Tην Τετάρτη 24 Απριλίου 2024 στην πλατεία του Πλατάνου, η μαθητική και εκπαιδευτική κοινότητα των σχολικών μονάδων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Λέρου, με την παρουσία γονέων και φίλων, έστειλαν ένα “σιωπηλό” μήνυμα καταγγελίας των γυναικοκτονιών. Το μήνυμα δόθηκε μέσα από τους στίχους τραγουδιού που ερμήνευσαν έφηβες μαθήτριες.
Ανάλογο “σιωπηλό” μήνυμα με θέμα την τοξικότητα του έρωτα – που λειτουργεί μέσα από θύματα και θύτες-, και ειδικότερα τη σεξουαλική κακοποίηση γυναικών- εφήβων, θίγει με το σκίτσο του ο μαθητής της Α’ Λυκείου Ορέστης Κοντός.
Ο μαθητής, στο πλαίσιο project του Β’ τετραμήνου στο μάθημα της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας και στη θεματική ενότητα “Αγάπη- Έρωτας”, επέλεξε να δώσει το δικό του σχόλιο για τον τοξικό έρωτα, και ειδικά για την σεξουαλική κακοποίηση, με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά βιασμών ανηλίκων κοριτσιών από ενηλίκους.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο μαθητής κατά την παρουσίαση αυτού του σκίτσου στην υπόλοιπη μαθητική ομάδα (τμήμα Α2) με την εποπτεία της διδάσκουσας Φιλολόγου Αγνής Καραγιάννη και με παρουσία της Διευθύντριας Μυλωνά Λεβάντας, είναι πολύ λυπηρό, φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης να τα παρακολουθούμε ως ανέμελοι θεατές μιας σκηνής (σαν τη σκηνή της ζωής) με προβολείς και χρώματα, χωρίς να αντιδρούμε!
Είναι πραγματικά πολύ ηχηρό το μήνυμα του μαθητή Ορέστη Κοντού, που -πέρα από το εξαιρετικό του ταλέντο- λειτουργεί στο σκίτσο του μέσα από εικαστικές συνυποδηλώσεις: δαιμονική η μορφή του θύτη, αγγελικά τα φτερά του θύματος, λευκά φτερά που ματώνουν λόγω της κακοποίησης, αδιάφοροι θεατές που διασκεδάζουν μπροστά σε ένα σκηνικό τοξικότητας.
Είναι πραγματικά πολύ ηχηρό το μήνυμα του μαθητή Ορέστη Κοντού, που -πέρα από το εξαιρετικό του ταλέντο- λειτουργεί στο σκίτσο του μέσα από εικαστικές συνυποδηλώσεις: δαιμονική η μορφή του θύτη, αγγελικά τα φτερά του θύματος, λευκά φτερά που ματώνουν λόγω της κακοποίησης, αδιάφοροι θεατές που διασκεδάζουν μπροστά σε ένα σκηνικό τοξικότητας.
Είναι φανερό ότι το Γενικό Λύκειο Λέρου, μαθητές και μαθήτριες, εκπαιδευτικοί και γονείς δεν μένουν αμέτοχοι σε όσα συμβαίνουν….Δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι θεατές…
ΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ! ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ!
