Ο Μαξ Πλανκ (Max Karl Ernst Ludwig Planck) (23 Απριλίου 1858, Κίελο της Γερμανίας – 4 Οκτωβρίου 1947, Γκέτινγκεν) ήταν Γερμανός Φυσικός.
Θεωρείται ως ο πατέρας της Κβαντικής Θεωρίας.
Το 1894 ο Πλανκ έστρεψε την προσοχή του στο πρόβλημα της ακτινοβολίας μέλανος σώματος.
Ο Πλανκ ανακάλυψε τον περίφημο “Νόμο του Πλανκ” για την ακτινοβολία μέλανος σώματος, που έφερε επανάσταση στο χώρο της Φυσικής. Ο νόμος πρωτοπαρουσιάσθηκε σε μία συνάντηση της Γερμανικής Φυσικής Εταιρείας, στις 19 Οκτωβρίου 1900, και δημοσιεύθηκε το 1901.
Η θεμελιώδης παραδοχή για να μπορεί να εξαχθεί ο Νόμος του Πλανκ είναι ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να εκπέμπεται μόνο σε κβαντισμένη μορφή, σε «κβάντα» ή «πακέτα» και η ποσότητα της ενέργειας που περιέχει το καθένα είναι υποχρεωτικώς ακέραιο πολλαπλάσιο μιας στοιχειώδους ποσότητας.
Η στοιχειώδης ποσότητα είναι ανάλογη της συχνότητας της ακτινοβολίας, E = hf, όπου h μία σταθερά που σήμερα ονομάζεται «σταθερά του Πλανκ» και είναι η θεμελιώδης σταθερά της Κβαντομηχανικής.
Ο Μαξ Πλανκ τιμήθηκε με το Nobel Φυσικής 1918 (δόθηκε το 1919).