103 KΥΠΑΡΙΣΣΑΚΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ 1940

18 Οκτωβρίου 1940: Ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι ζητάει από τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά την παράδοση της Ελλάδας κι εκείνος απαντάει «ΟΧΙ».

3 Νοεμβρίου 1940: Οι Έλληνες στρατιώτες εκδιώκουν τους Ιταλούς και εισέρχονται σε  αλβανικό έδαφος.

11 Νοεμβρίου 1940: Κατάληψη της Κορυτσάς από τους Έλληνες στρατιώτες.

1 Δεκεμβρίου 1940: Ο ελληνικός στρατός εισέρχεται στο Πόγραδετς.

5 Δεκεμβρίου 1940: Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Πρεμετή, ενώ ο ιταλικός υποχωρεί σε όλη τη γραμμή του μετώπου.

9Δεκεμβρίου 1940: Τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν στο Αργυρόκαστρο.

14 Δεκεμβρίου 1940: Κατάληψη της Χιμάρας.

6 Απριλίου 1941: Η Ελλάδα δέχεται επίθεση από τους Γερμανούς.

23 Απριλίου 1941: Ο βασιλιάς κι η κυβέρνηση αναχωρούν για την Κρήτη, ενώ οι Γερμανοί προελαύνουν προς την Αθήνα.

27 Απριλίου 1941: Οι Γερμανοί εισέρχονται στην Αθήνα.

Τέλη Μαΐου 1941: Διεξάγεται η μάχη της Κρήτης και μετά την ήττα των Ελλήνων αρχίζει η τριπλή κατοχή (Ιταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι).

Σεπτέμβριος 1941: Ιδρύονται οι αντιστασιακές οργανώσεις Ε.Α.Μ. / Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ.

3O Μαΐου 1941: Ο Μανόλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας κατεβάζουν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.

25 Νοεμβρίου 1942: Ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου από τον Ε.Λ.Α.Σ. και τον Ε.Δ.Ε.Σ.

28 Φεβρουαρίου 1943: Η κηδεία του ποιητή Κωστή Παλαμά αποτέλεσε παλλαϊκή διαδήλωση εναντίον της γερμανικής κατοχής.

5 Μαρτίου 1943: Απεργία εναντίον της επιστράτευσης των Ελλήνων εργατών για το Γ’  Ράιχ.

12 Οκτωβρίου 1944: Απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά.

ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1940

Aμα τη εκδηλώσει της Ιταλικής επιθέσεως ο Winston Churchill απέστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα στην Ελληνική κυβέρνηση:
“Η Ιταλία εύρε τας απειλάς του εκφοβισμού ανωφελείς έναντι του ηρέμου θάρρους σας. Κατέφυγεν επομένως εις απρόκλητον επίθεσιν εναντίον της πατρίδος σας, αναζητούσα εις αστηρίκτους κατηγορίας δικαιολογίαν της αισχράς της επιθέσεως. Ο τρόπος με τον οποίον ο Ελληνικός λαός, υπό την αξίαν εμπιστοσύνης ηγεσίαν σας, αντιμετώπισε τους κινδύνους και τις προκλήσεις των τελευταίων μηνών, κατέκτησε τον θαυμασμόν του Βρετανικού λαού διά την Ελλάδα. Αι αρεταί αυταί θα ενισχύσουν τον Ελληνικόν λαόν και κατά την παρούσαν στιγμήν της δοκιμασίας. Θα σας παράσχωμεν την δυνατήν βοήθειαν μαχόμενοι εναντίον κοινού εχθρού και θα μοιρασθώμεν την κοινήν νίκην.”
Και όταν πια ο Ελληνικός Στρατός έγραφε το Έπος της Πίνδου, είπε το περίφημο (εφημ. “Manchester Guardian”, 19 Απρ. 1941):
“Του λοιπού δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.” Ο Βρετανός υπουργός F. Noel Baker (Οκτώβριος 1942):
“Αν η Ελλάς ενέδιδε εις το τελεσίγραφο του Mussolini, ουδείς θα εδικαιούτο να την μεμφθεί… Ο ’ξων θα εκυριάρχει στην Μεσόγειο… Η Συρία, το Ιράκ, η Περσία, η Κύπρος, θα κατελαμβάνοντο από τον ’ξονα. Η Τουρκία θα εκυκλώνετο. Οι πετρελαιοπηγές της Εγγύς Ανατολής θα ήσαν στη διάθεσή του. Η οπίσθια θύρα του Καυκάσου θα ανοιγόταν δι’ αυτόν… Χάρις εις την ελληνικήν αντίστασιν, μας εδόθη ο καιρός να αποκρούσωμε και να συντρίψωμε την ιταλικήν στρατιά, η οποία εκινήθη από τη Λιβύη κατά της Αιγύπτου, να εκκαθαρίσωμε την Ερυθράν Θάλασσα από τα εχθρικά πλοία, να μεταφέρωμε την αμερικανική βοήθεια προς την Εγγύς Ανατολή και να εξουδετερώσουμε έτσι την εχθρική απειλή εναντίον της… Αν το Στάλιγκραντ και ο Καύκασος κρατούν σήμερα, τούτο δεν είναι άσχετον προς την ελληνικήν αντίσταση, της οποίας επωφελούμεθα, μετά την πάροδον δύο ολόκληρων ετών. Ο κόσμος πραγματικά δεν δικαιούται να λησμονήσει τα ελληνικά κατορθώματα κατά την

Ο Adolf Hitler ήταν αντίθετος με την ιταλική επίθεση, καθώς δεν ήθελε να ανοίξει Βαλκανικό μέτωπο, τη στιγμή που προετοίμαζε την εκστρατεία κατά της ΕΣΣΔ. Αλλά και διότι η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος, απρόκλητη και βάρβαρη επίθεση του ’ξονα κατά ενός μικρού κράτους, και η ηρωική αντίσταση της τελευταίας, απετέλεσαν ισχυρά όπλα στα χέρια του Roosevelt, προκειμένου να κερδίσει την επανεκλογή του και να προωθήσει την κατά του ’ξονα πολιτική του. Ο Ναύαρχος φον Κανάρης αναφέρει στα απομνημονεύματά του, ότι σε σύσκεψη στο Μπερχτεσγκάντεν την 1η Φεβρουαρίου 1941, προκειμένου να συζητηθούν οι εξελίξεις μετά το θάνατο του Μεταξά, και ενώ είχε ήδη αποφασιστεί η Γερμανική επίθεση, ακούστηκε ο Hitler να μονολογεί: “Εάν επιτεθώ, θα μου πουν ότι κτυπώ πισώπλατα έναν ηρωικό λαό· εάν δεν επιτεθώ, προδίδω ένα φίλο και σύμμαχο (Mussolini).” Διέπραξε όμως την ατιμία αυτή, και τελικά οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν. Η ηρωική μάλιστα Ελληνική αντίσταση στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά τον έκανε να αναγνωρίσει σε λόγο του στο Ράιχσταγκ (4 Μαΐου 1941):
“Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα και δεν παραδόθηκε παρά όταν κάθε αντίστασή του ήταν αδύνατη. Ως εκ τούτου, απεφάσισα να μην κρατηθεί κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά όπλα τους.”
Όταν δε όλα θα έχουν κριθεί, θα ομολογήσει στην “Πολιτική Διαθήκη”, την οποία υπαγόρευσε στον Borman, το Φεβρουάριο του 1945 στο Βερολίνο:
“Η κακή τροπή του πολέμου για τον ’ξονα άρχισε από την περιττή και ανόητη επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος, η οποία έδωσε την ευκαιρία στην Αγγλία να θέσει και πάλι τον πόδα της επί της Ευρώπης, στον Churchill να θριαμβολογήσει ότι η Αγγλία έχει και πάλι συμμάχους στον αγώνα της κατά του ’ξονα, και στους εχθρούς του Ράιχ να αναθαρρήσουν.”
“…’νευ των δημιουργηθεισών υπό των Ιταλών δυσκολιών εκ της εκστρατείας των κατά της Ελλάδος, θα είχον επιτεθή εναντίον των Ρώσων εβδομάδας τινάς ενωρίτερον.”
H Λένι Ρίφενσταλ στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι ο Hitler της είπε σε συνάντησή τους στις 30 Μαρτίου 1944:
“Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθή εις την Ελλάδα και δεν εχρειάζοντο την βοήθειάν μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετικήν τροπήν. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσωμεν το Λένινγκραντ και την Μόσχαν, πριν πιάσει το Ρωσικόν ψύχος.”

Για τη μάχη της Κρήτης ο Winston Churchill γράφει στα απομνημονεύματά του: “Στην Κρήτη ο Goering κέρδισε μια Πύρρειο νίκη, διότι με τις δυνάμεις που σπατάλησε εκεί θα μπορούσε εύκολα να κατακτήσει την Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ και ίσως ακόμη και την Περσία… Διέπραξε την ανοησία να αφήσει να του ξεφύγουν αυτές οι μεγάλες ευκαιρίες, με το να θυσιάσει τις αναντικατάστατες αυτές δυνάμεις σε έναν θανάσιμο αγώνα που διεξαγόταν συχνά σώμα με σώμα…”
Η καθυστέρηση των Γερμανών στην Κρήτη επέτρεψε στον ’γγλο στρατάρχη Weyvell να οργανώσει την άμυνα της Αιγύπτου. Ο ίδιος ανέφερε στην κυβέρνησή του: “Οι απώλεις των Γερμανών στην Κρήτη έσωσαν τη γενική κατάσταση στη Μεσόγειο, διότι καταστράφηκε μέγα μέρος από τα αεραγήματα του εχθρού και τεράστιος αριθμός αεροπλάνων.” Ο ίδιος λέγει: “Προθύμως αναγνωρίζομεν ότι οι Έλληνες σύμμαχοί μας είναι οι πρώτοι που τας υπερόχους νίκας των εις την Βόρειον Ήπειρον άνοιξαν τον δρόμον και κατάφερον πλήγματα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Αι επιτυχίαι δεν είχαν μόνον τοπικήν σημασίαν, αλλά επηρέασαν την όλην εξέλιξιν του πολέμου. Η άμυνα της Κρήτης έσωσε την Κύπρον, την Συρίαν, το Ιράκ και ίσως το Τομπρούκ.”
Ο ίδιος ο Hitler παραδέχθηκε: ” Η Κρήτη απέδειξε ότι οι μεγάλες μέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν.”
Οι συμμαχικές δυνάμεις που έλαβαν μέρος στη μάχη της Κρήτης ήταν 30-32000 στρατιώτες και 1500 αξιωματικοί, ’γγλοι, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί. Επίσης 11500 Έλληνες νεοσύλλεκτοι. Και σύσσωμος ο ηρωικός Κρητικός λαός. 4000 αλεξιπτωτιστές και πάνω από 170 αεροπλάνα ήταν οι Γερμανικές απώλειες.

Αλλά και όλοι οι ανώτεροι Γερμανοί αξιωματούχοι που κατέθεσαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, είτε ως κατηγορούμενοι είτε ως μάρτυρες (Keitel, Jodl, von Rundstedt, von List κ.ά.), ομολόγησαν ως βασική αιτία της αποτυχίας της επιχείρησης “Barbarossa” τη Βαλκανική εκστρατεία. Ο στρατάρχης Keitel συγκεκριμένα κατέθεσε:
“Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο όσο και εις τον πόλεμο γενικά, και άλλοι σήμερα θα ήσαν εις την θέσιν του κατηγορουμένου

Γράφει ο Joseph Goebbels στο ημερολόγιό του, στις 8 Απρ. 1941, δύο ημέρες μετά την γερμανική επίθεση, εντυπωσιασμένος και αυτός από την μαχητικότητα των Ελλήνων: “Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα… Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχηταί… Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα πτώματα… Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σ’ αυτούς.” Αλλά και οι Ιαπωνικές εφημερίδες (Δεκέμβριος 1940):
“Η χώρα μας, εις την οποίαν ιδιαιτέρως τιμάται η ανδρεία, παρακολουθεί με θαυμασμόν τον αγώνα των Ελλήνων εις την Αλβανίαν, ο οποίος μας συγκινεί τόσον ώστε, παραμερίζοντες προς στιγμήν παν άλλο αίσθημα, αναφωνούμεν “Ζήτω η Ελλάς”.”

Ο Στρατάρχης Γιαν Σματς, Πρωθυπουργός της Ν. Αφρικής, χαρακτήρισε την 28η Οκτωβρίου 1940 ως “ημέρα που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας”. Και προσέθεσε: “Πραγματικώς εγεννήθη μία νέα Ελλάς, όπως την ωνειρεύθησαν οι ποιηταί.”
Πράγματι, σύμμαχοι και εχθροί αναγνώρισαν την αποφασιστική συμβολή της Ελλάδος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ΕΣΣΔ, διά του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας, αναγνώρισε την καθοριστική συμβολή της Ελλάδος στην καθυστέρηση και τελική αποτυχία της Γερμανικής επιθέσεως εναντίον της ΕΣΣΔ (επιχείρηση “Barbarossa”):
“Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε.”

Ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών Antony Eden:
“Αν το αποτυχόν χάρις εις την νικηφόρον αντίστασιν της Ελλάδος μεσογειακόν σχέδιον του Hitler επετύγχανεν, η επίθεσις της Γερμανίας εναντίον της Ρωσίας θα είχεν όλως διάφορα αποτελέσματα. Οι ήρωες που έχουν βάψει με το αίμα τους την ιεράν γην της Βορείου Ηπείρου, οι μαχηταί της Πίνδου και οι άλλοι, θα είναι οδηγοί μαζί με τους Μαραθωνομάχους, θα φωτίζουν ανά τους αιώνας την οικουμένην.”

Θα γράψει το περιοδικό TIME (January 6, 1941, “1940 Man of the Year: Winston Churchill”):
“Benito Mussolini, thinking conquest was easy, proved the year’s greatest flop.
[…] Among other Europeans who had made their mark in 1940, one was short, squat General John Metaxas, Premier of the Greeks, who had made a monkey of Benito Mussolini.”

Ο Franklin Roosevelt γράφει στον Έλληνα πρέσβη στην Washington (28 Οκτωβρίου 1942):
“Σημαντικώτερον ακόμη από την αρχικήν υπερήφανον απόκρουσιν της εχθρικής προκλήσεως είναι το γεγονός, ότι η Ελλάς εξηκολούθησε να μάχεται με κάθε μέσον το οποίον ημπορούσε να διαθέση. Όταν η ηπειρωτική Ελλάς κατελήφθη από την εχθρικήν υπεροπλίαν, η αντίστασις εξηκολούθησεν από τας νήσους. Και όταν αι νήσοι έπεσαν, η αντίστασις εξηκολούθησεν από την Αφρικήν, από τας θάλασσας, από οιονδήποτε μέρος εις το οποίον θα ημπορούσαν να κτυπηθούν οι επιδρομείς. Εις εκείνους που προτιμούν να επιτύχουν ένα συμβιβασμόν, να ακολουθήσουν πολιτικήν συνεννοήσεως ή κατευνασμού, να υπολογίσουν τας ζημίας και τα έξοδα της αντιστάσεως, ημπορώ να τονίσω ότι η Ελλάς εδημιούργησε το παράδειγμα, το οποίον ο καθείς από ημάς οφείλει να ακολουθήση μέχρις ότου οι άρπαγες της ελευθερίας αχθούν τελικώς εις την δικαίαν εξόντωσίν των.”

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ελλάς:           219

Νορβηγία 61

Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]

Πολωνία 30

Βέλγιο 18

Ολλανδία 4

Γιουγκοσλαβία 3

Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή  για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]

Τσεχοσλοβακία 0

Λουξεμβούργο   0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών  στους 13.676.

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Αλβανοί: 1165  (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)

Ιταλοί: 8000

Βούλγαροι: 25000

Γερμανοί: 50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς 10%     (750.000)

Σοβ. Ένωση 2,8%

Ολλανδία 2,2%

Γαλλία 2%

Πολωνία 1,8%

Γιουγκοσλαβία 1,7%

Βέλγιο 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Πηγή:Ανθολόγιο Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση τού Λαού και των ηγετών τής Ελλάδος.”
(Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Υπουργός των εξωτερικών τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

“Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μία ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για κείνους πού την υπέστησαν”
(Από μήνυμά του πού απηύθυνε από το BBC τού Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ο Χίτλερ κατέλαβε την Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι και έξι εβδομάδων κατά τού Χίτλερ.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από το 1924 έως 1953

“Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικό Λαό, τού οποίου ή αντίστασης έκρινε τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο.”
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη τού Στάλιγκραντ και την συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

“Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων  . Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”.
(Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

“Εάν ο Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες τής Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραρχίες όλον τον καιρό πού θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε το κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.”
(Απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945
Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945
“Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητο εις τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.”
(Από λόγο πού εκφώνησε στις 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945
Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945
“Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατον….”
(Από λόγο πού εκφώνησε στις 4 Μαΐου 1941 στο Ράιχσταγκ.)

Σερ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικών της Βρετανίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρετανίας 1955-1957

“Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή κράτησε τούς Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε την χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε γενική μεταβολή στην όλη πορεία τού πολέμου και νικήσαμε.”
(Από λόγο του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 24/09/1942.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δια την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια.”
“Εάν δεν υπήρχε η ανδρεία των Ελλήνων και ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θα ήταν ακαθόριστη.”
(Από ομιλία του στο Αγγλικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941.)

“Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.”
(Από λόγο πού εκφώνησε από το BBC τις πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

“Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θα μοιρασθούν μαζί μας τα αγαθά τής ειρήνης.”
(Από λόγο πού εκφώνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανός Στρατάρχης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποία θα ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς την Ελλάδα.”
(Από ομιλία του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952)
Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

“Ο μεγαλοπρεπής αγώνας τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.”
(Από λόγο του στο κοινοβούλιο τον Μάιο 1945.)

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

“Εις την Ελλάδα παρασχεθεί την 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών δια ν’αποφασίσει πόλεμο ή ειρήνη, αλλά και τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία να παρείχετο, ή απάντησης θα ήταν ή ίδια.”
“Οι Έλληνες δίδαξαν δια μέσου των αιώνων την αξιοπρέπεια. Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός λαός τόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητο τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανο πνεύμα τής ελευθερίας.”
(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στις 10/6/1943.)

“Ο ηρωικός αγώνας τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς νίκησε τούς Ιταλούς στην απόπειρά τους να εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος, γέμισε με ενθουσιασμό τις καρδιές τού αμερικανικού λαού και εκίνησε την συμπάθειά του. Προ ενός και πλέον αιώνος, κατά τον πόλεμο τής ελληνικής ανεξαρτησίας, το έθνος μας…εξέφρασε την φλογερή του συμπάθεια για τούς Έλληνες και ευχότανε για την ελληνική νίκη…”
(Δήλωσή του στο Ύπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στις 25/04/1941, πού μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από τον Λευκό Οίκο.)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:”10 Απριλίου 1941, μετά την Συνθηκολόγηση με την Γερμανία παραδίδονται τα οχυρά Παλιουριώτες και Ρούπελ. Οι Γερμανοί εκφράζουν τον θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή και υπερηφάνεια το ότι είχαν σαν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό και ζητούν από τον Έλληνα διοικητή να επιθεωρήσει τον Γερμανικό στρατό ως ένδειξη τιμής και αναγνωρίσεως ! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά την πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.

“Ένας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας δήλωσε στον διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγο Δέδεν ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίον τα στούκας δεν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώτες σας’’ είπε, ’’αντί να φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν εις την Γαλλία και την Πολωνία, μας πυροβολούν από τας θέσεις των.’’
Πηγή:ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003.”

ΑΙΣΧΥΛΟΣ:
“ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΜΕΙΣ (Οι Έλληνες), ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ,
ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ”

Θεατρικό σκετς: “ΤΙ ΝΑ ’ΝΑΙ ΤΟ ’40;”

Ιστορικό μονόπρακτο

28η  ΟΚΤΩΒΡΗ (διασκευή από το πρωτότυπο)

Τα παιδιά μπερδεύουν την 28^η Οκτωβρίου με την 25^η Μαρτίου με και τη 17^η Νοέμβρη!
Η δασκάλα επεξηγεί, διαχωρίζει και κάνει μια αναδρομή στα διαδραματιζόμενα κατά την περίοδο της ιταλικής και γερμανικής επιθέσεως.

Το σκετς αυτό προσπαθεί με ευχάριστο τρόπο να ενημερώσει τα παιδιά σε πράγματα που, συνήθως, ελάχιστα έως καθόλου, παρακολουθούν και μαθαίνουν από τις σχολικές ομιλίες.

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Η Δασκάλα και οι μαθητές. (Ο αριθμός των μαθητών μπορεί να μειωθεί ή να αυξηθεί): Δασκάλα, Γιώργος, Σωτηρία, Μαγδαληνή, Στέλιος, Γιάννης, Ελευθερία, Άννα, Δημήτρης, Νίκος, Ελένη, Ξανθή.

ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ: Η δασκάλα είναι ντυμένη επίσημα. Οι μαθητές φορούν τα ρούχα της παρέλασης  ή κανονικά ρούχα του σχολείου.

ΥΛΙΚΑ: 1. Σημαιούλες, 2. Αφίσες με επιγραφές «ΟΧΙ», «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ», «ΖΗΤΩ Η 28^η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ» κλπ.

ΣΚΗΝΙΚΑ: Η σκηνή είναι στολισμένη για την Εθνική γιορτή της 28^ης Οκτωβρίου.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΡΧΗΣ: Κάποιο από τα σχετικά πατριωτικά τραγούδια.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΕΛΟΥΣ: Όπως και της αρχής.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΕΣ  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ  ΚΑΙ  ΚΕΙΜΕΝΟ

Τα παιδιά ετοιμάζουν την αίθουσα (σκηνή) για την εθνική γιορτή. Η δασκάλα μπαίνει φορτωμένη με σημαιούλες, ενώ τους βρίσκει να στολίζουν με δάφνες και «ΟΧΙ» τους τοίχους. Άλλα παιδιά είναι σκαρφαλωμένα σε μια καρέκλα και άλλα βοηθάνε τα πρώτα. Ταυτόχρονα ακούγεται από τη χορωδία του σχολείου το τραγούδι: «……»

Κάντε κλικ για ν’ ακούσετε το θεατρικό: Tι να ‘ναι το ’40;

Κάντε κλικ για ν’ ακούσετε το τραγούδι:  Η σημαία

ΔΑΣΚΑΛΑ: Σας έφερα και μπόλικες σημαιούλες!
ΓΙΩΡΓΟΣ: (Κάνει χαρά.) Α! ωραία, ωραία… Κι εμείς τις ψάχναμε!
ΣΩΤΗΡΙΑ : Να τις δέσουμε σ’ ένα σπάγκο και να τις κρεμάσουμε ψηλά   από  τη μιαν άκρη στην   άλλη…
ΜΑΓΔΑ : Σε σχήμα Χι!
ΣΤΕΛΙΟΣ : Γιατί καλέ; Μήπως σε λένε Χριστίνα;
ΔΑΣΚΑΛΑ: Ελάτε τώρα… Θα τις στολίσουμε όπως κάνουμε κάθε χρόνο. Ένα παιδί θ’ ανεβεί   προσεκτικά  σε μια καρέκλα στη μια γωνιά κι ένα άλλο θα είναι στην άλλη. Θα τις στερεώσουμε μ’ ένα καρφάκι στον τοίχο.
ΓΙΑΝΝΗΣ : Κυρία! Είναι πολύ όμορφες οι σημαιούλες!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Αλλά γιατί κάθε τέτοια μέρα κρεμάμε τόσες πολλές;
ΑΝΝΑ : Αλήθεια! Κι εγώ είχα αυτή την απορία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ναι. Κι εγώ…
ΔΑΣΚΑΛΑ : Δεν είστε μόνο εσείς, παιδιά… Όλα τα παιδιά στην ηλικία σας πολλές φορές    αναρωτιούνται για τέτοια πράγματα. Και είναι φυσικό. Γι’ αυτό κι εμείς οι δάσκαλοι φροντίζουμε να ενημερώνουμε , όσο μπορούμε καλύτερα,  τα παιδιά. Άλλοτε με ποιήματα και θεατρικά σκετς και άλλοτε με ομιλίες σχετικές με το θέμα.
ΝΙΚΟΣ : Θα γίνει ομιλία σήμερα;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Βέβαια!… Τα περισσότερα μάλιστα, τα ξέρετε από την Ιστορία σας. Στην ομιλία θα τονιστεί ακόμα πιο έντονα η ανάγκη για τον καθιερωμένο εορτασμό της ημέρας αυτής.
ΕΛΕΝΗ : Κυρία, εγώ ξέρω τι γιορτάζουμε σαν σήμερα…Το βομβαρδισμό της Κωνσταντινούπολης από εγγλέζικα αεροπλάνα.(Γελάνε όλα τα παιδιά.)
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ησυχάστε!… (Αυστηρά) Νομίζετε ότι εσείς οι άλλοι που ξεκαρδίζεστε στα γέλια ξέρετε καλύτερα; Για να μας πει η Ξανθή που γελάει. Τι γιορτάζουμε σαν σήμερα  Ξανθή;  Ξέρεις;
ΞΑΝΘΗ : Και βέβαια ξέρω κυρία! Γιορτάζουμε τον τορπιλισμό της Έλλης από το ναύαρχο Μπουμπουλίνα! (Γελάνε πάλι όλοι.)
ΔΑΣΚΑΛΑ : Σιωπή!… Αφού βλέπετε τα χάλια σας, εξακολουθείτε και γελάτε… Δηλαδή εσύ Γιώργο, ξέρεις καλύτερα;
ΓΙΩΡΓΟΣ : Μα βέβαια, κυρία!… Σαν σήμερα δεν ήτανε που ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε την Αλβανική σημαία στο Αργυρόκαστρο φωνάζοντας «αέρα»; (Γελάνε πάλι όλοι.)
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ω! Θεέ μου!… Συμφορά που με βρήκε!…   Μα είναι δυνατόν;
ΣΩΤΗΡΙΑ : Να πω εγώ κυρία;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Λέγε κι εσύ πριν λιποθυμήσω γιατί όπως πάμε δεν τη γλιτώνω τη λιποθυμία.
ΣΩΤΗΡΙΑ : Μην ανησυχείτε κυρία. Εγώ τα ξέρω καλά γιατί τα συζητούσαμε στο διάλειμμα με το Νίκο… Σαν σήμερα ο Αθανάσιος Διάκος φώναξε «ελευθερία ή θάνατος» και  για αντίποινα ο Μουσολίνι έστειλε τα τανκ να μπούνε στο Πολυτεχνείο, για να ελευθερώσουν το Γεώργιο Παπαδόπουλο. (Γελούν τα παιδιά πολύ, ενώ η δασκάλα πέφτει ξερή. Αμέσως προσπαθούν να τη συνεφέρουν τρομαγμένα για τη συμφορά που βρήκε τη δασκάλα τους.)
ΜΑΓΔΑ : Κυρία, κυρία… Τι πάθατε;
ΣΤΕΛΙΟΣ : Καλή μας κυριούλα, σηκωθείτε… Αστεία τα  είπαμε καλέ!
ΓΙΑΝΝΗΣ: Καλέ κυρία,  δεν είστ’ εντάξει!    Λίγα παιδιά  είναι έξυπνα σαν κι εμάς! (Η δασκάλα σιγά σιγά συνέρχεται.)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Νάτην! Μου φαίνεται συνέρχεται. (Ανασηκώνεται η δασκάλα)
ΔΑΣΚΑΛΑ : Πού βρίσκομαι; Τι έγινε;
ΑΝΝΑ : Στολίζουμε την τάξη μας για τη γιορτή!
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ποια γιορτή;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η αλήθεια είναι ότι στο «ποια γιορτή» υπάρχει ένα μικρό  προβληματάκι
ΝΙΚΟΣ : Για Χριστούγεννα πάντως δε μοιάζει!
ΔΑΣΚΑΛΑ : Μα βέβαια! Πώς ζαλίστηκα έτσι; Σήμερα είναι μεγάλη μέρα!… 28^η Οκτωβρίου.
ΕΛΕΝΗ : Το θέμα είναι να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη σαν σήμερα.
ΔΑΣΚΑΛΑ : (Τους πιάνει από τα χέρια και τους προτείνει να καθίσουν γύρω της.) Ελάτε,  καθίστε.  Λοιπόν ακούστε: Το 1940, στις 28 Οκτωβρίου, οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο!
ΞΑΝΘΗ : Και γιατί παρακαλώ;
ΔΑΣΚΑΛΑ: Γιατί νόμισαν, ότι  ήταν  εύκολο  να  κατακτήσουν την πατρίδα μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ : Μπα; Κι επειδή είναι εύκολο, δηλαδή, να δείρω εγώ τη μικρή αδελφή μου τη Μαρία, πρέπει να τη δείρω;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Δυστυχώς!  Μ’ αυτό το ανόητο  μυαλό  σκεφτόταν ο Μουσολίνι  και  ο  Χίτλερ.
ΣΩΤΗΡΙΑ : Κι αν κατακτούσαν τη χώρα μας , τι θα κέρδιζαν;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Θα μπορούσαν  να πραγματοποιήσουν τα πονηρά σχέδιά τους για να κατακτήσουν τον κόσμο.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: (Με έκπληξη.) Να κατακτήσουν τον κόσμο; (Γελάνε δυνατά όλοι μαζί.)
ΔΑΣΚΑΛΑ : Μάλιστα, μάλιστα! Καταλαβαίνω, σας φαίνεται κουταμάρα αλλά είναι πέρα για πέρα αλήθεια.
ΣΩΤΗΡΙΑ : Για εξηγείστε μας καλλίτερα κυρία γιατί το πράγμα έχει ενδιαφέρον.
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ήθελαν  να  έχουν  την  Ελλάδα  στο  χέρι  τους, για  να μπορούν να    προχωρήσουν και παραπέρα, χρησιμοποιώντας τη χώρα μας σαν στέκι.
ΜΑΓΔΑ : Και νόμισαν ότι εμείς θα τους πούμε «ορίστε, περάστε»;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ναι, οι άμυαλοι! Νόμισαν ότι θα σκύψουμε το κεφάλι! Δηλαδή εδώ που τα λέμε, δεν το πίστευαν και καλά-καλά.
ΜΑΓΔΑ : Αυτό πού το ξέρετε κυρία;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Να! Ενώ είχαν δώσει με το τελεσίγραφο προθεσμία τριών ωρών, ούτε που περίμεναν να λήξει η προθεσμία και άρχισαν την επίθεση νωρίτερα.
ΣΤΕΛΙΟΣ: Κι εμείς ασφαλώς θα  ήμασταν πανέτοιμοι!
ΔΑΣΚΑΛΑ : Από καρδιά σίγουρα!
ΣΤΕΛΙΟΣ: Τι εννοείτε «από καρδιά»;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Εννοώ ότι ήταν κάτι το αφάνταστα συγκινητικό ο τρόπος και ο ενθουσιασμός με το οποίο άφηναν οι άνδρες τα σπίτια τους, για να πάνε να πολεμήσουνε. Να σκεφθείτε ότι πάρα πολύς κόσμος πήγε με τα πόδια μέχρι τα σύνορα, γιατί τα μέσα μεταφοράς δεν επαρκούσαν! Αλλά από εξοπλισμό… ήμασταν να μας κλαίνε!…
ΓΙΑΝΝΗΣ : Δεν είχαμε όπλα;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ελάχιστα,  αλλά   κι    αυτά…   μπροστά  στο  σύγχρονο εξοπλισμό του εχθρού… ήταν παιχνιδάκια. Γι’ αυτό σας λέω. Εκείνη την εποχή το μόνο αυτόματο όπλο που διέθεταν οι Έλληνες, και ήταν ανίκητο, ήταν η καρδιά!…
ΓΙΑΝΝΗΣ: Και σε ποια σύνορα πήγαιναν;
ΒΑΣΙΛΗΣ: Στα αλβανικά. Από εκεί έγινε η επίθεση των Ιταλών.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Θέλανε να κατεβούνε προς τα κάτω ε;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Ναι! Κι αντί να κατεβούνε προς τα κάτω αυτοί,  ανεβήκαμε εμείς προς τα πάνω! Μέσα σε ενάμιση μήνα πήραμε τη Βόρειο Ήπειρο! Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Αγίους Σαράντα κι ένα σωρό άλλα μέρη.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Και οι Γερμανοί πότε ήρθανε;
ΒΑΣΙΛΗΣ : Οι  Γερμανοί ήρθαν αργότερα…   Η   γερμανική  επίθεση άρχισε την Κυριακή στις 6 Απριλίου του 1941 στις 5.15΄το πρωί!
ΑΝΝΑ : Τους αφιλότιμους!  Κυριακάτικα  ε;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Αχ, παιδί μου! Δεν τους διέκριναν τέτοιες ευαισθησίες!… Να μη σας τα πολυλογώ, σε τρεις μέρες, και μετά από θηριώδη αντίσταση, αναγκάστηκε η χώρα μας αξιοπρεπώς πλέον να συνθηκολογήσει.
ΑΝΝΑ : Δηλαδή κυρία;  Παραδοθήκαμε;
ΔΑΣΚΑΛΑ : Δυστυχώς, παιδί μου… Η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Κρήτη στις 23 Απριλίου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Αυτό πρώτη φορά το ακούω.
ΝΙΚΟΣ : Πώς  μας  τα  λες  έτσι  βρε Δημητράκη! Λες και τ’ άλλα τα ΄χες ξανακούσει!…
ΔΑΣΚΑΛΑ : Θα ΄χετε ακούσει ασφαλώς για την περιβόητη μάχη της Κρήτης!
ΕΛΕΝΗ : Κάτι μου ΄χει πει ο παππούς μου.
ΔΑΣΚΑΛΑ : Εκεί οι Γερμανοί του Χίτλερ έπαθαν τη μεγαλύτερή τους ζημιά σε αλεξιπτωτιστές… Οι Κρητικοί τους αποδεκάτισαν! Δέκα μέρες τους παίδεψαν.
ΞΑΝΘΗ : Τελικά έπαθαν μεγάλη ζημιά στην Ελλάδα οι Ιταλοί και οι Γερμανοί.
ΔΑΣΚΑΛΑ : Όλοι οι λαοί τότε μας επαίνεσαν για την ανδρεία και το θάρρος μας. Οι εχθροί είχαν μεγάλες απώλειες, καθυστέρησαν αρκετά στην Ελλάδα  και είχαν οδυνηρές συνέπειες στις επιχειρήσεις τους μ’ αποτέλεσμα αργότερα να χάσουν τον πόλεμο από τους συμμάχους μας.
Γι’ αυτό παιδιά πρέπει πάντα να θυμόμαστε τη μέρα αυτή και να τη γιορτάζουμε. Να καταθέτουμε ένα στεφάνι στη μνήμη των ηρώων μας που έπεσαν τότε  για την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας μας. Και πρέπει ακόμα να τιμούμε, να σεβόμαστε και να αγαπάμε κι όλους εκείνους που τραυματίστηκαν κι έμειναν ανάπηροι από τον πόλεμο και μέχρι και σήμερα ζουν ανάμεσά μας. Αν βρούμε τέτοιους  ανθρώπους και πλησιάσουμε και τους ρωτήσουμε, σίγουρα θα έχουν πολλά να μας πουν για τις ηρωικές εκείνες μέρες της αντίστασης των Ελλήνων.
Ελάτε τώρα να  πούμε ένα ωραίο τραγουδάκι για τη σημαία μας που είναι το σύμβολο της πατρίδας μας και που οι πρόγονοί μας την τίμησαν με το αίμα και τη ζωή τους.
(Όλοι σηκώνονται όρθιοι και τραγουδούν το τραγούδι:«Η  ΣΗΜΑΙΑ».

Η  ΣΗΜΑΙΑ

Μέσα μας βαθιά για σένα μια λαχτάρα (πάντα ζει), (2)
την πατρίδα συμβολίζεις και τη λευτεριά μαζί.

Γαλανόλευκη η θωριά σου και φαντάζεις μες στο νου
(σαν το κύμα, σαν το γέλιο του πελάου και τ’ ουρανού.) (2)

Της τιμής και της ανδρείας την αστείρευτη πηγή
του λευκού σταυρού σου η χάρη δυναμώνει κι ευλογεί.

Κι όσοι χάνονται για σένα σπώντας σίδερα βαριά
(Ξεψυχούν και τραγουδούνε «χαίρε ω χαίρ’ ελευθεριά».) (2)

ΤΕΛΟΣ

Άλλο θεατρικό σκετς

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Απόσπασμα από το θεατρικό“Ήταν μια φορά ένας πόλεμος” που γράφτηκε από τον Θωμά Μενεξέ το Σεπτέμβριο του 2008.
Διασκευή: Δρομπόνης Σωτήριος

Εισαγωγή: Ακούγεται το τραγούδι «Ηπειρώτισσες» (καραόκε), ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται οι διαφάνειες με τις γυναίκες της Πίνδου που ανεβαίνουν στα βουνά μεταφέροντας πολεμοφόδια, τρόφιμα και ρούχα στους φαντάρους που πολεμούν.

Σκηνή 1^η

(Μπαίνουν οι γυναίκες στη σκηνή από αριστερά. Κουβαλούν κουτιά με πολεμοφόδια, τρόφιμα και ρούχα. Σταματούν και συζητούν.)

Μαρία: Μάνα, δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα.
Μαριάνθη: Ναι, μάνα, κι εγώ το ίδιο.
Αργυρώ: Να βάλουμε μια στάλα νερό στο στόμα μας.
Μαριλιάννα: Να φάμε και μια μπουκιά ψωμί να ψυχοπιαστούμε.
Μάνα: Δεν είναι ώρα για ξεκούραση κόρες μου. Έχουμε πόλεμο. Μπρος, σηκώστε τα μπογαλάκια σας και πάμε. Έχουμε μια ώρα δρόμο μέχρι την Κιάφα. Κι αν ο καιρός πάλι χαλάσει, θα βραδιάσουμε μέχρι να ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας.
Μαρία: Μα γιατί πρέπει κάθε μέρα να κουβαλάμε πολεμοφόδια, τρόφιμα και ρούχα στους φαντάρους μας;
Μαριάνθη: Τόσους άντρες έχει ο στρατός.
Μάνα: Οι άντρες κάνουν πόλεμο. Παντού πολεμούν τους Ιταλούς τα ευζωνάκια μας. Δεν περισσεύουν γι’ αυτή τη δουλειά που κάνουμε εμείς.
Αργυρώ: Και γιατί δώσαμε όλα τα μάλλινα ρούχα του συγχωρεμένου του πατέρα μας και τις κουβέρτες μας στους στρατιώτες;
Μάνα: Εμείς δώσαμε μόνο μάλλινα ρούχα και κουβέρτες. Άλλοι όμως έδωσαν τα χέρια τους, τα πόδια τους, τα μάτια τους κι άλλοι τη ζωή τους! Η πατρίδα μας χρειάζεται όλους. Ο καθένας πρέπει να δώσει ό,τι μπορεί στον αγώνα για να νικήσουμε τους κατακτητές.
Μαριλιάννα: Έχεις δίκιο μάνα. Μας συγχωρείς. Απλώς μας κούρασε αυτό το πήγαινε, έλα, πάνω στα καταράχια, απ’ το ένα κορφοβούνι στο άλλο.
Μάνα: Μπορεί να κουραστήκατε, μα αντέχετε. Σας ξέρω καλά, κόρες μου είστε. Εγώ σας μεγάλωσα.
Μαρία: Ναι, μάνα. Εμπρός αδελφές μου. Πάμε γρήγορα, πριν μας προλάβει ο χιονιάς.
Μαριάνθη: Οι άντρες κει πάνω πολεμούν γενναία μέσα στο ανελέητο κρύο και τα χιόνια.
Αργυρώ: Χρειάζονται μια μάλλινη φανέλα, ένα ζεστό ζευγάρι κάλτσες και γάντια για να μην πάθουν κρυοπαγήματα.
Μάνα: Είστε γυναίκες της Πίνδου! Αυτός ο τόπος είναι φτωχός, μα βγάζει ανθρώπους που τους περισσεύει η περηφάνια κι η παλικαριά.
Μαριλιάννα: Έχει δίκιο η μάνα μας. Αυτός ο τόπος δε φοβήθηκε κανένα τύραννο. Δεν έσκυψε το κεφάλι ούτε στον Τούρκο Αλή Πασά ούτε στο Σουλτάνο. Θα φοβηθούμε τώρα τους Ιταλούς μακαρονάδες;
Μαρία: Κι εγώ δε φοβάμαι, μα σκέφτομαι τη δύσμοιρη τη Δέσπω, τι έπαθε χτες.
Μάνα: Τι έπαθε; Δεν έμαθα. Μήπως προλαβαίνω να μάθω τίποτα με τόσες δουλειές;
Μαριάνθη: Κουβαλούσε μια στάμνα νερό για τους φαντάρους μας.
Αργυρώ: Οι Ιταλοί της έριξαν δυο σφαίρες. Η μια τρύπησε τη στάμνα και χύθηκε το νερό…
Μαριλιάννα: Κι η άλλη τρύπησε τα σωθικά της και χύθηκε το αίμα της.
Μάνα: Καημένη Δέσπω…
Μαρία: Τη βρήκε δυο ώρες αργότερα μισοπεθαμένη η Χριστίνα του Βασιλάκη.
Μαριάνθη: Νερό, της φώναξε η Δέσπω. Νερό!
Αργυρώ: Κι όταν η Χριστίνα της έδωσε νερό απ’ το φλασκί της, η Δέσπω φώναξε με τρεμάμενη φωνή:
Μαριλιάννα: Δε θέλω για μένα το νερό. Για να γεμίσω τη στάμνα μου το θέλω. Να πιουν οι φαντάροι μας να ξεδιψάσουν.
Μαρία: Αυτά είπε και ξεψύχησε.
Μάνα: Βλέπετε, κόρες μου, πως φτάνετε στα λόγια μου; Σας βαστάει μωρέ ν’ αφήσετε τους φαντάρους μας χωρίς τρόφιμα; Χωρίς νερό; Χωρίς μάλλινα ρούχα;
ΟΛΕΣ: Όχι, όχι!
Μάνα: Ε, τότε τι καθόμαστε; Πάρτε τα πράγματά μας και πάμε… Άντε, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…
ΟΛΕΣ: Πάμε!   (Βγαίνουν από δεξιά. Ακούγεται πάλι το τραγούδι «Ηπειρώτισσες».)

Σκηνή 2^η

(Η μουσική διακόπτεται από πυροβολισμούς. Μπαίνουν στη σκηνή από αριστερά οι φαντάροι και πολεμούν. Ύστερα από λίγο σηκώνονται, φωνάζουν «ΑΕΡΑ» και ορμούν βγαίνοντας από δεξιά. Ξαναμπαίνουν από αριστερά. Κάθονται να ξεκουραστούν και συζητούν.)

Κώστας: Πο πο πο! Τι ήταν κι αυτό το σημερινό παιδιά!
Ανέστης: Από τις έξι το πρωί πολεμάμε. Έφτασε απόγευμα και δε σταματήσαμε ούτε στιγμή.
Μανωλιός: Μου τελείωσαν οι σφαίρες. Αν κρατούσε ο πόλεμος ακόμη λίγο, θα πολεμούσα μόνο με την ξιφολόγχη μου.
Χρηστάκης: Τα καταφέραμε όμως. Έπρεπε οπωσδήποτε να πάρουμε αυτό το ύψωμα με το πολυβολείο για μπορέσει αύριο η μονάδα μας να προχωρήσει.
Μάρκος: Κοιτάξτε. Οι Ιταλοί ακόμα τρέχουν. Πήρανε τέτοια τρομάρα μόλις άκουσαν «ΑΕΡΑ» που θα φτάσουν τρέχοντας μέχρι τη θάλασσα.
Κώστας: Ας ξεκουραστούμε τώρα. Έχω πληροφορίες ότι σε λίγο θα ’ρθουν οι γυναίκες της Πίνδου με τρόφιμα, ζεστά ρούχα και πολεμοφόδια.
Ανέστης: Κάνει φοβερό κρύο. Πώς θα τη βγάλουμε απόψε εδώ πάνω στο βουνό; Το βράδυ μπορεί να χιονίσει. Θα παγώσουμε…
(Μπαίνουν από αριστερά οι γυναίκες με τις κούτες και τους μπόγους.)
Μανωλιός: Να ’τες! Πάνω στην ώρα.
Μάνα: Γεια σας λεβέντες. Σας φέραμε ζεστά ρούχα, τρόφιμα και πολεμοφόδια.
Χρηστάκης: Σας ευχαριστούμε. Τα έχουμε πολύ ανάγκη.
Μάρκος: Ο Θεός να σας έχει καλά και να σας δίνει κουράγιο και δύναμη στο κοπιαστικό κι επικίνδυνο έργο σας.
Μαρία: Δεν κάνουμε τίποτα παραπάνω από το χρέος μας στην πατρίδα. Αυτές τις δύσκολες ώρες μας έχει όλους ανάγκη.
Κώστας: Κι όμως, χωρίς εσάς δε θα μπορούσαμε να νικήσουμε. Ο εχθρός είναι πολυάριθμος. Έχει δυνατά όπλα, πολυβόλα, κανόνια, τανκς, αεροπλάνα που μας σφυροκοπούν όλη μέρα. Εμείς δεν έχουμε σχεδόν τίποτα.
Ανέστης: Μόνο ένα ξερό όπλο, την ξιφολόγχη μας, την ψυχή μας και την αγάπη μας για την πατρίδα.
Μαριάνθη: Κι είναι λίγα αυτά; Μόλις πριν από λίγο είδαμε με τα μάτια μας, καθώς ανεβαίναμε, πώς νικήσατε και διώξατε τους Ιταλούς.
Αργυρώ: Αυτοί φοβούνται. Δεν έχουν ψυχή μέσα τους, γιατί δεν πολεμούν για καμιά πατρίδα παρά μόνο για το φασισμό του Χίτλερ και του Μουσολίνι.
Μαριλιάννα: Φάτε, πιείτε, φορέστε τα ζεστά μάλλινα ρούχα και τις κάλτσες και κοιμηθείτε στις μάλλινες κουβέρτες που σας φέραμε. Αύριο σας περιμένει άλλη μάχη.   Ο πόλεμος συνεχίζεται…
ΟΛΟΙ: Σας ευχαριστούμε γυναίκες της Πίνδου, γενναίες Ελληνίδες.
Μανωλιός: Είμαι από την περήφανη Κρήτη και πάντα καυχιόμουν για τις γενναίες Κρητικοπούλες, μανάδες και κόρες. Όμως τώρα βλέπω ότι και στην Ήπειρο υπάρχουν αντάξιες Ελληνίδες. (Όλοι πιάνονται χέρι χέρι, κάνουν ημικύκλιο και τραγουδούν στίχους από το τραγούδι «Ηπειρώτισσες»)

ΟΛΟΙ:

Γυναίκες Ηπειρώτισσες,
ξαφνιάσματα της φύσης,
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις;

Γυναίκες απ’ τα σύνορα,
κόρες, γριές, κυράδες,
εσείς θα είστε σίγουρα,
της λευτεριάς μανάδες.

ΤΕΛΟΣ

Αντίο γλυκό καλοκαιράκι!

«ΔΩΡΑΚΙΑ» ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΦΥΣΗ

Έφυγε τώρα το ζεστό,
γλυκό καλοκαιράκι
κι η θάλασσα η γαλανή
έμεινε πια μονάχη. 

Και το βουνό κι η εξοχή,
ο κάμπος και το κτήμα
από τα γέλια των παιδιών
κι αυτά μονάχα μείναν.  

Τελείωσαν οι διακοπές,
οι άνθρωποι στην πόλη.
Δουλειά πολλή για … προκοπή,
καλύτεροι να γίνουν όλοι.  

Έφυγαν τόσο βιαστικά
που λες τους κυνηγούσαν
κι η θάλασσα και το βουνό
ένα μικρό «ευχαριστώ»
ποτέ τους δεν ακούσαν.  

Τι πράγμα είν’ αλήθεια αυτό;
Ντροπή, ντροπή πολύ μεγάλη.
Αν και του χρόνου θα ‘ναι κει,
όλοι μαζί, νέοι και γέροι και μικροί
στο ραντεβού της φύσης ακριβείς,
λίγη δροσιά, γαλήνη μαγική
να νιώσουνε και πάλι.  

Μα στάσου, πως βιάστηκα θαρρώ!
Μπροστά μου κάτι βλέπω.
Είν’ αντικείμενα πολλά
στους θάμνους στα κλαδάκια,
ωραία και χρωματιστά.
Στη φύση είναι «ΔΩΡΑΚΙΑ; »  

Σακούλες νάιλον, πολλές,
κουτιά και μπουκαλάκια,
ξυλάκια από παγωτά,
μοντέρνα αντηλιακά,
κονσέρβες, ντενεκάκια,
λάστιχα, ξύλα, πλαστικά,
χαρτιά, πανιά, πιατάκια,
σίδερα σκούρια, μυτερά
και κοφτερά γυαλάκια. 

Μα τι είν’ αυτά καλέ,
πώς να τα πω;
Τα λέω με μια λέξη:
«ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ»,
αμέτρητα, πολλά,
κάθε λογής, απ’ όλα τα υλικά
σ’ ακρούλες, τρύπες και γωνιές,
ακόμα και στη μέση.
Παρατημένα θα ‘ναι εκεί
για χρόνια πολλά!
Αλήθεια, ποιος θα τα μαζέψει; 

Ίσως κανένας χριστιανός
της φύσης λάτρης ταπεινός
Ψαράς, Βοσκός, Φυσιοδίφης
πάρει κανένα απ’ αυτά
τα βρώμικα, σιχαμερά,
πολύχρονα σκουπίδια. 

Μες στους πολλούς…  ένας αυτός,
στους δέκα ο Σαμαρείτης.

Έτσι δε φεύγει το κακό
κι ούτε είν’ αυτό «ευχαριστώ»
στην έμορφη, ευλογημένη φύση. 

Γιατί όπως πάμε βρε παιδιά
σε κάμποσα χρόνια, όχι πολλά,
των σκουπιδιών η «ευωδιά»
τη γη θα πλημμυρίζει. 

Πρέπει επειγόντως στους δέκα κι οι εννιά
που γεύονται της φύσης τη χαρά
με πράξεις κι όχι με λόγια
ανούσια, κούφια, βαρετά,
«ευχαριστώ» να πούνε. 

Πριν έρθουν απ’ τις διακοπές,
απ’ τα βουνά, τους κάμπους, τις ακτές,
να πάρουν ό,τι πέταξαν
μα κι ό,τι σκουπίδι βρούνε.

Κι αν γίνει φίλοι μου αυτό
– επιτρέψτε να τ’ ονειρευτώ –
όλα της Πλάσης τα καλά
ζώα, ζουζούνια και φυτά
τραγούδι θε ν’ αρχίσουν. 

Σαν συναυλία μαγική!
Σπάροι, σαρδέλες, κοκοβιοί,
γαρίδες, φύκια, χταποδάκια,
βότσαλα κι αμμουδιά χρυσή
κι απότομα βραχάκια, 

θάμνοι, δεντράκια, ρεματιές,
πευκάκια, ελατάκια,
ποτάμια, πηγούλες δροσερές,
κρυστάλλινα ρυάκια,  

πρόβατα, γίδια στη βοσκή,
άλογα, γαϊδουράκια,
αηδόνια, σπίνοι, αετοί,
λαγοί και χελωνάκια,  

με τους ανθρώπους ένα θα γινούν,
πια δε θα τους φοβούνται.
Κι η γη θα  ‘ναι παράδεισος,
γιατί όλοι θ’ αγαπιούνται.

Η μάνα Φύση καθαρή,
ο αέρας ευωδία.
Η βρώμα πάει, θα χαθεί,
μαζί κι η δυσωδία.
Μικρόβια, αρρώστιες πουθενά,
όλα χαρά, ζωή, υγεία.  

Και ο Θεός θα χαίρεται
με τα καμώματά μας
μιας κι όρισε διαχειριστές,
προστάτες κι εξουσιαστές
στην επί γης δημιουργία Του
εμάς, την αφεντιά μας. 

Αμάν, τι όνειρο γλυκό!
μπορεί να γίνει αλήθεια;
Βεβαίως, φίλοι μου, μπορεί.
Αν κόψουμε όλοι παρευθύς,
την κάκιστη και εγωιστική
τη… σκουπιδοσυνήθεια.  

Εμπρός λοιπόν στην ιερή,
άγια, σωτήρια αλλαγή
βαθιά μες στην καρδιά μας.
Η γη φωνάζει  S.O.S.
Μην κλείνουμε τ’ αυτιά μας.

Δρομπόνης Σωτήριος

……………………………………………..

Χρόνος που  χρειάζονται για να διαλυθούν στη θάλασσα
τα παρακάτω αντικείμενα:

Χάρτινη συσκευασία γάλακτος: 3 μήνες
Κόντρα πλακέ: 1 – 3 χρόνια
Μάλλινο ύφασμα : 1 – 5 χρόνια
Φίλτρο τσιγάρου: 1 – 5 χρόνια
Πλαστική σακούλα: 10 – 20 χρόνια
Νάιλον ύφασμα: 30 – 40 χρόνια
Κονσερβοκούτι: 50 χρόνια
Πλαστικό ποτήρι: 50 χρόνια
Λαστιχιένια σόλα: 50 – 80 χρόνια
Κουτάκι αλουμινίου: 80 – 200 χρόνια
Πλαστικό μπουκάλι: 450 χρόνια
Πετονιά: 600 χρόνια
Γυάλινο μπουκάλι: 1.000.000 χρόνια!!!

ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Ο βράχος της ακρόπολης των Αθηνών αρχίζει να κατοικείται από τη νεολιθική εποχή (4.000 – 3.000 π.Χ.). Τον 6^ο π.Χ. αι. χτίζεται ο 1^ος Παρθενώνας. Το 490 π.Χ. αρχίζει η οικοδόμηση του 2^ου Παρθενώνα. Το 447 π.Χ. με εισήγηση του Περικλή οι Αθηναίοι αποφασίζουν να ανοικοδομήσουν λαμπρότερα τα καμένα ιερά (εξ’ αιτίας των περσικών πολέμων) πάνω στο βράχο της ακρόπολης  και αρχίζει η οικοδόμηση του 3^ου Παρθενώνα και των υπολοίπων κτισμάτων που σώζονται μέχρι και σήμερα.

 Η ακρόπολη των Αθηνών είναι ο σπουδαιότερος από τους θρησκευτικούς χώρους των Αθηναίων στην αρχαία Ελλάδα. Τα διάφορα κτήρια πάνω στον ιερό βράχο χτίστηκαν σε μια εποχή που η Αθήνα γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες της. Μιλάμε για τον 5ο αι. π.Χ. που είναι ο χρυσός αιώνας της Αθήνας ή χρυσός αιώνας του Περικλή, όπως λέγεται, από το μεγάλο πολιτικό άνδρα που σφράγισε την εποχή αυτή με την παρουσία του.

 Ύστερα από τις μεγάλες νίκες των Ελλήνων κατά των Περσών, η Αθήνα φθάνει στο μεγαλύτερο σημείο της δόξας της. Γίνεται η σπουδαιότερη και πιο δοξασμένη απ’ όλες τις ελληνικές πόλεις. Ο Περικλής, που υπήρξε, όπως ειπώθηκε σωστά, « η ψυχή της πόλης του σε μια εποχή που η πόλη του στάθηκε η ψυχή της Ελλάδας », φρόντισε για την ανοικοδόμηση των περισσοτέρων κτισμάτων πάνω στο βράχο της ακρόπολης.

Τα μνημεία που σώζονται σήμερα πάνω στο βράχο είναι τα εξής:

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ : Μεγάλος ναός αφιερωμένος στη θεά Αθηνά που έδωσε και το όνομά της στην πόλη.

ΤΟ ΕΡΕΧΘΕΙΟ : Έχει χτιστεί στο σημείο που έγινε ο αγώνας της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα για την ονοματοθεσία της πόλης. Είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς τους δυο θεούς.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΝΙΚΗΣ (άπτερης Νίκης) : Αφιερωμένος στην Αθηνά Νίκη που χάρισε στους Αθηναίους τις νίκες κατά των Περσών.

ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ : Είναι η πύλη, δηλαδή η είσοδος στον ιερό χώρο της ακρόπολης.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ

ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ : Μνημείο ασύγκριτο σε μεγαλοπρέπεια και τελειότητα. Φτιάχτηκε την εποχή του Περικλή Το χτίσιμό του κράτησε περίπου δέκα χρόνια (447 – 438 π.Χ.). Είναι καμωμένο από λευκό μάρμαρο Πεντέλης. Αρχιτέκτονες του Παρθενώνα είναι ο Ικτίνος κι ο Καλλικράτης. Ο γλύπτης Φειδίας τον στόλισε με ωραίες ανάγλυφες παραστάσεις και αγάλματα. Ο ναός αφιερώθηκε από τους Αθηναίους στη θεά Αθηνά. Έχει 46 κίονες και χωρίζεται σε δυο μέρη. Στο ανατολικό μέρος ήταν ο ναός της Αθηνάς  και είχε μέσα το μεγάλο χρυσελεφάντινό άγαλμά της. Στο δυτικό μέρος ήταν το θησαυροφυλάκιο της πόλης που φυλάγονταν τα χρήματα και διάφορα πολύτιμα αφιερώματα από πολέμους. Ο Παρθενώνας πήρε τ’ όνομά του από τις παρθένες κόρες που έμεναν στο δυτικό μέρος του ναού και ήταν αφιερωμένες στη θεά. Έχει χτιστεί σε δωρικό ρυθμό   ( λιτός ,  χονδροειδής ).

Στον τοίχο του κεντρικού οικοδομήματος υπήρχε μια μαρμάρινη λωρίδα, η Ζωφόρος, διακοσμημένη με ανάγλυφες παραστάσεις από την πομπή των Παναθηναίων (Φειδίας). Εξωτερικά, πάνω από το περιστύλιο, υπήρχε το διάζωμα που ήταν διακοσμημένο με τρίγλυφα και μετόπες, στολισμένες με παραστάσεις από γιγαντομαχίες, κενταυρομαχίες κ.α. Πάνω από το διάζωμα εξείχε χαριτωμένα το γείσωμα της σαμαρωτής στέγης και τα τρίγωνα των δυο στενών πλευρών της, τα αετώματα, που στολίζονταν με παραστάσεις από αγάλματα. Στο ανατολικό αέτωμα παρουσιαζόταν η γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία και στο δυτικό αέτωμα ο αγώνας της με τον Ποσειδώνα για την ονοματοθεσία της πόλης.

Καλλιτεχνικές γραμμές στην αρχιτεκτονική του Παρθενώνα: Εκείνο που κάνει τον Παρθενώνα καλλιτεχνικό αριστούργημα και σαν σύνολο, είναι οι γραμμές που καθορίζουν το σχέδιό του. Τούτες, κάθετες (κιόνων) και οριζόντιες (κρηπιδώματος, περιστυλίου, διαζώματος και στέγης) φαίνονται να είναι ευθείες, όμως καμιά τους δεν είναι ευθεία. Το κρηπίδωμα έχει ελαφρό καμπύλωμα 8 πόντων σε κάθε μακριά πλευρά. Το ίδιο παρουσιάζουν και οι άλλες οριζόντιες γραμμές του Παρθενώνα, κάνοντας το τεράστιο οικοδόμημά του ελαφρό σαν πουλί που φτερουγίζει. Οι κίονές του, ενώ δίνουν την εντύπωση πως όσο πλησιάζουν προς την οροφή τόσο λεπταίνουν και πως είναι κατακόρυφοι, στην πραγματικότητα πριν από τη μέση τους παρουσιάζουν μια μικρή εξόγκωση που δημιουργεί καμπυλότητα και γέρνουν ελαφρά προς τα μέσα σχηματίζοντας με τις προεκτάσεις τους στο άπειρο, τεράστια πυραμίδα. Το αριστουργηματικό αυτό αρχιτεκτονικό σχέδιο και τα όμορφα χρώματα με τα αγάλματα και τα όμορφα στολίδια έκαναν τον Παρθενώνα να είναι ένα ανεπανάληπτο έργο τέχνης.

ΕΡΕΧΘΕΙΟ : Σώζεται σε καλή κατάσταση. Είναι σχεδόν τετράγωνο και χωρίζεται σε δυο μέρη. Το ανατολικό είναι αφιερωμένο στην Αθηνά και το δυτικό στον Ποσειδώνα. Είναι χτισμένο σε Ιωνικό ρυθμό και στο νότιο μέρος έχει τις περίφημες Καρυάτιδες (κοπέλες που λάμβαναν μέρος στην πομπή των Παναθηναίων κρατώντας στο κεφάλι καλάθια με δώρα και λουλούδια για την Αθηνά).

ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΠΤΕΡΗΣ ΝΙΚΗΣ : Είναι κομψός και μικρός, έργο του αρχιτέκτονα Καλλικράτη. Μέσα του υπήρχε το άγαλμα της Αθηνάς Νίκης που χάρισε στους Έλληνες τις νίκες κατά των Περσών και που την ονόμασαν «άπτερη» για να μη φύγει ποτέ από την πόλη. Είναι χτισμένος σε ιωνικό ρυθμό.

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ: Είναι κατασκευασμένα σε κορινθιακό ρυθμό (συνδυασμός δωρικού και ιωνικού). Στην πρόσοψη του κτηρίου υπάρχουν έξι κίονες δωρικού ρυθμού που βαστάνε το αέτωμα και άλλοι έξι ιωνικού ρυθμού που βαστάνε τη στέγη. Κι εδώ έχει χρησιμοποιηθεί το πεντελικό μάρμαρο. Τα προπύλαια είναι έργο του Μνησικλή. Είναι η είσοδος στον ιερό χώρο της ακρόπολης.

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Τα μνημεία της ακρόπολης των Αθηνών πέρασαν πολλές κακουχίες από τότε που χτίστηκαν. Πολλά μάρμαρα καταστράφηκαν ή κλάπηκαν και οι χρήσεις των κτισμάτων κατά καιρούς ποικίλει. Τις μεγαλύτερες καταστροφές τις έπαθε επί τουρκοκρατίας από τον Άγγλο πρεσβευτή Elgin που κατάκλεψε ό,τι είχε απομείνει, βάζοντας ένα συνεργείο από ζωγράφους, ιχνογράφους και ειδικούς τεχνίτες να αφαιρέσουν συνολικά 253 κομμάτια και μια Καρυάτιδα και να τα μεταφέρουν στην Αγγλία. Η χώρα μας έχει διαμαρτυρηθεί πολλές φορές για να επιστρέψουν τα ελγείνια μάρμαρα στην ακρόπολη αλλά το αίτημά μας δεν έχει γίνει ακόμα δεκτό.

Φύλλο Εργασίας

Ποιον αιώνα χτίστηκε ο Παρθενώνας και πώς ονομάζεται ο αιώνας αυτός; Απ.: ………

Ποια σπουδαίες πολεμικές νίκες των Ελλήνων είχαν προηγηθεί λίγο πριν από το χτίσιμο των μνημείων της Ακρόπολης; Απ.: ………..

ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ

Χτίστηκε: ………….

Αρχιτέκτονες: ………….

Γλύπτης: ……………

Ο ναός ήταν αφιερωμένος: …………….

Κίονες (αριθμός): ………

Μέρη του ναού :…………

Στο ανατολικό μέρος ήταν: ……………….

Στο δυτικό μέρος ήταν: ……………………..

Πήρε το όνομα: …………………..

Ο ρυθμός είναι: ………………

Χαρακτηριστικά αυτού του ρυθμού: ………………..

Η διακόσμηση της Ζωφόρου: …………………

Η διακόσμηση του διαζώματος: ………………….

Το ανατολικό αέτωμα: ……………………

Το δυτικό αέτωμα: …………………

Τι πήρε από την Ακρόπολη ο Λόρδος Elgin; ………………….

Γράψε παρακάτω δυο λόγους για τους οποίους νομίζεις ότι πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα τα ελγίνεια μάρμαρα:
1)…………………………………..
2)…………………………………..

ΕΡΕΧΘΕΙΟ

Κατάσταση: ……………

Σχήμα: …………..

Μέρη: …………

Το ανατολικό μέρος είναι αφιερωμένο: ………………

Το δυτικό μέρος είναι αφιερωμένο: …………………….

Ρυθμός: …………………….

Γράψε λίγα λόγια για τις Καρυάτιδες: …………
Πώς πήρε το όνομά της η Αθήνα; ……………..

ΝΑΟΣ ΑΠΤΕΡΗΣ ΝΙΚΗΣ

Ο ρυθμός του ναού: ………………

Αρχιτέκτονας:……………..

 Τι υπήρχε μέσα στο ναό; ………………

«Άπτερη Νίκη» σήμαινε για τους Αθηναίους: ………….

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Ρυθμός: ………………

Ο ρυθμός αυτός είναι συνδυασμός: ……………..

Αρχιτέκτονας:……………….

Κίονες: ……………….

Τα προπύλαια είναι: ……………………………….

2^ο Φύλλο Εργασίας

Γράψε λίγα λόγια για τον Περικλή: ……….

Γράψε με λίγα λόγια τις διαφορές μεταξύ δωρικού και ιωνικού ρυθμού:…………..

Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Μεγάλος Αθηναίος πολιτικός που έδωσε το όνομά του στον αιώνα που έζησε.   ——–

Η θεά που έδωσε το όνομά της στην Αθήνα.   —–

Οι πιο γνωστοί είναι ο δωρικός και ο Ιωνικός.   ——

Ήταν ο Ποσειδώνας.—-

Ένα από τα κτίσματα της Ακρόπολης που σώζεται σήμερα.——–

Ήταν ο Παρθενώνας.—-

Αυτό το φωνήεν υπάρχει μέσα στη Ζωφόρο του Παρθενώνα.—–

Οι Αθηναίοι δεν ήθελαν να φύγει ποτέ από την πόλη τους.—-

Ήταν χρυσελεφάντινο και παρίστανε τη θεά Αθηνά.——

Ο γλύπτης που στόλισε με παραστάσεις και αγάλματα τον Παρθενώνα. (αντίστροφα)——-

Τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών κινδυνεύουν

Γράψε παρακάτω τους κινδύνους που απειλούν να καταστρέψουν σήμερα τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών και πρότεινε τρόπους αντιμετώπισής τους

Κίνδυνοι: …………

Τρόποι αντιμετώπισης: ………….

Καλέ τι μας λες εκεί!
Δεν είμ’ άδειο εγώ σακί,
να μου βάζουν στο κεφάλι
ό,τι κι όσα θέλουν άλλοι.

Τι θα φάω, τι θα πιω,
με τι ρούχα θα ντυθώ,
ποιο παιχνίδι θ’ αποχτήσω
και ποια τσίχλα θα μασήσω.

Όλη μέρα ολόγυρά μου,
διαφήμιση κυρά μου,
προσπαθείς με κάθε τρόπο
στην καρδιά μου να βρεις τόπο.

Κι όλο πιότερο γλυκαίνεις
κι όλο πιο πολύ ομορφαίνεις,
αλλά… μην πανηγυρίζεις,
γιατί δε με ξεμυαλίζεις.

Μαρία Γουμενοπούλου
(Βιβλίο Γλώσσας Β΄ Δημοτικού)

Υ.Γ. Το 40% των διαφημίσεων απευθύνονται στα παιδιά. Γιατί άραγε;

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
(Ιστορία και έννοια του αθλητισμού)

Αθλητισμός σημαίνει
γυμναστική, υγεία,
προπόνηση με μέθοδο,
χαρά και ευεξία.

Γνωστός απ’ τους πρωτόγονους
π’ ανέβαιναν στα δέντρα
και ζώων κυνηγούσανε
το κρέας και το δέρμα.

Στ’ αρχαία χρόνια είχαμε
στην Ολυμπία αγώνες,
Νέμεα, Πύθια, Ίσθμια,
για δώδεκα αιώνες.

Άλμα, Δρόμος, Ακόντιο,
Παγκράτιο, Πυγμαχία
Πάλη, Δίσκος, Πένταθλο
και Λαμπαδηδρομία.

Κολύμβηση, Κατάδυση,
αγώνες με τα πλοία
με Σαλπιγκτές και Κήρυκες
και Αρματοδρομία.

Θαυμάσια αθλήματα
με αυστηρούς κανόνες,
μελέτη και οργάνωση
σε όλους τους αγώνες.

Παίρνανε μέρος Έλληνες,
γυμνάζανε το σώμα,
χαλκεύανε και την ψυχή
κι δόξα τους αιώνια.

Μήλο, στεφάνι της ελιάς
ή σέλινου ή δάφνης
τους δίνανε για έπαθλο,
αν θέλεις για να μάθεις.

Το έπαθλο τους το ’διν(ε)
αυστηρός Ελλανοδίκης
κι απ’ τη χαρά τους κλαίγανε
για την τιμή της νίκης.

Πολλά χρονάκια πέρασαν
κι  “αγύμναστοι” αιώνες
κι είναι παγκόσμιο γεγονός
και πάλι αυτοί οι αγώνες.

Σε όλη την υφήλιο
της Ολυμπίας φλόγα
καλεί τον κάθε αθλητή
ν’ αγωνιστεί και τώρα.

Μες τα παλιά αθλήματα
προσθέσανε και νέα
εξ ίσου καταπληκτικά
για σένα και για μένα.

Ενόργανη, ποδόσφαιρο,
βόλεϊ, μπάσκετ, στίβος,
Τζούντο, μοντέρνο πένταθλο
κι ωραίο τραμπολίνο.

Τοξοβολία, χόκεϊ,
βάρη, ποδηλασία,
κανόε καγιάκ, Τάε κβον ντο,
ιππασία, ξιφασκία.

Αν θέλεις να ’σαι αθλητής,
μετάλλια να παίρνεις,
παγκόσμια να δοξαστείς,
θα πρέπει να προσέχεις.

Θα τρως με μέτρο φαγητό,
προπόνηση μη χάνεις,
ποτά, ξενύχτια, κάπνισμα,
ποτέ σου να μην κάνεις.

Σέβεσαι τον αντίπαλο,
προσέχεις τους κανόνες,
κερδίζεις πάντα τίμια
σε όλους τους αγώνες.

Με βία, εσύ, φανατισμό,
χρηματισμό και ντόπινγκ
σχέση ποτέ μην αποκτάς
να μη χαθούν οι κόποι.

Μάθατε τώρα, φίλαθλοι!
Αγαπήστε και φροντίστε
με τον σωστό αθλητισμό
για πάντα να αθλείστε.

Το άγχος θ’ αποβάλλετε,
με φίλους γυμναστείτε,
κοινωνικοί θα γίνετε
θα εκπολιτιστείτε.

Δρομπόνης Σωτήριος
Ιούνιος 2016

Το παραπάνω ποίημα αφιερώνεται σε «φίλαθλο» συμπολίτη μας  με την ολοκάρδια ευχή σύντομα να γνωρίσει τι είναι σωστός αθλητισμός, τι σημαίνει αληθινός φίλαθλος που αγαπάει πραγματικά την ομάδα του, που σέβεται τους κανόνες και τους αντιπάλους του, που δε φανατίζεται εναντίον τους, δε βρίζει και δε λερώνει τοίχους σπιτιών, πινακίδες της Τροχαίας, ιστορικά μνημεία, αγάλματα και δημόσια κτήρια (Λύκεια, Γυμνάσια, Δημοτικά Σχολεία) της πόλης μας με συνθήματα υπέρ της δικής του ομάδας και βρισιές για τους οπαδούς των άλλων ομάδων προσπαθώντας με βία και φανατισμό να μας δείξει την αξία της.
Δυστυχώς, το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει όλους τους συμπολίτες του να αντιπαθούν την ομάδα του, να φανατίζει εναντίον της τους οπαδούς των άλλων ομάδων και να βρομίζει την όμορφη πόλη μας. Επίσης μόνος του προσβάλλει την ωραία και μεγάλη ομάδα του κι όλους τους φιλάθλους της που την αγαπούν και την υποστηρίζουν, γιατί μ’ αυτά που κάνει είναι σαν να μας λέει ότι αυτή η ομάδα δεν έχει πραγματική αξία και προσπαθεί να την αποκτήσει με την επιβολή βίας  (υβριστικά συνθήματα) εναντίον των αντιπάλων της.
Εύχομαι να μετανιώσει και ν’ αρχίσει να σβήνει ένα ένα όλα αυτά τα ανόητα συνθήματα που έχει γράψει. Αυτή θα είναι μια καλή αρχή για να γίνει γνήσιος, αληθινός φίλαθλος και να γνωρίσει την έννοια του σωστού αθλητισμού και τα πολλά οφέλη της για τον ίδιο προσωπικά και για όλη την κοινωνία.

Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία.

Ο πόθος του Πιερ ντε Κουμπερτέν ήταν να εντάξει τον Αθλητισμό σε μια σφαιρική, παιδαγωγική και ανθρωπιστική προοπτική. Ο αθλητισμός δεν ήταν, κατά την άποψη του, αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στην υπηρεσία του πολίτη”.

Ωστόσο, πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο ασκείται, ωστόσο αν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα κι αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο, αθλείται. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης.

Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών.

Η λέξη αθλητισμός ως έννοια διαμορφώθηκε στους μετά-ομηρικούς χρόνους, καθώς η λέξη αυτή δεν συναντάται ούτε στην Οδύσσεια ούτε στην Ιλιάδα. Πιθανότατα, η έννοια διαμορφώθηκε με την καθιέρωση των ιερών αγώνων (Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα Ολύμπια εν Δίω, Πύθι, Νέμεα, Ίσθμια κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. Ο αθλητισμός υπό αυτήν την μορφή είναι καθαρά αγωνιστικός κάτι βέβαια που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων το 392/93 μ.Χ. από τον Θεοδόσιο Α’. Ο αθλητισμός θα επανεμφανιστεί αργότερα στις αρχές του 19ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία ως σπορ (sport). Εντούτοις, η λέξη σπορ είναι γαλλική και χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα. Ήταν ταυτόσημη με το παιχνίδι και τη διασκέδαση.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι καθιέρωσαν πρώτοι τους αγώνες δρόμου, βάδην και την πάλη, περίπου την 3η χιλιετία π.Χ. Η Ελλάδα όμως στάθηκε η αληθινή κοιτίδα του αθλητισμού, γιατί εκεί ο αθλητισμός πήρε τη μορφή του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας. Στην Αρχαιότητα, ιεροί αγώνες θεωρούνταν μόνο οι στεφανίτες, οι αγώνες δηλαδή που είχαν ως έπαθλο τον κότινο.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του γιου του Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμη που παρατήρησε ότι ακόμα και αν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί από τους Πέρσες, δεν παρέλειπαν να μην διοργανώσουν τους Ζ’ Ολυμπιακούς Αγώνες.

“Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής”

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ., για να κατευνάσουν οι Έλληνες την οργή των θεών και να τους ευχαριστήσουν για τις ευεργεσίες τους. Για τη λαϊκή αντίληψη, με τους αγώνες αυτούς θα κέρδιζαν την εύνοια των θεών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Ο αθλητής που κέρδιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στεφανώνονταν με το στεφάνι της αγριελιάς, γύριζε θριαμβευτής στην πατρίδα του και οι συμπατριώτες του γκρέμιζαν σ’ ένα σημείο τα τείχη της πόλης, για να περάσει από κει ο νικητής -ενέργεια καθαρά συμβολική, που σήμαινε πως η πόλη που αναδείκνυε Ολυμπιονίκες δεν είχε ανάγκη από τείχη για να προασπίσει την ασφάλειά της.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., και κατά την περίοδο της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι αθλητικοί αγώνες εκφυλίστηκαν και μεταβλήθηκαν σε αιματηρούς αγώνες του Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου. Οι αγώνες αυτοί ήταν αιματηρές συγκρούσεις μονομάχων, που τους έφερναν αντιμέτωπους μέσα σε τεράστια στάδια.

Ακολουθεί μία εποχή, μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όπου ο αθλητισμός ήταν μόνο για τους ευγενείς. Το πιο σημαντικό άθλημα ήταν οι έφιπποι ιπποτικοί αγώνες μέχρι θανάτου. Οι αντίπαλοι, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, ρίχνονταν καταπάνω ο ένας στον άλλον, χωρίς να τηρούν κανένα αγωνιστικό νόμο ή κανόνα.

Τον 12ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να αγωνίζονται μεταξύ τους με πιο ειρηνικό τρόπο. Πετούσαν μεγάλες σφαίρες, όπως ρίχνουν σήμερα βάρη. Οι σφαίρες που πετούσαν ήταν από στουπί, τυλιγμένες με δέρμα προβάτου, και τις έριχναν πάνω στον τοίχο. Στην αρχή τις πετούσαν με γυμνό χέρι, σιγά-σιγά όμως η σφαίρα αυτή άλλαξε μορφή. Από τον 16ο αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι ρακέτες, οι πρωτόγονες εκείνες σφαίρες αποτέλεσαν τις σύγχρονες μπάλες της αντισφαίρισης.

Από το 1896 με την θέσπιση των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες και κανονισμοί για τα αθλήματα, οι φάσεις των αγωνισμάτων, καθώς και οι εξειδικεύσεις στον τομέα του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ είναι σαφώς ο μοχλός για την παγκοσμιοποίηση του αθλητισμού, ενός προϊόντος μοναδικού καθώς μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων. Με την σύσφιξη των διεθνών σχέσεων, αυξάνεται ο αριθμός των αθλητών και των αθλουμένων, δημιουργούνται νέοι κυβερνητικοί και μη οργανισμοί, ενώ βελτιώνονται και οι αθλητικοί αγώνες. Οι αθλητικοί οργανισμοί μπορούν να διακριθούν στα Σωματεία, στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες, στις ομοσπονδίες, στα τμήματα αμειβομένων αθλητών, στη Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, καθώς και στους συνδέσμους προπονητών, διαιτητών και κριτών.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τι εἶναι ἡ Παναγία μας σύμφωνα μὲ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνοκαὶ τοὺς δύο Παρακλητικοὺς κανόνες (Μικρόν καὶ Μέγαν) ποὺ ψάλλει ὁ λαός πρὸς τιμήν της τὸν Δεκαπενταύγουστο.

1. Ἀβοήθητων δύναμις
2. Ἀγαθή
3. Ἀγαθῶν ἡ αἰτία
4. Ἄγαμος
5. Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν (τὴν ἐγκωμιάζουν)
6. Ἁγία
7. Ἁγία Ἁγίων μείζων
8. Ἁγία Παρθένος
9. Ἁγνείας θησαύρισμα
10. Ἁγνή
11. Ἁγνὴ Παρθένος Θεοτόκος
12. Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις,
13. Ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσα
14. Ἀειμακάριστος
15. Ἀειπάρθενος
16. Ἀθλητῶν στεφάνωμα
17. Αἰτεῖται τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν
18. Αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως
19. Ἀκατανόητον βάθος (εἰς τὸ ὁποῖον ὁ νοῦς δὲν δύναται νὰ διεισδύσῃ)
20. Ἀκατανόητον θαῦμα
21. Ἀκήρατος (καθαρωτάτη)
22. Ἄκουσμα καὶ λάλημα φρικτόν
23. Ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου
24. Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα της τὴν σεπτήν
25. Ἀληθὴς Θεοῦ λοχεύτρια
26. Ἀληθῶς Θεοτόκος
27. Ἄμετρον τὸ ἔλεός της
28. Ἄμετρος κηδεμονία μας
29. Ἄμετρος συμπάθεια πρὸς ἡμᾶς
30. Ἀμνὰς Κυήσασα, Θεοῦ ἀμνὸν
31. Ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ
32. Ἀμόλυντος
33. Ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα
34. Ἀνασταίνει ἐκ φθορᾶς νοσημάτων
35. Ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα
36. Ἀνεγέννησε τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς
37. Ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας
38. Ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων
39. Ἀντιλαμβάνεται καὶ ῥύει ἡμᾶς τῶν αἰωνίων βασάνων
40. Ἀντίληψις κραταιά εἰς τὴν ὁποία καταφεύγομεν
41. Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν αὐτήν
42. Ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον
43. Ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων
44. Ἁπάντων τῶν Δικαίων, θεῖον ἐγκαλλώπισμα
45. Ἀπειρόγαμος (δὲν ἔχει λάβει πεῖραν γάμου)
46. Ἀπὸ τὴν Θεοτόκον ζητοῦμε βοήθεια
47. Ἄρουρα (γῆ εὐφορωτάτη) βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν
48. Ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστασία
49. Ἀρχηγός νοητῆς ἀναπλάσεως
50. Ἀσθενῶν συμμαχία
51. Ἄσπιλος
52. Ἄσπιλος (ἀκηλίδωτος, ἀμίαντος)
53. Ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ
54. Ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον
55. Ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα
56. Ἄστρον ἄδυτον, εἰσάγον κόσμω, τὸν μέγαν Ἥλιον
57. Αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας
58. Αὐλὴ λογικῶν προβάτων
59. Αὐτή διατηρεῖ τὸ κράτος ἀπροσμάχητον
60. Ἄφθορος
61. Ἄφλεκτος βάτος
62. Ἄχραντος (ἀνέγγιχτος, ἀμόλυντος)
63. Βάθος ἀμέτρητον (βάθος πνευματικόν ἀμέτρητον)
64. Βάθος δυσθεώρητον καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς
65. Βασίλισσα
66. Βαστάζει τὸν βαστάζοντα πάντα
67. Βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα
68. Βοήθεια (σὲ ὅσους μὲ πίστη τὴν ἐπικαλοῦνται)
69. Βοήθεια χαλεπαῖς ἀῤῥωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν
70. Βοηθός καὶ σωτηρία (τῶν εἰς αὐτὴν προστρεχόντων ἐκ πίστεως)
71. Βοηθός, διώκτης καὶ ῥύστης ἀπὸ τὶς ζάλες τοῦ βίου ποὺ μὲ κυκλώνουν
72. Βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους
73. Βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις
74. Βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα
75. Βροτῶν (ἀνθρώπων) ἡ σωτηρία
76. Βρύση ἀπείρων θαυμάτων
77. Βυθός τοῦ ἐλέους
78. Βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα
79. Γάλακτι ἐξέθρεψε, νεύματι τὸν τρέφοντα, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν
80. Γαλουχεῖ τὸν Δεσπότην (τὸν Χριστόν)
81. Γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως
82. Γεμίζει εὐφροσύνη τὴν καρδίαν μου
83. Γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανόν
84. Γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον
85. Γῆς τὸ θεμέλιον
86. Γρήγορη πρεσβεία (εἰς τὸν Θεόν)
87. Δάμαλις τὸν μόσχον ἡ τεκοῦσα
88. Δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα
89. Δὲν ἀποποιεῖται ῥοήν μου τῶν δακρύων
90. Δὲν ἔχω νὰ τῆς προσφέρω δῶρο ἄξιο, τῆς εὐχαριστίας, ἀνθ’ ὧνπερ ἀπήλαυσα, τῶν δωρημάτων, καὶ τῆς ἀμετρήτου αὐτῆς χρηστότητος
91. Δὲν μποροῦμε νὰ διηγηθοῦμε ἐπάξια τοὺς ἀμέτρους οἰκτιρμοὺς της
92. Δὲν παραβλέπει ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς
93. Δὲν παραβλέπει ὅσους τὴν ὑμνοῦν καὶ τὴν δοξολογοῦν εἰς τοὺς αἰῶνας
94. Δὲν παραβλέπει ποντούμενόν με σάλῳ, βιοτικῶν κυμάτων
95. Δὲν ὑπάρχει δι’ αὐτήν ἐπάξιον ἐγκώμιον καὶ ὀνομασία
96. Δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί
97. Δέσποινα
98. Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ
99. Δέσποινα τοῦ κόσμου
100. Δέχεται παρακλήσεις ἀναξίων αὐτῆς ἱκετῶν
101. Δέχεται τὴν δέησιν τῶν ἱκετῶν της
102. Διὰ τῆς Θ/κου ἀπὸ γῆς εἰς ὕψος ἤρθημεν
103. Διὰ τῆς Θ/κου βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης
104. Διὰ τῆς Θ/κου γινόμαστε μέτοχοι ἀϊδίου χαρᾶς
105. Διὰ τῆς Θ/κου γίνονται εὔλαλοι οἱ ἄλαλοι (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
106. Διὰ τῆς Θ/κου ἐγείρονται τρόπαια
107. Διὰ τῆς Θ/κου ἐγυμνώθη ὁ ᾍδης
108. Διὰ τῆς Θ/κου ἐκ τοῦ πτώματος ἡμῶν ἐξανέστημεν
109. Διὰ τῆς Θ/κου ἐλύθη παράβασις
110. Διὰ τῆς Θ/κου ἐνεδύθημεν δόξαν
111. Διὰ τῆς Θ/κου ἐχθροὶ καταπίπτουσι
112. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ ἀρὰ (κατάρα) ἐκλείψει
113. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ Ἐκκλησία συντηρεῖται ἐν εἰρήνῃ βαθεῖα
114. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ χαρὰ ἐκλάμψει
115. Διὰ τῆς Θ/κου ἡμεῖς ἐθεώθημεν
116. Διὰ τῆς Θ/κου ἠνοίχθη Παράδεισος
117. Διὰ τῆς Θ/κου λεπροὶ ἀποκαθαίρονται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
118. Διὰ τῆς Θ/κου νεκροὶ ζωοποιοῦνται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
119. Διὰ τῆς Θ/κου νεουργεῖται ἡ κτίσις
120. Διὰ τῆς Θ/κου νόσοι διώκονται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
121. Διὰ τῆς Θ/κου πνευμάτων ἀερίων τὰ πλήθη ἥττηνται
122. Διὰ τῆς Θ/κου χαρᾶς πληρούμεθα καὶ ζωὴν κληρονομοῦμεν
123. Διασκεδάζει (διώχνει) τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην
124. Διασκεδάζει (διώχνει) τὸν ψυχικὸν τάραχον
125. Διασώζει ἀπὸ κινδύνων
126. Διαφυλάττει ἡμᾶς ἐλευθέρους (ἐκ τοῦ πονηροῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας)
127. Δίδει εἰς ἡμᾶς τῆς εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον
128. Δίδει τὴν ἀκήρατον χαράν
129. Δοξάζω, ὑμνολογῶ καὶ μεγαλύνω, τὴν ἄφατον αὐτῆς πρός με συμπάθειαν
130. Δύναται γάρ πάντα ὡς πανσθενοῦς, Δεσπότου Θεοῦ Μήτηρ
131. Δυσωπεῖ τὸν Κύριόν της καὶ Υἱόν, τῆς ἐχθρῶν κακουργίας μὲ ῥύσασθαι
132. Δυσωπεῖ τὸν Υἱὸν της καὶ ρύει ἡμᾶς τῶν πταισμάτων, ψυχῆς τε μολυσμάτων
133. Δωδεκάτειχη πόλις
134. Ἐβάσταξε τὸν πάντα βαστάζοντα (τὸν Θεόν)
135. Ἐγέννησε τὸν Θελητὴν τοῦ ἐλέους
136. Ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα καὶ Θεόν
137. Ἐδυσωπεῖ (ἱκετεύει) τὸν Κύριον δι’ ἡμᾶς
138. Εἶναι ἀνεξερεύνητος ὁ βυθός τῶν ὑπὲρ νοῦν θαυμάτων της τῶν τετελεσμένων διηνεκῶς
139. Εἰς αὐτήν ἀναθέτουμε τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μας
140. Εἰς αὐτὴν θαῤῥῶ καὶ καυχῶμαι
141. Εἰς αὐτὴν θαῤῥῶν κατέφυγον
142. Εἰς αὐτὴν μόνην ἐλπίζω
143. Εἰς αὐτὴν μόνην καυχῶμαι
144. Εἰς αὐτὴν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν
145. Εἰς τὴν γαστέρα της οἴκησε ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος
146. Εἰς τὴν σκέπην της προστρέχω
147. Ἐκ κινδύνων λυτρώνει ἡμᾶς
148. Ἐκ παντοίων κινδύνων μᾶς ἐλευθερώνει
149. Ἐκ των δεσμῶν τῶν τοῦ ᾍδου, πρὸς ζωὴν ἀνήγαγε, εἰς γῆν με ῥεύσαντα
150. Ἐκήδευσαν τὸ σῶμα της οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι
151. Ἐκύησε τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν
152. Ἐλεήμων
153. Ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος
154. Ἐλέους πηγή
155. Ἐλπίδα καὶ στήριγμα
156. Ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων
157. Ἐλπὶς ἀπηλπισμένων
158. Ἐλπὶς καὶ προστασία τῶν πιστῶν
159. Ἔμψυχος ναὸς
160. Ἔμψυχος Παράδεισος τὸ ξύλον, ἐν μέσῳ ἔχων ζωῆς, τὸν Κύριον
161. Ἔμψυχος τράπεζα, ἡ ὁποία ἐχώρησε τὸν Ἄρτον τῆς ζωῆς, τὸν Κύριον
162. Ἐν ταῖς ζάλαις, λιμένας
163. Ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθός
164. Ἐν ταῖς λύπαις, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη
165. Ἐν ταῖς νόσοις ταχινὴ βοήθεια
166. Ἐν τῇ νηδύϊ (κοιλία) αὐτῆς ἐβάστασε ἀκόπως τὸν Υἱόν τοῦ Θεοῦ
167. Ἐν τῇ φοβερᾷ ἥμερα της κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης του Υἱοῦ αὐτῆς καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα
168. Ἐν τοῖς κινδύνοις, ῥύστις
169. Ἐν τῷ παρόντι βίω θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός
170. Ἐνδιαίτημα (κατοικία) τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως
171. Ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ
172. Ἐνουθέτησε τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν
173. Ἐξ αιτίας τῆς κυοφορίας της, ἡμεῖς, οἱ πρώην ἀπάτη γυμνωθέντες, στολὴν ἀφθαρσίας ἐνεδύθημεν
174. Ἐξ αἰτίας της, ἡμεῖς, οἱ καθεζόμενοι, ἐν σκότει παρα-πτώσεων, φῶς κατωπτεύσαμεν
175. Ἐξ αὐτῆς ἡ δρόσος ἀπέσταξε φλογμὸν (φλόγα) πολυθεϊας λύσασα
176. Ἐξ ἧς ῥέει μέλι καὶ γάλα
177. Ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσα
178. Ἐπιβλέπει μὲ εὐμένεια εἰς τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν
179. Ἐπισκέπτεται τὴν κάκωσιν ἣν ἔχω
180. Ἐποίησε εἰς αὐτὴν μεγαλεῖα ὁ Δυνατός (ὁ Θεός)
181. Ἔσχεν ἐν μήτρᾳ, τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν
182. Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον (τὸν Χριστὸν)
183. Εὐλογημένη
184. Εὐλογημένη ἐν γυναιξί
185. Εὐλογημένη Θεοτόκος
186. Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας της (ὁ Χριστός)
187. Εὐρύχωρον σκήνωμα, τοῦ Λόγου
188. Εὐσπλαγχνίας ἡ ἄβυσσος
189. Ἔχει μητρικὴ παῤῥησία
190. Ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας (Ζωή, διότι τροφοδοτεῖται ἀπὸ «μυστικὸν συμπόσιον», ἀπὸ τὴν ἄφθονον καὶ πλουσίαν χάριν τοῦ Θεοῦ, ὅσον οὐδὲν ἄλλο δημιούργημα.)
191. Ζώσα καὶ ἄφθονος πηγή
192. Ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν (τὸν Χριστόν)
193. Ἡ ἀνοίξασα τὴν κεκλεισμένην Ἐδὲμ
194. Ἡ ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις
195. Ἡ Ἄρτον ζωῆς χωρήσασα
196. Ἡ ἀφορμή ποὺ τὰ ἐπίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ οὐράνια
197. Ἡ ἀφορμή ποὺ τὰ οὐράνια συναγάλλονται τῇ γῇ
198. Ἡ βοήθεια, τῶν πιστῶς δεομένων εἰς αὐτήν
199. Ἡ γαστήρ της γέγονεν, εὐρυχωροτέρα τῶν οὐρανῶν (διότι ἐδέχθη μέσα της τὸν Θεόν)
200. Ἡ γεννήσασα Φῶς τὸ ἀπρόσιτον .
201. Ἡ γέφυρα ὄντως, ἡ μετάγουσα, ἐκ θανάτου πάντας πρὸς ζωήν
202. Ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας
203. Ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα
204. Ἡ εἰσάγουσα εἰς τὴν ἄνω ζωὴν τὸ ἀνθρώπινον
205. Ἡ ἐπὶ γῆς ἀσπόρως κυοφορήσασα
206. Ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις των εἰς αὐτήν προστρεχόντων
207. Ἡ ἔχουσα εἰς τὸν Θεὸν μητρικήν παρρησία
208. Ἡ θεία εἴσοδος, τῶν σωζομένων
209. Ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ λυτῆρα τῶν νόσων ἐκύησε
210. Ἡ Θεὸν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις τῇ παραδόξω αὐτῆς κυήσει ἑνώσασα
211. Ἡ κατακλυσμοῦ τῆς ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον
212. Ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας
213. Ἡ κόσμω τεκοῦσα σωτηρίαν
214. Ἡ κυήσασα τὸν εὔσπλαγχνον καὶ Σωτῆρα πάντων (τὸν Χριστὸν)
215. Ἡ κυήσασα τὸν ἰατῆρα (ἰατρόν) τῶν ἀνθρώπων (τὸν Χριστόν)
216. Ἡ μόνη ἄμωμος, ἐν γυναιξὶ καὶ καλή
217. Ἡ μόνη βλαστήσασα, τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον
218. Ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν
219. Ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα
220. Ἡ μόνην ἐλπίδα μας
221. Ἡ μοχλούς, καὶ πύλας Ἄδου, τῷ τόκῳ της συντρίψασα
222. Ἡ ὄντως Θεοτόκος
223. Ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα
224. Ἡ περιστερά, ἡ τὸν ἐλεήμονα ἀποκυήσασα
225. Ἡ πλέξασα τῷ κόσμω, ἀχειρόπλοκον στέφανον
226. Ἡ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσα ἡμᾶς
227. Ἡ προστατεύουσα ἀεί, τῶν τιμώντων αὐτήν
228. Ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα (ἥνωσε τὰ ἀντίθετα, δηλαδὴ τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανόν)
229. Ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον
230. Ἡ τέξασα, τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως
231. Ἡ τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα
232. Ἡ τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις των πονηρῶν  δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα
233. Ἡ τὴν ἀπωσθεῖσαν φύσιν του γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα
234. Ἡ τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα
235. Ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας
236. Ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα (τὸν Χριστόν)
237. Ἡ τὸν κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον
238. Ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα
239. Ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα
240. Ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων
241. Ἡ τοῦ θανάτου τὸ κράτος ἐξαφανίσασαν
242. Ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἔλπις
243. Ἡ φῶς τεκοῦσα τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον
244. Ἡδύπνοον (εὐῶδες) κρίνον πιστοὺς εὐωδιάζον
245. Ἡλιοστάλακτος θρόνος
246. Ἡμῶν τῶν πιστῶν τὸ διάσωσμα
247. Θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν
248. Θεία σκέπη
249. Θεία, καὶ μανναδόχος στάμνος
250. Θεογεννῆτορ
251. Θεογεννήτρια
252. Θεοδόχος (Εἶχε δεχθῇ ἐντὸς τῆς κοιλίας της τὸν Θεόν)
253. Θεόληπτος (ἀφιερωμένη ἐξ ὁλοκλήρου εὶς τὸν Θεόν)
254. Θεομακάριστος
255. Θεομῆτορ (Μητέρα τοῦ Θεοῦ)
256. Θεονύμφευτος
257. Θεόνυμφος (Νύμφη τοῦ Κυρίου)
258. Θεοτόκος (Γέννησε τὸν Θεόν)
259. Θεοτόκος Παρθένος
260. Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα
261. Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία
262. Θεραπεύει σωμάτων μαλακίας καὶ ψυχῶν ἀῤῥωστίας
263. Θεραπεύει τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος
264. Θερμὴ ἀντίληψις
265. Θερμὴ προστασία
266. Θερμὸν ἱλαστήριον
267. Θησαυρὸς σωτηρίας
268. Θησαυρός τῆς ζωῆς ἀδαπάνητος
269. Θλιβομένων χαρὰ καὶ ἀντίληψις
270. Θνητῶν πρὸς Θεὸν παῤῥησία
271. Θρηνῶ καὶ στενάζω, μὴ μὲ παρίδη τὸν ἄθλιον
272. Θρόνος πύρινος τοῦ Παντοκράτορος
273. Θρόνος, πυρίμορφος Κυρίου
274. Θυγατέρα (Κόρη)
275. Θυμίαμα εὔοσμον
276. Θύρα μετανοίας
277. Ἰᾶται (θεραπεύει) τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος
278. Ἰᾶται τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν
279. Ἰᾶται τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν
280. Ἱερὸν καταφύγιον
281. Ἱκετεύει τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
282. Ἱκετεύει τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
283. Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου
284. Ἰσχὺς καὶ ὀχύρωμα τῶν ἀνθρώπων
285. Καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν
286. Κὰθε πιστός αἰτεῖται ἀπὸ τὴν Θεοτόκο τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως
287. Καθέδρα τοῦ Βασιλέως
288. Καθέδρα τοῦ Βασιλέως
289. Καλὴ κουροτρόφος παρθένων (τροφός καὶ διδάσκαλος τῶν παρθένων)
290. Καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα
291. Κατάπτωσις τῶν δαιμόνων
292. Καταφυγή, σκέπη καὶ ἀγαλλίαμα τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
293. Κατευνάζει τὸν κλύδωνα τῶν ἐμῶν πταισμάτων
294. Κατευνάζει τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον
295. Καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν
296. Κεχαριτωμένη (Ἔλαβε πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας)
297. Κηρύττω, μεγαλύνω, ψυχῇ τε καὶ καρδίᾳ, καὶ λογισμῷ καὶ γλώσσῃ πάντοτε τὰς εὐεργεσίας της εἰς ἐμέ
298. Κιβωτός χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι
299. Κλῖμαξ (σκάλα) γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι
300. Κλῖμαξ ἐπουράνιος, δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός
301. Κογχύλη πορφύραν θείαν βάψασα, ἐξ αἱμάτων της, τῶ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων
302. Κόρη πανύμνητος
303. Κόσμου Δέσποινα
304. Κόσμου διάσωσμα
305. Κόχλος (κογχύλη) ἡ τόν θεῖον μαργαρίτην, προαγαγοῦσα
306. Κραταιὰ σκέπη ὅλων τῶν πιστῶν
307. Κραταίωμα
308. Κρατὴρ (δοχεῖον, ποτήριον) κιρνῶν ἀγαλλίασιν
309. Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις
310. Κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις
311. Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν
312. Κυρίως Θεοτόκος
313. Λαμβάνει πρόνοια διὰ τὰς ψυχικὰς & σωματικὰς ἀσθενείας μας
314. Λαμπὰς ἄσβεστος
315. Λάμπει τὸ φῶς τὸ χαρμόσυνον
316. Λαμπρὸν τῆς χάριτος γνώρισμα
317. Λειμώνας τῆς τρυφῆς (λιβάδι πνευματικῆς ἀπολαύσεως)
318. Λιμένας τῶν ψυχῶν
319. Λιμὴν δι’ ἡμᾶς ποὺ πλέομεν εἰς τὴν θάλασσαν τοῦ βίου
320. Λιμὴν καὶ προστασία τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
321. Λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων
322. Λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν
323. Λύνει τὴν ἀχλύν (ὁμίχλη) τῶν πταισμάτων μου τῷ φωτισμῷ τῆς λαμπρότητός της
324. Λυτρώνει ἐκ κινδύνων
325. Λυτρώνει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, θλίψεως καὶ νόσου καὶ βλάβης
326. Λυτρώνει ἡμᾶς δεινῶν συμφορῶν, καὶ βλάβης καὶ κινδύνων, καὶ πειρασμῶν, μὲ τὸ ἀμέτρητο ἔλεός της
327. Λυτρώνει ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας
328. Λυτρώνει ἡμᾶς ἐκ τῶν δεινῶν
329. Λυχνία καὶ στάμνος, Μάννα φέρουσα
330. Μακαρία ἡ κοιλία της ἡ βαστάσασα (τὸν σαρκωθέντα Θεόν)
331. Μακάριοι οἱ μαστοί της ποὺ ἐθήλασαν (τὸν σαρκωθέντα Θεόν)
332. Μακαριοῦσιν αὐτὴν πᾶσαι αἱ γενεαί
333. Μαρία, Κυρία πάντων ἡμῶν
334. Μᾶς ἀπαλλάσσει πειρασμῶν, βαρβαρικῆς ἁλώσεως καὶ πάσης ἄλλης πληγῆς
335. Μᾶς βλέπει μὲ τὸ σπλαχνικό της βλέμμα
336. Μᾶς ἐλεεῖ
337. Μᾶς εὐεργετεῖ
338. Μᾶς προστατεύει καὶ μᾶς βοηθάει ἀπὸ περιστάσεις, θλίψεις, ἀνάγκες, συμφορές καὶ πειρασμοὺς τοῦ βίου
339. Μᾶς σώζει
340. Μᾶς σώζει ἐκ τοσούτου κλύδωνος, καὶ δεινῶν κινδύνων
341. Μὲ σένα Θεοτόκε ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί
342. Μὲ σένα θεοτόκε ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί
343. Μὲ σώζει ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου
344. Μὲ τὴ δύναμή της μὲ σκεπάζει, μὲ φυλάει ἄτρωτον, ἐκ παντὸς κινδύνου, καὶ ἐξ ἐχθρῶν τῶν πολεμούντων καὶ μισούντων με
345. Μεγάλη ἡ χρηστότητα (καλοσύνη), καὶ ἄπειρα τὰ θαύματά της
346. Μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετος
347. Μεσιτεύει πρὸς τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα (τὸν Χριστόν)
348. Μεσίτρια πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν
349. Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων
350. Μετασκευάζει ἡμᾶς ἐξ ἀῤῥωστίας εἰς ῥῶσιν
351. Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν
352. Μητέρα τοῦ Λόγου
353. Μήτηρ Θεοῦ, ἡ ὁποία μᾶς φυλάει ὑπὸ τὴν σκέπην της
354. Μήτηρ Κυρίου (τοῦ Χριστοῦ)
355. Μητροπάρθενος
356. Μόνη Πανάχραντος
357. Μόνη πανύμνητος
358. Μοῦ δίδει, χεῖρα βοηθείας, καταποντουμένῳ, κακώσεσι τοῦ βίου
359. Μύρον πολύτιμον
360. Νέκρωσις Ἄδου
361. Νεφέλη κούφη (Ἐλαφρύ σύννεφο τὸ ὁποίο ἔφερε εἰς τὸν κόσμο τὸν Χριστόν)
362. Νεφέλη Ὁλόφωτος, ἡ τοὺς πιστοὺς ἀπαύστως, ἐπισκιάζουσα
363. Νομοθέτην ἡ τεκοῦσα
364. Νύμφη ἀνύμφευτος
365. Νυμφὼν ὁλόφωτος
366. Ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πολλοί
367. Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων
368. Ὁ Θεὸς, ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐξαλείφει τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
369. Ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος, ὃν Γεδεών προεθεάσατο
370. Ὁ προστρέχων εἰς αὐτὴν, λαμβάνει τὸ δώρημα
371. Ὁ Σωτῆρας Χριστὸς κατοίκησε στὴν μήτρα της
372. Ὁ Σωτῆρας Χριστὸς τὴν ἀνέδειξε προστάτιν τοῦ κόσμου
373. Ὁ τόμος ἐν ὧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος
374. Ὁ Υἱὸς καὶ Θεὸς αὐτῆς (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) παρέλαβε τὸ πνεῦμα της ὅταν ἐκοιμήθη
375. Ὁ Χριστός οἴκησε ἐν τῇ μήτρᾳ της
376. Ὁδηγήτρια
377. Ὁδὸν ἡ κυήσασα, ζωῆς
378. Οἰ πιστοί γόνυ κλίνομεν πρὸς αὐτὴν
379. Οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ
380. Ὅλῃ ψυχῇ καὶ διανοίᾳ, καὶ καρδίᾳ καὶ χείλεσι τὴν δοξάζω
381. Ὁλκὰς ((ἀσφαλὲς) πλοῖον) τῶν θελόντων σωθῆναι
382. Ὅλοι οἱ πιστοί αὐτήν μεγαλύνομεν
383. Ὅλοι οἱ πιστοί τὴν τιμοῦμε μὲ ὕμνους
384. Ὅλοι οἱ πιστοί τὴν ὑμνοῦμεν πάντας τοὺς αἰῶνας
385. Ὄντως Θεοτόκος
386. Ὅπλο σωτηρίας
387. Ὅπλον καὶ τεῖχος ἀπόρθητον
388. Ὄρθρος φαεινὸς τὸν Ἥλιον φέρουσα Χριστόν
389. Ὁρμητήριον, ἐν τῷ πελάγει τῶν θλίψεων, καὶ τῶν σκαν-δάλων πάντων, τοῦ πολεμήτορος
390. Ὄρος ἁλατόμητον (ὄρος ποὺ δὲ λατομήθηκε ποτέ)
391. Ὁσίων πάντων τὸ καύχημα
392. Ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας
393. Οὐ σιωπήσω του βοᾶν τρανώτατα, τὰ μεγαλεῖα της
394. Οὐδεὶς προστρέχων ἐπ’ αὐτὴν, κατῃσχυμένος ἐκπορεύεται
395. Οὐκ ἔστιν ἀριθμήσασθαι δυνατόν, τὰ μεγαλεῖα της
396. Οὐρανῶν ὑψηλοτέρα
397. Ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ
398. Ὄχημα, Ἠλίου τοῦ νοητοῦ
399. Παθῶν καὶ κινδύνων μᾶς διασώζει
400. Παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως
401. Παμμακάριστος (ἄξια κάθε μακαρισμοῦ)
402. Παναγία Παρθένος
403. Πάναγνος
404. Παναμώμητος (Πάναγνος)
405. Πανάμωμος (Πάναγνος)
406. Πανάχραντος (ἀνέγγιχτος, ἀμόλυντος)
407. Πανθαύμαστος
408. Πάντα γὰρ δύναται, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν Χριστὸν κυήσασα
409. Παντελὴς συντριμμὸς τοῦ θανάτου
410. Πάντες μετὰ Θεόν πρὸς αὐτὴν καταφεύγομεν
411. Παντευλόγητος
412. Παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα
413. Πάντοτε προΐσταται ὑπὲρ ἐμοῦ πρεσβεύουσα, τῷ Υἱῷ & Θεῷ της
414. Πάντων πρὸς Θεὸν καταλλαγὴ
415. Πάντων τῶν ἐν συμφοραῖς, ταχινὴ καὶ ὀξεῖα ἀντίληψις
416. Πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον
417. Πανύμνητος
418. Πανύμνητος Θεοτόκος
419. Πανύμνητος Μητέρα
420. Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον
421. Παράκλησιν ἐν ταῖς θλίψεσιν οἶδα
422. Παράκλησις δι’ ἡμᾶς
423. Παραμυθία (παρηγοριά)
424. Παρέχει τὴν ὑγείαν μὲ τὴν πρεσβεία της (εἰς τὸν Θεόν)
425. Παρθένος
426. Παρθένος ἔμεινε, καὶ τεκεῖν ἴσχυσε
427. Παστὰς (δωμάτιο νυφικό) ἀσπόρου νυμφεύσεως
428. Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντος
429. Πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη
430. Πειρασμῶν διαλύει ὄχλον
431. Πειρασμῶν τὰς προσβολὰς ἐκδιώκει, καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους
432. Περὶ ἦς λελάληνται σαφῶς δεδοξασμένα καὶ ἀξιάκουστα
433. Πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψώντας τὴν ζωήν
434. Πηγὴ ἀκένωτος τοῦ ζῶντος ὕδατος
435. Πηγὴ ἀφθαρσίας
436. Πηγή, ἀέναος ὄντως, τῆς πρὸς ἐμὲ συμπαθείας
437. Πῖον ὄρος (εὔφορο βουνό), καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι
438. Πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα
439. Πιστῶν καταυγάζουσα φρένας
440. Πιστῶν ὁδηγός σωφροσύνης
441. Πιστῶν τὸ στήριγμα
442. Πλατυσμὸς ἐν ταῖς θλίψεσι
443. Πληρώνει τὴν καρδία μου μὲ χαρά
444. Πολεμουμένων ἡ εἰρήνη
445. Πόλις τοῦ Παμβασιλέως
446. Πολλή ἡ δύναμίς της
447. Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς αὐτὴν κατα-φεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν
448. Πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα
449. Πολλῶν πταιόντων συγχώρησις
450. Ποταμός γλυκερός του ἐλέους
451. Ποταμὸς τῆς ζωῆς ἀνεξάντλητος
452. Πρεσβεία θερμή
453. Πρεσβεύει εἰς τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
454. Προΐσταται πρεσβεύουσα εἰς τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
455. Προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον
456. Πρὸς αὐτὴν καταφεύγουμε πρὸς ἴασιν τῶν ἀσθενειῶν μας
457. Πρὸς τὴν Θεοτόκο καταφεύγω
458. Πρὸς τὴν Θεοτόκο προστρέχω γιὰ νὰ σωθῶ
459. Πρὸς τὴν σκέπην της, ὁλοψύχως ἕδραμον
460. Προσαγάγει τὴν ἡμετέραν προσευχὴν τῷ Υἱῷ της & Θεῷ ἡμῶν
461. Προστασία καὶ σκέπη, ζωῆς ἐμῆς
462. Προστασία τῶν χριστιανῶν ἀκαταίσχυντος
463. Προστάτις ἐν τοῖς πειρατηρίοις
464. Προστάτις τῆς ζωῆς
465. Προστρέχω τῇ σκέπῃ της
466. Προφθάνει καὶ μᾶς σώζει (ἐξ ἀοράτων καὶ ὁρατῶν ἐχθρῶν)
467. Προφθάνει, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων εἰς αὐτήν
468. Πύλη μόνη ἣν ὁ Λόγος, διώδευσε μόνος
469. Πύλη τῆς σωτηρίας
470. Πύργος ἀσφαλείας
471. Πυρίμορφον ὄχημα (πύρινο ἅρμα), τοῦ Λόγου
472. Πύρινος στῦλος, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει
473. Πυρὸς προσκύνησιν παύσασα
474. Ράβδος ἡ μυστική, ἄνθος τὸ ἀμάραντον, ἡ ἐξανθήσασα
475. Ῥόδον τὸ ἀμάραντον
476. Ρύεται (λυτρώνει, προστατεύει) ἡμᾶς ἐκ κινδύνων
477. Σεμνή
478. Σεπτοῦ μυστηρίου θύρα
479. Σιγῆς δεομένων πίστις
480. Σκέπη καὶ κραταίωμα
481. Σκέπη, προστασία, ἀντίληψις καὶ καύχημα ἡμῶν τῶν πιστῶν
482. Σκέπη κραταιά
483. Σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης
484. Σκεῦος, μύρον τὸ ἀκένωτον, ἐπ’ αύτήν κενωθὲν εἰσδεξάμενον
485. Σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου
486. Σοφίας Θεοῦ δοχεῖον
487. Σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν
488. Σπεύδει εἰς ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν δι’ ἡμᾶς
489. Στάχυν ἡ βλαστήσασα τὸν θεῖον
490. Στεῤῥὸν τῆς Πίστεως ἔρεισμα
491. Στήλη τῆς παρθενίας
492. Στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας
493. Στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα
494. Στῦλος πύρινος
495. Σὺν Ἀσωμάτοις χορείαις, αὐτὴν μεγαλύνομεν
496. Συνέλαβε τὸν Χριστοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου
497. Συντηρεῖ τὴν Πόλιν της, πάσης ἐχθρῶν ἁλώσεως
498. Σώζει ἡμᾶς ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν
499. Σώζει ἡμᾶς ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν
500. Σώζει πόλιν καὶ λαόν
501. Σώζει τοὺς θλίψεσι βυθιζόμενους
502. Σώζει τοὺς πιστούς
503. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ὁ Κύριος ἐξαλείφει τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
504. Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύει, καὶ σαρκὸς τὰς ὀδύνας
505. Τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα
506. Τεῖχος ἀκράδαντον τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
507. Τεῖχος ἀπροσμάχητον
508. Τεῖχος καὶ ὀχύρωμα τῶν μελωδούντων
509. Τεῖχος καταφυγῆς ἡμῶν
510. Τεῖχος τῶν παρθένων καὶ πάντων τῶν εἰς αὐτήν προστρεχόντων
511. Τέτοκε ἄχρονον Υἱόν
512. Τῇ ἐμπνεύσει της θείας πρεσβείας της ἀπελαύνει μακράν τὰ νέφη τῶν λυπηρῶν ποὺ καλύπτουν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδία μου
513. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει ἐξ ἀμέτρητων ἀναγκῶν καὶ θλίψεων
514. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει ἐξ ἐχθρῶν δυσμενῶν
515. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει συμφορῶν βίου
516. Τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον
517. Τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα
518. Τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα
519. Τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος
520. Τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος
521. Τῆς εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον
522. Τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον
523. Τῆς προνοίας, καί τῆς εὐεργεσίας της, ἀφθόνως αὐτὸς παραπήλαυσα
524. Τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον
525. Τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα
526. Τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν
527. Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ
528. Τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα
529. Τὸ ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκει ἀπὸ τοὺς εὐσεβῶς Θεοτόκον αὐτὴν καταγγέλλοντας
530. Τὸ πῶς, μηδένα διδάξασα
531. Τὸ σκότος λύσασα
532. Τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας
533. Τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα
534. Τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα
535. Τὸ φυλακτήριον πάντων
536. Τὸ Φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα
537. Τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζει ποταμόν
538. Τὸν πολύφωτον ἀνατέλλει φωτισμόν
539. Τόπος ἁγιάσματος τῆς δόξης
540. Τοῦ Ἄδου ἡ Ἀνέκρωσις
541. Τοῦ κόσμου καταφύγιον
542. Τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις
543. Τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ
544. Τοὺς ζοφώδεις δαίμονας, ὁλοτελῶς ἐκμειώσασα
545. Τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν
546. Τροφὴς τοῦ μάννα διάδοχος
547. Τρυφῆς ἁγίας διάκονος
548. Τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς
549. Τῷ φωτί αὐτῆς ἀεὶ ἀγαλλόμεθα
550. Τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα
551. Τῶν Ἀγγέλων χαρμονή (χαρά)
552. Τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα
553. Τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος
554. Τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα
555. Τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα
556. Τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα
557. Τῶν Ἀποστόλων τὸ ἐγκαλλώπισμα (ἔνδοξον στόλισμα)
558. Τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις
559. Τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον
560. Τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα
561. Τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον
562. Τῶν ἰαμάτων ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρὸν Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον
563. Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλὲς ἐπιχέει τοῖς πιστῶς ὑμνοῦσιν αὐτὴν καὶ ὑπερυψοῦσι, τὸν ἄφραστόν της τόκον
564. Τῶν νόσων ἰατρόν σε γινώσκω
565. Τῶν παρθένων δόξα καὶ μητέρων, ὡράϊσμα καὶ κλέος
566. Τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα
567. Τῶν πολεμουμένων βοήθεια
568. Τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη
569. Τῶν Προφητῶν περιήχημα
570. Τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη
571. Τῶν Χριστιανῶν καταφύγιον
572. Ὑπάρχει Βασιλέως καθέδρα
573. Ὑπεδέχθη ἐν τῇ Νηδὺϊ αὐτῆς τὸν Λόγον
574. Ὑπὲρ γὰρ τὰ Σεραφείμ, ὑψώθη κυήσασα, τὸν Βασιλέα Χριστόν
575. Ὑπεραγία
576. Ὑπεραγία Θεοτόκος
577. Ὑπερένδοξος
578. Ὑπέρμαχος στρατηγός
579. Ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν
580. Ὕψος ἄρρητον
581. Ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς
582. Φιλάγαθος
583. Φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα
584. Φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα
585. Φρουρὰ ἀσφαλεστάτη
586. Φυλακτήριον πάντων καὶ χαράκωμα καὶ κραταίωμα καὶ ἱερὸν καταφύγιον
587. Φυσίζωος
588. Φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα
589. Φῶς ἡ τεκοῦσα (τὸν Χριστόν)
590. Φωτίζει ἡμᾶς φωτός της ταῖς ἀκτίσι
591. Φωτισμός, ἡμῶν καὶ βεβαίωσις
592. Φωτοδόχος λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσα
593. Φωτὸς κατοικητήριον
594. Φωτὸς οὖσα δοχεῖον, τὸ καθαρὸν καὶ ἄμωμον
595. Χαρὰς αἰτία
596. Χαρὰς δοχεῖον
597. Χάρις αὐτὴν δυσχερείας πάσης ἐκλυτρούμεθα
598. Χειμαζομένων ἡ γαλήνη
599. Χεῖρα βοηθείας εἰς τὰς καταιγίδας, συμφορᾶς καὶ λυπηρῶν τρικυμίας τοῦ βίου ποὺ μᾶς καταποντίζουν
600. Χορηγός θεϊκῆς ἀγαθότητος
601. Χριστιανῶν ἡ προστάτις
602. Χριστοῦ βίβλος ἔμψυχος
603. Χρυσὴ λυχνία
604. Χρυσοπλοκώτατος πύργος
605. Χρωτὸς (σώματος) τοῦ ἐμοῦ θεραπεία
606. Χώρα ἀνήροτος σαφῶς (χωράφι ποὺ δὲν καλλιεργήθηκε ποτέ)
607. Ψάλλομεν προθύμως πρὸς αὐτήν τὴν ὠδήν
608. Ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία
609. Ψυχῶν νυμφοστόλος Ἁγίων (Στολίζει μὲ νυμφικὰ ἐνδύματα τὰς ἁγίας ψυχὰς καὶ τὰς ὁδηγεῖ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.)
610. Ψυχῶν παντελής σωτηρία

Πηγές:

1. Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: «Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ» μετὰ ἑρμηνείας, Ἀθήνα 1983, Ἔκδ. Ε΄
2. Γεώργιος Β. Μαυρομάτης: «ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ», Ἐκδ. ΤΕΡΤΙΟΣ, Κατερίνη 2004, Ἔκδ. 5^η
3. Πρωτοπρεσβύτερος Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας: «ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ», Ἐκδ. ΠΘΕ, Ἀθήνα, Τρίκκη 2007
4. «ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ»: Ἐκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Ἔκδ. Η΄, Ἀθήνα 1989

Η χειροτεχνία πορεύεται μαζί με την εξέλιξη του ανθρώπου. Με τη χειροτεχνία παράγεται και τέχνη και πολιτισμός.
Το παιδί χειροτεχνεί και παίζει. Παίζει και χειροτεχνεί. Το παιχνίδι είναι βασικό συστατικό της ομαλής εξέλιξης και ανάπτυξης της προσωπικότητάς του. Ένας σοφός παιδαγωγός λέει: Αλίμονο στους μεγάλους που σαν παιδιά δεν έπαιξαν παιχνίδια. «Ό,τι χρειάζεται η ψυχή ενός παιδιού είναι το φως του ήλιου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα και λίγη αγάπη» (Φ. Ντοστογιέφσκυ)
Στο video αυτό θα κατασκευάσουμε μια χάρτινη βαρκούλα με κατάρτι, σταυρό, πανί και … θάλασσα. Η χάρτινη βαρκούλα είναι από τις αγαπημένες χειροτεχνίες των παιδιών. Κατάλληλο για παιδιά από Β΄ δημοτικού και πάνω.

Η χειροτεχνία πορεύεται μαζί με την εξέλιξη του ανθρώπου. Με τη χειροτεχνία παράγεται και τέχνη και πολιτισμός.
Το παιδί χειροτεχνεί και παίζει. Παίζει και χειροτεχνεί. Το παιχνίδι είναι βασικό συστατικό της ομαλής εξέλιξης και ανάπτυξης της προσωπικότητάς του. Ένας σοφός παιδαγωγός λέει: Αλίμονο στους μεγάλους που σαν παιδιά δεν έπαιξαν παιχνίδια. «Ό,τι χρειάζεται η ψυχή ενός παιδιού είναι το φως του ήλιου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα και λίγη αγάπη» (Φ. Ντοστογιέφσκυ)
Στο video αυτό θα κατασκευάσουμε σαΐτες. Την κλασική, γνωστή, απλή σαΐτα και τη σαΐτα – ψαλίδα με ουρά και σπάγκο. Κατάλληλο για παιδιά από Δ΄ δημοτικού και πάνω.

Χειροτεχνία – Χαρτοδιπλωτική
Η χειροτεχνία πορεύεται μαζί με τον άνθρωπο. Είναι τέχνη και πολιτισμός. Το παιδί αυτενεργεί, καλλιεργεί τη δημιουργική φαντασία του. Χειροτεχνεί και παίζει. Παίζει και χειροτεχνεί.
Το Video είναι κατάλληλο για παιδιά Β΄ δημοτικού και πάνω.