Με αφορμή την Παγκόσμια μέρα δικαιωμάτων του παιδιού που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου ,μιλήσαμε στα παιδιά για τα δικαιώματα τους μέσα από το παραμύθι η “Λουλουδούπολη”.

Η ζωή στη Λουλουδούπολη

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό χωριό, η Λουλουδούπολη. Οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά με αγάπη μεταξύ τους. Τα παιδιά κάθε πρωί πήγαιναν στο σχολείο και οι γονείς στη δουλειά. Κάθε απόγευμα η Ειρήνη, η Χαρά, ο Λευτέρης, ο Ευτύχης και η Αγάπη μαζεύονταν στην πλατεία για να παίξουν κρυφτό, ποδόσφαιρο, κυνηγητό. Μερικές φορές μάλωναν, αλλά ήξεραν να συγχωρούν ο ένας τον άλλο. Τις περισσότερες φορές ήταν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

Μια μέρα μια κακιά μάγισσα, η Αντιδικαιωματούλα, πήρε ένα φίλτρο που τη μεταμόρφωσε σε άνθρωπο. Πήγε στη Λουλουδούπολη και παρακολούθησε τα παιδιά. Είδε πόσο χαρούμενα και ευτυχισμένα ήταν, θύμωσε τόσο πολύ που αποφάσισε να τους κλέψει το φαγητό, το καθαρό νερό, το σπίτι, την εκπαίδευση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλα μαζί τα φυλάκισε μέσα στο μπαούλο της που απ’έξω έγραφε “Δικαιώματα”. Έτσι λοιπόν κάθε βράδυ η μάγισσα πετώντας περνούσε πάνω από κάθε σπίτι, έπαιρνε τα δικαιώματα και όλα μαζί τα φύλαξε στο κατασκότεινο κάστρο της.

Την άλλη μέρα τα παιδιά ξύπνησαν και ένιωθαν δυστυχία, απελπισία, μοναξιά και κάτι σαν μαύρο σύννεφο να τα σκεπάζει. Τα παιδιά ένιωθαν αδύναμα, δεν πήγαιναν πια στο σχολείο, με αποτέλεσμα να μην είναι χαρούμενα, να μην έχουν κουράγιο να πάνε στον γιατρό και έτσι ήταν συνέχεια άρρωστα. Τότε η Ειρήνη, η Χαρά, ο Λευτέρης, ο Ευτύχης και η Αγάπη αποφάσισαν να κάνουν κάτι. Ξεκίνησαν ένα πρωί χωρίς να πουν τίποτα σε κανένα, δηλαδή σχεδόν σε κανέναν γιατί η φίλη τους η Unicef που είναι ο φύλακας-άγγελός τους, αμέσως κατάλαβε τι είχε συμβεί και ξεκίνησε μαζί τους την περιπέτεια αναζήτησης.
Τα παιδιά έψαχναν τα ίχνη της μάγισσας και βρέθηκαν σε ένα δάσος πολύ σκοτεινό. Εκεί τα βρήκαν. Η μάγισσα επειδή δεν της άρεσε αυτό το δάσος έκανε ένα μαγικό και τα δέντρα άρχισαν να πέφτουν. Όλοι μαζί έτρεξαν και κατάφεραν να ξεφύγουν. Τα ίχνη εξαφανίστηκαν από τα δέντρα που έπεσαν αλλά βρήκαν και άλλα. Βρέθηκαν σε ένα αδιέξοδο και είχαν δύο δρόμους να επιλέξουν. Κάποιο παιδί πρότεινε να χωριστούν. Τα περισσότερα όμως πρότειναν να μείνουν ενωμένοι. Έτσι και έγινε. H  Ειρήνη, η Χαρά, ο Λευτέρης, ο Ευτύχης και η Αγάπη πήγαν από το δεύτερο δρομάκι και είδαν ένα μεγάλο και σκοτεινό κάστρο. Ήξεραν ότι εκεί ήταν τα Δικαιώματα. Γνώριζαν ότι υπήρχαν κίνδυνοι, αλλά μπήκαν μέσα. Έψαξαν σε πολλά δωμάτια και το τελευταίο ήταν της μάγισσας. Η Αντιδικαιωματούλα κοιμόταν καθώς ήταν κουρασμένη γιατί είχε πάει να κλέψει και άλλα δικαιώματα και από άλλα χωριά.
Μέσα στο δωμάτιο της μάγισσας μπήκε ο Λευτέρης και η Αγάπη γιατί ήταν οι πιο γενναίοι και για να μην κάνουν φασαρία αν ήταν όλοι μαζί. Βρήκαν ένα χρυσό μπαούλο και το κλειδί του κρεμόταν στο λαιμό της μάγισσας. Σκέφτηκαν πως εκεί μέσα ήταν τα Δικαιώματα. Μετά πήραν ένα ψαλίδι και με πολλή προσοχή έκοψαν το σκοινί που ήταν δεμένο το κλειδί, άνοιξαν το μπαούλο και βρήκαν ένα σάκο που είχε μέσα όλα τα δικαιώματα. Τα πήραν με πολλή προσοχή και έφυγαν τρέχοντας.
Αφού τα παιδιά βρήκαν και πήραν τα δικαιώματά τους, πήγαν στην καλύβα του παππού Ροδαλού. Αυτός είχε κρύψει ένα χρυσό, μαγικό βιβλίο που ό,τι γραφόταν εκεί μέσα δεν μπορούσε να σβηστεί και να μετακινηθεί. Τα παιδιά πήγαν και έγραψαν τα δικαιώματά τους στο χρυσό βιβλίο, που ονομάστηκε Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Για πολλά χρόνια μέχρι και σήμερα το δικαίωμα της τροφής, της στέγης, του καθαρού νερού, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης, της προστασίας και άλλα πολλά δικαιώματα είναι γραμμένα εκεί.

Έπειτα τα παιδιά ζωγράφισαν σε λουλούδια τα δικαιώματα τους και όλοι μαζί φτιάξαμε ένα κολλάζ για τη Λουλουδούπολη των δικαιωμάτων μας.

Παρατηρήσαμε τον πίνακα  Το παιδί με τη σβούρα

Ερμηνεύσαμε το περιεχόμενο του , τα συναισθήματα του παιδιού, μαντέψαμε την εποχή, σχολιάσαμε τα χρώματα που κυριαρχούν ,μιλήσαμε για τα παιχνίδια που είχαν παλιότερα τα παιδιά.

Τέλος, τα παιδιά με πλαστελίνη έφτιαξαν τα δικαιώματα τους. Αγάπη, τροφή, σπίτι , σχολείο κ.λ.π

Από Ζουμπουλή Ματέλη Μυρσίνη