Πριν από καιρό ο Λουκ Κόουλ μου πρότεινε στο Facebook να γίνω «φίλος» του. Ημασταν συμφοιτητές στη Νομική. Δεν κάναμε ποτέ στενή παρέα, αλλά τον συμπαθούσα. Ηταν έξυπνος, είχε χιούμορ και νοιαζόταν για σημαντικά πράγματα. Κάποια στιγμή χαθήκαμε, αλλά όταν ανταποκρίθηκα θετικά στην πρόταση άρχισα να λαμβάνω σε τακτά διαστήματα νεότερες πληροφορίες για τη ζωή του.
Είχε ιδρύσει ένα κέντρο στο Σαν Φρανσίσκο που βοηθούσε φτωχούς να αποτρέπουν την περιβαλλοντική μόλυνση στις γειτονιές τους. Είχε εκπροσωπήσει Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής που προσπαθούσαν να προστατεύσουν τη γη των προγόνων τους. Είχε συνεργασθεί με τους Εσκιμώους Ινουίτ της Αλάσκας όταν αγωνίζονταν να εμποδίσουν μια εταιρεία να μολύνει τα υδάτινα αποθέματά τους.
Ο Λουκ ήταν παντρεμένος με έναν γιο και η φωτογραφία του στο Facebook- χαμογελάει απέναντι σε ένα βουνό, με την γκρίζα γενειάδα του- υπονοούσε ότι είναι ένας ευτυχισμένος σαραντάρης με στόχους στη ζωή. Τον θάνατό του τον πληροφορήθηκα στο Facebook. Σκοτώθηκε σε τροχαίο στην Ουγκάντα. Η γυναίκα του τραυματίστηκε σοβαρά. Αμέσως η σελίδα του έγινε τόπος συνάντησης για τους εκατοντάδες «φίλους του». Αντάλλασσαν μηνύματα, αναμνηστικά, φωτογραφίες και ένα ποίημα του Ρίλκε.
Καταχωρήθηκε και μια πληροφορία για την τελετή αποτέφρωσής του στην Ουγκάντα. Ο Λουκ έφυγε με μια σοκολάτα Μαγαδασκάρης, ένα ανθρακούχο αναψυκτικό και ένα μικρό σημείωμα «περιβαλλοντικής δικαιοσύνης» που είχε στην τσέπη του παντελονιού του. Το Wall του Λουκ παραμένει ενεργό. Πρόσφατα οι φίλοι του γιόρτασαν εκεί τα γενέθλιά του.
Πολιτική του Facebook είναι να διατηρεί ανοικτές τις σελίδες των μελών και μετά τον θάνατό τους, ώσπου να ζητηθεί το κλείσιμο από κάποιον δικό τους άνθρωπο. Μπορείς να διακόψεις τη φιλία με νεκρούς ανθρώπους, με τον ίδιο τρόπο που διακόπτεις τη φιλία με ζωντανούς. Ομως είναι πολύ σκληρό να κοιτάξεις κατάματα έναν παλιό φίλο και να τον εξαφανίσεις πατώντας ένα πλήκτρο.
Υπάρχει βέβαια κάτι ατελές σε ένα διαδικτυακό μνημείο. Οσοι επισκεπτόμαστε τη σελίδα του Λουκ δεν συναντιόμαστε σωματικά για να τιμήσουμε τη μνήμη του, δεν καταβάλλουμε τον κόπο της μετακίνησης.
Παρ΄ όλα αυτά, το Wall του Λουκ λειτουργεί κατά τρόπο ιδιαζόντως δημοκρατικό, διότι εκεί μιλούν όλοι. Οποιος είχε συνάψει φιλικό δεσμό με τον μακαρίτη, μπορεί να καταθέσει μια ανάμνηση, να διατυπώσει κάποιες σκέψεις του. Επίσης, είναι μακράς διάρκειας: το κανονικό μνημόσυνο κρατάει μια-δυο ώρες, ενώ η σελίδα του Facebook παραμένει ανοικτή και επισκέψιμη επ΄ αόριστον. Και κατά παράξενο τρόπο είναι μοναδικά πνευματική. Εκπλήσσεται κανείς βλέποντας πόσο πολλά μηνύματα στο Wall του Λουκ απευθύνονται ακόμη προσωπικά σε αυτόν.
Αποφάσισα να παραμείνω φίλος του Λουκ στο Facebook όσο οι συγγενείς του κρατούν ανοικτή τη σελίδα του. Είναι ένας φόρος τιμής προς έναν καλό άνθρωπο που έφυγε πολύ νωρίς. Και μια υπόμνηση ότι «ο θάνατός του με φτωχαίνει», όπως λέει και ο ποιητής.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.