ΣΤΑ ΕΛΑΤΑ ΤΟΥ ΚΤΕΝΙΟΥ 10.04.10

Έπειτα από συνάντηση μελών της κοινότητας ΟΡ.ΑΙ.ΟΙ. (Ορειβάτες Αιανής -Οικολόγοι) προκρίθηκε η εκτέλεση της διαδρομής με ΜΤΒ από το χωριό της Κοζάνης Χτένι, επίσημα Κτένιον, μέχρι τα έλατα της ανατολικής απόληξης του όρους Μπούρινος, Μπούρνους στο τοπικό ιδίωμα, Βούρινος κατά ορισμένους λογίους που μάλλον αγνοούν το πραγματικό παρελθόν.

Εκκίνηση λοιπόν στις 9 το πρωί από την πλατεία του χωριού Χτένι, στο οποίο πήγαμε με αυτοκίνητα θαυμάζοντας το δεσπόζον ύψωμα δυτικά του χωριού, ονόματι Κάστρο, παλαιά όντως καστροπολιτεία με ερειπωμένα τα τείχη και ορατά θεμέλια οικιών –μάλλον ποτέ στα χρόνια μας δεν θα ανασκαφεί.

Έρημο σήμερα το χωριό –σύμφωνα με την παλαιότερη γνωστή πηγή (το 1530) είχε 33 νοικοκυριά, 17 αγάμους κι 7 χήρες. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Αιανής, αλλά οι κάτοικοί του μένουν μόνιμα στην πόλη της Κοζάνης. Στο πάλαι ποτέ ανθηρό καφενείο του άγνωστος αναποδογύρισε την πινακίδα και τη διακωμώδησε συμπληρώνοντας τον προσδιορισμό «μαύρη» μπροστά από την εναπομείνασα λέξη «πέτρα».

Μοναδικοί ήχοι κελαϊδίσματα πουλιών κι ένας πλανόδιος Ατσίγγανος που πέρασε εποχούμενος διαλαλώντας για λίγο την πραμάτεια του. Κατεβάσαμε τα ΜΤΒ και πήραμε τον ανήφορο προς τη θέση Μέγα χαιρετώντας μία ηλικιωμένη που καθόταν στη βεράντα της απολαμβάνοντας την καταπληκτική θέα ολοκλήρου σχεδόν του οροπεδίου της επαρχίας Κοζάνης (τουρκιστί Τσαρτσαμπά), της Τετάρτης δηλαδή ημέρας, προφανώς λόγω λαϊκής αγοράς που λάβαινε χώραν μετά το 1400 μ.Χ. ίσως στο χωριό Βάντσα, σήμερα Άνω Κώμη.

Πρώτη φορά επισκέφτηκα τη θέση Μέγα στην παιδική μου ηλικία όπου φωτογραφηθήκαμε οικογενειακώς στη βρύση έξωθεν του εκεί ναού. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από αυτή, παρά μόνο μία πρόχειρη γειτονική τσιμεντένια κατασκευή με ένα σωλήνα νερού από πάνω (αν ήμασταν στην εξουσία θα την κατασκευάζαμε φιλικότερη προς το ναό όσο και το κάστρο).

Πιο πάνω συναντήσαμε πρόχειρη πινακίδα «ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ». Είχε ακουστεί ότι κάτι κτίζεται στα έλατα, αλλά παρόλο που χρόνια βγαίνουμε στο βουνό οι σχετικές πληροφορίες ήταν λιγοστές. Ο χωματόδρομος ανηφόριζε μαλακά επιτρέποντας μία άπλετη θέα του Τσιαρτσιαμπά στα δεξιά, ενώ στα αριστερά στην όχθη του δρόμου διακρινόταν το στρώμα οφιολίθων κάτω από τον ασβεστολιθικό όγκο του Κάστρου. Πού είχαν άραγε το κοιμητήριό τους οι παλαιοί κάτοικοί του;

Έπειτα από 300 περίπου υψομετρικά ανάβαση πιάσαμε το ίσιωμα. Ποδηλατώντας γρήγορα είδαμε από κοντινή σχετικά απόσταση το Καταφύγιο με τα κόκκινά τούβλα. Ο Δήμος Αιανής, που φαίνεται ότι έχει αναλάβει εν όλω ή εν μέρει τα έξοδα κατασκευής του, το ονομάζει «Ορειβατικό Καταφύγιο Κτενίου», ονομασία με την οποία διαφωνούμε, αφού ορειβατικό καταφύγιο ορίζουμε ξύλινο κατά περίπτωση οίκημα όπου δεν φτάνει δρόμος.

Πριν από μερικά χρόνια που είχαμε επαναλάβει την ίδια διαδρομή αρκετά έλατα είχαν αρρωστήσει, ήταν ίσως αυτά που βρίσκονταν κομμένα από ανθρώπους ανάμεσα στο δάσος. Φτάσαμε στο “Ορειβατικό Καταφύγιο”, ήταν κλειδωμένο και ημιτελές, με καταπληκτική όμως θέα τόσο στο πυκνό δάσος όσο και κάτω στην πεδιάδα. Ποιος θα έχει τα κλειδιά και πώς θα λειτουργήσει;

Μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα πήραμε με ταχύτητα την κατηφόρα σταματώντας για λίγο σε μια βρύση αιγοπροβάτων διανθισμένη με λεύκες. Φτάσαμε γρήγορα όπου είχαμε ξεκινήσει.

Ξεκουράζοντας το κορμί με καφέ και νερό αφήσαμε ελεύθερες τις επιθυμίες μας ομιλώντας για ένα πυκνοκατοικημένο Χτένι με καλαίσθητες βρύσες, καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, κοπάδια να αχολογούν στο βουνό, ανοικοδομημένο επισκέψιμο κάστρο, ξύλινο ολότελα καταφύγιο με ελεύθερη πρόσβαση και ποδηλατικά μονοπάτια ανάμεσα στα έλατα. Από όλα αυτά τα οράματα το μόνο πραγματοποιήσιμο φαίνεται το τελευταίο, μόνο που χρειάζεται προσωπική εργασία ενός τουλάχιστον μηνός εκ μέρους μας!

Υ.Γ. Για να δείτε τη διαδρομή στο χάρτη πατήστε στο http://maps.google.com/?t=p&z=15&ll=40.17656326293945,21.773113250732422&q=http://api.motionxlive.com/motionx-remote/api/gps/host/54039b18-c444-46ba-afbb-8488d8d19ae0