projects στα οποία η συνεργασία είναι εκτεταμένη και οργανώνεται σε κάποια υποτυπώδη δομή που ιεραρχεί τις ευθύνες των χρηστών. Ετσι έχει γραφτεί η Wikipedia και έχουν αναπτυχθεί διαμάντια τού open source κινήματος, όπως το λειτουργικό σύστημα Linux.
Η απόδοση τέτοιων εφαρμογών συνολικά με τον όρο «Νέος Σοσιαλισμός» ίσως κατ΄ αρχήν μοιάζει αυθαίρετη. Η παρομοίωση των συλλογικοτήτων που μορφοποιούνται πάνω στα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα με τον παρωχημένο υπαρκτό σοσιαλισμό ακούγεται αντιφατική. Η αποκεντρωμένη
ad hoc φύση των δικτυακών αλληλεπιδράσεων είναι αντιδιαμετρικά αντίθετη με κάθε έννοια κεντρικής εξουσίας. Τι κοινό έχουν λοιπόν μεταξύ τους εκτός από το συνθετικό social; Ανατρέχοντας (ταυτολογικά) στη Wikipedia, για έναν επιγραμματικό ορισμό του σοσιαλισμού, αυτός περιγράφεται ως ένα σύνολο θεωριών οικονομικής οργάνωσης που υποστηρίζουν τη δημόσια ή άμεση ιδιοκτησία και διοίκηση των μέσων παραγωγής και κατανομής των πόρων από τους εργαζομένους και μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την ίση πρόσβαση στους πόρους για όλα τα άτομα. Αν αντικατασταθεί η οικονομική με τη δικτυακή οργάνωση, οι εργαζόμενοι με τους χρήστες και η κοινωνία με τις κοινότητες, τότε η χρήση του όρου «ψηφιακός σοσιαλισμός» συγκλίνει όταν οι πόροι αναφέρονται σε ψηφιακά δεδομένα ή και ευρύτερα σε υπολογιστικούς πόρους (όπως, για παράδειγμα, θα συμβαίνει με το προς εκπλήρωση σχέδιο των ψηφιακών κολοσσώνγια το λεγόμενο cloud computing.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Αρη Παπαδόπουλου, υποψήφιου διδάκτορα του imperial college Λονδίνου.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.