Από μικρή με τρομοκρατούσαν οι γονείς που έλεγαν τη φράση «εγώ είμαι φίλος με το παιδί μου». Και γονιός του ποιος είναι τότε; Οι βάναυσες επιθέσεις φιλίας από τους γονείς: αυτό είναι λαϊκισμός. Ο λαϊκισμός του ένοχου. Ο λαϊκισμός του φοβισμένου. Ο λαϊκισμός του μεσήλικα που το παίζει άνετος, μην τον πάρουν χαμπάρι.
|
Οκτ
06
2008
 
Λαϊκισμός στην οικογένειαΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Ελλάδα, Λογοτεχνία, με ετικέτες: λαϊκισμός, Σοφία Νικολαΐδου
Ένα σχόλιο στο “Λαϊκισμός στην οικογένεια”
Αφήστε μια απάντησηΓια να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε. |
Άρθρα (RSS)
Συμφωνώ απολύτως. Και να το φέρω και πιο κοντά στα χωράφια μας. Επικίνδυνος λαϊκισμός είναι η επιπολαιότητα κάποιων εκπ/κών οι οποίοι, στο όνομα της δήθεν άνεσης, της δήθεν φιλίας με τους μαθητές τους, ξεπερνούν τα όρια. Η χρήση ενικού και μικρού ονόματος από τους μαθητές προς τους “δασκάλους” τους και η χρήση της συχνόχρηστης προσφώνησης, μα…., από και προς εκπ/κούς στο χώρο του σχολείου ε, μάλλον δε χρειάζεται σχολιασμό.