεφαλής κι ον σάιτ στο “Ιπτάμενο Φίδι”, 60 μ. VΙ+. Με ισορροπιστικές κινήσεις έφθασα ταχύτατα στο πρώτο ρελέ. Κατέβηκα μαζεύοντας τα σετάκια. Ασφάλισα τον Ηλία που συνέχισε ως το δεύτερο ρελέ κάνοντας οικονομία στα σετάκια, αφού αρνούνταν να λάβει τα δικά μου. 

Τον φώναξα να ρίξει κάτω το σκοινί του να διαπιστωθεί αν ήταν αρκετό για ραπέλ, άλλως να έπαιρνα πάλι ψηλά το δικό μου. Ευτυχώς έφθαναν αμφότερες οι άκρες στο ψηλότερο πατάρι! Ακολούθησα τοπ ρόουπ, με άνεση ως το πρώτο ρελέ, κουρασμένος και με δυναμικές κινήσεις ως το δεύτερο, καθώς ερχόταν το δειλινό.

Η κατάβαση ήταν εξαίρετη. Λήψη αγιάσματος και αλλαγή ενδυμάτων. Επιστροφή έπειτα στη Βέροια, πόση ενός “διαστήματος” στο δρόμο της Εληάς προς ξεκούρασιν και διαμοιρασμός.

Φυτά στο βράχο, σαθρά τμήματα και χώματα ίσως δείχνουν ότι το πεδίο δεν το επισκέπτονται πολλοί.