Οι καθημερινές μας συνήθειες, οι σχέσεις μας, η ζωή μας ολόκληρη διέπεται από συναισθήματα. Κάθε μέρα δεν είναι ίδια, την μία μέρα ερχόμαστε στο σχολείο με χαρά, την άλλη με λύπη , την άλλη με θυμό και ξεσπάμε κάποια στιγμή σε κάποιον άλλο που δεν φταίει. Είναι ανάγκη λοιπόν να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας , να τα ξεμπερδεύουμε, να αναζητούμε τις αιτίες τους και να προσπαθούμε να τις διαχειριστούμε. Πράγμα πολύ δύσκολο κι ακόμα δυσκολότερο στην τρυφερή αυτή ηλικία που τώρα γνωρίζουμε τον κόσμο και εμπλουτίζουμε τις εμπειρίες μας. Προς την κατεύθυνση αυτή δουλέψαμε στο σχολείο το βιβλίο “Το τερατάκι των συναισθημάτων” , που μας βοηθάει να ξεχωρίζουμε τα συναισθήματά μας, να μπορούμε να τα ονομάζουμε και να τα αιτιολογούμε.
Με το προσωπάκι των συναισθημάτων παρατηρήσαμε πώς οι εκφράσεις του προσώπου μας, ακόμα και οι πιο μικρές αλλαγές του, δείχνουν ξεκάθαρα τι νιώθουμε, και πειραματιστήκαμε με αυτό.
Χρησιμοποιήσαμε επίσης το βιβλίο “Ο Πετίτ, το τέρας”, όπου ένα παιδάκι αναρωτιέται πώς μπορεί κάθε στιγμή να έχει και διαφορετική συμπεριφορά, άλλοτε αποδεκτή και άλλοτε όχι και τελικά να αναρωτιέται ” Τελικά είμαι καλό παιδί ή κακό; ” . Ένα δίλημμα που πολλές φορές τίθεται στο μυαλό των μικρών παιδιών. Αυτό που κάναμε στο σχολείο ήταν να καταγράψουμε κι εμείς συμπεριφορές δικές μας και άσχημες και όμορφες και να αναρωτηθούμε πώς νιώθουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα, όταν εκδηλώνουμε κάποια συμπεριφορά και έπειτα και τον αντίκτυπο που έχει στους άλλους.
Τέλος, χρησιμοποιήσαμε τους μουσικούς μας σωλήνες από το πρόγραμμα “boomwhackers”, όπου τους ταξινομήσαμε με χρώματα και ανάλογα με αυτά στο βιβλίο “Το τερατάκι των χρωμάτων”. Επεξεργαστήκαμε τους ήχους που βγάζουν και προσπαθήσαμε να παράξουμε με αυτούς, ήχους που μοιάζουν σε κάθε συναίσθημα.
Μια γεύση από το “Τερατάκι των χρωματων” (Συγγρ : Αννα Λιένας, Εκδ. Σαββάλας)
Αφήγηση από το “Πετίτ, το τέρας” από την ραδιοφωνική εκπομπή “10 λεπτά ακόμα μαμά” της ΕΡΤ web radio.
Παρακάτω παραθέτουμε μια εξαιρετική συλλογή τραγουδιών για τα συναισθήματα από την Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου: