Κατηγορία: Κοινωνικά Θέματα – Επικαιρότητα

Από το Βήμα-online.

Ενα συγκινητικό «αντίο» απευθύνουν στην εκπαιδευτική κοινότητα οι εργαζόμενοι του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών βιβλίων (ΟΕΔΒ) που καταργείται επισήμως στις 31 Μαρτίου. Ο Οργανισμός υπηρέτησε επί δεκαετίες την εκπαίδευση σε περιόδους δύσκολες αλλά και καλές, πολλές φορές υπό το άγχος της μη έγκαιρης εκτύπωσης των σχολικών βιβλίων (αναλόγως των επιλογών των εκάστοτε υπουργών Παιδείας) να «κρέμεται» πάντα επάνω από το κεφάλι τους.

Από τις χειρότερες χρονιές η περυσινή (τα τελευταία βιβλία έφτασαν στα σχολεία Ιανουάριο), ήταν συμπτωματικά η χρονιά που ανακοινώθηκε η κατάργησή του.

«Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά» αναφέρεται στην ανακοίνωση που υπογράφουν ο πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων, κ. Μάκης Λυκόπουλος και ο γενικός γραμματέας του κ. Σταύρος Ευσταθόπουλος.

«Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής “πετάει μακριά”, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το… Μέλλον είναι μόνο το ”ηλεκτρονικό βιβλίο” και οι “διαδραστικοί πίνακες”», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

«Οι εργαζόμενοι στον Ο.Ε.Δ.Β. που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία (3) δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 €), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δέκα πέντε χιλιάδες (15.000) πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ. λ. π.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του υπουργείου Παιδείας και υπάρχει ιστορική ευθύνη στην πολιτική ηγεσία να τα διαφυλάξει και αξιοποιήσει».

Φυλλάδια για τους εφήβους, τον εθισμό στο διαδίκτυο κτλ… Πηγή: issuu.com

Σημείωση: πατήστε στο “open publication” (που βρίσκεται ακριβώς από κάτω) ή κάνετε δεξί κλικ στο ebook και επιλέξτε enter full screen.

Πηγή:  ιστολόγιο Κ. Αντωνόπουλου.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι σε μια εποχή όπου οι αλλαγές είναι ραγδαίες, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, τα επίπεδα του στρες ολοένα και αυξάνουν. Δυστυχώς, από μια τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα και τα παιδιά, τα οποία φαίνεται να αποτελούν μία ομάδα ιδιαίτερα ευπαθή και ευαίσθητη στο να εμφανίσει τις αρνητικές επιπτώσεις του στρες.

Τι ακριβώς όμως είναι το στρες; Η αλήθεια είναι πως ένας και μόνο ορισμός θα ήταν δύσκολος καθώς το στρες περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά από αντιδράσεις του οργανισμού τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Ωστόσο, ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος ορισμός του στρες είναι αυτός που έχει διατυπωθεί από τον Lazarus και τους συνεργάτες του και αναφέρει ότι το στρες προκαλείται μέσω των διαδικασιών αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων και του περιβάλλοντός του. Κατ’ επέκταση, όταν το άτομο νιώθει ότι οι διαθέσιμοι πόροι του δεν επαρκούν προκειμένου να αντεπεξέλθει στις εκάστοτε απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, αρχίζει να βιώνει έντονο στρες.

Φαίνεται πως τα παιδιά κάθε ηλικίας είναι δυνατόν να βιώσουν στρες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν σε αυτό έχει να κάνει με την ηλικία, την ιδιοσυγκρασία τους, καθώς και με το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν.

Τα αίτια, λοιπόν, του παιδικού στρες θα μπορούσαμε να τα χωρίσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη, έχει να κάνει με το στρες που προκύπτει λόγω της μετάβασης του παιδιού σε ένα επόμενο στάδιο ανάπτυξης. Το βάδισμα, η εκπαίδευση στη χρήση της τουαλέτας, η κοινωνικοποίηση στα πλαίσια του σχολείου είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα πηγών άγχους. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για το παραγωγικό στρες που βοηθά το παιδί να προχωρήσει προς τον δρόμο της αυτονομίας και της ανεξαρτητοποίησης. Η δεύτερη κατηγορία αναφέρεται περισσότερο στο στρες που προκαλείται από διάφορα γεγονότα ζωής τα οποία αποσυντονίζουν το παιδί, όπως:

Διαζύγιο. Όταν οι γονείς χωρίζουν ή ακόμα και όταν οι διαμάχες ανάμεσα στο ζευγάρι είναι καθημερινή υπόθεση, το παιδί παύει να νιώθει ασφάλεια, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν το αίσθημα του φόβου και ο κίνδυνος της μοναξιάς

Μετακόμιση. Τα παιδιά τα οποία χρειάζεται να απομακρυνθούν από τη γειτονιά τους, το σχολείο τους ή γενικότερα από κάποια ομάδα φίλων συχνά βιώνουν έντονη ανασφάλεια, σύγχυση, αλλά και φόβο

Πένθος. Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά δυσκολεύονται να διαχειριστούν την απώλεια είτε αυτή έχει να κάνει με κάποιο μέλος της οικογένειας, είτε με κάποιο φιλικό πρόσωπο, είτε ακόμα και με ένα αγαπημένο κατοικίδιο. Είναι πιθανό να δημιουργηθεί η πεποίθηση στο παιδί ότι με κάποιο τρόπο ευθύνεται το ίδιο για τον θάνατο του αγαπημένου του προσώπου, με αποτέλεσμα να διακατέχεται από ενοχές και έντονο στρες

Πιεσμένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων. Όταν το παιδί νιώθει ότι έχει μόνο υποχρεώσεις και τρέχει κυριολεκτικά από το σχολείο στο φροντιστήριο, από το φροντιστήριο στο κολυμβητήριο, στο ωδείο, στις ξένες γλώσσες κτλ, δίχως να έχει χρόνο για ξεκούραση και παιχνίδι, τότε είναι πιθανό να κάνουν την εμφάνισή τους συναισθήματα άγχους και υπερέντασης

Πίεση από την ομάδα των συνομηλίκων. Τα παιδιά έχουν την τάση να επηρεάζονται από τις συμπεριφορές των συνομηλίκων τους και να κάνουν τα πάντα προκειμένου να μοιάσουν όλο και περισσότερο σε αυτούς. Όταν βλέπουν ότι δεν τα καταφέρνουν, αγχώνονται και βιώνουν μεγάλη πίεση και απογοήτευση

Ιδιαίτερα σημαντικός κρίνεται και ο ρόλος των γονέων. Φαίνεται πως όταν οι γονείς θέτουν υπερβολικά υψηλούς στόχους στο παιδί, του προκαλούν έντονο στρες και αγωνία, καθώς φοβάται μια πιθανή απόρριψη εκ μέρους τους στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει να ανταποκριθεί επάξια στις προσδοκίες τους. Επιπλέον, ειδικά στις μέρες μας με το σύννεφο της οικονομικής αστάθειας να μαυρίζει τη ζωή μας, οι γονείς καλό θα ήταν να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί στον τρόπο με τον οποίο συζητούν τέτοια θέματα όταν τα παιδιά είναι κοντά, γιατί είναι πιθανό να τους ‘φορτώσουν’ τελικά τις ανησυχίες τους, με αποτέλεσμα να τους προκαλέσουν άγχος για τα δικά τους προβλήματα.

Συμπερασματικά, αν και τείνουμε να πιστεύουμε ότι τα παιδιά απολαμβάνουν ανέμελα την παιδικότητά τους, δίχως έγνοιες και στενoχώριες, δυστυχώς φαίνεται ότι συχνά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά αισθάνονται άγχος, ανασφάλεια και ανησυχούν για πολλούς λόγους καθώς αντιλαμβάνονται πολύ καλά τα όσα συμβαίνουν γύρω τους.

Περισσότερο από το 1/3 των νέων παραδέχονται ότι έχουν νιώσει ένα είδος «διαδικτυακής» ντροπής για φωτογραφίες που έχουν προηγουμένως αναρτήσει σε κάποια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ τελούσαν υπό την επήρεια αλκοόλ.

Σχεδόν οι μισοί ηλικίας 18 με 24 ετών, έχουν «από-επισημάνει» τους εαυτούς τους από φωτογραφίες από διάφορα ξενύχτια τόσο σε Facebook, όσο και σε Twitter και δεν επιθυμούσαν να τις δουν άλλοι. Όμως παρά την αμήχανη θέση που μπορεί κάποιος να τους είχε φέρει μια τέτοια φωτογραφία, το 41% της έρευνας, δεν αποθαρρύνθηκαν από το να μεταφορτώσουν μια φωτογραφία ενός μεθυσμένου φίλου τους.

Η έρευνα διενεργήθηκε από τον οργανισμό περί εκπαίδευσης σχετικά με το αλκοόλ, Drinkaware, σε ένα πλήθος 502 νέων ανθρώπων ηλικίας 18 έως 24 ετών στην Αγγλία, Σκωτία και Ουαλία. Ο υπεύθυνος του προγράμματος, Chris Sorek, δήλωσε, πως αν και δεν είναι κάτι τρομερό να πιείς ένα δύο ποτά και να διασκεδάσεις με την παρέα σου έξω, στον ψηφιακό κόσμο που ζούμε, μπορεί να εκτεθούμε ανεπανόρθωτα εν ριπή οφθαλμού εάν δεν φανούμε προσεκτικοί.

Η πιο συνήθη αιτία για το δυσάρεστο βίωμα τέτοιων εμπειριών είναι από τον φόβο που αισθάνονται τα άτομα, σε περίπτωση που γνωστοί τους δουν φωτογραφίες που δεν θα ήθελαν. Ειδικά μιας και πολλοί από τους φίλους στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα είναι πρόσωπα από το εργασιακό περιβάλλον, κάποιοι παλιοί σύντροφοι, καθώς και μέλη της οικογένειας μας.

Πηγή

Τέλος στις ανησυχίες των γονέων που δεν ξέρουν τι κάνουν και με ποιους συνομιλούν τα βλαστάρια τους μέσω σελίδων του Διαδικτύου και ειδικά αυτής του Facebook βάζει ένας νέος νόμος στην πολιτεία του Μιζούρι στην Αμερική. Σύμφωνα με την καινούρια νομοθεσία, μαθητές και καθηγητές απαγορεύεται να «γίνονται φίλοι» στον γνωστό ιστότοπο ενώ θα εξαιρούνται συνομιλίες τους σε άλλες σελίδες και μόνον για επικοινωνία σχετική με τα μαθήματα και τις ενδοσχολικές τους σχέσεις.

Δείτε εδώ το υπόλοιπο άρθρο.

Μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε, με την ανάπτυξη των υπολογιστών, μπήκε στην ζωή μας η Εικονική Πραγματικότητα και τώρα έρχεται η Επαυηξημένη Πραγματικότητα! Μετά τη Virtual Reality έρχεται η Augmented Reality!

Στην Εικονική Πραγματικότητα έχουμε περιβάλλοντα τα οποία δημιουργούνται από τον υπολογιστή και προσομοιώνουν φυσικά περιβάλλοντα. Δηλαδή έχουμε αναπαράσταση του φυσικού περιβάλλοντος και μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με τρόπο που ίσως να μην είναι εύκολο στο πραγματικό περιβάλλον.

Τώρα όμως, τι είναι αυτή η Επαυξημένη Πραγματικότητα; Είναι ένας τρόπος να καταλαβαίνουμε την φυσική πραγματικότητα σε συνδυασμό με στοιχεία που παράγονται από κάποιο πρόγραμμα υπολογιστή και αυτό κατά κάποιο τρόπο μας δίνει και άλλους τρόπους αντίληψης ή και πληροφόρησης που συμπληρώνουν τις αισθήσεις μας. Δηλαδή μέσα στο φυσικό περιβάλλον με χρήση κάποιου προγράμματος και κάμερας του υπολογιστή μας μπορούμε να «δούμε» και άλλα στοιχεία που δεν υπάρχουν.

Δείτε το πλήρες άρθρο στο ιστολόγιο της συναδέλφου Τσωμωκού Χριστίνας.

Πηγή: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/1245

Το μέλλον στο παρόν: Μπορεί το ψηφιακό βιβλίο να αντικαταστήσει το συμβατικό?
Παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της 8ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης από τον Αντώνη Μαυρομάτη, Υπεύθυνο Νένων Τεχνολογιών των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη ως μέρος της συζήτησης με θέμα: “Το διαδίκτυο και οι έφηβοι” (Κυριακή, 8/5/2011). Ομιλητές: Θεόδωρος Καρτσιώτης, Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.
Αντώνης Μαυρομάτης, Δρ. Πληροφορικής. Μάνος Σφακιανάκης, Διευθυντής Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Ασφάλειας Αττικής. Έλλη Φιλιπποπούλου, Νομικός Σύμβουλος ΕΚΕΒΙ. Άννα Χατζημανώλη,
Συγγραφέας – εκδότρια. Συντονίστρια: Άσπα Χασιώτη,
Δρ. Φιλολογίας, Γενική Διευθύντρια Εκπαιδευτηρίων Mαντουλίδη.
Μετάφραση: Α.Σ. Μαυρομάτης. Αρχικό video: http://www.youtube.com/watch?v=YhcPX1wVp38 – Popularlibros.com.

(Αναδημοσίευση)

Μπορεί πολλοί γονείς να πιστεύουν ότι τα παιδιά τους λατρεύουν τη βία στην τηλεόραση, ωστόσο μια νέα έρευνα έρχεται να τους αποδείξει ότι κάνουν λάθος. Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά δεν ικανοποιούνται και δεν ψυχαγωγούνται περισσότερο παρακολουθώντας προγράμματα κινουμένων σχεδίων που περιέχουν βία σε σχέση με προγράμματα που δεν έχουν βία. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις τα παιδιά ψυχαγωγούνται περισσότερο από τα προγράμματα που δεν περιέχουν βίαιες σκηνές.

Η βία δεν παράγει ευχαρίστηση
Την έρευνα διεξήγαγε ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα που αρχικά διαπίστωσε ότι το 70% των παιδικών προγραμμάτων στην τηλεόραση περιέχει βία. Στη συνέχεια οι ερευνητές συγκέντρωσαν μια ομάδα 128 παιδιών (αγόρια και κορίτσια)  ηλικίας 5-11 ετών στα οποία πρόβαλαν πεντάλεπτες ιστορίες κινουμένων σχεδίων που είχαν δημιουργηθεί ειδικά για την έρευνα.
Μελετώντας τη συμπεριφορά των παιδιών αλλά και τις απαντήσεις που έδωσαν σε ένα ερωτηματολόγιο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η βία δεν ψυχαγωγεί περισσότερο τα παιδιά. Μια από τις αιτίες είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι τα παιδιά και ειδικότερα τα αγόρια ταυτίζονται πολλές φορές με τους χαρακτήρες ενός προγράμματος. Ετσι, αν ο αγαπημένος χαρακτήρας του παιδιού πέφτει θύμα βίας και το ίδιο το παιδί αισθάνεται άσχημα.
«Αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί τους δημιουργούς παιδικών προγραμμάτων αλλά και τους σχολιαστές στα ΜΜΕ  δεν είναι αν στα παιδιά αρέσει να βλέπουν βία αλλά γιατί τους αρέσει να βλέπουν βία. Ο δικός μας στόχος ήταν να εξετάσουμε τη σχέση των παιδιών με το βίαιο τηλεοπτικό περιεχόμενο. Όπως φαίνεται τελικά δεν χρειάζεται να προσθέσεις βία στα κινούμενα σχέδια για να τα κάνεις θελκτικά στα παιδικά μάτια. Στα παιδιά αρέσουν το ίδιο ή και περισσότερο τα μη βίαια προγράμματα» αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό «Media Psychology».