Όταν οι σχολικές βιβλιοθήκες ?δηλαδή αυτές που καθορίζουν την παιδεία του αναγνώστη? δεν συμπεριλαμβάνονται στην εκπαιδευτική διαδικασία τι να πει κανείς. Για ένα χρόνο υπηρέτησα σε μία σχολική βιβλιοθήκη της περιοχής μου. Εκείνη τη χρονιά φλερτάρισα επικίνδυνα με την κατάθλιψη. Οι εκπαιδευτικοί περνούσαν μόνο απ΄έξω και αυτό γιατί ήταν στο δρόμο προς την τουαλέτα των καθηγητών αλλιώς… «Στην Ελλάδα δεν είμαστε περήφανοι για τον τρόπο και την ένταση που πλησιάζουν το βιβλίο μέσα από τις βιβλιοθήκες», σχολιάζει ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης, καθηγητής και τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και λίγα λέτε κ. καθηγητά!
Ο Παναγιώτης Πασσαλής, υπεύθυνος εκδηλώσεων της Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων συνοψίζει την κακοδαιμονία των σχολικών βιβλιοθηκών, «οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί δεν προτρέπουν στη χρήση της βιβλιοθήκης, αφού δεν υπάρχει πουθενά στο πρόγραμμα σπουδών, ενώ και το υλικό των υπαρχουσών βιβλιοθηκών επιλέχθηκε από ανειδίκευτο προσωπικό και είναι συχνά άσχετο με τις ηλικιακές τους ανάγκες και με σημαντικές ελλείψεις».
Μετά την ολοκλήρωση της απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων, όπως και σε άλλα προγράμματα, δεν προβλέφθηκε η συνέχεια, η ενημέρωση με νέους τίτλους. Μία βιβλιοθήκη όμως που δεν ενημερώνεται καταδικάζεται σε μαρασμό.
Είχα όμως και μία τακτική επισκέπτρια… Μία καθηγήτρια Γαλλικών που της είχαν αναθέσει τη διδασκαλία της ιστορίας. Το τι Αστερίξ και Οβελίξ είδαν οι τάξεις της στα πλαίσια της αξιοποίησης των σύγχρονων τεχνολογιών δε λέγεται…
Άλλη μία ιδέα αναμόρφωσης της εκπαίδευσης αφημένη στον πατριωτισμό των Ελλήνων…
Πηγή: Ε-τύπος
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.