Διδάσκοντας φιλολογικά μαθήματα στο Λύκειο
29 Δεκ 2019 από ΠΑΙΝΕΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Πάνω στην άυλη σκυτάλη που παραλαμβάνουμε από τους παλαιότερους όταν αρχίζουμε να καταπιανόμαστε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία είναι γραμμένος, εκτός πολλών άλλων δεοντολογικών, ο εξής αφορισμός: «Οταν ο Τύπος γίνεται ο ίδιος είδηση, αντί να καταγράφει και να μεταδίδει ειδήσεις, τότε στις 99 από τις εκατό περιπτώσεις δεν είναι για καλό». Συνεχίστε να διαβάζετε ›
22 Δεκ 2019 από ΜΑΡΑΜΑΘΑ ΟΥΡΑΝΙΑ
Επιστροφή στην εποχή της… βραδύτηταςΖούμε στην εποχή της ταχύτητας και της έντασης. Ταχύτατα αυτοκίνητα, γρήγοροι υπολογιστές, πολυδύναμα κινητά τηλέφωνα και υπερηχητικά αεροπλάνα. Όλοι τρέχουμε …. για να προλάβουμε. Κουρδισμένα στρατιωτάκια της παραγωγικότητας, αστείες –όσο και δραματικές– φιγούρες. Αλλά η μέρα αποδεικνύεται ολοένα και πιο μικρή, καθώς ο χρόνος αμείλικτα ξοδεύεται στο αυτοκίνητο, στην επιμήκυνση του ωραρίου ή στη δεύτερη δουλειά, στις ολοένα και περισσότερες υποχρεώσεις.
Το αστείο είναι ότι η γοητεία της ταχύτητας και των διαφόρων fast – εφαρμογών προέρχεται από την υπόσχεση ότι θα μας βγάλουν νικητές στην αδυσώπητη μάχη με τον χρόνο. Θα τα κάνουμε όλα πιο γρήγορα, ώστε να μας μένει χρόνος και για «άλλα πράγματα»· ίσως αυτά που θέλουμε περισσότερο. Κι όμως, ο εντατικός ρυθμός ζωής αφαιρεί σχεδόν κάθε περιεχόμενο πραγματικής ζωής. Σαν να περνάς με 200 χιλιόμετρα την ώρα, από τοπία που φεύγουν σαν καρτούν. Συνεχίστε να διαβάζετε ›
22 Δεκ 2019 από ΜΑΡΑΜΑΘΑ ΟΥΡΑΝΙΑ
Στις 21 Δεκεμβρίου 2019, συμπληρώθηκαν ακριβώς δέκα χρόνια από την αποδημία τού εμβληματικού εκδότη και δημιουργού του Μεγάρου Μουσικής. Μια αναδρομή στα –ελάχιστα– ενυπόγραφα κείμενά του αποδεικνύει, στην περίπτωσή του, το αριστοτελικό («Ηθικά») «αρχή άνδρα δείκνυσι»
Ο αγώνας υπέρ των αρχών (αρετή που ανάγεται στο δημοσιογραφικό λειτούργημα) και η εκπαίδευση -μουσική αλλά και ευρύτερη- ήταν δύο από τους άξονες στους οποίους, διόλου συμπτωματικά, κινήθηκε πάντα στα κείμενά του ο Χρήστος Δ. Λαμπράκης.
Από τον Ιανουάριο του 1957 ακόμη, όταν δημοσιογραφούσε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» για την τότε πολιτική κρίση στην Ελλάδα με αφορμή τον θάνατο του λογοτέχνη και νομικού Γιώργου Θεοτοκά, έγραφε: «Τα άρθρα του Θεοτοκά και η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε, όσο πολύτιμα κι αν ήσαν, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Εκείνο που προείχε ήταν η ίδια η διάθεση ενός ανθρώπου που δεν είχε τίποτε να κερδίσει από τον αγώνα αυτόν αλλά εμάχετο για τις αρχές του. Και το έκανε, πολεμώντας με πάθος αλλά χωρίς εμπάθεια. Δείχνοντας ανεξικακία κι έλλειψη φανατισμού δίχως καμιάν υποχωρητικότητα. Κι αντέταξε μέχρι τέλους μιαν αναπάντεχη, σε τέτοια σύγκρουση, νηφαλιότητα, τόσο στις κραυγαλέες υπερβολές των ερεθισμένων παρατάξεων, όσο και στην μαραμένη ψυχή των ανεχομένων τα πάντα. Κατάφερε δηλαδή να δώσει σε όλους μας, πέραν πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεολογικής τοποθέτησης, ένα άρτιο μάθημα πολιτικής και πνευματικής συμπεριφοράς. Ενα μάθημα ευεργετικό αφού, όπως έγραφεν ο ίδιος “ο αγώνας συνεχίζεται κι η φουρτούνα επίσης”. Συνεχίστε να διαβάζετε ›
Ήταν η ώρα του σούρουπου. Ένα αντρόγυνο κατέβαινε τη λεωφόρο πιασμένο μπράτσο, καθώς πορεύονταν τα ζευγάρια κάποιον άλλο καιρό. Το βάδισμά του ήταν κανονικό και λιγάκι βαρύ, ανάλογο με την ηλικία. Οι δυο μαζί πρέπει να έστριβαν τον κάβο του αιώνα.
Σε μια στιγμή ξεπροβαίνει μπροστά τους, σ’ αντίθετη φορά, μια ανάλαφρη παρέα: Κοριτσόπουλα και παιδαρέλια ανάμεσα στα δεκαέξι και τα δεκαοχτώ τους. Γύριζαν από κάποιον εξοχικό περίπατο ή εκδρομή, γιατί κρατούσαν κλωνάρια, πρασινάδες. Ούτε λουλούδια αγκαλιές, ούτε μπουκέτα. Ίσα ίσα δυο τρία κλαριά, σύμβολα στεγνά, ένα είδος μαρτυρίας λακωνικής του τόπου απ’ όπου έρχονταν. Η γενιά αυτή αγαπάει τη βραχυλογία, την κοφτή και σχεδόν βλοσυρή υποδήλωση, κάθε μεγαλοστομία τη σιχαίνεται, ακόμα και στα λουλούδια, που είναι για τον άνθρωπο η πιο έμφυτη ερωτική σύνδεση. Οι νέοι προχωρούσαν σε ιδιότυπο σχηματισμό: Μπροστά τα κορίτσια, ξοπίσω τους τ’ αγόρια… Το έβρισκαν φαίνεται πιο πρακτικό ή και πιο σύμφωνο με τον αντιλυρικό τους κόσμο. Συνεχίστε να διαβάζετε ›
15 Δεκ 2019 από ΜΑΡΑΜΑΘΑ ΟΥΡΑΝΙΑ
Η αγαπημένη συνήθεια αρκετών από εμάς εσχάτως, έχει να κάνει με την ενασχόληση με το νέο μας, έξυπνο κινητό, τα προγράμματα και τις δυνατότητές του και, φυσικά, το διαδίκτυο. Η διάδοση του μέσου, που λέγεται ίντερνετ, λαμβάνει καθημερινά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, ακολουθώντας μας σε κάθε βήμα. Άλλοτε, ως εργαλείο, απαραίτητο για τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας, και άλλοτε, ως μέσο, που έρχεται να την παραγκωνίσει, υποκαθιστώντας πραγματικές μας ανάγκες, όπως η επικοινωνία με τον κοινωνικό μας περίγυρο και η άσκηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, ορισμένες φορές ακόμα και βασικών αναγκών, όπως η διατροφή.
Κι όταν μιλάμε για εθισμό, εννοούμε την υπερβολική χρήση του διαδικτύου, σε σημείο να παρεμβαίνει στην προσωπική μας ζωή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, κυρίως παιδιών και εφήβων, που δαπανούν υπερβολικά πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, παίζοντας ηλεκτρονικά-διαδικτυακά παιχνίδια, μιλώντας διαδικτυακά σε δωμάτια συνομιλιών ή σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
15 Δεκ 2019 από ΜΑΡΑΜΑΘΑ ΟΥΡΑΝΙΑ
Ξέραμε ότι σαν χώρα διαθέτουμε εθνικό ιστορικό. Εννοώ βέβαια τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, όχι τον Ηρόδοτο. Μπορεί να τον δοξάζουμε ως πατέρα της Ιστορίας τον Αλικαρνασσέα, κάποιοι πρόγονοί μας όμως τον κατέκριναν αρκετά νωρίς σαν ανθέλληνα, φιλοβάρβαρο και δόλιο διαστρεβλωτή των πραγμάτων, διά του συγγράμματος «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», που αποδίδεται στον Πλούταρχο. Ξέραμε ότι και άλλοι συγγραφείς προτάθηκαν κατά περιόδους, από τους θαυμαστές τους, σαν υποψήφιοι για τον τίτλο του εθνικού ιστοριογράφου. Οχι τόσο επειδή υπέβαλαν στην κρίση του κοινού πρωτότυπα ερμηνευτικά σχήματα, όσο επειδή υποστήριξαν με πάθος τις «εθνικά σωστές» κοινοτοπίες. Πρόκειται για κάποιο είδος ιστοριογραφικού λαϊκισμού, που φοβάμαι ότι θα θριαμβεύσει και με την ευκαιρία της επετείου των δύο αιώνων από την Επανάσταση, τουλάχιστον στο πεδίο της τηλεοπτικής και εν γένει θεαματικής αναπαράστασης του κορυφαίου Συμβάντος. Αν (καθ)οδηγηθούμε προς την αναπαλαίωση του δόγματος περί ενός εξωιστορικού, θεοπροστάτευτου, περιούσιου λαού, θα χρειαστούμε άλλον έναν αιώνα για να στρέψουμε ειλικρινές και δίκαιο το βλέμμα μας πάνω στο εθνικό μας κάτοπτρο.| Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |||||
18/4/1951: Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο υπογράφουν στο Παρίσι την ιδρυτική πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ʼνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), προπομπό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
