ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ
Ψηλά όσο μπορεί να φτάσει,
πέταξε τον χαρταετό σου κι’ ύστερα,
όταν στα σύννεφα απ’ τα μάτια σου χαθεί,
κόψε του το σχοινί κι’ αμόλα τον,
ψηλότερα να πάει μονάχος.
Μα σαν του ανήφορου οι πνοές σωθούν,
και τονε δεις σε ίλιγγο τρελό να πέφτει,
μη τονε ψάξεις·
κι’ αν τύχει στα γυμνά καλώδια,
καρβουνιασμένο σκελετό τον αντικρίσεις,
μη λυπηθείς.
Προτού ξανά τα χελιδόνια,
στήσουνε δίπλα του φωλιές,
εσύ καινούργιο αετό θα φτιάχνεις.
18 – 3 – 2013 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ