Κάνοντας μια αναδρομή στη σχολική χρονιά που πέρασε, βρήκα στο σημειωματάριο μου μια σελίδα όπου σημείωνα τις λέξεις που έφτιαχναν τα παιδιά της Γ΄ τάξης. Κάθε φορά που βρίσκαμε μια άγνωστη λέξη άρχιζε μια συζήτηση για την ετυμολογία της λέξης, τη χρήση της και τα παράγωγα της. Συνήθισαν έτσι να επεξεργάζονται τις λέξεις και να τις μεταμορφώνουν. Ένα όμορφο επακόλουθο αυτών των αναζητήσεων ήταν κάποιες λέξεις που δημιούργησαν οι ίδιοι οι μαθητές και μου έδωσαν και τους ορισμούς τους. Τις παραθέτω εδώ για να μη χαθούν στα συρτάρια του γραφείου μου.
- πίτσασα = πείνασα και θέλω να φάω πίτσα (από φανατικό της πίτσας)
- τιτλοποιός = αυτός που φτιάχνει τίτλους (αυτό προέκυψε από την προσπάθεια να αλλάξουμε τους τίτλους των κειμένων του βιβλίου)
- προϋπουργός = αυτός που ετοιμάζεται για υπουργός (έξυπνη παράφραση του πρωθυπουργός και αποτέλεσμα των πολιτικών συζητήσεων που κυριαρχούσαν στην τηλεόραση)
- τηλεπικοινωνούμε = επικοινωνούμε με το τηλέφωνο (αυτό ως αντίδραση για τη μη ύπαρξη ανάλογου ρήματος)
- ζουμιάζει = κάτι που βγάζει ζουμί (από προσωπικά βιώματα με το κολατσιό τους)
- φιλόψωμος = αυτός που αγαπάει το ψωμί (αντίδραση στην υπερβολική χρήση του φιλο- ως πρώτο συνθετικό σε άπειρες λέξεις)
- χιονοπέφτω = πέφτω στο χιόνι (επιρροές από σχετικό κείμενο του βιβλίου)
Αυτά συμβαίνουν όταν οι μαθητές έχουν δημιουργικές ανησυχίες στο μάθημα της γλώσσας!
