Την επόμενη ημέρα του σεισμού στη Λ’ Ακουιλα της Ιταλίας, όταν οι υπεύθυνοι ξεκίνησαν τον απολογισμό των καταστροφών, διαπίστωσαν πως σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονταν μόνον εκατοντάδες κατοικίες που είχαν μετατραπεί σε σωρούς από μπάζα. Ανάμεσα στα κτίρια που είχαν υποστεί σοβαρές ζημίες ήταν και σημαντικά ιστορικά μνημεία της γειτονικής χώρας, όπως ο καθεδρικός ναός της Santa Maria di Collemaggio –η εκκλησία του 13ου αιώνα στην οποία έγινε η στέψη του Πάπα Σελεστίνου Ε΄ το 1924– και η Porta Napoli, η πύλη που χτίστηκε το 1548 προς τιμήν του αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄.
Βέβαια, το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού έχει ήδη καταρτίσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποκατάστασης όλων των ιστορικών κτιρίων. Αν όμως υπήρχαν τρισδιάστατα ψηφιακά μοντέλα για κάθε μνημείο τα οποία θα καθοδηγούσαν τους συντηρητές και τους αρχαιολόγους στις εργασίες τους, τότε η αποκατάσταση θα γινόταν ακόμη πιο γρήγορα και με τη μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα ως προς την παραμικρή λεπτομέρεια κάθε μνημείου ξεχωριστά.
Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η CyArk («Ψηφιακή Κιβωτός»), η μη κερδοσκοπική οργάνωση που ίδρυσε το 2002 ο ιρακινής καταγωγής επιστήμονας Ben Kacyra, με στόχο να δημιουργηθεί μία βάση δεδομένων όπου θα φυλάσσονται οι «ψηφιακοί κλώνοι» σημαντικών μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. Αλλωστε, η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η CyArk για να «παράγει» αυτά τα ηλεκτρονικά αντίγραφα επινοήθηκε από τον ίδιο τον ιδρυτή της: λέγεται «τρισδιάστατη σάρωση με λέιζερ» και βασίζεται σε μία φορητή συσκευή η οποία εκτοξεύει δέσμες λέιζερ για να σκανάρει την επιφάνεια που βρίσκεται μπροστά της, υπολογίζοντας τις αποστάσεις δισεκατομμυρίων σημείων. Ετσι, ο σαρωτής μπορεί όχι μόνο να ψηφιοποιήσει σε τρεις διαστάσεις κτίρια ή αγάλματα οποιωνδήποτε διαστάσεων, αλλά και να αποτυπώσει λεπτομέρειες από το ανάγλυφό τους οι οποίες δεν ξεπερνούν σε μέγεθος το ένα χιλιοστό.
Διαβάστε όλο το άρθρο στην Καθημερινή
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.