Τρεις απλές ανθρώπινες μαρτυρίες για τον κυρ-Αλέξανδρο σε αυθεντική καταγραφή.
Από εκείνους που ή τον πρόλαβαν ή έζησαν τον απόηχο του, – όσον ακόμη υπήρχε απόηχος. Από ένα Σκιαθίτη ερευνητή, το Γιάννη Γαρυφάλλου, που πολύ αγάπησε και μελέτησε το έργο του μεγάλου συντοπίτη του. Είναι από δική του καταγραφή και παρουσιάζονται αυτούσιες. Στη γλώσσα και τη γραφή τους. ‘Ένα μικρό επίμετρο από το νησί του και τους ανθρώπους του.
Μιά Κυριακή πρωί ό Κυρ-Αλέξανδρος πήγαινε στην εκκλησία. Εκεί πού πήγαινε βρήκε το γέρο-Άγάλλο στο δρόμο.Ο γερό Άγάλλος αφού τον καλημέρισε τού είπε:
– Πού πάς Αλέξανδρε;
– Δεν ξέρεις πού πηγαίνω; Σήμερα δεν γιορτάζει ή εκκλησία μας;
– Δέν άφήν’ς λέου εγώ τ’ν ακκλησά καί νά πιάσεις τό τσαπί νά δουλέψεις, πού ‘χ’ ς άδελφάδες νά ζήσεις; Τού είπε θυμωμένος.
Ό Κυρ-Αλέξανδρος με ηρεμία τού απάντησε τότε:
-
Οι αδερφάδες μου θα ζήσουν με τα γραπτά μου, και σύ θα απομείνεις με το τσαπί.
(Διήγησις Άρετώς Σαρρή-Γαρυφάλλου ετών 91)
« …….. Εγώ τον Αλέξανδρο δεν τόνε πρόλαβα Ό,τι έμαθα το έμαθα απ’ τις αδελφάδες τ’, γι’ αυτόν. Μού είχε πει ή αδελφή τ’, ή Ουρανίτσα, οτι μια μέρα πήγε ό Παπαδιουμάντ’ς σ’ν’ ακκλησιά. Αφού μπήκε, απ’ τον γυναικωνίτη τόνε ξόμπλιαζαν τρεις γ’ναίκις, κουτσομπόλες. “Άκουσε ό ‘Αλέξανδρος.
– Κοιτάξτε τόν κατσάφ’!
-ου γλυτσάρ’ς δέν σκ’ών’ του παλτό τ’ αλλ’ βρώμα.
Ου Παπαδιουμάντ’ς’ δέν μίλ’σι. Πιάνι τού παπά και τού είπε γι’ αυτό καί οτι θάλα αλλαζε άκκλησιά γιά τό κουτσομπουλιό.
-Πού θα πάς μέ τούς Λιμνιώτες Αλέξανδρε; τόνε παρακάλαγε ό παπάς. ‘Όμως ό Παπαδιάμάντ’ς πήγε στην άπαν ακκλησιά. Οι Λιμνιώτες τόνε καλοδεχτήκανε, τούς άγάπσι και τον άγαπήσανε. Έτσι ό Αλέξανδρος έδωσε εντολή τα οστά τ’ νά τά έβαζαν στην Πάνω-εκκλησιά.
(Διήγησις Μαριγώς Σαρρή ετών 82/ καταγραφή Καλοκαίρι 1991)
… ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ
”Οντις πέθανε ό Αλ. Παπαδιουμάντ’ς. Η αδελφή τ’, η Ουρανία, τού ‘πει γιά μοιρολό(γ)ι:
Νά σέ ‘παινέσω ήθελα μα σύ ‘σαι παινεμένος στου βασιλιά την κάμαρη είσαι ζωγραφισμένος.
(Διήγησις Άρετώς Σαρρή-Γαρυφάλλου)
Απο το βιβλίο του Ν.Μάτσα.
