Κατά την θρησκευτική παράδοση, όταν στην Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία ήταν επίσκοπος ο Βασίλειος, ήλθε ο Έπαρχος της Καππαδοκίας με πρόθεση να την καταλάβει και να τη λεηλατήσει.

Τότε, ο Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ό,τι χρυσαφικά μπορούσαν, προκειμένου να τα παραδώσει ως «λύτρα» στον επερχόμενο κατακτητή.

Πράγματι, συγκεντρώθηκαν πολλά τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως, ο Βασίλειος κατάφερε με επιχειρήματα να αλλάξει τις προθέσεις του Επάρχου, και έτσι η πόλη γλίτωσε την καταστροφή.

Τότε, προκειμένου ο Βασίλειος να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, καθώς δεν γνώριζε σε ποιόν ανήκει τί, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι («πλακούντια»), τοποθέτησε σε καθένα από αυτά ένα νόμισμα ή κόσμημα, και τα διένειμε στους κατοίκους στον επόμενο εκκλησιασμό.

Το γεγονός αυτό συνδέθηκε με τη διπλή χαρά, αφ’ ενος της αποφυγής της καταστροφής της πόλης, και αφ’ ετέρου της μη απώλειας των τιμαλφών των κατοίκων της. Έτσι, συνεχίσθηκε η παράδοση αυτή κατά τη μνήμη της ημέρας της κοιμήσεώς του, και ο Βασίλειος, δικαίως, ονομάστηκε «Μέγας».