Τσικνοπέμπτη και τα παιδιά ενθουσιασμένα καταφθάνουν στο Νηπιαγωγείο και ανυπόμονα ρωτούν αν ήρθε η ώρα να φάμε. Απαντάς γελαστά και με υπομονή : «μα ακόμα δεν έχουν έρθει όλοι οι φίλοι μας»
Κι η ερώτηση επαναλαμβάνεται πολλές φορές μέχρι τη στιγμή που καταφθάνουν τα παιδιά του άλλου τμήματος. Μαζεύουν γρήγορα και κατευθύνονται στην παρεούλα.
Απόλυτη ησυχία και ηρεμία και ξεκινά η καταγραφή των υλικών που είχαν προτείνει. Στην ερώτηση : «πόσο θα βάλουμε από το καθένα» οι απαντήσεις πολλές μα διαφορετικές.
Αποφασίζουν να ψάξουν στο διαδίκτυο για συνταγή. Ακούν τον ήχο του γράμματος, δείχνουν το γράμμα στην αλφαβήτα και αναζητούν στο πληκτρολόγιο. Η φράση συνταγή για κεφτέδες έτοιμη προς αναζήτηση.
Αποφασίζουν κι επιλέγουν την πρώτη δημοσίευση στην σελίδα της google. Διαβάζουμε τα υλικά και η νηπιαγωγός παρουσιάζει στα παιδιά τα υλικά.
Πόσο όμως θα χρησιμοποιήσουμε από το καθένα ;
Γράφουμε στον πίνακα ότι για κάθε 500 γραμμάρια κιμά θέλουμε 1 αυγό μία κουταλιά ρίγανη και δυόσμο, 100 γρ ψωμί , 1 κουταλιά αλατοπίπερο.
Πόσο λοιπόν θα χρησιμοποιήσουμε για 4 ομάδες κιμά των 500 γραμμαρίων. Καταγράφεται η ποσότητα σε κάθε ομάδα και ομαδοποιούνται στο τέλος και η συνταγή μας έτοιμη.
Πως όμως θα εκτελέσουμε τη συνταγή;
Αναζητούμε το δεύτερο μέρος της συνταγής διαβάζουμε και προχωρούν στην εκτέλεση και αρχίζει το πλάσιμο των κεφτέδων. Πριν όμως έχουμε πλύνει τα χέρια μας και κανένα παιδί δεν διαμαρτύρεται γιατί το νερό είναι παγωμένο.
Το τραγούδι πλάθω κουλουράκια γίνεται πλάθω κεφτεδάκια και τραγουδάμε με κέφι.
Μετράμε τους κεφτέδες ενθουσιασμένοι όσο περιμένουμε να ζεσταθεί το λάδι στη φριτέζα και ανακαλύπτουμε ότι έχουμε φτιάξει 96 κεφτέδες.
Επόμενο δίλημμα των παιδιών: «κυρία από πόσους θα φάμε;» Για προτείνετε ιδέες. Θα φάμε από δύο. Μοιράζω τουβλάκια στα παιδιά και μετράω. Φθάνω στο 48 και ρωτάω : «τους υπόλοιπους τι θα τους κάνουμε;» Κυρία να δώσουμε από έναν ακόμα. Το εφαρμόζουμε και μας περισσεύουν και πάλι. Κυρία να μοιράσουν πάλι από έναν. Το δοκιμάζουμε και οι κεφτέδες μοιράστηκαν. Από πόσους λοιπόν θα φάμε; Από 4 κυρία.
Μας κοιτούν και λένε κυρία όμως εσείς δεν θα έχετε. Έχετε δίκιο ξεχάσαμε τις κυρίες. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να σας δώσουμε από δύο. Κάποια διαμαρτύρονται και λένε εγώ δεν θέλω να δώσω, θέλω να τους φάω όλους και γελάνε πονηρά.
Τρία ζωάκια ένα για κάθε κυρία και οι 48 κεφτέδες που πρόσφεραν μοιράζονται και ανακαλύπτουμε ότι κάθε κυρία θα φάει 16 κεφτέδες. Στην ερώτηση αν είναι δίκαιη η μοιρασιά απαντούν πως είναι άδικο γιατί το 16 είναι μεγαλύτερο από το δύο.
Η κα Κική όμως υποστηρίζει ότι η μοιρασιά είναι δίκαιη γιατί οι Νηπιαγωγοί είναι μεγάλες με μεγάλο στομάχι και χρειάζονται περισσότερο φαγητό κι ότι αυτά είναι μικρά με μικρό στομάχι και χρειάζονται λίγο φαγητό.
Το χαμόγελο στα χείλη τους παγώνει. Προσπαθούν να την πείσουν ότι δεν είναι δίκαιο αυτό που προτείνει και τελικά το κατορθώνουν. Το κέφι το γέλιο ξαναγυρνά στην παρέα μας και για μία ακόμα φορά ξεκινά η μοιρασιά ώστε να είναι δίκαιη για όλους.
Ώρα 11 και αρχίζει το σερβίρισμα. Κεφτεδάκια πατατούλες τυρί αγγουροντοματοσαλάτα (αυτή τη λέξη δημιούργησαν τα παιδιά όταν τους ζητήσαμε να ενώσουν τις λέξεις ντομάτα αγγούρι σαλάτα) ψωμάκι και ζητούν ξανά και ξανά.
Ώρα 12 και το τραπέζι μαζεύεται και ξεκινά ο χορός.
Μπράβο σας παιδιά ήταν όλα υπέροχα και του χρόνου να είστε καλά να γιορτάσουμε ξανά.