Το Ιντερνετ μπορεί να μη συμπεριφέρεται καλά σε όλες τις μορφές τέχνης (όπως για παράδειγμα στη μουσική) αλλά ο χώρος των εικαστικών, χάρη στο Διαδίκτυο, έχει αλλάξει, όπως δεν θα φανταζόταν κανείς μέχρι πριν από μια δεκαετία. Η αγορά έργων τέχνης έχει σχεδόν μεταλλαχτεί. Αν κρίνουμε από τις εξειδικευμένες ιστοσελίδες με τις… κόκκινες βούλες (sold), ο παράδεισος του γκαλερίστα έχει εξελιχτεί σ’ έναν δημοκρατικό κόσμο όπου αγοραστές και καλλιτέχνες μπορούν να απολαμβάνουν πλέον την απόλυτη διαφάνεια.
Τι μπορεί να σημαίνει άραγε αυτό; Η συλλογή έργων τέχνης μέχρι σήμερα αποτελούσε δικαίωμα για λίγους. Για κάποιους λόγους, ήδη από τον 15ο αιώνα και μετά, ήταν σαν να θεωρείτο αποκλειστικό προνόμιο της αριστοκρατίας, μιας εύπορης ελίτ, σ’ έναν μικρόκοσμο πλασμένο από τον καλλιτέχνη και τον «προτεζέ» του. Και φυσικά την αυλή τους. Φανταστείτε τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στους ζωγράφους που θαυμάζουμε σήμερα στα μουσεία… Τότε δεν αρκούσε μόνο να διαθέτει κανείς μάτι και όσφρηση για να ανακαλύψει νέα (ή και παλιά) ταλέντα, αλλά και η πληροφόρηση (από μέσα), η εμπειρία, η γνώση, η κουλτούρα…
Ομως όλα αυτά έχουν αλλάξει. Τώρα με το πάτημα του ποντικιού (του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή) έχουμε άμεση πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του χρηματιστηρίου έργων τέχνης. Πληροφορίες για γκαλερί από την Αθήνα μέχρι το Τόκιο, κριτικές για νεαρούς ζωγράφους, ατέλειωτες σελίδες για τέχνη προς πώληση, σχόλια σε όλες τις αποχρώσεις.
Σε λίγα λεπτά μπορεί κανείς να μάθει για τους καλύτερους Ιρανούς καλλιτέχνες ή τις πιο σημαντικές γκαλερί στο Νέο Δελχί. Να αναζητήσει το αγαπημένο του έργο των παιδικών του χρόνων. Να ταξιδέψει σε μια Μπιενάλε. Να επιχειρήσει ακόμη και μια εικονική ξενάγηση σε γκαλερί στην άλλη άκρη του κόσμου. Μαζί με όλο το κουτσομπολιό και τις κοσμικές εμφανίσεις από τα εγκαίνια.
Διαβάστε όλο το άρθρο της Σάντυς Τσαντάκη στην Καθημερινή
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.