sntoumanis's blog

Aπό το www.tovima.gr

Μαξ Νικίας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010 [ 08:22 ]

Δείτε το slideshow 1 από 4
O νέος πρύτανης του μεγαλύτερου ιδιωτικού πανεπιστημίου της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ είναι απόφοιτος του EΜΠ και μιλάει στο «Βήμα»

Είναι πρόσφυγας από την Αμμόχωστο.

Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, έφυγε για την Αμερική και σήμερα κατέχει τα ηνία του μεγαλύτερου ιδιωτικού Πανεπιστημίου της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ. Είναι ο Μαξ Νικίας, ο νέος πρύτανης του ξακουστού University of Southern California (USC). Μόνο ο προϋπολογισμός του USC κόβει την ανάσα: 2,7 δισ. δολάρια κατ’ έτος! «Παρ’ όλα αυτά κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ. Ούτως ή άλλως, είμαι καθηγητής σε αυτό το πανεπιστήμιο επί 19 ολόκληρα χρόνια. Είναι το μεγαλύτερο ιδιωτικό πανεπιστήμιο δυτικά του Μισισιπή και διαθέτει 35.000 φοιτητές, 4.000 καθηγητές και 15.000 προσωπικό!» τονίζει. Ο κ. Νικίας αποφοίτησε από το ιστορικό 1ο Γυμνάσιο Αμμοχώστου. «Ηταν ξακουστό σχολείο. Τότε, παρ’ όλο που η περίοδος ήταν ασταθής, ήταν πολύ όμορφα χρόνια» διηγείται. «Πήγα στο ΕΜΠ μετά τον στρατό και σπούδασα ηλεκτρολόγος μηχανικός. Ηταν δύσκολα χρόνια τότε. Οι οικογένειές μας είχαν γίνει πρόσφυγες και τα έχασαν όλα. Πήγαμε στο Λονδίνο και μετά πήρα υποτροφία για τη Νέα Υόρκη. Αυτό ήταν και το εισιτήριό μου για την Αμερική» τονίζει.

Ο κ. Νικίας μιλάει με ικανοποίηση για τη σταθερά ανοδική πορεία του Πανεπιστημίου του USC. «Κάθε χρόνο παίρνουμε όλο και καλύτερους φοιτητές και η ποιότητά τους ανεβαίνει κατακόρυφα. Επίσης, οικονομικά, είμαστε σε πολύ καλή θέση» σημειώνει. Οι αριθμοί του USC είναι ενδεικτικοί. «Λαμβάνουμε 36.000 αιτήσεις τον χρόνο από υποψήφιους φοιτητές, δεχόμαστε όμως μόλις 2.600. Επίσης, δίνουμε βάση στην ποιότητα των καθηγητών μας. Είναι αυτό που λέμε στην Αμερική: It’s all about the people! Αν καταφέρεις να ανεβάσεις την ποιότητα, τότε συμβαίνουν θαύματα» υπογραμμίζει. Η άτυπη ονομασία όλων όσοι έχουν φοιτήσει στο USC είναι «Τρώες» (όπως αυτοαποκαλούνται εδώ και δεκαετίες οι απόφοιτοι του πανεπιστημίου), το οποίοι διακρίνονται για τη στενότητα των σχέσεών τους. Μάλιστα, διεθνής έρευνα αξιολόγησης των δικτύων αποφοίτων κατέδειξε ότι οι πρώην σπουδαστές του USC ήταν δεύτεροι στον κόσμο έπειτα από εκείνους της Οξφόρδης!

«Ολα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισα πάρα πολλές πιέσεις από διαφόρους οργανισμούς,

οι οποίοι ζητούσαν να ανοίξει το USC ένα κάμπους στη χώρα τους ή να δίνουμε πτυχία στη Σιγκαπούρη μέσω παραρτήματος. Ε, είμαι εναντίον! Γιατί η ανώτατη εκπαίδευση δεν μπορεί να γίνει franchise όπως τα McDonalds και η Pizza Hut!» αναφέρει με πάθος. «Η γεύση του χάμπουργκερ μπορεί να είναι παντού η ίδια. Η εμπειρία όμως που μπορείς να έχεις ως φοιτητής στο USC δεν μπορεί να εξαχθεί, ούτε είναι δυνατόν να αναπαραχθεί. Είμαι εναντίον στην πώληση πτυχίων» σημειώνει ο κ. Νικίας. «Αυτό που σε καθορίζει ως πανεπιστήμιο είναι ο πυρήνας των αξιών σου, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ισότητα των φύλων, η επιχειρηματικότητα. Ποιος σού εγγυάται ότι σε μια ξένη χώρα θα προστατευθούν αυτές οι αξίες;» διερωτάται.

Οταν η συζήτηση πηγαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, τα συναισθήματα αλλάζουν. «Μου ραγίζεται η καρδιά. Στην Ελλάδα έχουμε και κρίση κουλτούρας. Στην εποχή μας το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πραγματικά άριστο. Υπήρχε η κουλτούρα τού να είσαι καλός στα μαθήματα, αλλά και η εκτίμηση στην εκπαίδευση και στην Παιδεία» σημειώνει. «Βλέπω ότι η νεολαία στην Ελλάδα είναι κάπως μπερδεμένη. Πιστεύω ότι η Παιδεία είναι ο μεγαλύτερος εξισορροπιστής των κοινωνικών ανισοτήτων. Αν κοιτάξεις την Αμερική, τα παιδιά των μεταναστών και των μη προνομιούχων καθίστανται ισότιμα, μέσα από την εκπαίδευση» υπογραμμίζει ο κ. Νικίας. Ο πρύτανης του USC υπερασπίζεται την Παιδεία που έλαβε σε Κύπρο και Ελλάδα. «Αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχτισα την πορεία μου. Στο Πολυτεχνείο χρωστάω τα πάντα. Δεν ήταν μόνο η μεταφορά γνώσης, ήταν και η κουλτούρα του σχολείου, οι προκλήσεις, οι δύσκολες εξετάσεις και το ήθος, που μας βοήθησε πολύ. Νιώθω πολύ υπερήφανος που είμαι απόφοιτος του ΕΜΠ» υπογραμμίζει.

«Απλούστερη έρευνα – καλύτερα αποτελέσματα»

Ο κ. Νικίας υποστηρίζει ότι στην Ευρώπη κάνουμε λάθος που επενδύουμε σε πολύ εφαρμοσμένη έρευνα και όχι στη βασική. «Το Κογκρέσο χρηματοδοτεί εδώ και 65 χρόνια τη μακροπρόθεσμη, θεμελιώδη έρευνα, μέσα από ερευνητικά προγράμματα, τα οποία μπορεί να μην έχουν άμεση εφαρμογή, αλλά δύνανται να ανοίξουν καινούργια πεδία σε 10 – 20 χρόνια. Από αυτά προκύπτουν καινοτομίες που εγκαινιάζουν νέους τομείς της οικονομίας» εξηγεί. Οπως αναφέρει, το πρώτο ήμισυ του 21ου αιώνα θα είναι αφιερωμένο στην Ιατρική και στη Βιολογία. «Θα έχουμε συνεργασίες μεταξύ μηχανικών και γιατρών, μέσα από τη βιοτεχνολογία. Αυτή είναι η περιοχή όπου θα δούμε την ταχύτερη ανάπτυξη στην παγκόσμια οικονομία τα επόμενα 20-30 χρόνια» υποστηρίζει. ?

«Κινηθείτε προς ανατολάς»

«Ο,τι ήταν η Νέα Υόρκη στον 20ό αιώνα για τον Ατλαντικό,

θα είναι η Καλιφόρνια στον 21ο για τον Ειρηνικό» αναφέρει ο κ. Νικίας. «Από γεωγραφικής πλευράς το USC είναι στρατηγικά τοποθετημένο και αποτελεί χωνευτήρι για τις αναδυόμενες χώρες του Ειρηνικού» εξηγεί και συμφωνεί με την εξής άποψη: ότι τόσο η Καλιφόρνια όσο και η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο αποτελούν τις τελευταίες εστίες της Δύσης στα σύνορα με την Ανατολή. «Κινηθείτε προς ανατολάς» συμβουλεύει. Ο κ. Νικίας σημειώνει ότι η χώρα μας διαθέτει εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό, όπως όμως ισχυρίζεται, χρειάζεται ανάπτυξη. «Χρειάζεται να σκεφθείτε εκτός των υπαρχόντων πλαισίων. Για το γεγονός ότι η νεολαία είναι ανήσυχη φταίει το ότι δεν βλέπει μέλλον και ευκαιρίες» τονίζει. Η οικονομική ανάπτυξη, όπως εξηγεί, θα λειτουργήσει και ως ανάχωμα στην απορρόφηση εγκεφάλων που υφίσταται η Ελλάδα.

Ποιος είναι

Ο 58χρονος έλληνας πανεπιστημιακός πέρασε το σύνολο της ακαδημαϊκής καριέρας του στην Αμερική, αρχικά στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Μπάφαλο και στη συνέχεια στο Κονέκτικατ, στο North East και αργότερα στην Καλιφόρνια. Ερευνητικό πεδίο του αποτέλεσε η ψηφιακή επεξεργασία σήματος, οι τηλεπικοινωνίες, τα πολυμεσικά συστήματα και η βιοϊατρική. Πριν από λίγο καιρό εξελέγη πρύτανης του USC και είναι ο 11ος στην ιστορία του ιδρύματος. Είναι παντρεμένος από το 1976 με τη σύζυγό του Νίκη και έχει δύο κόρες: τη Γεωργιάνα και τη Μαρία. Το κανονικό του όνομα είναι Χρυσόστομος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι δύσκολο να προφερθεί στα αγγλικά, γι’ αυτό και το μετέτρεψε σε Μαξ!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=369996&dt=26/11/2010#ixzz16bNiaw7P

Aπό www.kathimerini.gr

Τα παιδιά μαθαίνουν να «αποσπώνται» από τη μία ασχολία στην άλλη χωρίς τελικά να εστιάζουν σε τίποτα
The New York Times

Λίγες ημέρες πριν αρχίσει την τελευταία του χρονιά στο Λύκειο, ο Βισάλ Σιχ κλήθηκε να διαλέξει: βιβλίο ή ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Ο Βισάλ, ένας πανέξυπνος δεκαεπτάχρονος, έπρεπε να διαβάσει ένα μυθιστόρημα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Παρά την πάροδο δύο μηνών από την τελευταία ημέρα στο σχολείο, δεν κατάφερε να προχωρήσει πέρα από τη 43η σελίδα. Προτιμά, είναι η αλήθεια, να μπαίνει στο Ιντερνετ, στο ΥouTube και στο Facebook και να φτιάχνει τα δικά του αριστοτεχνικά ψηφιακά βίντεο. Ακριβώς αυτά έκανε και τούτο το απόγευμα του Αυγούστου. Παράτησε σε μια άκρη το βιβλίο, μπήκε στο YouTube και άρχισε να επιλέγει τη μουσική. Την επόμενη ημέρα, λοιπόν, ξεκινά η τελευταία χρονιά του Λυκείου κι ο Βισάλ ελπίζει ότι θα βελτιώσει τη βαθμολογία του χωρίς, ωστόσο, να διαβάσει το βιβλίο που έπρεπε.

«Στο YouTube μπορείς να παρακολουθήσεις την υπόθεση του βιβλίου μέσα σε έξι λεπτά -εξηγεί ο νεαρός- ενώ για να διαβάσεις το βιβλίο χρειάζεσαι πολύ χρόνο. Προτιμώ αυτό που θέλω να γίνεται αμέσως».

Ανέκαθεν οι μαθητές έρχονταν αντιμέτωποι με πράγματα και καταστάσεις που τους αποσπούσαν την προσοχή. Τα κομπιούτερ και τα κινητά τηλέφωνα και η πλημμύρα ερεθισμάτων που αυτά μεταφέρουν αποτελούν μια εντελώς νέα πρόκληση τόσο στις ικανότητες συγκέντρωσης που διαθέτουν τα παιδιά όσο και γενικότερα στις διαδικασίες μάθησης.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα νέα τεχνολογικά μέσα αποτελούν πόλο έλξης για τους ενηλίκους και ασκούν ακαταμάχητη γοητεία στα παιδιά. Ο κίνδυνος, όμως είναι ότι ο εγκέφαλος των παιδιών που βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης μαθαίνει με μεγάλη ευκολία να «αποσπάται» από τη μία ασχολία στην άλλη και τελικά να μην εστιάζεται σε τίποτα.

«Στην πραγματικότητα εγκέφαλος των νεαρών παιδιών ανταμείβεται όχι για να επικεντρωθεί σε ένα καθήκον, μια ασχολία, μια εργασία αλλά για να «τρέχει διαρκώς από τούτο σε εκείνο», εξηγεί ο Μάικλ Ριτς, αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και γενικός διευθυντής του Κέντρου για τα ΜΜΕ και την Παιδική Υγεία, στη Βοστώνη. «Η ανησυχία μας είναι ότι μεγαλώνουμε, διαπαιδαγωγούμε μια γενιά παιδιών μπροστά στις οθόνες, μια γενιά με εγκέφαλο διαφορετικό από το δικό μας», καταλήγει ο δρ Ριτς.

Ο Βισάλ είναι παιδί της εποχής του. Παρά τη νεαρή του ηλικία έχει γίνει ειδικός στη τεχνολογία. Στην αρχή της προτελευταίας χρονιάς στο Λύκειο ανακάλυψε ότι του αρέσει να δημιουργεί ταινίες και σιγά σιγά οι φίλοι και οι καθηγητές τού αναγνώρισαν το ταλέντο του. Επίσης, είναι ο άνθρωπος που επιδιορθώνει τις ηλεκτρονικές συσκευές της οικογένειας, βοηθάει, παραδείγματος χάριν, τον πατέρα του να ξαναβρεί κάποια έγγραφα που έχει χάσει στο κομπιούτερ, και τη μητέρα του, υπεύθυνη ασφάλειας του αεροδρομίου του Σαν Φρανσίσκο να αποκτήσει τη δική της ιστοσελίδα.

Ομως, παρά το βαρύ σχολικό του πρόγραμμα, περνά τουλάχιστον δέκα ώρες την εβδομάδα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, ενώ συχνά αναρτά σχόλια στο Facebook στις 2 τα ξημερώματα.

Οι καθηγητές τον θεωρούν έναν από τους πιο ευφυείς μαθητές του σχολείου και αναρωτιούνται γιατί δεν έχει καλύτερους βαθμούς,

«Είναι ένα παιδί παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο κόσμους», εξηγεί ο διευθυντής του σχολείου του Βισάλ, Ντέιβιντ Ράιλι, «τον εικονικό και τον πραγματικό».

Ξυπνούν το ενδιαφέρον των μαθητών χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνολογία
Παρότι γονείς και εκπαιδευτικοί εκφράζουν την ανησυχία τους για την «ψηφιακή διατροφή» των παιδιών τους, η χρήση τεχνολογίας στην τάξη ενισχύεται, καθώς πολλοί εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι αποτελεί τρόπο για να έρθουν σε επαφή με τα παιδιά να τα βοηθήσουν να αποκτήσουν κάποιες ικανότητες. Στις ΗΠA, τα σχολεία εξοπλίζονται με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πρόσβαση στο Διαδίκτυο και κινητά έτσι ώστε το «παιχνίδι της μάθησης» να γίνει με τα όπλα που αγαπούν και χρησιμοποιούν τα ίδια τα παιδιά.

Στο σχολείο του Βισάλ στη Σίλικον Βάλεϊ πολλά παιδιά από το πρωί έως το βράδυ στέλνουν εκατοντάδες μηνύματα στα κινητά, παίζουν βιντεοπαιχνίδια ή χρησιμοποιούν το Facebook.

Ο διευθυντής του σχολείου ο 37χρονος Ντέιβιντ Ράιλι δεσμεύεται να κάνει ό,τι μπορεί για να ξυπνήσει εκ νέου το ενδιαφέρον για μάθηση σε αυτούς τους μαθητές του 21ου αιώνα. Ζήτησε από τους καθηγητές να φτιάξουν ιστοσελίδες επικοινωνίας με τους μαθητές, οι οποίοι μπορούν να παρακολουθήσουν ειδικά μαθήματα για τη χρήση των νεώτερων μορφών τεχνολογίας για την καταγραφή της μουσικής. Κατάφερε να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για ipad και εισέπραξε 3 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή του κέντρου πολυμέσων.

Το σχολείο ανοίγει τις θύρες του στις 9 το πρωί, διότι όταν ξεκινούσαν τα μαθήματα νωρίτερα,τα παιδιά εμφανίζονταν με βλέφαρα σχεδόν κλειστά, αφού όλα σχεδόν είχαν ξενυχτήσει μπροστά στην οθόνη του κομπιούτερ. Η ανεξέλεγκτη χρήση των ψηφιακών συσκευών είναι δυνατόν να δημιουργήσει μια απόκοσμη πραγματικότητα.Τα παιδιά θα αποκτήσουν εξάρτηση από τον κυβερνοχώρο και τελικά θα χαθούν διά παντός σε αυτόν.

«Προσπάθώ να τα ξανακερδίσω, και να κινήσω το ενδιαφέρον τους, να τα “παρασύρω” μακριά από τα κινητά και τα κομπιούτερ. Και για να το επιτύχω αυτό χρησιμοποιώ τεχνολογία», εξηγεί ο κ. Ράιλι.

Ισορροπίες, όχι απαγόρευση
Μπορεί τα παιδιά να επιλέγουν την υψηλή τεχνολογία αφήνοντας πίσω τους τη «συμβατική» και σε πολλές περιπτώσεις ανιαρή σχολική μελέτη, αλλά η αλήθεια είναι ότι μόλις τώρα οι νευρολόγοι άρχισαν να αποκρυπτογραφούν τι συμβαίνει στους νεανικούς εγκεφάλους που έχουν διαρκή σύνδεση στο Διαδίκτυο και βρίσκονται σε επαφή – επικοινωνία με άλλους χρήστες του.

Για τις ανάγκες ενός πειράματος που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας το 2007, αγόρια ηλικίας από 12 έως 14 ετών έπαιζαν επί μία ώρα κάθε βράδυ, αφού τελείωναν τα μαθήματά τους, βιντεοπαιχνίδια, ενώ κάθε δύο βράδια μπορούσαν να παρακολουθήσουν μια συναρπαστική κινηματογραφική ταινία όπως «Xάρι Πότερ» ή «Σταρ Τρεκ». Στόχος των ερευνητών ήταν να δουν με ποιον τρόπο επιδρούν στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η τηλεόραση.

Οπως διαπιστώθηκε, η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια επιδεινώνει την ποιότητα του ύπνου και μειώνει την ικανότητα των παιδιών να επαναφέρουν στη μνήμη τους τη δουλειά του σχολείου που είχαν προετοιμάσει στο σπίτι τις τελευταίες ημέρες. Συχνά, μάλιστα, δεν μπορούν να θυμηθούν καινούργιες λέξεις που απομνημόνευσαν.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Ρediatrics και προκάλεσε το ενδιαφέρον τόσο γονιών όσο και εκπαιδευτικών.

Οι νευρολόγοι δεν γνωρίζουν γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά, σύμφωνα με τον δρα Μάρκους Ντβόρακ, ερευνητή στο Χάρβαρντ, κατά πάσα πιθανότητα ο εγκέφαλος των παιδιών όταν δέχεται κατακλυσμό πληροφοριών καλείται να επιλέξει ποιες θα αποθηκεύσει και ποιες θα πετάξει κυριολεκτικώς στα σκουπίδια. Προφανώς, διατήρησε τις πιο ενδιαφέρουσες. Επίσης, όπως αποδεικνύεται από άλλες μελέτες, ο εγκέφαλος για να απορροφήσει τη νέα γνώση χρειάζεται μια περίοδο ανάπαυσης. «Τα παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε μια κατάσταση διέγερσης», εξηγεί ο δρ Ριτς της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ. Βέβαια, δεν προτείνει να πετάξουν οι νέοι τους υπολογιστές από τη ζωή τους και το σπίτι τους. Πρέπει, ωστόσο, να βρουν τις σωστές ισορροπίες όσον αφορά στην προσέγγιση που επιλέγουν προς αυτά τα νέα τεχνολογικά μέσα.

Από www.kathimerini.gr

Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν ότι οι νέοι άνθρωποι –και ιδιαίτερα οι έφηβοι– χρησιμοποιούν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το Διαδίκτυο για να διασκεδάσουν, να παίξουν να ψυχαγωγηθούν και όχι για να αυξήσουν τις γνώσεις τους.

Η δικαιολογημένη αυτή νεανική τάση μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για τις σχολικές επιδόσεις, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα, υποστηρίζει ο Τζέικομπ Λ. Βίγκντορ, καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Ντιουκ, ο οποίος συντόνισε τη σχετική μελέτη. Μάλιστα, όταν οι γονείς δεν παρακολουθούσαν για ποιους λόγους χρησιμοποιούσαν τα παιδιά τα κομπιούτερ τους, αυτά έκαναν ό,τι ήθελαν, χωρίς να φροντίσουν να είναι επιμελή στο σχολείο.

Επίσης, αρκετές έρευνες έδειξαν ότι οι μαθητές έχοντας συνηθίσει να «πετιούνται» από το ένα στο άλλο, ασχολούνται πότε με τα μαθήματά τους και πότε παίζουν παιχνίδια. Το Kaiser Family Foundation διαπίστωσε ότι οι μισοί μαθητές ηλικίας από 8 έως 18 ετών την ώρα που μελετούν τα μαθήματά τους χρησιμοποιούν το Ιντερνετ ή βλέπουν τηλεόραση.

Η ευρύτερη χρήση της τεχνολογίας δεν δημιούργησε μόνο νέες συνήθειες, δημιούργησε και νέους «τύπους» μαθητών. Στο παρελθόν, στα σχολεία υπήρχαν οι «σπασίκλες» και οι «αθλητές», ενώ σήμερα έχουν εμφανιστεί και άλλοι τύποι, όπως αυτοί που δεν αποχωρίζονται το κινητό τους, οι μανιώδεις με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, οι εθισμένοι στο Facebook και όσοι δεν ξεκολλάνε από το YouTube.

Ψηφιακή διαφυγή
Επίσης, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί, η τεχνολογία και ιδιαίτερα η δικτύωση δεν καθιστά αυτομάτως πιο κοινωνικό τον μαθητή.

Η διαφυγή στον κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, βέβαια, χαρίζει στους εφήβους τη δυνατότητα να ελέγχουν κάπως τη χαώδη ζωή τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τούς δίνει ηρεμία και ησυχία από τον περιβάλλοντα κόσμο.

Επίσης η ύπαρξη των νέων, πανίσχυρων κινητών τηλεφώνων επιτρέπει τη συνέχιση της διαδραστικής εμπειρίας σε κάθε χώρο όπου κινούμαστε, τόσο εμείς όσο και τα παιδιά. Ανάμεσα στα μαθήματα, την ώρα που τρώνε το μεσημεριανό τους στο σχολείο, όποτε και όπου επιτρέπεται η χρήση τέτοιων ηλεκτρονικών συσκευών, οι μαθητές μαζεύονται σε ομάδες, μιλάνε μεταξύ τους και ταυτόχρονα στέλνουν μηνύματα. Αλλοι κάθονται μόνοι και παρακολουθούν βίντεο, ακούν μουσική ή σχολιάζουν τις διάφορες αναρτήσεις και φωτογραφίες στο Facebook.

Βέβαια, πολλοί γονείς πιστεύουν ότι η σχέση των παιδιών τους με τους υπολογιστές είναι μια θετική εμπειρία ακόμα και όταν δεν ωφελεί την εκπαίδευση και γενικότερα τη μόρφωσή τους. «Οποιος δεν κατακτήσει την τεχνολογία, δεν θα μπορέσει να κατακτήσει ποτέ τη σύγχρονη ζωή ούτε να αναρριχηθεί στα ύπατα επαγγελματικά αξιώματα», λένε πολλοί γονείς και αφήνουν τα παιδιά εντελώς ανεξέλεγκτα μπροστά στις οθόνες των κομπιούτερ…

Aπό www.tanea.gr

∆ιχάζει τους καθηγητές ο τρόπος αξιολόγησης των µαθητών στην πρώτη βαθµίδα της εκπαίδευσης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ζωή Λιάκα Κατερίνα Βουτσινά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Ακούει συχνά τη λέξη «βαθµός» από τα χείλη των παιδιών της, ειδικά όταν τα ρωτά πώς ήταν η µέρα τους στο σχολείο. «Η δασκάλα βάζει σε όλους Α, ακόµα και σε εκείνους που δεν διαβάζουν πολύ», της παραπονιέται ο 10χρονος γιος της Αντώνης.

Οπωςλέειστα«ΝΕΑ»ηκ.Αννα Παυλίδου, χωρίς το κίνητρο του καλού βαθµού ο Αντώνης συχνά δεν αισθάνεται ότι υπάρχει λόγος να µελετά περισσότερο, αφού θα έχει την ίδια αντιµετώπιση µε τους συµµαθητές του που δεν προσπαθούν όσο εκείνος.

Για την κ. Παυλίδου και µεγάλη µερίδα των γονέων, η βαθµολόγηση της σχολικής επίδοσης των παιδιών είναι σηµαντικό εργαλείο.

∆εν είναι όµως λίγοι και εκείνοι που πιστεύουν ότι οι βαθµοί δεν προσφέρουν στα παιδιά. Ηδη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες γίνεται συζήτηση για την επαναξιολόγηση της χρήσης της βαθµολόγησης στην πρώτη βαθµίδα της Εκπαίδευσης, µε φανατικούς υποστηρικτές και της µιας και της άλλης άποψης. Το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, πάντως, φαίνεται διατεθειµένο να επανεξετάσει τον τρόπο της βαθµολόγησης ή ακόµη και την κατάργηση των βαθµών.

Από το 1995 έχει καθιερωθεί βαθµολόγηση τριών ταχυτήτων στο δηµοτικό: στις δύο πρώτες τάξεις γίνεται µόνο «περιγραφική αξιολόγηση», στις τάξεις Γ’ και ∆’ εκτός από την περιγραφική αξιολόγηση χρησιµοποιείται κλίµακα βαθµολογίας µε µέγιστο το Αριστα (Α) και κατώτατο το Σχεδόν Καλά (∆) και στις δύο τελευταίες τάξεις ισχύει η αριθµητική κλίµακα που αρχίζει από το Αριστα (9-10) και καταλήγει στο Καλά (5-6).

«Στον παγκόσµιο εκπαιδευτικό χώρο είναι αδιανόητο να βάζεις σε ένα 10χρονο παιδί βαθµούς, γιατί δεν πρέπει να µάθει να συγκρίνει τον εαυτό τουµε τους άλλους. Οι έρευνες δείχνουν ότι κίνητρα εξωγενή όπως ο βαθµός δεν επιδρούν θετικά στους µαθητές όσο τα ενδογενή, δηλαδή η κινητοποίηση να διαβάσει για τον εαυτό του», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Ελένη Καρατζιά, επίκουρος καθηγήτρια Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης στο Παιδαγωγικό Τµήµα ∆ηµοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστηµίου Πατρών.

Το 2003, από τη θέση της αναπληρώτριας πρόεδρου του Τµήµατος Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η κ. Καρατζιά και µια οµάδα εκπαιδευτικών είχαν εισηγηθεί την καθιέρωση της περιγραφικής βαθµολόγησης σε όλες τις τάξεις της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης. Ωστόσο η εισήγησή τους, λέει η κ. Καρατζιά, δεν έγινε ποτέ υπουργική απόφαση, αλλά έµεινε στο επίπεδο της συµβουλευτικής παρότι κατάφερε να επηρεάσει τη συγγραφή των µετέπειτα βιβλίων του δηµοτικού.

Η δηµιουργική µάθηση
«Οταν οεκπαιδευτικός υποχρεώνεται να βάλει βαθµούς, συνήθως επικεντρώνεται στα µαθήµατα κορµού όπως η Γλώσσα και τα Μαθηµατικά και υποβιβάζει τον αθλητισµό και µαθήµατα όπως η Μουσική και τα Καλλιτεχνικά. Ετσι, χάνονται οι δηµιουργικές πλευρές της µάθησης», λέει η κ. Καρατζιά και προσθέτει πως οι µαθητές της Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης πρέπει να αξιολογούνται µε περιγραφικά σχόλια, αντί για αριθµητικό ή γραµµατικό βαθµό, όπως γίνεται στο βρετανικό εκπαιδευτικό σύστηµα. «Στη Βρετανία, ο εκπαιδευτικός δεν βαθµολογεί τους µαθητές του µε αριθµό αλλά µε σχόλια, βάσει της παρακολούθησης και των εργασιών τους καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς». Οπως επισηµαίνει, θεωρείται αντιπαραγωγικό να προωθούµε τον ανταγωνισµό ανάµεσα στα παιδιά. «Μπορούµε να συζητούµε για βαθµούς µόνο όταν τίθεται ζήτηµα εισαγωγής των µαθητών στην Ανώτατη Εκπαίδευση».

Η κ. Παυλίδου πάντως είναι από τους γονείς που επιθυµούν λεπτοµερέστερη βαθµολογία στο δηµοτικό. «Να βαθµολογούνται τα παιδιά και µάλιστα αυστηρά. Για παράδειγµα, όσον αφορά τη Γραµµατική είµαι κάθετη. Τα λάθη θα τα βρίσκουν πάντα µπροστά τους», λέει παρότι συµπληρώνει ότι στόχος δεν είναι ο βαθµός αλλά η µάθηση. «∆εν θέλω ο γιος µου να είναι µόνο καλός µαθητής. Με νοιάζει να µην έχει κενά. Αν µου φέρει στο σπίτι ένα διαγώνισµα, στο οποίο πήρε 6 και δω ότι του αξίζει, θα είµαι ευχαριστηµένη γιατί θα έχει έτσι ένα κίνητρο να το αυξήσει την επόµενη φορά σε 8, 9 ή και 10».

Οι αλλαγές του υπουργείου
«Επειδή αλλάζουµε ριζικά τα προγράµµατα, θα προωθήσουµε και ανάλογους τρόπους για την αξιολόγηση των µαθητών. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται και το σύστηµα βαθµολόγησης των µαθητών του δηµοτικού, που ενδεχοµένως να περιλαµβάνει και την κατάργησή της», λέει στα «ΝΕΑ» ο γενικός γραµµατέας του υπουργείο Παιδείας, ∆ιά Βίου Μάθησης και Θρησκευµάτων, κ. Βασίλης Κουλαϊδής.

«ΕργαζόµαστεµετοΠαιδαγωγικό Ινστιτούτο για την αναµόρφωση των προγραµµάτων σπουδών τόσο της Πρωτοβάθµια όσο και της ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης. Τα προγράµµατα σπουδών είναι πολυσύνθετες κατασκευές, που περιλαµβάνουν την επιλογή του περιεχοµένου (τι θα διδάξουµε), την επιλογή των µεθόδων διδασκαλίας (πώς θα διδάξουµε), τον χρόνο που αφιερώνουµε για κάθε ένα από τα στοιχεία του περιεχοµένου που έχουµε επιλέξει, αλλά και την αξιολόγηση των µαθητών» τονίζει ο κ. Κουλαϊδής. Γι’ αυτό τον λόγο, επισηµαίνει ο γενικός γραµµατέας, το υπουργείο έχει αποτυπώσει όλες τις πρακτικές αξιολόγησης σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Τι λένε οι ειδικοί
«Η βαθµολογία λειτουργεί πιεστικά στον ψυχισµό των παιδιών, ιδιαίτερα των ευαίσθητων, µε αποτέλεσµα να τους προκαλεί συµπτώµατα άγχους», επισηµαίνει η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου. «Η αξιολόγηση ειδικά στο δηµοτικό επιδρά ποικιλοτρόπως και εξαρτάται από διαφορετικές παραµέτρους όπως η ωριµότητα, τα βιώµατα του παιδιού, αλλά και η σχέση που έχουν µαζί του οι γονείς. Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις από το οικογενειακό περιβάλλον παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που το παιδί εισπράττει την αξιολόγησή του». Ο βαθµός, επισηµαίνει η κ. Καππάτου, διαµορφώνει µια βαθµοθηρική στάση και συνείδηση και από το παιδί και από την οικογένεια, η οποία το αποµακρύνει από τον στόχο του που πρέπει να είναι η αγάπη για τη γνώση.

∆ΕΝ ΕΠΙ∆ΡΟΥΝ ΘΕΤΙΚΑ
Οι έρευνες δείχνουν ότι κίνητρα εξωγενή, όπως ο βαθµός, δεν επιδρούν θετικά στους µαθητές

Από www.protothema.gr

22/11/2010 15:52
http://img.protothema.gr/EE88B249DE9E5676AE4523C2119FB87A.jpg
Εκστρατεία για την επιστροφή των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών στα βρετανικά σχολεία ξεκίνησε στην Αγγλία, με επικεφαλής την ιστορικό, συγγραφέα και παρουσιάστρια ιστορικών εκπομπών, Μπέτανι Χιουγκς.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Sunday Times», πολλές διασημότητες έχουν εκφράσει τη συμπαράστασή τους σε αυτό το εγχείρημα, όπως ο δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, ο θεατρικός συγγραφέας Τομ Στόπαρντ, ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Κόλιν Ντέξτερ και η ηθοποιός Τζοάνα Λάμλεϊ.
«Ολοι τους δηλώνουν ευεργετημένοι από την εκμάθηση κλασικών γλωσσών στο σχολείο» όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα των «Sunday Times».

«Με έκαναν αυτό που είμαι» δηλώνει ο Μπόρις Τζόνσον. «Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου συνέβησαν, είναι ότι υποχρεώθηκα να κάνω λατινικά από 11 χρόνων και αρχαία ελληνικά από 12» τονίζει ο Κόλιν Ντέξτερ, ο οποίος, προτού γίνει επιτυχημένος συγγραφέας, δίδασκε αρχαία ελληνικά και λατινικά.

Ακόμη, η Μπέτανι Χιουγκς, η οποία έχει παρουσιάσει στη βρετανική τηλεόραση ντοκιμαντέρ για την αρχαία Σπάρτη, το βασιλιά Μίνωα και την Ωραία Ελένη, επισημαίνει ότι υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τις γλώσσες αυτές, που μέχρι πρόσφατα πολλοί θεωρούσαν «νεκρές».

Προκειμένου να προωθήσει αυτή της την προσπάθεια, δημιούργησε μια ειδική ιστοσελίδα στη διεύθυνση «www.classicsforall.com.», όπου τα σχολεία που θέλουν να συνεργαστούν με καθηγητές αρχαίων ελληνικών ή λατινικών μπορούν να αναζητήσουν εκεί το προσωπικό, αλλά και κατάλληλα βιβλία

Από www.kathimerini.gr

Υστερα από αίτηση για επανάληψη της δίκης του αρχαίου Ελληνα φιλοσόφου
Της Ευας Kαραμανωλη

Μετά τη «δίκη των Εξι» παρ’ ολίγον να γινόταν αναψηλάφηση και της δίκης του Σωκράτη από τον Αρειο Πάγο και ας έχουν παρέλθει περίπου 2.500 χρόνια από τον -διά κωνείου- θάνατό του!

Εμπνευσθείς από αναπαράσταση της δίκης του αρχαίου Ελληνα φιλοσόφου που έγινε σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ στο πλαίσιο εκπαιδευτικών μαθημάτων, δικηγόρος της Αθήνας υπέβαλε αίτηση στον Αρειο Πάγο, ζητώντας επανεκδίκαση της υπόθεσης. Η «επανάληψη» της δίκης στις ΗΠΑ, δικαίωσε τον φιλόσοφο κρίνοντας ότι ήταν λάθος η καταδίκη του. Τη δικαίωση και την αποκατάσταση της τιμής του Σωκράτη επιθυμούσε και ο δικηγόρος από τον Α.Π., υποβάλλοντας αίτηση στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η επανάληψη της δίκης από ελληνικό δικαστήριο θα επιβεβαίωνε τη συνέχεια της ελληνικής Δικαιοσύνης ανά τις χιλιετίες με την αποκατάσταση αυτής της αδικίας…

Το Αττικό Δίκαιο
Στο αίτημα του δικηγόρου απάντησε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ρούσσος Παπαδάκης, ο οποίος με διάταξή του (υπ’ αριθμόν 525/09) απεφάνθη ότι η δίκη του Σωκράτη δεν δύναται να επαναληφθεί, καθώς μεταξύ άλλων το Αττικό Δίκαιο βάσει του οποίου καταδικάστηκε ο φιλόσοφος προέβλεπε την έκδοση μιας μόνο απόφασης η οποία ήταν και τελεσίδικη. Στην εισαγγελική διάταξη υπάρχουν αρκετές αναφορές έμπλεες σεβασμού για το πρόσωπο του φιλοσόφου, ενώ επισημαίνονται οι δυσκολίες που προκύπτουν από τις… διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του σημερινού ισχύοντος ελληνικού δικαίου και εκείνου «της εποχής του Σωκράτη». Σύμφωνα με τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου βασικός ανασταλτικός παράγοντας στην αναψηλάφηση της υπόθεσης είναι τα όσα ίσχυαν στο Αττικό Δίκαιο. «Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο», αναφέρει ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός «από το δικαστήριο της Ηλιαίας στην Αθήνα τον Μάρτιο του 399 π.Χ.και η εκτέλεση της ποινής με κώνειο έλαβε χώρα στο δεσμωτήριο των Αθηνών. Οι αποφάσεις της Ηλιαίας ήταν οριστικές και αμετάκλητες».

Ο ίδιος, κάνει εκτενή αναφορά στην προσωπικότητα και το έργο του φιλοσόφου, ενώ αναφέρεται και στην μετέπειτα οδύνη των Αθηναίων για την καταδίκη του αλλά και στη δίωξη των κατηγόρων του. «Η αναχώρησή του», επισημαίνει ο κ. Παπαδάκης, «έκανε τους Αθηναίους να μετανοήσουν αμέσως και έθεσαν μηχανισμούς δίωξης των κατηγόρων του, με αποτέλεσμα την καταδίκη σε θάνατο του Μέλητου (οι άλλοι ήταν ο Ανυτος και ο Λύκων που εξορίστηκαν), το κλείσιμο των καταστημάτων και των γυμναστηρίων και την τοποθέτηση χάλκινης προτομής του Σωκράτη στο Πομπείο. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με το πλήθος των φιλοσόφων που τον όρισαν ως σημείο αναφοράς, αποτελούν αποκατάσταση της προσωπικότητος του Σωκράτη».

Συνέχεια της Δικαιοσύνης
Ο αντεισαγγελέας του Α.Π. αναφέρεται και στο θέμα της συνέχειας της Δικαιοσύνης. «Το δικαιικό σύστημα του νεότερου ελληνικού κράτους είναι όλως διάφορο του αρχαίου αττικού. Η δε μη εφαρμογή των συγχρόνων διατάξεων δεν σημαίνει έλλειψη συνέχειας του ελληνικού έθνους». Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στη διάταξη η επανάληψη της δίκης θα ήταν εφικτή μόνο με ειδική νομοθετική ρύθμιση αν και, όπως επισημαίνει, στην περίπτωση του Σωκράτη θα ενδείκνυτο ως αποτελεσματικότερη ενέργεια η έκδοση ψηφίσματος προς αποκατάστασή του…

Από www.kathimerini.gr

Τι απαντούν τα ΑΕΙ στα περί νεποτισμού
Του Αποστολου Λακασα

Συνολικά 53 παιδιά και γαμπροί, 22 σύζυγοι, 12 ανίψια και 10 αδέλφια παλαιών καθηγητών πανεπιστημίου… Αυτοί συνθέτουν σήμερα το δένδρο της οικογενειοκρατίας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, μία από τις πιο περιζήτητες σχολές της χώρας και ταυτόχρονα αυτή που βρίσκεται στο επίκεντρο κριτικής για φαινόμενα νεποτισμού.

Ο διορισμός σε κάποιο ΑΕΙ ενός συγγενούς ήδη υπηρετούντος καθηγητή δεν αποτελεί βέβαια εκ των προτέρων αποτέλεσμα ευνοιοκρατίας ή συναλλαγής μεταξύ του «πανεπιστημιακού κατεστημένου». Ομως, τόσο πολλές περιπτώσεις διορισμών είναι φυσικό να προκαλούν απορίες. Μάλιστα, την προσεχή εβδομάδα λήγει η προθεσμία που έχει δώσει το υπουργείο Παιδείας στα ΑΕΙ να στείλουν στοιχεία για τα παιδιά πανεπιστημιακών που έχουν διοριστεί στο ίδιο τμήμα με τους γονείς τους τα τελευταία 15 χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» τα περισσότερα ιδρύματα έχουν ήδη απαντήσει, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι σε όλες τις διαδικασίες για διορισμούς συγγενών τηρήθηκε η νομιμότητα. Για το θέμα, η γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών κ. Ευγενία Μπουρνόβα, ανέφερε στην «Κ» ότι «το υπουργείο έχει τη δυνατότητα να θεσμοθετήσει ότι δεν θα μπορούν να διορίζονται τα παιδιά των πανεπιστημιακών στο Τμήμα του γονιού τους».

Στην Ιατρική Αθηνών, πάντως, το πρόβλημα του νεποτισμού έχει εξελιχθεί σε «επιδημία», όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί στην «Κ» ο καθηγητής της Σχολής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο ίδιος, ο ένας στους επτά υπηρετούντες στην Ιατρική Σχολή Αθηνών είναι συγγενής πρώην ή νυν διδάσκοντος στη σχολή. Συγκεκριμένα, από τους 711 υπηρετούντες διδάσκοντες στη σχολή οι 97 -το ακριβές ποσοστό είναι 13,6%- είναι παιδιά, γαμπροί, σύζυγοι, ανίψια και αδέλφια παλαιών καθηγητών. «Η πλειοψηφία των κλινικών και των εργαστηρίων στελεχώνεται από έναν ή και δύο υιούς, θυγατέρες, γαμπρούς, συζύγους και ανίψια μελών που υπηρέτησαν ή και υπηρετούν στο διδακτικό προσωπικό της σχολής» τονίζει ο κ. Μουτσόπουλος, ο οποίος μάλιστα έχει αναφερθεί στα αρνητικά τεκταινόμενα των ελληνικών πανεπιστημίων μέσα από τα βιβλία του «Για αυτιά που δεν ακούν…» και το «Μικρές ιστορίες… μακράς πορείας», το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα (από τις εκδόσεις Λιβάνη και τα δύο βιβλία).

Βέβαια, το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας δεν περιορίζεται μόνο στην Ιατρική Aθηνών. Διατρέχει τα ΑΕΙ της χώρας, αλλά κυρίως τα πιο μεγάλα και τα πιο παλαιά. Επίσης, στα παλαιά, κεντρικά ΑΕΙ παρατηρείται όχι μόνο το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας αλλά και το φαινόμενο να ευνοούνται για την κατάληψη νέων θέσεων διδασκόντων παλαιοί φοιτητές των καθηγητών. Χαρακτηριστικά, όπως αναφέρει στην «Κ» ο αναπληρωτής καθηγητής στο City University of New York κ. Θέμης Λαζαρίδης, σε πολλά τμήματα ΑΕΙ το ποσοστό αυτό φθάνει και το 80%.

Η θέση των ΑΕΙ
Από την πλευρά τους, τα ΑΕΙ αντικρούουν τις επικρίσεις περί νεποτισμού, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει κάτι μεμπτό στη διαδικασία που έχει τηρηθεί για τις περισσότερες εκλογές συγγενών, και ρωτούν «γιατί πρέπει να θεωρούμε ότι το παιδί ενός πανεπιστημιακού, που έχει μεγαλώσει σε μία υψηλού μορφωτικού επιπέδου οικογένεια, δεν μπορεί να αποκτήσει τα απαραίτητα ακαδημαϊκά προσόντα για να διεκδικήσει μία θέση πανεπιστημιακού;» ανέφερε στην «Κ» έμπειρος πανεπιστημιακός. «Και βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις συγγενών που διορίστηκαν στο πανεπιστήμιο και σήμερα διαπρέπουν στον τομέα τους» προσθέτει ο ίδιος. Ταυτόχρονα, τα ΑΕΙ επικρίνουν την ηγεσία του υπ. Παιδείας, θεωρώντας ότι η μάχη κατά του νεποτισμού στα ΑΕΙ δεν μπορεί να γίνει χωρίς αποδεικτικά στοιχεία που να στοιχειοθετούν ότι ο υποψήφιος συγγενής ευνοήθηκε.

Από www.kathimerini.gr

Λίγο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, μεγάλη χρήση υπολογιστή και η τηλεόραση σε πρώτο πλάνο. Αυτή μοιάζει να είναι η καθημερινότητα των μαθητών γυμνασίου, εκτός φυσικά από τις ώρες που αφιερώνουν στα μαθήματά τους και τις ώρες των φροντιστηρίων. Ειδικότερα, η έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου απέδειξε τα ακόλουθα:

– Η σχέση των μαθητών με το βιβλίο δεν φαίνεται να είναι αρκετά στενή. Πάνω από τους μισούς μαθητές (συνολικό ποσοστό 54,6%) δηλώνουν ότι διαβάζουν στο σπίτι τους βιβλία λίγες φορές (41,3%) ή καθόλου (13,3%). Στον αντίποδα, το 19,7% δήλωσε ότι διαβάζει βιβλία πολύ συχνά και το 25,7% αρκετά συχνά. Μάλιστα, παρατηρείται τάση σταδιακής μείωσης των θετικών προς το βιβλίο απαντήσεων όσο το παιδί ανεβαίνει τάξεις. Παρότι ο περιορισμός της φιλαναγνωσίας είναι ανεξάρτητος από την κοινωνική προέλευση των παιδιών, τα κορίτσια υπερτερούν σημαντικά των αγοριών.

– Μοιρασμένοι είναι οι μαθητές γυμνασίου ως προς τον κινηματογράφο και το θέατρο. Το 43,1% δήλωσε ότι παρακολουθεί λίγες φορές, το 29,8% αρκετά συχνά, το 19,2% πολύ συχνά και το 7,9% καθόλου. Βέβαια, στην ερώτηση αυτή η απάντηση εξαρτάται από το μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας, τον τόπο διαμονής της καθώς και την ηλικία του παιδιού.

– Εξπέρ στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι οι 15χρονοι. Σχεδόν οι τρεις στους τέσσερις (ακριβές ποσοστό 73%) απάντησαν ότι ξέρουν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή πολύ καλά (33%) και αρκετά καλά (40%), κάτι που αν και δεν μετρά με βεβαιότητα το πραγματικό επίπεδο των γνώσεών τους στους υπολογιστές, αποδεικνύει όμως την αυξημένη ενασχόλησή τους με αυτούς. Αλλωστε, μόλις το 3% απάντησε καθόλου και το 24% λίγο, κάτι που υποδεικνύει ότι σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν σήμερα κάποια εξοικείωση με τους υπολογιστές. Οι παραπάνω απαντήσεις ενισχύουν την πρόθεση του υπ. Παιδείας να συνδυαστεί η διδασκαλία των μαθημάτων με τη χρήση των υπολογιστών και του Διαδικτύου.

– Θετικά είναι τα παιδιά απέναντι στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο αλλά και τις εφημερίδες – μέσα που επηρεάζουν τη χρήση της γλώσσας από τους μαθητές. Οι δύο στους τρεις μαθητές (66%) βρίσκουν αρκετά συχνά (40,3%) ή πολύ συχνά (25,7%) θέματα που τους ενδιαφέρουν σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, ενώ περίπου ένας στους τρεις (31,2%) βρίσκει ενδιαφέρον ελάχιστα συχνά και το 2,7% καθόλου.

Η γνώμη εκπαιδευτικών
Παρότι οι μαθητές εκτιμούν ότι τα καταφέρνουν στη χρήση της γλώσσας, οι εκπαιδευτικοί είναι πιο αυστηροί, έχοντας φυσικά υπόψη και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και τις τεχνικές παραμέτρους του μαθήματος των Νέων Ελληνικών. Συγκεκριμένα:

– Οι καθηγητές απαντούν ότι οι Ελληνες μαθητές πάσχουν στη χρήση σύνθετων και παράγωγων λέξεων – κάτι που δείχνει το φτωχό λεξιλόγιο. Σχεδόν οι δύο στους τρεις απάντησαν ότι οι μαθητές τους χρησιμοποιούν λίγο ή καθόλου σύνθετες λέξεις στις εργασίες τους και μόνο ο ένας στους τρεις απάντησε θετικά (αρκετά ή συχνά).

– Η πλειοψηφία (περί το 55%) δήλωσε ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν λίγο ή καθόλου τα γλωσσικά τους εφόδια στις προφορικές εργασίες, που τους ανατίθενται. Από το υπόλοιπο 45%, η συντριπτική πλειονότητα απάντησε «αρκετά» και ελάχιστοι «πολύ».

– Οι καθηγητές απαντούν ότι οι μαθητές κάνουν τα περισσότερα λάθη στα ρήματα και ακολουθούν τα ουσιαστικά, τα επίθετα και η στίξη.

Τελειόφοιτοι δημοτικού
Πολύ καλύτερη εικόνα για το γλωσσικό επίπεδο των τελειοφοίτων τους έχουν οι δάσκαλοι. Συγκεκριμένα:

– Το 69% είπε ότι το λεξιλόγιο των μαθητών Στ΄ Δημοτικού είναι πολύ (4%) ή αρκετά (65%) καλό. Το 30% απάντησε λίγο και το 1% καθόλου καλό.

– Το 59% θεωρεί ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν αρκετά καλά (50%) και πολύ καλά (9%) σύνθετες και παράγωγες λέξεις, σε αντίθεση με το 39% (λίγο) και το 2% (καθόλου καλά).

– Βέβαια, το 56% των δασκάλων θεωρεί ότι οι τελειόφοιτοι του Δημοτικού γνωρίζουν να χρησιμοποιούν λόγια στοιχεία της Νεοελληνικής Γλώσσας. Κάτι που αποδίδεται και στο περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος του μαθήματος στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Η ταυτότητα της έρευνας
Η «Πανελλαδική έρευνα για τη γλωσσική επάρκεια των μαθητών στο γυμνάσιο και στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού», όπως είναι ο τίτλος της, παρουσιάστηκε πρόσφατα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επιστημονική υπεύθυνη και συντονίστρια της έρευνας ήταν η επίτιμη σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Χριστίνα Αργυροπούλου. Στην υλοποίησή της συνεργάστηκαν ο κ. Φώτης Καβουκόπουλος και η κ. Αναστασία Πατούνα. Στην έρευνα συμμετείχαν 3.298 δάσκαλοι, 3.069 καθηγητές και 28.555 μαθητές από όλες τις γεωγραφικές περιφέρειες. Στο δείγμα των μαθητών επιδιώχθηκε να αντιπροσωπεύονται ισομερώς όλοι οι νομοί της χώρας σε ποσοστά ανάλογα με τον πληθυσμό τους και οι κοινωνικές προελεύσεις, χωρίς να παραλείπεται η ισόρροπη κατανομή των σχολικών τάξεων και των φύλων. Η συλλογή δεδομένων άρχισε το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2006.

ΣXETIKA ΘEMATA

Από www.kathimerini.gr

Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν, στον γραπτό ή προφορικό λόγο, είναι φτωχό, αδύναμο και κυρίως τηλεγραφικό
Του Αποστολου Λακασα

Τα Ελληνόπουλα νιώθουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν καλά με τους γονείς, τους φίλους, τους δασκάλους τους, τον κοινωνικό περίγυρο. Ομως, δυστυχώς η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι φτωχή. Τα περισσότερα μπορούν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή αλλά, η κυρίαρχη χρήση των αγγλικών ή και των greeklish κάνει το λεξιλόγιο των παιδιών τηλεγραφικό, χωρίς το βάθος που επιτρέπει ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο σε δασκάλους, καθηγητές και μαθητές.

Ειδικότερα, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών Γυμνασίου πιστεύει ότι μιλά «πάντα σωστά» (52%) ή «συνήθως σωστά» (40,7%) ελληνικά. Αντίστοιχα, ότι γράφει «πάντα» (42,9%) ή «συνήθως» (43,9%) σωστά ελληνικά. Οι απόψεις αυτές αμβλύνονται όσο το παιδί μεγαλώνει, κάτι, που αποδίδεται στο ότι «οι μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας και ωριμότητας αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι το ίδιο επαρκείς στον προφορικό και γραπτό λόγο».

Από την πλευρά τους, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι οι μαθητές Γυμνασίου αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη χρήση της γλώσσας. Σύμφωνα με την έρευνα, που συνοψίζει τις απόψεις των εκπαιδευτικών «οι μαθητές σε υψηλό ποσοστό δεν εμπεδώνουν τις πολύπλοκες και λόγιες συντάξεις ούτε τα λόγια στοιχεία, παρά την παράλληλη διδασκαλία και της Αρχαίας Ελληνικής σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου». Εκτός από τα πιθανά προβλήματα στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών, ο φόρτος εργασίας στο Γυμνάσιο, η αναζήτηση ενός εύκολου κώδικα επικοινωνίας τον οποίο προσφέρει η «γλώσσα των υπολογιστών» και η έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση, αποτελούν παράγοντες στους οποίους οι υπεύθυνοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του υπ. Παιδείας εστιάζουν με στόχο την αναβάθμιση της εγκυκλίου γνώσης που θα πρέπει να παίρνουν τα Ελληνόπουλα στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Από www.enet.gr

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
Να είναι αυτόνομη σχολική βαθμίδα; Να είναι προθάλαμος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Να συνδέεται άμεσα με το πανεπιστήμιο; Να συνδέεται μερικώς; Να μη συνδέεται καθόλου;

Οι «συνταγές» έχουν δοκιμαστεί όλες. Για την ακρίβεια, σχεδόν όλες, με εξαίρεση την τελευταία. Ολοι όσοι πέρασαν από το πολύπαθο υπουργείο Παιδείας θέλησαν να βάλουν τη σφραγίδα τους στη μορφή και το περιεχομενο του λυκείου. Κι αυτό γιατί, από το 1964, που οι εισαγωγικές εξετάσεις πέρασαν στην αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας, το λύκειο συνδέθηκε απόλυτα με την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Μεταρρυθμίσεις στη σειρά

Οι «μεταρρυθμίσεις» διαδέχονται η μια την άλλη. Οι πειραματισμοί γίνονται και ξεγίνονται, οι μαθητές τρελαίνονται, η παραπαιδεία και τα φροντιστήρια ζουν τη χρυσή τους εποχή. Και να σκεφτεί κανείς ότι σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και οι υπουργοί στην πλειονότητά τους τόνιζαν ποσο σημαντικό είναι να αυτονομηθεί η βαθμίδα του λυκείου. Στην πράξη, όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Μήπως δεν είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να εμπιστευθεί στα πανεπιστήμια την επιλογή των υποψήφιων φοιτητών, φοβούμενη τυχόν διαβλητές διαδικασίες; Είναι το ερώτημα που θέτουν πολλοί.

Τη δική της μεταρρύθμιση, όπως αναμενόταν άλλωστε, εξήγγειλε και η Αννα Διαμαντοπούλου, που ξεκίνησε τη θητεία της πριν από ένα χρόνο. Χωρίς να ξεφεύγει από την πεπατημένη, που θέλει όλους τους υπουργούς να ξεκινούν τις αλλαγές από την κορυφή της πυραμίδας (παρά τις εξαγγελίες της περί του αντιθέτου), ανακοίνωσε ότι προχωρά στη δημιουργία του «Νέου Λυκείου». Οι αλλαγές δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί, αλλά το σίγουρο είναι πως το λύκειο ούτε τώρα αυτονομείται. Η απόδοση του μαθητή στην Γ’ λυκείου θα συνδέεται με την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ακόμη και αν τα πανεπιστήμια αποκτήσουν ένα βαθμό συμμετοχής στο νέο μοντέλο πρόσβασης. Ισως αυτό να είναι και η μόνη καινοτομία στα νέα εκπαιδευτικά πράγματα.

Περιμένοντας τις ρυθμίσεις για το «Νέο Λύκειο» και ανατρέχοντας στις αλλαγές που προηγήθηκαν στη μορφή και στο περιεχόμενό του, βλέπουμε ότι τα συστήματα που επικράτησαν ως πιο πετυχημένα, έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους και, σε κάποιο βαθμό, επαναλαμβάνονται σαν να αντιγράφει το ένα το άλλο. Θα σταθούμε σε αυτά που εισήγαγαν τις μεγαλύτερες αλλαγές στη λυκειακή βαθμίδα τα τελευταία 27 χρόνια, ξεκινώντας από το 1983, που θεωρείται χρόνια-σταθμός.

Το μακροβιότερο

1 Το 1983, οι υπουργοί Παιδείας του ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να αυτονομήσουν το λύκειο και καθιερώνουν εξωτερικές εξετάσεις για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, μετά το τέλος της Γ’ Λυκείου. Οι εξετάσεις ονομάστηκαν «Γενικές» και περιελάμβαναν 4 δέσμες, η κάθε μία από τις οποίες οδηγούσε σε διαφορετική κατεύθυνση σπουδών. Το σύστημα έχει καταγραφεί ως το πιο επιτυχημένο, γι’ αυτό και υπήρξε το μακροβιότερο μέχρι σήμερα. Από το 1983 μέχρι και το 1999, για 16 χρόνια, οι υποψήφιοι μπαίνουν στα πανεπιστήμια με αυτές τις εξετάσεις, οι οποίες τους παρέχουν μια σημαντική ασφαλιστική δικλίδα. Εχουν δικαίωμα να κατοχυρώσουν τη βαθμολογία τους σε δύο μαθήματα, ενώ μπορούν να ξαναδώσουν για να τη βελτιώσουν στα άλλα δύο.

Παρ’ όλα αυτά, η κριτική που δίκαια γίνεται, είναι ότι οι γενικές γνώσεις στο λύκειο είναι πολύ υποβαθμισμένες και όλο το βάρος πέφτει στα 4 μαθήματα που εξετάζονται για το πανεπιστήμιο. Η ύλη της Γ’ Λυκείου καθορίζεται από τις ανάγκες των εξετάσεων. Ετσι διδακτέα και εξεταστέα ύλη είναι σχεδόν ταυτόσημη. Η Γ’ Λυκείου μετατρέπεται ουσιαστικά σε τάξη προετοιμασίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές στρέφονται αποκλειστικά στα μαθήματα που τους ενδιαφέρουν για να μπουν στη σχολή της αρέσκείας τους. Δυο μήνες πριν από τις εξετάσεις, μάλιστα, τα σχολεία αδειάζουν από τους μαθητές της Γ’ Λυκείου, οι οποίοι επιλέγουν τα φροντιστήρια για την καλύτερη προετοιμασία τους.

2 Η θητεία του Γεράσιμου Αρσένη συνδέθηκε με τις περισσότερες και πιο ταραχώδεις αλλαγές στο λύκειο. Αναλαμβάνοντας το υπουργείο Παιδείας τον Οκτώβριο του 1996, ακύρωσε την εφαρμογή του Εθνικού Απολυτηρίου, που είχε ετοιμάσει ο προκάτοχός του Γ. Παπανδρέου και εξήγγειλε «ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο». Ο υπουργός διατύπωνε μάλιστα με αισιοδοξία την πεποίθησή του ότι με τις αλλαγές που θα επιφέρει στο λύκειο θα χτυπηθεί η παραπαιδεία.

Ενα χρόνο μετά, η Βουλή ψηφίζει τον περίφημο νόμο 2525/97 του υπουργού και οι μαθητές που τότε (το 1997) παρακολουθούν την Α’ Λυκείου πληροφορούνται με χαρά ότι θα είναι οι πρώτοι που το 2000 θα μπουν χωρίς εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Κανείς δεν μπορούσε ακόμη να προβλέψει τη συνέχεια.

Στο διάστημα που ακολουθεί, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γ. Αρσένη αρχίζει να ξεδιπλώνεται, όχι όμως χωρίς τριγμούς. Το λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κέντρο. Εισάγει δοκιμασίες δεξιοτήτων στην Α’ Λυκείου, που τελικώς δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, μιας και δεν είχε προηγηθεί προετοιμασία, ούτε υπήρχε υποδομή για κάτι τέτοιο. Αιφνιδιάζει τους μαθητές, ανακοινώνοντας ότι καταργείται ο θεσμός των μετεξεταστέων, χωρίς να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη πρόταση και χωρίς να διευκρινίζει κάτω από ποιες προϋποθέσεις οι μαθητές θα μένουν στην ίδια τάξη.

Αλλά το μεγαλύτερο φάουλ των νέων μέτρων συνδέεται με τη φοίτηση στη Β’ Λυκείου. Ταυτίζει τις προαγωγικές εξετάσεις της Β’ Λυκείου με τις εισαγωγικές, αφού αυτές θα γίνονται με κοινά θέματα σε όλα τα σχολεία και ο βαθμός τους θα προσμετράται σε σημαντικό ποσοστό για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και επίσης θα διαμορφώνει το βαθμό του απολυτηρίου του Ενιαίου Λυκείου. Ο αριθμός 14 είναι πλέον ο καινούργιος εφιάλτης των μαθητών. Τόσα θα είναι τα μαθήματα στα οποία θα εξετάζονται πανελλαδικά στη Β’ και στην Γ’ Λυκείου.

Αλλά η αυστηρότητα των ρυθμίσεων δεν εξαντλείται εδώ. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γ. Αρσένη δεν δίνει στους υποψηφίους ούτε δεύτερη ευκαιρία, εάν δεν κατάφερναν με την πρώτη να μπουν στο πανεπιστήμιο. Η «ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο», που είχε εξαγγείλει, προϋποθέτει έναν Γολγοθά εξετάσεων με τον οποίο δεν συμφωνούν ούτε οι πιο στενοί του συνεργάτες. Ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χρ. Σιγάλας, σε εμπιστευτική αναφορά του, μιλά για ένα απολύτως «εξετασιοκεντρικό σύστημα» που θα κάνει τους μαθητές εχθρούς του σχολείου. Η δημοσιοποίηση του εγγράφου από την «Ε» οδηγεί σε παραίτηση το διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όχι όμως και τον υπουργό.

Σύγκρουση

Η σύγκρουση ανάμεσα στον υπουργό και στους μαθητές είναι πια μονόδρομος. Τα Χριστούγεννα του 1998 βρίσκουν τους μαθητές στους δρόμους. Τη χρονιά 1998-1999 τα σχολεία σχεδόν δεν λειτούργησαν. Στις 22 Δεκεμβρίου, 1.700 σχολεία είναι υπό κατάληψη. Η πρόβλεψη του Γ. Αρσένη ότι «όλα θα έχουν τελειώσει μετά τις γιορτές» δεν επαληθεύεται. Το αντίθετο. Στις 21 Ιανουαρίου του ’99, μετά από 3 μήνες κινητοποιήσεων, 700 σχολεία σε όλη τη χώρα παραμένουν κλειστά, ενώ στο πλευρό των μαθητών είναι και οι καθηγητές που προχωρούν σε 24ωρες απεργίες.

Αφού χάθηκε πολύτιμος χρόνος και αντιλαμβανόμενος πια ότι «χάνει το παιχνίδι», ο υπουργός προχώρησε σε κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Ετσι η βαθμολογία της Β’ Λυκείου θα υπολογίζεται μόνο εάν είναι ίση ή υψηλότερη από τη βαθμολογία της Γ’ Λυκείου.

Η κατάσταση μπορεί να εκτονώθηκε κάπως, αλλά η νέα χρονιά που ξεκίνησε για τα σχολεία τον Σεπτέμβριο του ’99 βρίσκει ακόμη πολλά μέτωπα ανοιχτά:

*8.000 μαθητές της Α’ Λυκείου έμειναν στην ίδια τάξη μετά την κατάργηση του θεσμού των μετεξεταστέων.

*26.000 μαθητές της Β’ Λυκείου, μετά την ταραχώδη χρονιά που πέρασε, έμειναν μετεξεταστέοι και δίνουν πάλι εξετάσεις κάνοντας χρήση μιας ρύθμισης (εν μέσω καταλήψεων ανακοινώθηκε) που δεν θα ισχύσει άλλη χρονιά, αφού το νέο σύστημα, σαν να ‘χει φτιαχτεί για λίγους, δεν δίνει ευκαιρίες στους μαθητές.

*Οι πρώτες πανελλαδικές εξετάσεις της Β’ Λυκείου δείχνουν υψηλά ποσοστά αποτυχίας. Το κύρος της μεταρρύθμισης μοιάζει να πλήττεται ανεπανόρθωτα και στα βαθμολογικά κέντρα φτάνουν οδηγίες για βαθμολόγηση με επιείκεια.

Οι εξετάσεις του 2000 ήταν οι πρώτες και οι μοναδικές που έγιναν με το μοντέλο πρόσβασης της μεταρρύθμισης του Γ. Αρσένη. Κι ήταν η μόνη χρονιά που εμφανίστηκε το εξής παράδοξο: Είχαμε πληθώρα αριστούχων οι οποίοι όμως αποκλείστηκαν από τις υψηλόβαθμες σχολές πρώτης τους επιλογής. Ετσι υποψήφιος με βαθμολογία 19,4 δεν μπήκε στην Ιατρική ή στη Νομική για μισό μόριο.

Σφαγή αριστούχων

Η ελεύθερη πρόσβαση που εξήγγειλε, αναλαμβάνοντας το υπουργείο Παιδείας ο Γ. Αρσένης, εξελίχθηκε σε «σφαγή» για τους αριστούχους μαθητές, σε απαγόρευση εισόδου για τους υπόλοιπους.

3 Με την ανάληψη του υπουργείου Παιδείας από τον Πέτρο Ευθυμίου, η μεταρρύθμιση του Γερ. Αρσένη έκλεισε οριστικά τον κύκλο της. Ο νέος υπουργός, χωρίς θόρυβο και θεαματικές εξαγγελίες, προχώρησε σε διορθωτικές τροποποιήσεις που άλλαξαν εντελώς τη φυσιογνωμία και το περιεχόμενο του λυκείου. Ηταν κοινό μυστικό ότι ο Π. Ευθυμίου επελέγη με αυτήν ακριβώς την αποστολή. Να αλλάξει γραμμή πλεύσης στο υπουργείο Παιδείας.

Το απολυτήριο του λυκείου αποσυνδέθηκε από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι εξετάσεις έγιναν πάλι εξωτερικές και τα εξεταζόμενα μαθήματα μειώθηκαν σε 9 για τη Β’ και τη Γ’ Λυκείου. Το θέμα του προφορικού βαθμού και της συμμετοχής του στο σύστημα πρόσβασης προβληματίζει τη νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Εχει αποδειχθεί ότι η διαφορά μεταξύ γραπτής και προφορικής βαθμολογίας ξεπερνά ακόμη και τις 6 μονάδες, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα αξιοπιστίας στο νέο σύστημα, καθιστώντας το μη αντικειμενικό. Παράλληλα το καθεστώς αυτό σπρώχνει περισσότερους μαθητές στα ιδιαίτερα, καθώς δημιουργεί σχέση εξάρτησης με τους καθηγητές. Ετσι αποφασίστηκε να μειωθεί το ποσοστό συμμετοχής του προφορικού βαθμού στη διαμόρφωση της τελικής βαθμολογίας.

Η κατεύθυνση του νέου υπουργού είναι τώρα «να αποκηδεμονεύσει», όπως συνήθιζε να λέει, τη λειτουργία του λυκείου από τη μονομερή εξάρτηση της διαδικασίας εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

4 Η Μαριέττα Γιαννάκου, που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Π. Ευθυμίου, δεν έφερε ανατροπές στο πλαίσιο της λυκειακής βαθμίδας. Εξορθολόγισε ακόμη περισσότερο το εξεταστικό μοντέλο, αποσυνδέοντας τη Β’ Λυκείου από τις εξετάσεις εισαγωγής, ενώ μείωσε τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα από 9 σε 6. Από αυτά, τα 4 είναι μαθήματα κατεύθυνσης και τα 2 γενικής παιδείας. Με τη μορφή αυτή διεξάγονται μέχρι σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις.

Από τις αλλαγές που εισήγαγε στο λύκειο η Μαριέττα Γιαννάκου, αυτή που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις και δίχασε πολύ κόσμο ήταν η καθιέρωση της βαθμολογικής βάσης του 10 που μέχρι τότε ίσχυε μόνο για τους αποφοίτους των ΤΕΕ. Η εφαρμογή του μέτρου προκάλεσε χιλιάδες κενές θέσεις στα ΤΕΙ, ενώ από την πρώτη χρονιά κιόλας (2004) το υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην αναστολή λειτουργίας ενός νέου τμήματος (Τουριστικών Επιχειρήσεων) με έδρα την Κεφαλονιά, εξαιτίας της έλλειψης σπουδαστών.

5 Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, που ανέλαβαν για μικρό διάστημα την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, προτίμησαν να μην αγγίξουν την «καυτή πατάτα» του λυκείου και καταπιάστηκαν με δευτερεύοντα θέματα. *