Του Αθανάσιου Γκότοβου*
Η δραματοποίηση του σκηνικού των εξετάσεων στο τέλος του λυκείου -οι οποίες περιγράφονται με όρους «πολέμου», «μάχης», «αγώνα» και «σφαγής» – περιέχει στοιχεία υπερβολής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρόκειται για «δράμα». Ενα βαρύ, διπλό φορτίο επιβαρύνει δεκαετίες τώρα την ελληνική οικογένεια.
Ο ένας σταυρός είναι ο οικονομικός (έξοδα για φροντιστήρια), ο άλλος ο ψυχολογικός: η αγωνία για το τι «θα πέσει» στις εξετάσεις, για το αν η θεά Τύχη χαμογελάσει στον υποψήφιο ώστε ο τελευταίος να μπορέσει να αποδείξει στους «φύλακες των πυλών» μέσα σε τρεις ώρες ό, τι δεν μπόρεσε, υποτίθεται, να αποδείξει τα προηγούμενα δώδεκα χρόνια.
Θεματοδότες που αν τους ρωτήσεις δεν ξέρουν οι ίδιοι γιατί βάζουν αυτά τα θέματα και όχι άλλα, που δεν λογοδοτούν για την ικανότητά τους να οργανώσουν μια αντιπροσωπευτική, έγκυρη και αξιόπιστη αποτίμηση των γνώσεων και των ικανοτήτων των υποψηφίων, θα κληθούν να συνθέσουν ή να προτείνουν θέματα κι όποιον πάρει ο χάρος.
Διορθωτές θα κρίνουν με βάση φωτογραφικές αντιστοιχίσεις εγχειριδίων – δοκιμίων τις γνώσεις των υποψηφίων. Πολιτικοί θα μας διαβεβαιώσουν όπως κάθε χρόνο ότι οι εξετάσεις είναι αδιάβλητες, λες και αυτό αρκεί. Πόσο αναγκαίο είναι τελικά αυτό το οδυνηρό θέατρο του παραλόγου;
Γιατί πρέπει να μπαίνουν στη δοκιμασία αυτή όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι: φιλόδοξοι γιατροί και λιγότερο φιλόδοξοι φιλόλογοι; Προς τι η δυσανάλογη και ασύμμετρη επένδυση για τον μέσο υποψήφιο μιας σχολής χωρίς αξιώσεις επαγγελματικής αποκατάστασης; Το θέατρο του παραλόγου με τις εξετάσεις όπως γίνονται στη χώρα έχει βαθύτερες αιτίες.
Ο τεχνητός ανταγωνισμός υπηρετεί την ανακατανομή εισοδήματος μέσα στην ίδια την κοινωνία, η οποία δεν θα μπορούσε να συντελεστεί διαφορετικά.
Από την άλλη μεριά, συντηρεί τον πελατειακό χαρακτήρα του κομματικού μας συστήματος, το οποίο μπορεί να ψιθυρίζει στο αφτί κάθε υποψηφίου ότι ειδικά γι’ αυτόν -επειδή είναι «δικό τους παιδί» – θα βρεθεί τρόπος να τακτοποιηθεί μόλις πάρει το πτυχίο…
* Ο Αθ. Γκότοβος είναι καθηγητής Παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.