Αποστολοπούλου Έλενα
Η βελτίωση της τεχνικής, η εξέλιξη και η καλύτερη απόδοση μιας αθλήτριας είναι πάντα μέσα στους μικρούς μας στόχους, για αυτό και στο άθλημά μας βοηθάει πολύ η επανάληψη.
Η Πωλίνα Κακλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε τη ρυθμική γυμναστική στην ηλικία των τεσσάρων ετών, όπως αναφέρει και η ίδια. Στην ηλικία των δεκατρία ετών μπήκε στην εθνική ομάδα. Τώρα εργάζεται στον σύλλογο Αστέρα Ελευθερίου Κορδελιού, του δήμου μας, ενώ παλιαιότερα είχε δουλέψει σε άλλους δύο.
Πώς θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη ρυθμική γυμναστική;
Ο ορισμός της ρυθμικής έχει πολλές έννοιες, μέσα από την ίδια την λέξη βλέπουμε ότι χρησιμοποιούμε τον ρυθμό στα προγράμματά μας. Στις χορογραφίες υπάρχει μουσική και συντονισμός των μελών του σώματος, κίνηση, ρυθμός, συγχρονισμός, τεχνική του σώματος και του οργάνου είναι κάποιες έννοιες που την προσδιορίζουν. Η ρυθμική γυμναστική είναι ατομικό και ομαδικό άθλημα. Οι αθλήτριες αναπτύσσουν δεξιότητες και χειρισμούς μέσα από τα πέντε όργανα (σχοινί, στεφάνι, μπάλα, κορίνες, κορδέλα)που χρησιμοποιούμε στο άθλημα της ρυθμικής γυμναστικής. Επίσης είναι ένα μέσο έκφρασης, εκτόνωσης, άσκησης και δημιουργίας.
Γιατί επιλέξατε αυτό το άθλημα;
Από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε ο χορός και η πρώτη μου επαφή με τον ρυθμό και την κίνηση ήρθε μέσω του μπαλέτου. Εκεί στην ουσία μου υπέδειξαν το άθλημα της ρυθμικής και με κατεύθυναν προς αυτό, γιατί είδαν ότι έχω ικανότητες να το κάνω. Κάπως έτσι ξεκίνησα τη ρυθμική στα τέσσερά μου χρόνια.
Έχετε πάρει μέρος σε σημαντικούς αγώνες και πολλές φορές με το εθνόσημο. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας και πώς τα διαχειριστήκατε;
Έχω πάρει μέρος με το εθνόσημο σε τρεις αγώνες, ο ένας από εκ των οποίων είναι ο πιο σημαντικός, το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Γρανάδα της Ισπανίας! Πολλά συναισθήματα βιώνει ένας αθλητής μέσα στον αγώνα. Όση προετοιμασία και να έχει κάνει πάνω στην προπόνηση, στην τεχνική του και στις επιδόσεις του, η ημέρα του αγώνα είναι πάντα διαφορετική. Έτσι και εγώ, ήταν μια μέρα ενθουσιασμού, γεμάτη άγχος και πίεση. Η διαχείριση ήταν, ότι παρόλο που γνώριζα πολύ καλά το μέγεθος και την ευθύνη που κουβαλούσα για τη χώρα μου αλλά και για τον εαυτό μου, προσπάθησα να κρατήσω σε ηρεμία όποιο συναίσθημα με αναστάτωνε, να καθαρίσω το μυαλό μου από οποιαδήποτε αρνητική σκέψη και να εφοδιαστώ με πίστη σε έμενα και στη δουλειά μου. Σκεφτόμουν ότι μπορώ να τα καταφέρω και να πετύχω τον στόχο μου.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας ως προπονήτρια και πώς τους πετυχαίνετε;
Οι στόχοι μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμοι ή μακροπρόθεσμοι. Οι βραχυπρόθεσμοι είναι μικροί στόχοι που βάζουμε για το πως θα πάει η προπόνηση μέσα στη μέρα ή την εβδομάδα ή μέχρι το πρώτο τρίμηνο. Η βελτίωση της τεχνικής, η εξέλιξη και η καλύτερη απόδοση μιας αθλήτριας είναι πάντα μέσα στους μικρούς μας στόχους, για αυτό και στο άθλημά μας βοηθάει πολύ η επανάληψη. Όσες περισσότερες επαναλήψεις τόσο βελτιωμένο και το αποτέλεσμα. Στους μακροπρόθεσμους στόχους έχουμε το πλάνο των αγώνων. Σε τρεις έως έξι μήνες έχουμε στόχο να παρουσιαστούν τα προγράμματά μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κάθε αγώνα. Ο τελικός στόχος είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα! Σε κάθε περίπτωση η αυτοβελτίωση της κάθε αθλήτριας, η εξέλιξη της και η μέγιστη απόδοση της είναι ο στόχος για το καλύτερο αποτέλεσμα που θέλω να πετυχαίνει στον τελικό στόχο των αγώνων της!
Ένα σημαντικό πρόβλημα για τους αθλητές είναι οι απαιτήσεις του σχολείου. Τι συμβουλή θα τους δίνατε;
Η διαχείριση του χρόνου είναι κάτι που το μαθαίνουν οι αθλητές από πολύ μικρή ηλικία. Το πρόγραμμα, η πειθαρχία και η συνέπεια που έχουν γνωρίσει μέσα από τον αθλητισμό τους βοηθάει να ανταπεξέλθουν και στις υποχρεώσεις του σχολείου!
