Τα εγκώμια ψάλλονται την Μ. Παρασκευή και μας θυμίζουν τον θρήνο της Παναγίας για την ταφή του Χριστού.
Στο Χάβαρι και φέτος όπως και κάθε χρόνο συνόδευσαν τον Επιτάφιο οι μικρές μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου, ντυμένες μυροφόρες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου ακολουθούσαν από κοντά και έρραιναν με λουλούδια τον Επιτάφιο.
Τα εγκώμια έψαλλαν χορωδίες αποτελούμενες από μαθήτριες και μαθητές του χωριού μας, αλλά και από μεγαλύτερες γυναίκες.
Κατά την περιφορά στους δρόμους του χωριού, ο Επιτάφιος της Αγίας Τριάδας συναντιέται με τον Επιτάφιο του Αγίου Γεωργίου στηην άκρη του χωριού. Εκεί οι νέοι που κουβαλούν τους Επιτάφιους στους ώμους τους, τους σηκώνουν ψηλά σε ένα άτυπο διαγωνισμό για το ποια ενορία θα νικήσει.
Τόσο η εκκλησία της Αγίας Τριάδας όσο και το προαύλιο ήταν και φέτος γεμάτα από κόσμο, καθώς και φέτος έχουν έρθει πολλοί ξενιτεμένοι μας.
Συγγραφέας: laspan στις 13 Απριλίου 2012 στην Γενικά |
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η ζωή εν τάφω
Οι πρώτες ζέστες της Άνοιξης έβγαλαν τον κόσμο από τα σπίτια. Αρκετοί τολμηροί ξεκίνησαν και τα μπάνια.
Τα μαγαζιά της παραλίας, ορισμένα από τα οποία παρέμειναν ανοιχτά και το χειμώνα, ετοιμάζονται να υποδεχτούν και φέτος τους επισκέπτες τους. Το βάψιμο και το φρεσκάρισμα στις ξύλινες επιφάνειες είναι απαραίτητο.
Παρά την οικονομική κρίση, η Κουρούτα αναμένεται και φέτος να αποτελέσει έναν δημοφιλή προορισμό για αρκετούς Έλληνες.
Συγγραφέας: laspan στις 6 Απριλίου 2012 στην Γενικά |
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ετοιμασίες για το καλοκαίρι
Το προφητικό αυτό άρθρο (που διάβασα σήμερα το πρωί στην εφημερίδα “ΠΡΩΤΗ“), ήρθε να συμπληρώσει λίγες ώρες αργότερα η αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα.
Όταν σαλτάρουν τα γερόντια . . . (δε θα προφταίνετε να κρυφτείτε)
Του Χρήστου Αθανάσουλα
Συνάντησα μια μέρα στη ΔΕΗ Πύργου ένα γεροντάκι. Είχε πάει μόνος του. Περίμενε στην ουρά κι όταν έφτασε η σειρά του είπε στην υπάλληλο: «Ήλθα από το χωριό εδώ γιατί θέλω να πληρώσω μόνο το ρεύμα -χωρίς το χαράτσι».
«Αυτό δεν γίνεται», του είπε το ποίημα αυτή.
«Τότε κι εσείς να μου κόψετε το ρεύμα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ»! της είπε.
«Αν δεν έχετε πληρώσει όλο το ποσό που αναφέρει ο λογαριασμός σας, όταν θα έλθει ο εργολάβος θα σας το κόψει», επέμεινε η υπάλληλος.
Τότε στάθηκε, πήρε μια ανάσα (ήταν κόκκινο το πρόσωπό του…) και της είπε:
«Άκου κυρά μου, το παλικάρι μου το ‘χασα πριν δυο χρόνια κι η χήρα του δε δουλεύει πια. Τα δυο μου εγγόνια εγώ τα σπουδάζω γιατρούς… Θα ‘ρθουν στο χωριό και δε θα χω ρεύμα; Δεν έχω να πληρώσω το χαράτσι των κερατάδων… Άκου με καλά! Αυτόν που θα έλθει να μου κόψει το ρεύμα, θα τον σκαγιάσω επάνω στην κολώνα. Αν έχει παιδιά, πες τους να στείλουν κανέναν άλλο…»
Η ματιά του διαπεραστική και σίγουρη με μια ήρεμη πίκρα στα χείλη…
Πάει καιρός από τότε. Δεν ξέρω τι έγινε με το «ρεύμα» του…
Τον είχα ξεχάσει αλλά ήλθε ένα σχολιάκι του Μίλτου Πασχαλίδη να μου τον θυμίσει…
Ο εβδομηντάρης που μπήκε στην Εφορία ουρλιάζοντας «δε θα μου πάρετε το σπίτι» και πυροβόλησε στον αέρα, είναι μόνο η αρχή. Ο επόμενος δεν θα πυροβολήσει στον αέρα. Θα σημαδέψει τον πρώτο κακομοίρη ταμία- και μάλλον θα πετύχει τον πρώτο κακομοίρη φορολογούμενο που ελπίζει να ρυθμίσει τις οφειλές του. Και τις μολότοφ που είχε στην τσάντα, θα τις ανάψει βγαίνοντας απ το Πρωτόκολλο.
Η γιαγιά που αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά και τα εγγόνια της, είναι μόνο η αρχή. Η επόμενη γιαγιά θα αυτοπυρποληθεί στο τοπικό κατάστημα του ΙΚΑ. Αγκαλιά με κάνα δύο υπαλλήλους.
Ο 68χρονος που γκάζωσε τη BMW και φούνταρε στο λιμάνι του Πειραιά, είναι μόνο η αρχή. Ο επόμενος θα παρασύρει στο διάβα του και μερικούς ανυποψίαστους τουρίστες που ονειρεύονται διακοπές στα Κουφονήσια.
Προσποιείστε τους «υπεράνω», τσαλαπατάτε όποιον νομίζετε ότι δεν έχει τρόπο να αντιδράσει, ψηφίζετε νόμους- χειροπέδες για το καλό του έθνους, αλλά σε πολύ λίγο θα το πάρετε χαμπάρι.
Με τα γερόντια δεν είναι να παίζει κανείς!
Τους κόψατε τη σύνταξη, τους απαξιώσατε, τους εξευτελίσατε, δεν έχουν πια φράγκο για να παίρνουν ούτε ένα δωράκι στα εγγόνια τους… Τους συστήσατε να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα για να μην σας κοστίζουν στον προϋπολογισμό σας, λεηλατήσατε τις οικονομίες τους, καταχραστήκατε τις εισφορές τους, τους λοιδορήσατε, τους εξοντώσατε.
Ένα μόνο δεν σας πέρασε απ το μυαλό:
Ότι τα γερόντια δεν έχουν τίποτ’ άλλο να χάσουν! Τι τους νοιάζει αν, αύριο, βγουν στο δρόμο ζωσμένοι εκρηκτικά – κι όποιον πάρει ο Χάρος; Έτσι κι αλλιώς, το δικό τους ραντεβού με το Χάρο είναι ήδη κλεισμένο. Το δικό σας;
Υ.Γ. Θα έλθει η μέρα Βίκυ, θα έλθει. Δεν ξέρω αν θα είναι τα γερόντια ή τα πιπίνια, που θα σαλτάρουν πρώτα, αλλά τη βλέπω να αχνοφέγγει πέρα από τις ομίχλες και τα τούνελ του Καπιταλιστικού υποκόσμου!
Πρωταπριλιά σήμερα και όλοι προσπαθούν να πουν ένα αθώο ψέμα, να ξεγελάσουν τον άλλο. Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο “κώδικας δεοντολογίας” των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο. Γι’ αυτό λέμε σήμερα ότι τα πιο πολλά ψέματα τα λένε οι ψαράδες και οι κυνηγοί.
Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η “1η Απριλίου”. Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.
Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.
Μια μέρα όμως δεν φτάνει για να γιορτάσουν οι Έλληνες πολιτικοί και όχι μόνο. Αυτοί είναι που τηρούν το έθιμο όλες τις υπόλοιπες ημέρες.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το “λεφτά υπάρχουν“. Ή τη φράση των υπουργών της Ν.Δ. το 2008: “Είμαστε θωρακισμένοι απέναντι στην κρίση“.
Ζούμε λοιπόν μέσα στα ψέματα, ειδικά τα τελευταία χρόνια η ζωή μας ήταν μια μεγάλη ψεύτικη φούσκα. Και συνεχίζουν οι πολιτικοί να μας ξεζουμίζουν λέγοντάς μας ότι εμείς φταίμε για τα δεινά της χώρας. Μας είπαν ότι μετά το πρώτο Μνημόνιο θα έλθει η ανάκαμψη της οικονομίας από το 2012. Και τώρα μας λένε ότι μέχρι το 2020 δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.
Πρέπει λοιπόν μια τέτοια μέρα να καθιερωθεί και βραβείο για τη μεγαλύτερη ψευτιά.
Όπως τραγουδάει ο Γιάννης Πουλόπουλος σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη και στίχους Σώτιας Τσώτου, στο τραγούδι “Ψέματα”.
Συγγραφέας: laspan στις 1 Απριλίου 2012 στην Αφιερώματα |
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μια ζωή ψέματα
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
