Τα παιδιά μυούνται στην ανάγνωση ακούγοντας τους ενηλίκους να τους διαβάζουν.
“Αν διαβάζουμε πολύ με τα παιδιά, αν τα κάνουμε να συμμετέχουν στη διαδικασία της ανάγνωσης βιβλίων, τελικά κατανοούν τι είναι η γλώσσα των βιβλίων, τι είναι ο γραπτός λόγος, προτού ακόμα καταστούν ικανά να διαβάζουν μόνα τους” (Teberosky, 1998a).
Ανεξάρτητα από την ανάγνωση παραμυθιών στο Νηπιαγωγείο από τις εκπαιδευτικούς και την ενασχόληση των νηπίων/προνηπίων με τη “γωνιά της βιβλιοθήκης”, η διαδικασία της “Δανειστικής Βιβλιοθήκης” είναι μια προσπάθεια καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας στα παιδιά.
Για τη διαδικασία της “Δανειστικής Βιβλιοθήκης”, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Αιγιάλης προσέφερε φέτος στους μαθητές/μαθήτριές μας πάνινες τσάντες -και τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό- τις οποίες το κάθε παιδί ζωγράφισε, όπως επιθυμούσε.
Κάθε Παρασκευή, πλέον, το κάθε παιδί δανείζεται το παραμύθι της αρεσκείας του και το επιστρέφει στη σχολική μονάδα τη Δευτέρα.




Η ανάγνωση ιστοριών στα παιδιά
“Η μεγαλόφωνη ανάγνωση ιστοριών στα μικρά παιδιά δεν είναι σημαντική μόνο επειδή τους προσφέρει πλούσιες εμπειρίες της γλώσσας των βιβλίων προτού ακόμη πάνε στο σχολείο. Αυτό συμβαίνει σίγουρα. Επιπλέον όμως οι ίδιες ιστορίες εφοδιάζουν τους ακροατές τους με στρατηγικές που τους επιτρέπουν να χειρίζονται τις συγκινήσεις τους, οι οποίες, διαφορετικά με ό,τι συμβαίνει με τις άλλες όψεις της υπόστασής τους, έχουν τεράστιες διαστάσεις από την ώρα που γεννιούνται. Καθώς λένε και ξαναλένε ιστορίες, τα παιδιά εξοικειώνονται με σύνθετα προβλήματα χώρου, χρόνου, ύπαρξης και ανυπαρξίας, με κανόνες συμπεριφοράς και με αλληλεπιδράσεις με τους ενηλίκους. Χρησιμοποιούν τις ιστορίες ως μεταφορές για να συσχετίσουν και στη συνέχεια να συνθέσουν με τρόπο που να έχει νόημα για τα ίδια όσα δεν έχουν διερευνήσει και ανακαλύψει ακόμη. (Meek, 1998, σελ. 113)
Υπεύθυνη νηπιαγωγός: Φωτεινή Μπαλάφα