Στην αυλή κρεμασμένος ο σάκος του Άι – Βασίλη και με την προτροπή τη δική μας τα παιδιά τρέχουν. Ενθουσιασμένα όλα φωνάζουν : Κυρία ήρθε ο Άι – Βασίλης.
Με τη βοήθεια της Νηπιαγωγού κατεβάζουν τον μικρό κατακόκκινο σάκο και μπαίνουν στην αίθουσα. Ψάχνουν παντού να δουν τον Άη – Βασίλη.
Μάλλον είναι στο Δημοτικό.
Ωραία θα πάω να δω και θα σας πω. Επιστρέφω μετά από λίγο και μαζί μα τη μαμά φωνάζουμε: χο, χο , χο , καλά Χριστούγεννα παιδιά καλές γιορτές. Περιμένω λίγο και επιστρέφω μόνη. Παιδιά πήγα αλλά πουθενά δεν τον βρήκα.
Τα παιδιά στην τάξη προτρέπουν ανυπόμονα τη Νηπιαγωγό να ανοίξει το σάκο, για να δουν τι έχει μέσα. Η κυρία Κική ανοίγει κοιτά λίγο και…… μέσα στο σάκο φαίνεται μόνο κάτι μαύρο. Ωχ!! Ωχ!!Τι ακριβώς λέτε να έχει μέσα ο σάκος και μαυρίζει; Κυρία άλλον μας άφησε κάρβουνο. Κάρβουνο; Γιατί;
Να δεν ήμασταν και πολύ καλά παιδιά τώρα τελευταία; Γιατί; Τι κάνατε; Κάναμε πολύ φασαρία και δεν ακούγαμε τις κυρίες μας. Κυρία Κική να έρθω κι εγώ να κοιτάξω; Πλησιάζω και κοιτώ προσεκτικά. Παιδιά πραγματικά είναι κατάμαυρα εκεί μέσα. Να βάλω το χέρι μου να δούμε αν θα γίνει μαύρο; Πλησιάζω τοποθετώ το χέρι και ξαφνικά το τραβώ έξω φωνάζοντας : κυρία Κική κάτι με δάγκωσε. Μήπως υπάρχει κάτι ζωντανό μέσα στο σάκο και είναι και κατάμαυρο; Ωχ ωχ απαντά, μάλλον είναι ένας καλικάντζαρος. Να τον βγάλουμε έξω από την τάξη. Ο σάκος κινείται και…. η κα Κική πλησιάζει στην πόρτα τον γυρίζει και… γρήγορα – γρήγορα κλείνει την πόρτα έχοντας κλωτσήσει τον καλικάντζαρο.
Παιδιά τον έδιωξα έτριβε τον ποπό του γιατί πόνεσε από την κλωτσιά που του έδωσα για να φύγει. Ελπίζω μόνο να μην πρόλαβε να κάνει τσίσα του πάνω στα δώρα μας. Ανοίγουμε το σάκο και τα παιδιά ενθουσιάζονται με τα τρίγωνα τους. Πριν όμως τα ανοίξουν τα πλησιάζουν στη μύτη τους και λένε ανακουφισμένα: ευτυχώς κυρία δεν τα κατούρησε.
Τα ανοίγουν και τραγουδούν τα τρίγωνα κάλαντα και τα κάλαντα. Η μαμά που όλη αυτή την ώρα συμμετείχε στους διαλόγους προτείνει να διαβάσουν ένα παραμύθι που μόλις έφτασε στο σπίτι της και φυσικά της παραχωρούμε τη θέση μας και το παραμύθι ξεκινά με την παρουσίαση εκ μέρους της του εξωφύλλου και την προτροπή να μιλήσουν τα παιδιά για το τι βλέπουν. Κυρία Βάσω μιλάει για ένα πουλί.
Ποιο πουλί λέτε να είναι; Κυρία Βάσω μήπως είναι εκείνο το πουλί που είναι κατάμαυρο; Ναι κυρία Τασούλα και έχει άσπρο στην κοιλίτσα του. Του αφήνουμε και τα ασπροκόκκινα βραχιολάκια μας ( τα παιδιά φωνάζουν : Τα μαρτάκια) για να φτιάξει τη φωλιά του; Ναι, απαντά. Κυρία είναι καρακάξες. Όχι είναι πιο μικρά. Είναι …. Χελιδόνια απαντούν.
Τα παιδιά παρακολουθούν με ενδιαφέρον την αφήγηση της. Ο ήρεμος τόνος της , οι διακοπές του παραμυθιού από τις Νηπιαγωγούς για να προτείνουν τα παιδιά λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ήρωας του παραμυθιού κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών και το παραμύθι ξεδιπλώνει το μήνυμα των Χριστουγέννων, την ΑΓΑΠΗ.
Πριν όμως αποχαιρετήσουμε την κα Βάσω ευχαριστώντας την, εκείνη μας διηγείται τη δική της περιπέτεια. Μας μιλά για ένα σκυλάκι που βοήθησε να γίνει καλά και μετά το άφησε ελεύθερο. Μας εξηγεί πως την αγάπη που του πρόσφερε το σκυλάκι την επέστρεψε όταν κινδύνευσε από ένα μεγάλο αδέσποτο σκυλί. Η Αγάπη, έτσι την ονόμασαν, όρμησε στο σκυλί γαυγίζοντας δαγκώνοντας το . Τα παιδιά προσθέτουν ότι αυτό το σκυλί τρόμαξε πολύ και άλλα παιδιά. Αποχωρεί ζητώντας μας την άδεια να έρθει για ακόμη μία φορά να διαβάσει και πάλι παραμύθι στην τάξη.
Η ώρα του φαγητού έφτασε και τα παιδιά γυρίζουν από τις βρύσες ενθουσιασμένα. Κυρία επάνω είδαμε κόκκινες πατημασιές, μήπως είναι ακόμα εδώ ο Άη – Βασίλης; Κοιτούν τα κόκκινα μποτάκια μου και διατυπώνουν την ερώτηση: Μήπως είναι δικές σου οι πατημασιές; Σηκώνω τα παπούτσια μου και δείχνω τη σόλα τους. Μπα είναι μαύρα από κάτω και πιο μικρά. Δεν ήταν τελικά η κυρία ο Άη Βασίλης. Μα πώς να ήμουν εγώ; Δεν με στείλατε στο Δημοτικό να ψάξω μήπως ήταν στην τάξη μέσα; Μα εγώ είμαι σίγουρος πως ήταν η φωνή σου, άσε που άκουσα και τα βήματά σου.
Τελικά ήμουν εγώ; Μπα κυρία δεν ήσουν εσύ. Τώρα είμαι σίγουρος. Κάθονται να φάνε και θέμα συζήτησης είναι η επίσκεψη του Άη Βασίλη. Φεύγουν από το σχολείο και θέμα συζήτησης και πάλι ο αγαπημένος Άγιος.
Μία μέρα που θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας. Σας ευχαριστούμε κυρία Βάσω.