Πάει ένας δημοσιογράφος σε ένα βοσκό και τον ρωτάει: -Θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις για ένα ρεπορτάζ. -Πολύ ευχαρίστως. Πείτε μου. -Πόσο χορτάρι τρώνε ημερησίως τα πρόβατά σας? -Τα άσπρα ή τα μαύρα? -Τα άσπρα. -Τα άσπρα τρώνε περίπου 20 κιλά. -Και τα μαύρα? -Και τα μαύρα περίπου 20 κιλά τρώνε. -Να ρωτήσω […]
Συγγραφέας: Παναγιώτης Αδαμόπουλος στο Ανέκδοτα | Δεν υπάρχουν σχόλια »
…Πιστεύω πως τίποτα δεν τελειώνει, πως τίποτα δεν αρχίζει. Μοιάζει πως τελειώνει, μοιάζει πως αρχίζει. Στην πραγματικότητα, όλα ξαναβρίσκουν το δρόμο τους, όλα κάποτε ισορροπούν, και μέσα μας και γύρω μας, και στους ανθρώπους και στα πράγματα. Μεταμορφώνονται και ισορροπούν. Ισορροπούν και γαληνεύουν. Όπως η θάλασσα. Γι’ αυτό την αγαπούσε και ο Λούης. «Δε θα τη δεις ακίνητη ποτέ, ξάδελφε. Γαληνεμένη όμως θα τη δεις!» έλεγε και ξαναέλεγε κάθε φορά που πίναμε τα ουζάκια μας στο ουζερί του κυρ Λάμπρου, στο Χατζηκυριάκειο, καθώς την αγναντεύαμε, από ψηλά, στο πέλαγος, να κινείται!
Κώστας Μουρσελάς
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά»
Εκδόσεις «Κέδρος», 1989
© 2024 panadamo's blog
Φιλοξενείται από Blogs.sch.gr
RSS άρθρων
και RSS σχολίων.
