ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΝΩ ΒΟΛΙΜΩΝ

Έτσι ζούμε εμείς

Η δημιουργία της πυξίδας είναι κάτι που δημιουργήθηκε σταδιακά και αποτελεί μια βιωματική προσέγγιση που επιτρέπει στα παιδιά να εκφράσουν συναισθήματα , σκέψεις με δημιουργικό τρόπο.

Έχει 4 βήματα

1. Τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα
2. Πως ζητάμε βοήθεια
3. Τι σημαίνει ομάδα
4. Τι γίνεται όταν κάτι μας ενοχλεί

Τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα:

Τα παιδιά κρατώντας στα χέρια τους μικρές καρδιές είπαν τι τους κάνει να νιώθουν όμορφα στο νηπιαγωγείο. ο κάθε μαθητής εκφράζει την άποψή του και η εκπαιδευτικός το καταγράφει πάνω στην καρδιά. Όλες αυτές οι μικρές καρδιές διακοσμούν μια μεγάλη κοκκινη καρδιά την ΄΄ χαρούμενη καρδιά μας”.

Το δεύτερο βήμα είναι να μάθουμε πως ζητάμε βοήθεια με σεβασμό και αποτελεσματικό τρόπο. Παρουσιάζουμε στα παιδιά μια σκαλα και ένα σενάριο όπου ένα παιδί χρειάζεται βοήθεια.

Στο πρώτο σκαλοπάτι δοκιμάζω μόνος μου , στο δεύτερο ζητάω ευγενικά βοήθεια από έναν φίλο μου και στο τρίτο ζητάω βοήθεια από την κυρία.

Στο τρίτο βήμα συζητήσαμε τι σημαίνει ομάδα . Έπειτα κάθε παιδί χρωμάτισε ένα κομμάτι από παζλ . Στο τέλος όλα τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν και έγιναν μαζί μια ομάδα.

Τέλος συζητήσαμε τι κάνουμε όταν μας ενοχλεί κάτι και πως το αντιμετωπίζουμε. χρησιμοποιήσαμε εικόνες που δείχνουν πράγματα που μας ενοχλούν και αποφασίσαμε ότι θα χρησιμοποιούμε την λεκτική επικοινωνία για να το αντιμετωπίσουμε.

Αφού ολοκληρώσαμε τα 4 βήματα τα ενώσαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι

Τέσσερις μέρες, λοιπόν, μετά τον αγιασμό των ελληνικών σχολείων, στις 15 Σεπτεμβρίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Τελείας. Μια μέρα εμπνευσμένη από εκείνο το αριστούργημα του Πίτερ Ρέυνολντς, την Τελεία.

Ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε διδάσκει την ομορφιά, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, τη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα κι όχι μέσω κατήχησης και υψωμένου δαχτύλου. Γιατί αυτό το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.

Πολλές φορές λοιπόν αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η πρώτη ζωγραφιά του παιδιού στο νηπιαγωγείο, τη νέα χρονιά που ξεκινά. Τι πιο απλό, πιο εύκολο από μια απλή τελεία. Ένας υποτυπώδης “κύκλος” που το παιδί θα ζωγραφίσει ή ακόμα και θα διακοσμήσει όπως το ίδιο θέλει.

Οι δικές μας τελείες

Μετά από αρκετά παιχνίδια γνωριμίας και αφού μάθαμε τα ονόματα των συμμαθητών μας σχηματίσαμε το αρχικό μας με δαχτυλομπογιές.

Σχηματίζω το όνομά μου

Τα παιδιά κόλλησαν και σχημάτισαν το όνομά τους

Απρίλιος

Ετοιμαζόμαστε για το Πάσχα και κατασκευάσαμε καρτούλες, λαγούς και μικρά βιβλία ( Παιδαγωγική Φρενέ) για την Μεγάλη Εβδομάδα. Συζητήσαμε για τα έθιμα του Πάσχα και ετοιμάσαμε το καλαθάκι μας για να πούμε τα κάλαντα του Λαζάρου. Στο καλαθάκι βάλαμε τα αβγά που βάψαμε με χαρτί γκοφρέ και σοκολατένιες λιχουδιές που μας έφεραν οι γονείς.

Την τελευταία μέρα πριν τις διακοπές παίξαμε στην αυλή το κυνήγι των κρυμμένων αβγών και αβγουλοδρομίες.