25 Φεβρουαρίου 2015 από ΚΙΤΣΑΤΗ ΜΑΡΙΑ και με ετικέτα Σκηνές από τον Όλυμπο
Οι εργασίες μας από την Α ραψωδία της Ιλιάδας και την ενότητα “Σκηνές από τον Όλυμπο” (στίχοι 494-612). Οι μαθήτριες του Β1.
Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa
Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa
Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa
Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa
Αναρτήθηκε στο authorSTREAM από τον/την Thalassa
Κατηγορία Αρχαία Ελληνική Γραμματεία B | 29 Σχόλια »
21 Φεβρουαρίου 2015 από ΚΙΤΣΑΤΗ ΜΑΡΙΑ και με ετικέτα ραψωδία Α, σύγκρουση Αχιλλέα-Αγαμέμνονα
ραψωδία Α στίχοι 54-306: Συνέλευση των Αχαιών. Η σύγκρουση του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα
Σήμερα εννιά μέρες μετά τον λοιμό που έπεσε στο στρατόπεδό μας, ο Αχιλλέας συγκάλεσε συνέλευση. Αφού ο μάντης Κάλχας έριξε το φταίξιμο σε μένα, που κρατούσα τη Χρυσηίδα, αρχίσαμε έναν έντονο καβγά με τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας με πρόσβαλλε μιλώντας μου προκλητικά, με ταπεινωτικούς χαρακτηρισμούς. Νομίζει πως επειδή είναι γενναίος στη μάχη, έχει το δικαίωμα να διατάζει εμένα τον αρχιστράτηγο! Ήθελε να αφήσει εμένα χωρίς λάφυρο, αφού πρέπει να επιστρέψω τη Χρυσηίδα. Αποφάσισα να του πάρω τη Βρισηίδα. Ξεχνάει ο Αχιλλέας ποιος είναι ο αρχηγός του στρατεύματος και θα πρέπει όλοι να με υπακούν. Με απείλησε ότι θα φύγει από την Τροία. Ας πάει στο καλό, αφού δε σέβεται τους ανωτέρους του. Εμείς θα μπορέσουμε να νικήσουμε τους Τρώες και χωρίς αυτόν.
Ο θυμός του Αχιλλέα
Ζακ Λουί Νταβίντ
(1748-1825)
Σήμερα νευρίασα τόσο πολύ με τον αρχιστράτηγο των Αχαιών, τον Αγαμέμνονα. Αρχικά ρώτησα τον Κάλχα για ποιον λόγο έπεσε τέτοια κατάρα στο στρατόπεδο των Αχαιών. Απόρησα γιατί τον είδα διστακτικό και φοβισμένο. Με ξάφνιασε όταν ζήτησε την προστασία μου. Μάλλον φοβήθηκε ότι, αν έλεγε την αλήθεια, θα πάθαινε κακό. Φυσικά ορκίστηκα ότι δε θα πάθει τίποτα. Τότε ήταν που έπεσα από τα σύννεφα! Για όλα έφταιγε ο Αγαμέμνονας, αυτός και η αλαζονεία του. Είχα μείνει άφωνος. Ο Αγαμέμνονας άρχισε να βρίζει τον μάντη, να τον κατηγορεί ότι είναι ψεύτης και να προσπαθεί να τον διαψεύσει. Όταν όμως παραδέχτηκε ότι φταίει, υποστήριξε ότι δε θα έκανε ποτέ κάτι για να βλάψει τους Αχαιούς και ότι θέλει μόνο το καλό του στρατού. Εγώ δεν τον πίστεψα και ήμουν τόσο οργισμένος , αλλά δεν αντέδρασα. Όταν όμως είπε ότι δε θέλει να μείνει αδώρητος, απόρησα και ρώτησα πώς γίνεται να ξαναμοιράσουμε τα λάφυρα. Τότε μας ανακοίνωσε ότι θέλει κι αυτός λάφυρο για να μην προσβληθεί η τιμή του. Δεν άντεξα άλλο. Του είπα ότι θα φύγω από τη μάχη και μου είπε ότι θα πάρει το δικό μου λάφυρο. Δεν φτάνει που είναι όλη η αιτία του κακού, θέλει και τη Βρισηίδα! Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια έβγαλα το ξίφος και … την κρίσιμη στιγμή ένιωσα ένα άγγιγμα στα ξανθά μου μαλλιά. Ήταν η θεά Αθηνά, η κόρη του Κρονίδη. Την έστελνε η Ήρα, γιατί δεν ήθελε να σκοτωθεί κανείς. Έτσι με συγκράτησε η Αθηνά και χωρίς δεύτερη σκέψη με βαρείς λόγους τον στόλισα και του είπα ότι ΠΟΤΕ δε θα ξαναγυρίσω στη μάχη. Αυτό δε θα τελειώσει έτσι. Θα δουν τώρα οι Αχαιοί τι τους περιμένει…
Κατηγορία Αρχαία Ελληνική Γραμματεία B | 29 Σχόλια »