“Σε ποιο σημείο έγινε το BIG BANG;”
ή αλλιώς
“Πού βρίσκεται το κέντρο του Σύμπαντος;”

Ένα πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλούς όσους μελετούν Κοσμολογία και όχι μόνο…

Ακούγοντας για το big bang οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι ότι το σύμπαν ξεκίνησε από μηδενικό όγκο και μετά εξερράγη! Είναι αυτό που λέμε “μοντέλο κροτίδας” του big bang.
Όπως δείχνουν όμως αστρονομικές παρατηρήσεις αυτό είναι λάθος.

Αν υποθέσουμε ότι το big bang συνέβη σε κάποια περιοχή του σύμπαντος, τότε, κοιτώντας προς την κατεύθυνση αυτή, θα έπρεπε να βλέπουμε γαλαξίες να κινούνται με μικρότερες ταχύτητες σε σχέση με τους γαλαξίες που βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση, πιο μακριά από την “περιοχή” του big bang.

Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει! Σε όποια κατεύθυνση κι αν κοιτάξουμε βλέπουμε μια ομοιομορφία στην κίνηση των γαλαξιών. Οι γαλαξίες που βρίσκονται μακριά από εμάς κινούνται με μεγαλύτερες ταχύτητες ως προς εμάς σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται κοντά μας, αλλά η κατεύθυνση δεν παίζει κανένα ρόλο στην παρατήρηση αυτή.

Αυτό μπορεί να συμβαίνει για έναν από τους παρακάτω λόγους:
Ή το big bang συνέβη στο σημείο που βρίσκεται η γη,
ή, κάτι άλλο που πραγματικά θεωρούμε αληθές και θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Γνωρίζουμε ότι το ορατό σύμπαν (ακτίνας 46 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και με ηλικία 13.8 δισεκατομμύρια έτη) διαστέλλεται και οι μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς.
Αν γυρίζαμε το ρολόι πίσω, θα βλέπαμε το ορατό σύμπαν με το σημερινό ασύλληπτο μέγεθός του, να συστέλλεται φτάνοντας σε ατομικές κλίμακες. Με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο θα είχαμε και συρρίκνωση ολόκληρου του σύμπαντος.
Ας σκεφτούμε εδώ ότι την ακτίνα ολόκληρου του σύμπαντος (entire universe) την υπολογίζουμε τουλάχιστον 500 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα του ορατού σύμπαντος (visible universe). Επίσης ολόκληρο το σύμπαν έχει όγκο τουλάχιστον 125 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από τον όγκο του ορατού σύμπαντος που μπορούν να μελετήσουν οι αστρονόμοι.

Αυτό το μέγεθος μπορεί να είναι ασύλληπτα μεγάλο, αλλά όχι άπειρο, όπως μας λένε τα μαθηματικά, επειδή όμως συνηθίζουμε να κάνουμε προσεγγίσεις, αυτό μας επιτρέπει να θεωρήσουμε το μέγεθος ολόκληρου του σύμπαντος “άπειρο”.
Θεωρώντας ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι άπειρο, ακόμα κι αν φτάσουμε στο σημείο που το ορατό σύμπαν ήταν πολύ μικρό, στο μέγεθος ατόμου, ολόκληρο το σύμπαν εξακολουθεί να είναι άπειρο. Όταν λοιπόν συνέβη το big bang, “τέντωσε” όλον το χώρο, στην πραγματικότητα “δημιούργησε” χώρο, μετατρέποντας αυτό το αρχέγονο υποατομικό στίγμα, στο μεγαλειώδες σύμπαν που παρατηρούμε γύρω μας!
Έτσι, δεν πρέπει να φανταζόμαστε το big bang σαν την έκρηξη μιας κροτίδας, αλλά σαν μια γρήγορη διαστολή του υπάρχοντος χώρου.
Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα για το “κέντρο” του σύμπαντος.

Επειδή το αρχέγονο σύμπαν θεωρείται άπειρο, δεν έχει καμία σημασία σε ποιο σημείο τοποθετούμε την αρχή των αξόνων του συστήματος αναφοράς μας, που θεωρούμε σαν “κέντρο” του σύμπαντος, κάθε σημείο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι.
Για εκείνους δε που σκέφτονται πολύ τον εαυτό τους, δεν θα ήταν λάθος να θεωρήσουν ότι ο εαυτός τους είναι το… “κέντρο του σύμπαντος”…  😉

Κάθε σημείο στο σύμπαν μας μπορούμε να το σκεφτούμε σαν “κέντρο του σύμπαντος”, κάτι που μας δίνει μια νέα προοπτική για το σύμπαν.