Ο κύκλος της ζωής μέσα από μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων . Την ταινία αυτή την αφιέρωσε ο σκηνοθέτης στους γονείς του  & μεις στους γονείς όλου του κόσμου.

Η ιστορία αναφέρεται στους γονείς και πως στηρίζουν τα παιδιά τους ώστε να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Δεν έχουν σημασία τόσο τα γεγονότα,  οι γονείς θα είναι πάντα σε αναμονή για τα παιδιά τους,  θα είναι πάντα εκεί όπως ακριβώς το φως του φάρου για τα καράβια. 

Η ταινία έχει συμμετέχει σε πάνω από 50 διεθνή φεστιβάλ κι έχει κερδίσει 27 διεθνή βραβεία  .  

Σκηνοθεσία: Po Chou Τσι (Ταιβάν)
Συνθέτης: Chien Yu Huang
Παραγωγός: Dow Ning Yang
Έτος: 2010
Διάρκεια: 7 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα

Πηγή: http://antikleidi.com

“Δίνε του!” ρουθούνισε ο ταύρος στο κουνούπι, που τού’χε καθίσει στο αυτί. “Ξεχνάς πως δεν είμαι ταύρος” του απαντάει το κουνούπι και τον τσιμπάει ηδονικά.

Στο δωμάτιό μου το κρεβάτι βρισκόταν εδώ, η ντουλάπα εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους. Μέχρι που το βαρέθηκα. Έσυρα το κρεβάτι προς τα εκεί και την ντουλάπα προς τα εδώ. Για ένα διάστημα ένιωσα τη ζωογόνο αύρα του καινούργιου. Αλλά σε λίγο καιρό και πάλι πλήξη. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αιτία της πλήξης ήταν το τραπέζι, ή μάλλον η θέση του στο κέντρο, που είχε μείνει αμετάβλητη. Γι’ αυτό έσπρωξα το τραπέζι εκεί και το κρεβάτι στο κέντρο. Αντικομφορμιστικά.
Το ανανεωμένο με αναζωογόνησε και όσο κράτησε αυτό, ήμουν ευχαριστημένος με την αντικομφορμιστική, άβολη κατάσταση που προέκυψε. Γιατί τώρα δε μπορούσα πια να κοιμάμαι με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο, που ήταν πάντα η αγαπημένη μου στάση.
Ωστόσο μετά από λίγο καιρό, το καινούργιο έπαψε να είναι καινούργιο και παράμεινε μόνο η άβολη κατάσταση. Γι’ αυτό και έσπρωξα το κρεβάτι προς τα εδώ και την ντουλάπα στο κέντρο. Ήταν επιτέλους μια ριζική αλλαγή. Γιατί η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου, αυτό κι αν ήταν αντικομφορμιστικό. Ήταν σχεδόν πρωτοποριακό.
Αλλά μετά από κάποιο διάστημα…αχ και να μην υπήρχε αυτό το “μετά από κάποιο διάστημα”! Για να μην πολυλογώ και η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου έπαψε να είναι για εμένα κάτι καινούργιο και ασυνήθιστο.
Έπρεπε να κάνω μια ανατροπή, να πάρω μια μεγάλη απόφαση. Αν μέσα στο δεδομένο πλαίσιο είναι αδύνατο να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή, πρέπει κανείς να βγει εντελώς από το πλαίσιο. Αν το αντικομφορμιστικό δεν επαρκεί, αν το πρωτοποριακό είναι αναποτελεσματικό, πρέπει να προχωράει κανείς στην επανάσταση.
Αποφάσισα να κοιμάμαι μέσα στην ντουλάπα. Όποιος το έχει δοκιμάσει καμιά φορά, να κοιμηθεί όρθιος μέσα στην ντουλάπα, ξέρει ότι σε αυτή την άβολη στάση είναι αδύνατο να αποκοιμηθείς, για να μην πούμε για τη φαγούρα στα πόδια και τους πόνους στην πλάτη.
Ναι, αυτή ήταν η σωστή απόφαση. Η απόλυτη επιτυχία, η ολοκληρωτική νίκη. Γιατί αυτή τη φορά η γνωστή αίσθηση “μετά από λίγο καιρό” δεν προέκυψε. Μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο δεν συνήθισα την αλλαγή, η αλλαγή παρέμεινε αλλαγή, απεναντίας αισθανόμουν την αλλαγή όλο και πιο έντονα, μιας και όσο περνούσε ο καιρός οι πόνοι γίνονταν συνεχώς εντονότεροι.
Και έτσι όλα θα ήταν υπέροχα, αν οι ψυχικές μου αντοχές δεν αποδεικνύονταν πολύ περιορισμένες. Μια νύχτα δεν το άντεξα πια. Παράτησα την ντουλάπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.
Κοιμήθηκα τρία εικοσιτετράωρα. Μετά έσπρωξα τη ντουλάπα στον τοίχο και το τραπέζι στο κέντρο, γιατί η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου με ενοχλούσε.
Τώρα το κρεβάτι βρίσκεται πάλι εδώ, η ντουλάπα πάλι εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους. Όταν με κυριεύει η πλήξη, θυμάμαι τις εποχές, που ήμουνα επαναστάτης.