Terra Computerata

Η Αθηνά Πάνου είναι πολιτική μηχανικός και έχει ως χόμπι τη ζαχαροπλαστική. «Μ’ αρέσει να μαγειρεύω και περισσότερο να φτιάχνω γλυκά. Πειραματίζομαι, ψάχνω για συνταγές, ξεσκονίζω το Διαδίκτυο για να ανακαλύψω καινούργια πράγματα -δημιούργησα, μάλιστα, τη δική μου ιστοσελίδα ζαχαροπλαστικής (sugarbuzz.gr). Κάποτε, αναζητώντας μια συνταγή, έπεσα πάνω σ’ ένα food blog (ιστολόγιο που ασχολείται με τη μαγειρική), όπου μια κοπέλα περιέγραφε τι βρήκε μέσα στο δέμα που της είχε στείλει μια άγνωστη φίλη από τη Γαλλία, την οποία είχε γνωρίσει μέσα από το foodieexchange.ning.com -μια ιστοσελίδα μαγειρικής. Περίεργη, έκανα κλικ πάνω στη διεύθυνση. Και έτσι, ανακάλυψα τον οδηγό ανταλλαγής προϊόντων!». Το συγκεκριμένο σάιτ απευθύνεται σε όσους αγαπούν το φαγητό και την τέχνη της μαγειρικής και είναι το μοναδικό που ενθαρρύνει την «κινητικότητα» των εθνικών προϊόντων κάθε κράτους μεταξύ ανθρώπων που διαμένουν σε διαφορετικές χώρες -πολλές φορές και ηπείρους. Ο καθένας μπορεί να γραφτεί ως μέλος, δωρεάν, δίνοντας μια διεύθυνση e-mail. Στη συνέχεια, περιγράφει σε ένα μικρό κείμενο τα προϊόντα που παράγει η χώρα του και που μπορεί να στείλει με απλό ταχυδρομείο σε όποιον το ζητήσει. Η Εβελιν, μια Καναδή από το Κεμπέκ, είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την ιδέα του συγκεκριμένου σάιτ: «Είχα γνωρίσει μια μπλόγκερ, τη Ναταλί, από το Τέξας. Μια μέρα έλαβα ένα e-mail όπου με ρωτούσε αν θα μπορούσα να της στείλω ένα συγκεκριμένο μίγμα καναδέζικου ζωμού, που δεν έβρισκε πουθενά στο Τέξας. Σε αντάλλαγμα, είπε ότι θα μου έστελνε κι αυτή κάτι. Λίγο καιρό μετά, η Ναταλί έλαβε το πακέτο με το μίγμα ζωμού κι εγώ έλαβα ένα δικό της δέμα που περιείχε ένα σωρό καλούδια από τη χώρα της. Ενθουσιάστηκα! Κάπως έτσι πήρα την απόφαση να δημιουργήσω ένα σάιτ, μέσω του οποίου θα έρθουν κι άλλοι σ’ επαφή, ανταλλάσσοντας εθνικά και τοπικά προϊόντα, που είναι δύσκολο να βρεθούν σε άλλες χώρες».

Οι οδηγίες είναι απλές: Αφού δύο ή περισσότεροι χρήστες του σάιτ έρθουν σ’ επαφή και ανταλλάξουν διευθύνσεις, καθορίζουν ποια προϊόντα θα αποστείλει ο καθένας. Στη συνέχεια, πρέπει να ετοιμάσουν το δέμα, που θα πρέπει να περιέχει προϊόντα αξίας δέκα δολαρίων το πολύ (περίπου 8,50 ευρώ ), συσκευασμένα έτσι ώστε να μην αλλοιωθούν με το ταχυδρομείο. «Εγώ έλαβα αιτήματα ανταλλαγής από τρεις Αμερικανίδες που ήθελαν ελληνικά προϊόντα», αφηγείται την εμπειρία της η Αθηνά. «Ετσι έστειλα σε κάθε μία από ένα πακετάκι με πατέ ελιάς, ούζο, δάκρυα μαστίχας, λουκούμια, κρόκους Κοζάνης, μαντολάτο. Αυτές μου έστειλαν αλεύρι καρύδας, φιστικοβούτυρο, αποξηραμένα βότανα, σιρόπι σφενδάμου. Το μυστικό είναι να προσέχεις το βάρος του πακέτου (προτιμότερες είναι οι μίνι συσκευασίες). Ετσι, χρεώνεσαι μόνο τα έξοδα αποστολής αφού, στην ουσία, δίνεις προϊόντα 10 ευρώ και παίρνεις προϊόντα της ίδιας αξίας. Το σπουδαιότερο; Διαφημίζεις τη χώρα σου με τον καλύτερο τρόπο! Οι κοπέλες λάτρεψαν το ούζο και τα λουκούμια μας!».

ΕΝΕΤ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τρίτη 15 Ιουνίου 2010 στις 03:43 στην κατηγορία Διαδίκτυο, ψηφιακές κοινότητες. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.